AGS segir viðskiptaráðherra og seðlabankastjóra að slappa af.

Eftir að hafa lesið þessa frétt af blaðamannafundi Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, AGS, í dag þá er AGS á mannamáli að segja eftirfarandi:

• AGS er að segja viðskiptaráðherra og seðlabankastjóra að slappa af.
• AGS er að segja þessum mönnum að í lýðræðissamfélögum er það dómsstóla að ljúka máli eins og þessu með gengistryggðu lánin, ekki ríkisstjórnarinnar.
• AGS er að segja að það er í góðu lagi fyrir efnahagslífið á Íslandi þó stór hluti bankana fari aftur í þrot. Þeir einu sem munu tapa á því eru núverandi eigendur bankana, eigendur sem engin veit hverjir eru. Allar innistæður eru tryggðar af ríkinu og engin mun því tapa fé sem þeir eiga í bönkunum þó bankarnir fari í þrot. Þess vegna er í lagi, þjóðhagslega, þó allt eða stór hluti bankana fari aftur í þrot.
• AGS er að segja að það er í góðu lagi þó tekið sé til í bankakerfinu og þetta allt of stóra bankakerfi sé skorið verulega niður með gjaldþrotum. Það sé bara jákvætt og mun engu breyta fyrir þjóðarbúskapinn. Þó einhverjir bankamenn missi vinnuna þá sé ódýrara fyrir samfélagið að hafa þá á atvinnuleysisbótum skapandi engin verðmæti en á himinháum bankalaunum skapandi engin verðmæti.
• AGS er að segja að það er jákvætt fyrir þjóðarbúskapinn að fjölskyldurnar í landinu skuli skornar niður úr skuldasnörunni sem þær eru nú í vegna þess forsendubrest sem hér varð vegna þeirrar glæpastarfsemi sem þáverandi og núverandi starfsmenn bankana stunduðu hér um árabil. Þessi skuldaaflausn muni bara hjálpa þjóðinni að ná sér á strik og auka verulega líkurnar á því að þjóðin borgi til taka peningana sem AGS lánaði þjóðinni. Þar með brosa allir hjá AGS og allir hjá vinaþjóðunum sem lánuðu okkur.
• Hvern varðar um þessa vogunarsjóði sem keyptu skuldatryggingar bankana á sent fyrir dollarann á uppboði í Kauphöllinni í Kaupmannahöfn í febrúar 2009 og eiga í dag þessa banka? Það er ljóst eftir þennan blaðamannafund að AGS hefur meiri taugar til almennings á Íslandi en til eigenda þessara banka.

Í fyrsta sinn frá því AGS fór að hafa afskipti að málum hér á landi er ég sammála því sem AGS er nú að leggja til.

Ég skil vel að AGS hafi hlaupi til og haldið þennan blaðamannafund í snarhasti eftir að þeir fréttu af viðbrögðum viðskiptaráðherra, seðlabankastjóra, bankamanna og margra þingmanna og hvaða tökum þetta lið vill taka á þessum dómi Hæstaréttar rétt eins og hér á landi sé ekki neitt til sem heitir þrískipting valdsins.

Ótrúlegt að það skulu svo eftir allt vera AGS sem er sá aðili sem stendur vörð um fjölskyldurnar í landinu gegn siðblindum bankamönnum og spilltum stjórnmálamönnum sem sitja á þingi í boði bankana.

Hvern hefði grunað að það yrði svo eftir allt AGs sem sem slær skjaldborg um fjölskyldurnar í landinu á sama tíma og stjórnvöld slá, eins og alltaf áður, skjaldborg um fjármálastofnanirnar?

 

Kreppunni lokið segir AGS

Valkostur á hægri vængnum, Norræni íhaldsflokkurinn.

Eftir ályktun Landsfundar Sjálfstæðisflokksins þar sem samþykkt var ályktun þess efnis að draga ætti umsókn Íslands um aðild að ESB til baka þá hafa línur skýrst í íslenskri pólitík.

Sjálfstæðisflokkurinn velur á þessum landsfundi sínum að stíga enn eitt skrefið í átt frá uppruna sínum.

Sjálfstæðisflokkurinn velur að hverfa frá því pólitíska hlutverki sínu að vera sú fjöldahreyfing sem hann lengst af var, regnhlífarsamtök á hægri kanti og miðju íslenskra stjórnmála.

Sjálfstæðisflokkurinn velur sömu braut og Framsóknarflokkurinn valdi fyrir mörgum árum að gerast hagsmunasamtök fyrir ákveðna aðila, fjölskyldna og einstaklinga, flokkur sem eins og Framsóknarflokkurinn mun verða með 5% til 15% fylgi á komandi árum.

Eftir mesta afhroð sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur hlotið í Alþingiskosningum frá upphafi þegar hann í síðustu þingkosningum, 2009, fékk 23% atkvæða á landsvísu þá velur flokkurinn að bíta af sér alla stuðningsmenn flokksins sem horfa jákvætt til frekari samvinnu við Evrópu.

Norræni íhaldsflokkurinn var stofnaður 1. desember 2008. Þetta er flokkur sem byggir á hugmyndafræði borgaraflokkana á hinum Norðurlöndunum, ekki síst borgaraflokkana í Danmörku. Í Danmörku hafa borgaraflokkarnir verið við stjórn í 17 ár á síðustu 25 árum. Danir búa í dag við eitt öflugasta velferðarkerfi í Evrópu ásamt öflugu atvinnulífi.

Norræni íhaldsflokkurinn vill leiða hugmyndafræði hægri flokkana á hinum Norðurlöndunum til áhrifa í stjórnmálum á Íslandi. Sjá heimasíðu Norræna íhaldsflokksins hér. (Ath í augnablikinu er bara hægt að skoða heimasíðuna með vafraranum Explorer)

Hátt í tvö hundruð manns hafa þegar skráð sig í flokkinn. Hafðu samband og taktu þátt í að búa til nýtt stjórnmálaafl á hægri væng Íslenskra stjórnmála.

 

Óþarfi að sundra flokksmönnum

38% Landsfundarfulltrúa hafna Bjarna Ben

Það kemur mjög á óvart hve margir landsfundarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins hafna Bjarna Ben og vilja hann ekki sem formann flokksins. Eins kemur á óvart að 7% fundargesta skila auðu.

Þessi niðurstaða er áfall fyrir formanninn og flokkinn.

Setningarræða formannsins kom líka á óvart. Þar afhjúpar formaðurinn eindregna afstöðu sína gegn aðild að Evrópusambandinu. Með þessar afstöðu sinni þá er formaðurinn í raun að vísa öllum stuðningsmönnum flokksins sem horfa jákvætt til aðilar að ESB út úr flokknum.

Allt bendir til þess að eftirtekja þessa Landsfundar Sjálfstæðisflokksins verði miklu veikari flokkur en áður. Hefur flokkurinn þó aldrei verið veikari, fékk 23% á landsvísu í síðustu Alþingskosningum.

Flokkur sem eftir þennan landsfund er leiddur af formanni sem er með eitthvert það veikasta umboð sem nokkur formaður  flokksins hefur fengið frá upphafi á Landsfundi flokksins.

Sjálfstæðisflokkurinn virðist vera á sömu leið og Framsóknarflokkurinn, að einangrast sem hagsmunasamtök fyrir ákveðna hagsmunaaðila, fjölskyldna og einstaklinga með 5 % til 15% fylgi.

Þessi niðurstaða Landsfundar Sjálfstæðisflokksins verður til þess að við sem stöndum að samtökum eins og  Norræna Íhaldsflokknum  hljótum að hugsa okkar ráð.

 

Bjarni kjörinn formaður

Allt undir brot og slit í fjármálum ríkisins.

Ekkert má út af bregað ef ríkið á ekki að sogast ekki niður í botnlausa skuldahít sem Þjóðin mun seint eða aldrei ná sér upp úr. Allt stefnir í að ríkisstjórnin muni ekki ná markmiðum sínum að hallinn á ríkissjóði verði "aðeins" 90 milljarðar á þessu ári. Á fyrsta ársfjórðungi er hallinn 24,3 milljarðar. Að óbreyttu stefnir því í um 100 milljarða halla á þessu ári.

Aðeins eru tvær leiðir út úr þessari stöðu:

1. Hækka skatta enn meira og skera verulega niður útgjöld ríkisins.
2. Fara í fjárfestingar sem skila tekjum inn í ríkissjóð í formi tolla, virðisaukaskatts og tekjuskatts.

Hingað til hefur leið 1) bara verið farin.

Ekkert hefur verið gert með leið 2) og meirihluti virðist vera í þessari ríkisstjórn fyrir því að fara ekki í neinar framkvæmdir.

Eina tillagan sem hefur komið fram hjá ríkisstjórninni og snýr að nýjum framkvæmdum er að leggja nýjan skatt á bifreiðaeigendur sem aka til og frá Höfuðborgarsvæðinu. Með þessum nýja skatti á bifreiðaeigendur á Höfuðborgarsvæðinu þá er ætlunin að ná í fé til framkvæmda í vegagerð.

Áfram eiga landsmenn sjálfsagt að greiða óbreytta skatta og gjöld af bifreiðum og eldsneyti, skatta og gjöld sem eru markaðir tekjustofnar til vegagerðar. Ekkert er í þessari ríkisstjórn gert með hvað eru "markaðir tekjustofnar" þegar kemur að því að velja milli einnar dýrustu utanríkisþjónustu sem nokkurt smáríki heldur úti og framkvæmdum í vegagerð. Þjóðin þekkir forgangsröðum fjórflokksins þegar kemur að því að meta mikilvægi kokteilboða í útlöndum og vegagerðar á Vestfjörðum.

Ótrúlegt er það ef stjórnvöld geta ekki sett neinar framkvæmdir í gang á Íslandi nema skattleggja almenning sérstaklega fyrir þessum framkvæmdum.  

Hvar er hugmyndaflugið? Hvar eru ráðgjafarnir?

Af hverju í ósköpum velja menn að fara í gang með framkvæmdir sem byggja á því að skattpína almenning þegar nóg er af verkefnum sem hægt er að fara í gang með án þess að íþyngja almenningi um leið með sköttum og gjöldum? 

 

Halli hins opinbera 24,2 milljarðar króna

Þetta er þitt val - Reykjavíkurframboðið, xE

Nýtt framboð með nýtt fólk sem leggur fram mótaðar tillögur hvernig framboðið vill fjármagna öll sín kosningaloforð er valkostur sem Reykvíkingum býðst í þessum kosningum.

• Þú getur valið um einn af þeim þrem borgarstjórum sem voru við völd á kjörtímabilinu.
• Þú getur valið einn af fjórflokknum.
• Þú getur tvö framboð frá Frjálslynda flokknum.
• Þú getur valið úrval helstu skemmtikrafa landsins.

Svo er það Reykjavíkurframboðið sem býður upp á örugga leið út úr samdrættinum og atvinnuleysinu.

Þetta er þitt val.

Reykjavíkurframboðið, x-E

Besti flokkurinn er Reykjavíkurframboðið

Flokkarnir og fólkið sem stjórnaði borinni á þessu kjörtímabili mætir allt laskað til leiks nú þegar kosið er á ný til borgarstjórnar.

"Nú er hún Snorrabúð stekkur" eru einu orðin sem mér kemur í hug þegar horft er til borgarstjórnarflokks Sjálfstæðisflokksins. Flokks sem leiddi borgina árum og áratugum saman með hreinan meirihluta. Nú er þessi flokkur og þetta fólk tætt og slitið eftir að hafa myndað á kjörtímabilinu þrjá meirihluta og kallað þrjá borgarstjóra til starfa. Fólk sem tók foringja sinn pólitískt af lífi skömmu eftir að hann vann oddvitasætið í fyrsta prófkjöri flokksins um árabil þar sem Sjálfstæðismönnum gafst tækifæri á að velja sér forystumann.

Frjálslyndi flokkurinn sem þurrkaðist út af þing fyrir um ári, þegar önnur mál en tæknilegar útfærslur á kvótakerfinu fóru úr tísku, býður nú tvíklofinn fram í borginni. "Löngu horfinn heimur" er það sem mér kemur í hug þegar ég horfi til Frjálslynda flokksins og þessara tveggja klofningsframboða hans.

Frammsóknarflokkurinn henti oddvita sínum og setti í hans stað óþekktan mann sem auglýstur er upp með engum texta en andlitsmyndum í stíl Halldórs Ásgrímssonar. "Af spillingunni skulið þið þekkja þá" er það eina sem mér kemur í hug þegar ég sé "Halldórs Ásgrímssonar auglýsingarnar" með þessum manni.

Vinstri grænir í borginni hafa fátt fram að færa annað en skattahækkanir, aðgerðarleysi og meira atvinnuleysi. Þegar ég horfi til Vinstri grænna í borginni kemur mér í hug "það er engin rós á þyrna"  en vandamálið með Vinstri græna er að þar er ekkert blómstur, bara þyrnar.

Þegar ég hugsa til Samfylkingarinnar í borginni þá kemur mér í hug "einu er lofað í héraði og annað gert á Alþingi" Ekkert er að gerast í atvinnumálum þjóðarinnar. Miklu er hins vegar lofað í atvinnuuppbyggingu fyrir borgarstjórnarkosningarnar í Reykjavík. Orð og efndir virðist ekki samtengd hugtök hjá þessu fólki.

"Besti flokkurinn er Reykjavíkurframboðið". Reykjavíkurframboðið er eini flokkurinn sem leggur fram skýra áætlun hvernig flokkurinn ætlar að fjármagna sín kosningaloforð og við leyfum okkur að lofa töluverðu.

Kynntu þér nýjan valkost. Kynntu þér Reykjavíkurframboðið, sjá hér: x-E

 

 

 

 

Einkennilegur draumur borgarstjóra; flatsæng allra flokka.

Reykvíkingar hafa í komandi borgarstjórnarkosningum val milli framboðs skemmtikrafta, framboðs atvinnu stjórnmálamanna og framboðs venjulegs fólks.

Borginni stjórna í dag einhverjir þeir ævintýralegustu stjórnmálamenn sem setið hafa við völ í borginni frá upphafi. Þetta fólk myndaði fjóra borgarstjórnarmeirihluta, fjórir borgarstjórar voru við völd, Orkuveitan var rekin í gjaldþrot og skuldir margfaldaðar. Aldrei hefur borgin verið rekin jafn illa og á þessu kjötrímabili.

Þrír af þeim sem gengdu embætti borgarstjóra á kjörtímabilinu bjóða sig á ný fram til forystu. Eftir að þetta fólk var búið að "sænga" allt hvert með öðru í hinum ýmsustu meirihlutum þá er æðsti draumur núverandi borgarstjóra ein stór flatsæng með öllum flokkum.

Hvaða pólitíski metnaður er fólgin í því að deila völdum með öllum flokkum í borgarstjórn?

Hvers konar stefnumálum er fólk að berjast fyrir í borgarstjórn sem vill deila völdum með öllum flokkum?

Hljóta það ekki að vera stefnumál sem allir flokkar í borgarstjórn geta auðveldlega sameinast um?

Til hvers að bjóða sig fram til borgarstjórnar ef ætlunin er að vinna að málum sem aðrir munu hvort sem er vinna að?

Hvað hefur fólk sem hefur engin pólitísk markmið, engar pólitískar hugsjónir aðrar en eigin frama að gera í borgarstjórn?

Hvaða erindi á fólk í póitík sem hefur ekkert fram að færa?

Eða er það svo að engin munur er á áherslum fjórflokksins í borgarstjórn? Ef svo er, er þá ekki löngu orðið tímabært að gefa fjórflokknum frí og fá nýtt fólk inn í borgarstjórn?

 

Þetta er þitt val,    x-E

 

Þetta er ykkar val.

Það er borgarbúa að velja hverja þeir kjósa til forystu í borginni.

Valið stendur á milli:

• Fjórflokksins
• Tveggja brota úr brotnum flokki
• Framboðs skemmtikrafta
• Reykjavíkurframboðsins.

Þetta er ykkar val.

Reykjavíkurframboðið, x-E 

 

 

Reykvíkingar hafna Hönnu Birnu og Degi.

Mestu tíðindi í sögu Reykvískra stjórnmála má lesa í dag á síðum Fréttablaðsins. Reykvíkingar hafna í nýjustu skoðunarkönnun borgarstjóraefnum fjórflokksins. 44% reykvíkingar velja frekar hirðfíflið og trúðana en fulltrúa spilltustu stjórnmálaafla í Norður Evrópu.

Kemur þetta einhverjum á óvart?

Og hver eru hin raunverulegu hirðfífl og trúðar?

Hverjir voru hirðfíflin og trúðarnir í veislum bankana og útrásarvíkinganna?

Hverjir höguðu sér eins og trúðar og hirðfífl og mynduðu fjóra borgarstjórnarmeirihluta á kjörtímabilinu?

Hvaða hirðfífl og trúðar skuldsett borgarsjóð upp í rjáfur og keyrðu Orkuveituna í gjaldþrot?

Hver eru hin raunverulegu hirðfífl og trúðar í þessum borgarstjórnarkosningum?

Við í Reykjavíkurframboðinu viljum bjóða Reykvíkingum alvöru valkost í komandi kosningum. Við bjóðum alvöru framboð með alvöru fólki sem vill vinna fyrir Reykvíkinga. Fólk sem er ekki með nein fíflalæti. Fólk sem vill ekki að fjórflokkurinn haldi hér áfram völdum í borginni með bull rekstri sínum á borgarsjóði og fyrirtækjum borgarinnar.

Það er löngu orðið tímabært að valdaklíkurnar sem standa á bak við fjórflokkinn þær verði reknar burt frá völdum í borginni.

Þann 29. maí gefst Reykvíkingum tækifæri til þess að kalla til nýja fjósamenn til að moka þennan flór.

Veljið alvöru fólk, veljið xE

 

Skatta-, gjaldskrárhækkanir og niðurskurður eða sala eigna?

Frammi fyrir þessum tveim einföldu valkostum standa Reykvíkingar fyrir komandi borgarstjórnarkosningum.

Hvorn kostinn velur þú?

Velur þú einn af fjórflokkunum og þar með skatta- og gjaldskrárhækkanir, niðurskurð og áframhaldandi lántökur?

Eða velur þú Reykjavíkurframboðið sem vill leysir vanda borgarsjóðs og borgarbúa í þessar djúpu kreppu með sölu eigna?

Eignirnar sem við viljum selja á næsta kjörtímabili eru lóðir í Vatnsmýrinni.

Kynntu þér Reykjavíkurframboðið hér xE

 

 

Spéspegill fjögurra borgarstjóra raðar inn mönnum.

Þrír af þeim fjórum sem gegndu starfi borgarstjóra á þessu kjörtímabili bjóða sig á ný fram til forystu fyrir borgarbúa.

• Á þessu kjörtímabili voru myndaðir fjórir meirihlutar.
• Á þessu kjörtímabili þá voru fjórir borgarstjórar ráðnir til starfa.

Þrír af þessum fjórum borgarstjórum sem stóðu að einu ævintýralegast rugli sem sést hefur í sveitarstjórnarmálum á Íslandi, þeir halda að borgarbúar vilji þá til áframhaldandi starfa.

Ef þetta fólk hefði vott af sjálfsvirðingu þá hefði það hætt afskiptum að borgarmálum eftir mesta rug kjörtímabil í sögu borgarinnar. Þetta fólk fékk sitt tækifæri. Öll þekkjum við hvernig það tækifæri var nýtt.

Reykvíkingar standa á öndinni af hlátri þegar Jón Gnarr, spéspegill þessara borgarstjóra, sýnir sig spígsporandi um borgina eins og borgarstjórarnir þrír hafa svo oft gert.

Dapurleg er staða kjósenda í Reykjavík þegar valið stendur á milli þess fólks sem myndaði fjóra meirihluta á síðasta kjörtímabili og eins mesta háfugls landsins.

Í þessu landslagi þá er Reykjavíkurframboðið nýr og ferskur valkostur. Nýtt fólk býður sig fram sem alvöru valkost við fjórflokkinn og skemmtikraftinn.

Gefðu nýju fólki tækifæri, fólki sem margt hvert hefur barist fyrir betri borg árum og áratugum saman. Fólk með hugmyndafræði sem fjórflokkurinn hefur hafnað þvert á hagsmuni Reykvíkinga.

Veljið nýja tíma.

Gefðu Reykjavíkurframboðinu atkvæði þitt, xE

 

 

 

Fellur flugvöllurinn út af aðalskipulagi Reykjvavíkur í sumar?

Við Reykvíkingar höfum horft upp á fjórflokkinn hér í borginni takast að gera hið ómögulega. Gullgæs okkar, Orkuveitan,hefur verið rekin þannig að hún er nánast gjaldþrota. Fjórir meirihlutar með fjóra borgarstjóra skiptust á að stjórna borginni á síðasta kjörtímabili.

Kjörtímabilið endaði svo með því að allir voru búnir að sænga hjá öllum. Allir leikararnir í þeim leik, með einni eða tveim undantekningum, stilla sér nú upp á ný og bjóðast til að halda áfram að stjórna borginni og munu að öllu óbreyttu gera það næstu fjögur árin með sama "galskap" og á síðustu árum. 

Eina leiðin til að höggva á þetta rugl er nýtt framboð sem er ekki háð fjórflokknum og þeim valdaklíkum og þeim sérhagsmunum sem stjórna fulltrúum hans. Slíkt framboð sem gengur fyrst og fremst erinda Reykjavíkur í borgarstjórn er það sem þarf.

Ef slíkt framboð fengi a.m.k einn borgarfulltrúa og ef Reykjavíkurframboðið verður með í næsta meirihluta þá fellur flugvöllurinn úr af aðalskipulagi Reykjavíkur strax í sumar og á svæðinu verður samþykkt að reist verði blönduð miðborgarbyggð. Um leið og það gerist verður allt þetta land veðhæft.

Ef Reykjavíkurframboðið nær einum manni inn og verður í vor hluti af nýjum meirihluta í borginni þá verður byrjað að selja lóðir í Vatnsmýrinni á næsta kjörtímabili.

Við þá sem vilja hafa flugvöllinn áfram í Vatnsmýrinni og vilja koma í veg fyrir að Vatnsmýrin verði tekin undir miðborgarbyggð og að borgin innleysi þessa 70 milljarða sem Vatnsmýrin er að minnsta kosti metin á sem land undir miðborgarbyggð, við þá segi ég:  

"Það sem er gott fyrir höfuðborgina það er gott fyrir allt landið".

Við þá sem

• vilja tryggja að Reykjavík standi vörð um sín stærstu hagsmunamál,
• vilja auka ráðstöfunartekjur borgarinnar næstu fjögur ár um 12% á ári með sölu lóða í Vatnsmýrinni,
• vilja standa vörð um þjónustu borgarinnar og skapa ný störf í kreppunni,  
• vilja bæta við nýjum valkosti í búsetu okkar Íslendinga, valkosti sem allar þjóðir nema við bjóðum upp á, það er, búsetu í alvöru miðborg,

þá er engin annar kostur í stöðunni en snúa baki við fjórflokknum í komandi borgarstjórnarkosningum og vinna og stuðla að því að nýtt afl og nýtt fólk komist til áhrifa í borginni.

Sjá:                             xE - Reykjavíkurframboðið.

Forystustufólk fjórflokksins í borginni í heljarklóm landsbyggðarhagsmuna.

Í þeim mikla samdrætti og því mikla tjóni sem hér hefur orðið, samdrætti sem er að bitna mjög harkalega á íbúum Höfuðborgarsvæðisins þá er sú stund upp runnin að borgarstjórn Reykjavíkur verður fyrst og síðst að standa vörð um eigin hagsmuni með sama hætti og aðrar sveitarstjórnir eru gera hver í sinni heimabyggð. 

Það er ekki að hugsa um hagsmuni Reykjavíkur að láta 70 milljarða liggja ónýtta í Vatnsmýrinni í einni mestu kreppu og samdrætti sem hefur riðið yfir Reykjavík frá lýðveldisstofnun. 

Þegar við horfum yfir sviðið og á þá staðreynd að sá sem leiðir stjórnarandstöðuna í borginni er jafnframt varaformaður síns flokks á landsvísu, þá er ljóst að báðar hendur þessa manns eru bundnar fyrir aftan bak í þessum stóru hagsmunamálum þar sem takast á hagsmunir Reykjavíkur og landsbyggðarinnar. Rætt er um það að núverandi borgarstjóri komi með einhverjum hætti inn í forystuna í sínum flokki á fyrirhuguðum landsfundi í sumar. Bara það að borgarstjórinn er orðin kandídat til æðstu embætta í flokknum á landsvísu bindur hendur borgarstjóra. Ætli borgarstjóri sér meiri frama í pólitík á næstu árum þá mun borgarstjóri aldrei fara fram gegn vilja meirihluta landsbyggðarinnar. 

Staðan er einfaldlega sú að engin borgarfulltrúi sem ætlar sér frama á landsvísu innan fjórflokksins getur beitt sér í málefnum Vatnsmýrarinnar.  

Hver á þá að gæta hagsmuna Reykjavíkur í þessum stóru málum? Hverjir eru með óbundnar hendur til að taka þá slagi sem þarf að taka til að verja hagsmuni Reykjavíkur? Hver ætlar að leiða þá vinnu að sækja þessa 70 milljarða sem liggja í Vatnsmýrinni til hagsbóta fyrir Reykjavík? Enginn?  

Heimasíða Reykjavíkurframboðsins er hér:

 http://www.reykjavikurframbodid.is/

 

Munið:               xE  =  Reykjavíkurframboðið

 

Fjórir borgarstjórar og Orkuveitan gjaldþrota. Viltu meira svona?

Af hverju sérstakt Reykjavíkurframboð? Er einhver þörf á óháðu framboði til borgarstjórnar?

 Margir spyrja sig sjálfsagt þessarar spurningar þegar þeir heyra af  þessu nýja framboði. Ástæðan er einföld. Við teljum að fjórflokkurinn í borginni hafi engan vegin staðið undir væntingum. Hvorki í borginni eða á landsvísu. Fjórir meirihlutar og fjórir borgarstjórar hafa verið við völd á kjörtímabilinu. En það er ekki bara að ríkt hafa algjör glundroði á pólitíska sviðinu. Reksturinn hefur verið þannig að nú er svo komið að jafnvel Orkuveitan er nánast komin í þrot.  

Helsta afrek núverandi meirihluta sem hann hreykir sig mest af fyrir þessar kosningar er að þessi meirihluti hefur haldið samfleytt í tvö ár. Það þykir þessu fólki ganga kraftaverki næst og talar um fátt annað í aðdraganda borgarstjórnarkosninganna. Að öðru leiti er fátt í gangi.

Í mesta samdrætti á Íslandi frá lýðveldisstofnun heldur borgin að sér höndum, pakkar í vörn og leiðir samdráttinn hér á Höfuðborgarsvæðinu með því að ráðast að yngstu börnum borgarinnar og lætur fjarlægja alla sandkassa á opnum leiksvæðum í borginni. Það er eins og núverandi borgarfulltrúar séu búnir að núnir að gefast upp. Úrræðaleysið er algjört.

Við í Reykjavíkurframboðinu deilum ekki lífssýn þess fólks sem nú situr í borgarstjórn. Þessu  fólki öllu þarf að gefa gott frí. Það skynjum við, það skynjar Jón Gnarr, það skynja borgarbúar. Þess vegna bjóðum við Reykvíkingum alvöru valkost, nýtt framboð með nýjum fólki  sem vill vinna að hagsmunum Reykvíkinga.

Gefum fjórflokknum frí í komandi borgarstjórnarkosningum.

Reykjavíkurframboðið vill þriðja stjórnsýslustigið í Reykjavík.

Reykjavíkurframboðið vill virkja þann vísir sem er í dag að íbúalýðræði í borginni og byggja á því og búa til þriðja stjórnsýslustigið úti í hverfum borgarinnar. Núverandi hverfaráðum verði fjölgað, þau endurskipulögð og þeim fengin verkefni og fjármagn til að sinna ákveðnum verkefnum í sínum hverfum.

Með þessu hafi íbúar hverfanna beina aðkomu og sjái um ákveðna þætti í rekstri sinna hverfa. Völd og fjármunir verði þannig flutt frá Ráðhúsinu út í hverfin. Í hverfum borgarinnar verði þannig komið á þriðja stjórnsýslustiginu. Slíka tilfærslu á völdum og fjármunum frá ráðhúsinu út til fulltrúa íbúanna í hverfaráðunum er hægt að gera án þess að auka kostnað í rekstri borgarinnar.

Íbúar Reykjavíkur munu með þessari breytingu hafa meira um málefni síns hverfis og síns umhverfis að segja en með núverandi miðstýringu úr Ráðhúsinu.

 

 

 

Lýkur kreppunni í Reykjavík í sumar?

Nái nýtt óháð framboð, Reykjavíkurframboðið, einum fulltrúa inn í borgarstjórn Reykjavíkur í kosningunum í vor og verði sá fulltrúi þáttakandi í næsta meirihluta í borginni þá líkur kreppunni í Reykjavík í sumar.

Samfylkingin hefur lagt fram ágætis áætlun hvernig hún vill byggja upp á ný í Reykjavík eftir hrunið. Vandamálið við þessa áætlun er að það er engin fjármögnun á bak við hana. Hugmyndir eru upp að borgin taki allt að 5 milljarða króna lán til að hrinda hluta af þessari áætlun í framkvæmd.

Reykjavíkurframboðið vill gjarnan vinna að slíku verkefni með Samfylkingunni eða Sjálfstæðisflokknum en það verður að gerast án þessa að hækka skatta eða gjöld á Reykvíkinga og að alls ekki verði tekin  lán sem lendir á útsvarsgreiðendum í Reykjavík að greiða. Til er fær og fýsileg leið að þessu markmiði.

Reykjavíkurframboðið vill að standa vörð um grunnþjónustuna í Reykjavík og skapa í borginni ný störf með með því að selja eignir.

Eignirnar sem við viljum selja eru lóðirnar í Vatnsmýrinni.

Ef Vatnsmýri er tekin undir blandaða miðborgarbyggð samkvæmt einhverri þeirra 135 tillagna sem bárust frá mörgum fremstu hönnuðum heims í skipulagskeppninni um Vatnsmýrina, þá er verðmæti lóðanna í Vatnsmýrinni metið á um 70 milljarða.

Ef Reykjavíkurframboðið kemur fulltrúa að í borgarstjórn og verður þátttakandi í nýjum meirihluta þá verður aðalskipulagi Reykjavíkur breytt nú í sumar og Vatnsmýrin skilgreind sem svæði fyrir miðborgarbyggð. Um leið og það gerist þá verður allt þetta land og allar þessar lóðir veðhæfar.

Við það að landið verður veðhæft þá verði það veðsett fyrir 24 milljarða króna og Reykjavíkurborg tekur út á þetta veð 8 milljarða króna lán á hverju ári næstu þrjú árin. Með þessu er verið að auka umráðafé borgarinnar um rúm 10% í mestu kreppuárum sem riðið hafa yfir Reykjavík frá lýðveldisstofnun.

Á árunum 2012 og 2013 er því spáð að þörf verði á ný fyrir nýjar íbúðir. Þá verða liðin 6 ár frá því fasteignamarkaðurinn stöðvaðist haustið 2007 þegar bankarnir drógu sig út af íbúðarlánamarkaðnum.

Á árunum 2012 til 2013 verður lokið við deiliskipuleggja Vatnsmýrina. Þegar deiliskipulag liggur fyrir er hægt að selja einstaka lóðir. Þegar sala á lóðum hefst þá verður þetta 24 milljarða króna lán greitt upp. Það sem eftir stendur af sölu lóða í Vatnsmýrinni verður sett í að borga upp skuldir eftir fjórflokkinn.

Með því að auka umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin með því því að selja eignir, það mun gjörbreyta öllu í rekstri borgarinnar. Engin þörf verður að hækka skatta og gjöld.

Með því að auka umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin þá verður hægt að standa vörð um alla helstu grunnþætti í rekstri borgarinnar þó svo tekjur borgarinnar af hefðbundnum tekjustofnum minnki enn frekar en orðið er.

Með því að selja lóðir í Vatnsmýrinni og auka þannig umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin þá verður hægt að snúa vörn í sókn í Reykjavík og hefja hér endurreisn án þess að hækka skatta og gjöld og án þess að taka lán sem borgarbúar verða sjálfir að greiða. 

Með því að fara þessa leið þá líkur kreppunni í Reykjavík nú í sumar.

Þar fyrir utan eignumst við öll svo miklu skemmtilegri höfuðborg, höfuðborg sem mun reisa í Vatnsmýrinni eina glæsilegustu miðborg  Evrópu, miðborg sem mun draga hingað milljónir ferðamanna á komandi árum.

Við landsbyggðina segi ég: Það sem er gott fyrir höfuðborgina, það er gott fyrir landið allt.

Við Reykvíkinga segi ég: Gefið nýju fólki, nýjum hugmyndum og nýrri framtíðarsýn tækifæri við stjórnun borgarinnar.

 

 

Af hverju nýtt framboð til Borgarstjórnar?

Ástæður þess að hópur fólks vinnur nú að nýju framboði til borgarstjórnar í Reykjavík nú í vor eru margar. Við sem komum að undirbúningi þessa framboðs eigum sum hver langt starf að baki í grasrótinni í flokkum fjórum sem gjarnan ganga undir nafninu fjórflokkurinn. Þeir sem hafa kynnst því starfi þekkja það, að þegar kemur að því að verja á hagsmuni Reykjavíkur gagnvart öðrum sveitarfélögum en sérstaklega þó gagnvart landsbyggðinni þá er það bara þannig að fjórflokkurinn leggur þá gjarnan til hliðar hagsmuni Reykjavíkur. 

Það að hagsmunum Reykjavíkur hafi verið ýtt til hliðar þegar hagsmunir Reykjavíkur og landsbyggðarinnar rekast á um það vitna mörg dæmi. Ég nefni hér nokkur: 

• Sundabraut, eitt helsta baráttumál Íbúasamtaka Grafarvogs og Reykjavíkur um árabil, er dottin út af vegaáætlun.
• Skerjabraut er dottin út af vegaáætlun.
• Stærstur hluti tekna til vegagerðar kemur vegna gjaldtöku á eldsneyti hér á Höfuðborgarsvæðinu. Framlög til vegaframkvæmda á Höfuðborgarsvæðinu voru í fyrra, lækkuð úr því að vera 25% af framkvæmdafé Vegagerðarinnar, í það að vera í ár 2,5%. Engin hreyfði mótmælum hér í Reykjavík þegar þetta var ákveðið.
• Reykjavík var klofin í tvennt og gerð að tveim kjördæmum. Til hvers? Til að auðvelda einhverja útreikninga sem hvort sem er eru gerðir í tölvum? Nei, þetta var og er pólitísks aðför að Reykjavík og tilgangurinn að minnka vægi og slagkraft borgarinnar með því að kljúfa borgina á landsvísu í tvennt.
• Í dag er rætt um að setja veggjöld á allar akstursleiðir út úr Reykjavík. Engin nefnir á nafn að gera um leið slíkt hið sama við akstursleiðirnar út frá Akureyri, Ísafirði eða Egilsstöðum.
• Þá var Reykjavíkurborg var látin leggja til án endurgjalds lóð undir nýjan spítala við Hringbraut.
• Ekki nóg með það. Reykjavíkurborg var á síðasta kjörtímabili látin gefa skóla í einkaeigu flottustu og dýrustu lóðina á Íslandi. Lóðin við hliðina á Nauthólsvík í Vatnsmýrinni var tekin undir einn af þeim fjölmörgu háskólum sem hafa sprottið hér upp á síðustu árum. Reykjavík fékk ekki krónu fyrir þessa lóð og þessi gjörningur að sveitarstjórn gefi einkaaðila verðmæti sem metin eru á milljarða króna er með ólíkindum. Í ljósi skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis þá er full þörf á að opinber rannsókn verði gerð á þessum milljarða gjafagjörningi. 

Hvergi kristallast vandamál okkar Reykvíkinga samt betur en í Vatnsmýrinni. Við kusum í löglegum kosningum flugvöllinn burt úr Vatnsmýrinni fyrir 9 árum. Það eina sem hefur gerst í þessu máli er að ríkið og fjórflokkurinn hefur á þessum 9 árum unnið að því að festa flugvöllinn í sessi. Við erum öll búin að heyra flesta borgarfulltrúa fjórflokksins lýsa því yfir að þeir séu fylgjandi því að Vatnsmýrin verði tekin undir miðborgarbyggð. Tugir skipulagstillagna eftir færustu hönnuði heims að slíkri miðborgarbyggð rykfalla nú í skjalageymslum borgarinnar. Það hefur verið meirihluti fyrir því í mörg ár í borgarstjórn Reykjavíkur að Vatnsmýrin verði tekin undir slíka byggð. Samt gerist ekkert í þá átt. Þvert á móti á nú að byggja nýja flugstöð við Reykjavíkurflugvöll. 

Ástæðan er öllum ljós sem vilja horfast í augu við raunveruleikann. Hendur borgarfulltrúa fjórflokksins eru bundnar fyrir aftan bak í þessu máli eins og í svo mörgum öðrum hagsmunamálum Reykjavíkur. Flokksvaldinu er beitt í þágu þröngra hagsmuna ákveðinna landshluta að aðila. Vegna þessa hafa áratugum saman legið ónýtt verðmæti í formi byggingalóða í Vatnsmýrinni sem metnar eru á um 70 milljarða á verðlagi ársins 2005. Verðmæti sem Reykvík hefur hingað til ekki getað nýtt. Núverandi samgönguráðherra studdur af landsbyggðinni og með aðgerðarleysi borgarfulltrúa fjórflokksins ætlar sér að koma í veg fyrir að Reykjavík geti um ókomin ár nýtt sér þessi verðmæti. Samgönguráðherra er að hugsa um allt aðra hagsmuni en þá að Reykjavík fái notið þeirra verðmæta sem falin eru í Vatnsmýrinni. Hann hugsar fyrst og fremst um eigið kjördæmi og það fólk sem hann hefur sitt umboð frá sem þingmaður. 

Sveitarstjórnarmenn hér á Höfuðborgarsvæðinu hafa lítinn áhuga á því að í Vatnsmýrinni rísi ein glæsilegasta miðborg í Evrópu. Þeir sjá þá fram á að þeim mun ganga verr að selja lóðir á Völlunum og í Kórahverfinu þegar fasteigna- og byggingamarkaðurinn byrja taka við sér á ný á miðju næsta kjörtímabili. 

Í þeim mikla samdrætti og því mikla tjóni sem hér hefur orðið, samdrætti sem er að bitna mjög harkalega á íbúum Höfuðborgarsvæðisins þá er sú stund upp runnin að borgarstjórn Reykjavíkur verður fyrst og fremst að standa vörð um eigin hagsmuni með sama hætti og aðrar sveitarstjórnir eru gera. Það er ekki að hugsa um hagsmuni Reykjavíkur að láta 70 milljarða liggja ónýtta í Vatnsmýrinni í einni mestu kreppu og samdrætti sem hefur riðið yfir Reykjavík frá lýðveldisstofnun. 

Þegar við horfum yfir þetta svið og á þá staðreynd að sá sem leiðir stjórnarandstöðuna í borginni er jafnframt varaformaður síns flokks á landsvísu, þá er ljóst að báðar hendur þessa manns eru bundnar fyrir aftan bak í þessum stóru hagsmunamálum þar sem takast á hagsmunir Reykjavíkur og landsbyggðarinnar. Rætt er um það að núverandi borgarstjóri komi með einhverjum hætti inn í forystuna í sínum flokki á fyrirhuguðum landsfundi í sumar. Bara það að borgarstjórinn er orðin kandídat til æðstu embætta í flokknum á landsvísu bindur hendur borgarstjóra. Ætli borgarstjóri sér meiri frama í pólitík á næstu árum þá mun borgarstjóri aldrei fara fram gegn vilja meirihluta landsbyggðarinnar. Staðan er einfaldlega sú að engin borgarfulltrúi sem ætlar sér frama á landsvísu innan fjórflokksins getur beitt sér í málefnum Vatnsmýrarinnar.  

Hver á þá að gæta hagsmuna Reykjavíkur í þessum stóru málum? Hverjir eru með óbundnar hendur til að taka þá slagi sem þarf að taka til að verja hagsmuni Reykjavíkur? Hver ætlar að leiða þá vinnu að sækja þessa 70 milljarða sem liggja í Vatnsmýrinni til hagsbóta fyrir Reykjavík? Enginn?  

Við Reykvíkingar höfum horft upp á fjórflokkinn hér í borginni takast að gera hið ómögulega. Gullgæs okkar, Orkuveitan,hefur verið rekin þannig að hún er nánast gjaldþrota. Fjórir meirihlutar með fjóra borgarstjóra skiptust á að stjórna borginni á síðasta kjörtímabili. Kjörtímabilið endaði svo með því að allir voru búnir að sænga hjá öllum. Allir leikararnir í þeim leik, með einni eða tveim undantekningum, stilla sér nú upp á ný og bjóðast til að halda áfram að stjórna borginni og munu að öllu óbreyttu gera það næstu fjögur árin með sama "galskap" og á síðustu árum. 

Það er á þessum tímapunkti sem mönnum eins og mér er ofboðið. Eina leiðin sem ég sé út úr þessum ógöngum og eina leiðin til að höggva á þessa hnúta sem mörg hagsmunamál borgarinnar eru í, er að hér komi fram í borginni nýtt framboð sem er ekki háð fjórflokknum og þeim valdaklíkum og þeim sérhagsmunum sem stjórna fulltrúum hans. Slíkt framboð sem gengur fyrst og fremst erinda Reykjavíkur í borgarstjórn er það sem þarf. Ef slíkt framboð fengi einn borgarfulltrúa og ef Reykjavíkurframboðið verður með í næsta meirihluta þá fellur flugvöllurinn úr af aðalskipulagi Reykjavíkur strax í sumar og á svæðinu verður samþykkt að reist verði blönduð miðborgarbyggð. Um leið og það gerist verður allt þetta land veðhæft.

Ef Reykjavíkurframboðið nær einum manni inn og verður í vor hluti af nýjum meirihluta í borginni þá verður byrjað að selja lóðir í Vatnsmýrinni á næsta kjörtímabili.

Við þá sem vilja hafa flugvöllinn áfram í Vatnsmýrinni og vilja koma í veg fyrir að Vatnsmýrin verði tekin undir miðborgarbyggð og að borgin innleysi þessa 70 milljarða inn í borgarsjóð, segi ég.  

Það sem er gott fyrir höfuðborgina það er gott fyrir allt landið.  

Við þá sem vilja tryggja að Reykjavík standi vörð um sín stærstu hagsmunamál, vilja tryggja að tekið verði á núverandi óreiðurekstri í fyrirtækjum borgarinnar og vilja bæta við nýjum valkosti í búsetu okkar Íslendinga, valkosti sem allar þjóðir nema við bjóðum upp á, það er, búsetu í alvöru miðborg, þá er engin annar kostur í stöðunni en snúa baki við fjórflokknum í komandi borgarstjórnarkosningum og vinna og stuðla að því að nýtt afl og nýtt fólk komist til áhrifa í borginni.

Reykjavíkurframboðið, stofnfundur í kvöld um nýtt óháð framboð um hagsmuni Reykvíkinga.

Í kvöld, 27. apríl, kl. 20.00 í Iðnó, 2. hæð heldur Reykjavíkurframboðið stofnfund þar sem tekin verður ákvörðun um nýtt framboð til Borgarstjórnarkosninganna í vor. Allt áhugafólk um borgarmálin er velkomið. 

Mættu í Iðnó í kvöld og vertu með í því að takta eitt af þeim skrefum sem við verðum að taka hér í borginni til að geta byggt hér aftur upp á ný úr öskurústunum fjórflokksins.

Að stofna nýtt framboð, óháð fjórflokknum, hagsmunum hans og klíkum hans er eitt af þeim skrefum sem við verðum að stíga. 

Nú þarf að moka og hreinsa til. Það er ekki bara undir Eyjafjöllunum þar sem þarf nú í vor að moka burt öskunni svo hægt verði að byggja upp á ný.

Í þetta verkefni hefur fjórflokkurinn, laskaður eftir hrunið og sannleiksskýrsluna enga burði.

Nú er komið að borgarbúum að gera það sem þarf að gera í borginni.

Nú er komið að þér.

Mættu í kvöld í Iðnó, skráðu þig sem stofnfélaga og vertu með.

Við erum að leita að fólki í framboð og fólki til að móta nýja framtíð í Reykjavík þar sem hagsmunir Reykvíkinga, ekki annarra, eru látnir ráða för.

 

 

 

Hvorfor vælger Danmark at stoppe IMF programmet i Island ?

Den Islandske stat har til dags dato altid honoreret sine forpligtelser og betalt alle sine lån. I den her Icesave sag har Island altid sagt at Island vil honorere sine internationale forpligtelser. I Island spørger borgerne, hvilke er disse forpligtelser vi skal honorere?

Vi har fået forskellige svar til dette spørgsmål. Direktøren for den Norske Indskudsgarantifond siger at der er ikke statsgaranti på indlån i norske banker. Det samme siger specialister fra mange lande. Ud fra gældende love og regler i EU så er det ikke den Islandske stats forpligtelser at garantere indlån i Islandske banker eller netbanker.

Island har ønsket at få det her spørgsmål, hvilke vores internationale forpligtelser er, afklaret i en retssag. Vi har ønsket at få svar til dette spørgsmål i en retssag og dermed afklaret hvad og hvor meget Island skal betale i Icesave sagen. Men det vil England og Holland ikke. De vil ikke tage den har sag til retten. De vil bare at Island underskriver den her meget speciale Icesave aftale og den her aftale er meget special.

Der ud over kræver England og Holland at 51% af de penge der indsamles til konkursboet i den konkursramte bank, Landsbanki, at det skal England og Holland have. Island skal få 49% af det konkursboet indsamler. Hvis de her 49% af konkursboet ikke dækker det minimum som den uafhænge Islandske Indskudsgarantifond skulle garantere, d.v.s. 20.887 euro per konto, så skal ifølge Icesave kontrakten skatteyderne i Island til lommerne. Ifølge Dr. Jon Danielsson kalkulationer så er det beløb Islandske skatteydere må så betale med renter, det er 1,6 milliard euro. Det svarer til 8.800 euro per person i Island.

Landsbankinn var Islandsk bank, hvorfor skal England og Holland få 50% af konkursboet?

På samme tidspunkt forhandlinger med England og Holland er i gang så er de økonomiske planer Island har med IMF på hold fordi de Nordiske lander har udpeget sig selv til at være dommer i den her Icesave sag. De Nordiske lander kræver at Island underskriver Icesave kontrakten uden videre. Hvis Island ikke underskriver Icesave kontrakten så låner de ikke penge ind i IMF programmet i Island.

Det er på det tidspunkt vi her i Island får et langt ansigt. Det her er noget vi borgerne i Island kan ikke forstå.

Vi får ikke engang lov til at handle den her sag med England og Holland uden at de Nordiske lander sætter en stor pres på Island. I dag er IMF programmet i Island stop fordi de Nordiske lander vil ikke bidrage med sine lån de har lovet og forpligtet sig til at sætte ind i IMF programmet i Island. Det betyder at alle planer om opbygning er på is og arbejdsløsheden forsætter at stige og flere og flere flytter fra Island.

Hvis Danmark ikke vil låne Island og ikke deltage i det her IMF program så skal Danmark simpelt hen sige det. Så ved vi det og så kan vi ændre vores program og planer og så forsætter vi uden hjælp fra Danmark.

Det eneste som ikke kan accepteres er den her situation Danmark har nu Island i. Island prøver at handle Icesave med England og Holland og på samme tidspunkt er IMF programmet stop fordi Danmark kræver Island underskriver den her tvangsaftale om Icesave. 

Til den slags ”Nordisk samarbejde” skal man sige nej til. Ingen nation skulle acceptere den slags behandling.

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

Hvorfor vælger de Nordiske lander at være dommer i Icesave sagen?

 

De Nordiske lander vi ikke diskutere Icesave ud fra love og regler. Det vil England og Holland heller ikke. Vi vælger at kaste i denne sag fra os alle de love og regler som vores samfund er baseret på og siger at den her sag drejer sig ikke om love og regler men politik og moral.

Lad os kikke lidt nærmere på politik og moral i den her sag. Her er tre punkter angående politik og moral:

Nummer et så må må man være klar over at i Vest Europas hitstory så har kun en gang fra slutningen af den anden verdenskrig en demokratisk valgt regering været væltet fra magten i en blodig revolution af borgerne. Det var i januar sidste år i Island.

Ingen var dræbt men mange var såret og kvæstet og nogle er delvis invalid efter slagsmålene. Gang ad gang var fleste vinduerne i tinghuset smadret, huset hver dag “malet” med æg, tomater, jogurt og skyr. Døgnet rundt brand ild udenfor tinghuset og nogle forsøg var lavet til at brænde tinghuset.

Det er dens regerings beslutninger de Nordiske lander nu  kræver Islands skal honorere.

Grunden til den revolution var blandt andet at regeringen tog hver eneste krone, dollar og euro og udbetalte til indskydere i banker i Island. Den beslutning at garantere og udbetale disse indlån medførte at den Islandske Central bank gik konkurs med det samme. Der var ikke penge nok til at garantere alle indlån i Island under total bankerot hvor 95% af bankerne gik konkurs. Og der var slet ikke penge til at garantere 100% indlån i et baksystem som var 12 gange større end Islands nationalomsætning. At garantere 100% indlån i det her gigant banksystem var fuldstændig vanvittigt.

Det her var ikke de eneste “vanvittige beslutning” den her regering tog i de 18 måneder hun var ved magten i Island inden kollapset i slutningen af september 2008 og 4 måneder efter kollapset og vi her i Island kæmper konsekvensene af. I den sammenhæng vil jeg påminde at Icesave startede og kørte kun i 22 måneder inden kollapsen i september 2008. Det var i løbet af 22 måneder banken samlede 4 milliarder euro ind på Icesave.

Nu er vi at tale om politik og moral. Hvad gør man i den globale landsby med vanvittige beslutninger taget af en regering som borgerne har i en revolution væltet fra magten? Hvordan var det med de beslutninger Erich Honecker og hans regering i Øst Tyskland tog i de sidste måneder han var ved magt? Var Øst Tyskland tvunget til at honorere alle hans regerings beslutninger? Er det ikke sådan at en nation er ikke bundet af fuldstændig vanvittige beslutninger taget af en regering som var væltet i en revolution?

Jeg vil tro, hvis de Nordiske lander fik de her to sidste spørgsmål på et andet tidspunkt og det drejede sig om en anden sag og et andet land så ville svaret til det første spørgsmål være nej og ja til det senere.

Nummer to så må de Nordiske lander være klar over at diskrimination af indskydere er noget banker og regeringer er og har været i gang med i århundreder. Aldrig mere en nu i nutidens globale bankekrise. Gordon Brown og hans regering er i fuld gang med diverse diskrimination af indskydere. Et eksampel er at Singer & Friedlander i London har et filial på øen Møn i det Irske hav. Alle indskydere i Singer & Friedlander i “England” fik sine penge. Indskyderne i Singer & Friedlander på øen Møn har ikke fået et penny. Samme situation gælder med andre Engelske banker som har filialer på Møn, Jersy og flere øer omkring England. Indskydere på disse øer har ikke fået et penny.

Er moralen og politikken i den globale landsby at Herregårdejeren han kan godt diskriminere men de små bønder som Danmark og Island, det må de ikke?

Nummer tre så oplyser uafhængige institutioner, uafhængige doktorer og uafhængige professorer at med Icesave oveni de andre lån så er der en stor sandsynlighed at Island kommer ud i en betalingsstanse. Nogle af dem siger at Island skulle nu ind i Pariserklubben. De siger at regeringen og IMF undervurderer Islands gæld. Med Icesave har Island ikke en chance. Afhænge af hvem kalkulerer og vurderer dette risiko så vurderes sandsynligheden at den Islandske stat kommer ud i en betalingsstanse at være mellem 10% til 25%.

Den Islandske regering synes det her er helt ok. Vi andre som valgte nej i folkeafstemningen synes det her er ikke ok.

Regeringen tror på de informationer hun modtager fra den Islandske Centralbank. Bortset fra bankdirektøren så sidder stadigvæk i den Islandske Centralbank alle dem som var med til at køre Central banken og alle de andre banker i Island i konkurs. Regeringen tror på informationer fra det Islandske Financetilsyn. Situationen i Financetilsynet er næsten det samme og i Centralbanken, der sidder største delen af de samme personer og var der årene før kradset.Disse to institutioner sammen med nogle par professorer som er dybt ankeret i regeringen siger vi kan godt betale og vi skulle have accepteret Icesave kontrakten.

Vi taler politik og en siden af den her sag er at halvdelen af nuværende regering var del af regering der blev væltet i revolutionen. De har gjort alt til at få den her sag ud af verden og i frost i 7 år og siger: ” Den tid, den sorg”.

Alle dem som deltog i folkeafstemningen, de tror ikke på regeringen i den her sag, de tror ikke på Financetilsynet og de tror ikke på Central banken. De synes det er uforsvarligt at Island påtager sig forpligtelser der medfører at der bliver 10% til 25% sandsynlighed at vi ikke kan betale af vores lån og at Island kommer ud i en betalingsstanse.

Nu snakker vi moral og politik og jeg spørger: Vil den globale landsby at Island påtager sig forpligtelser hvor der er 10% til 25% sandsynlighed Island ikke kan honorere sine forpligtelser?

Borgerne i Island som væltede sin regering i en revolution sidste år og stoppede nuværende regering nu i januar med at 25% af vælgerne underskrev opfordring til den Islandske præsident at sige nej til Icesave, disse borgere har allerede sagt nej til det spørgsmål og sagt at det ikke er forsvarligt at tage den slags change. Det er ikke forsvarligt overfor Island og det er ikke forsvarligt over for den globale landsby.

Borgerne i Island kræver at det må handles frem til en løsning i Icesave, en løsning som Island er klar over at Island kan honorere.

Vores næste naboer i den her globale landsby har besluttet at de skal være dommer i den her sag. Vi sidder her med bondegården halvbrændt og fiskebåden uden benzin efter at “Bjørnebanden” gik her forbi og I kræver vi underskriver en kontrakt med Herregårdejeren, en kontrakt vi ved der er stor sandsynlighed vi ikke kan honorere, I kræver kontrakten underskrevet inden I kommer og låner os tømmer til at reparere bondegården og benzin til båden.

Og det er ikke sådan de Nordiske lander er. Hvis nogen mangler hjælpende hånd så er de Nordiske lander der. Det ved alle her i Island. Derfor har vi så svært med at forstå jeres holdning nu.

Efter folkeafstemningen har regeringen besluttet at forsætte handlingerne med England og Holland. Disse forhandlinger må være meget mere besværlige for Island under den pres at de Nordiske lander har valgt at stoppe IMF programmet i Island og sætte det på is til Island underskriver.

Vi taler nu politik og moral og jeg spørger hvorfor vælger de Nordiske lander overhoved at tage stilling i den her sag?

Hvorfor vælger de Nordiske lander at være dommer i den her sag og hjælp med at lægge forpligtelser på Island hvor der er 10% til 25% charge at Island kommer i betalingsstanse?

Hvorfor er Island ikke tilladt at handle den her sag kun med England og Holland? I England bor der 51 million og i Holland 16 millioner. Vi er 317.000. Vi synes det her er en “fair game” som den er men det bliver den ikke hvis de Nordiske lander også deltager på den anden side.

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.