Reykjavíkurframboðið vill þriðja stjórnsýslustigið í Reykjavík.

Reykjavíkurframboðið vill virkja þann vísir sem er í dag að íbúalýðræði í borginni og byggja á því og búa til þriðja stjórnsýslustigið úti í hverfum borgarinnar. Núverandi hverfaráðum verði fjölgað, þau endurskipulögð og þeim fengin verkefni og fjármagn til að sinna ákveðnum verkefnum í sínum hverfum.

Með þessu hafi íbúar hverfanna beina aðkomu og sjái um ákveðna þætti í rekstri sinna hverfa. Völd og fjármunir verði þannig flutt frá Ráðhúsinu út í hverfin. Í hverfum borgarinnar verði þannig komið á þriðja stjórnsýslustiginu. Slíka tilfærslu á völdum og fjármunum frá ráðhúsinu út til fulltrúa íbúanna í hverfaráðunum er hægt að gera án þess að auka kostnað í rekstri borgarinnar.

Íbúar Reykjavíkur munu með þessari breytingu hafa meira um málefni síns hverfis og síns umhverfis að segja en með núverandi miðstýringu úr Ráðhúsinu.

 

 

 

Lýkur kreppunni í Reykjavík í sumar?

Nái nýtt óháð framboð, Reykjavíkurframboðið, einum fulltrúa inn í borgarstjórn Reykjavíkur í kosningunum í vor og verði sá fulltrúi þáttakandi í næsta meirihluta í borginni þá líkur kreppunni í Reykjavík í sumar.

Samfylkingin hefur lagt fram ágætis áætlun hvernig hún vill byggja upp á ný í Reykjavík eftir hrunið. Vandamálið við þessa áætlun er að það er engin fjármögnun á bak við hana. Hugmyndir eru upp að borgin taki allt að 5 milljarða króna lán til að hrinda hluta af þessari áætlun í framkvæmd.

Reykjavíkurframboðið vill gjarnan vinna að slíku verkefni með Samfylkingunni eða Sjálfstæðisflokknum en það verður að gerast án þessa að hækka skatta eða gjöld á Reykvíkinga og að alls ekki verði tekin  lán sem lendir á útsvarsgreiðendum í Reykjavík að greiða. Til er fær og fýsileg leið að þessu markmiði.

Reykjavíkurframboðið vill að standa vörð um grunnþjónustuna í Reykjavík og skapa í borginni ný störf með með því að selja eignir.

Eignirnar sem við viljum selja eru lóðirnar í Vatnsmýrinni.

Ef Vatnsmýri er tekin undir blandaða miðborgarbyggð samkvæmt einhverri þeirra 135 tillagna sem bárust frá mörgum fremstu hönnuðum heims í skipulagskeppninni um Vatnsmýrina, þá er verðmæti lóðanna í Vatnsmýrinni metið á um 70 milljarða.

Ef Reykjavíkurframboðið kemur fulltrúa að í borgarstjórn og verður þátttakandi í nýjum meirihluta þá verður aðalskipulagi Reykjavíkur breytt nú í sumar og Vatnsmýrin skilgreind sem svæði fyrir miðborgarbyggð. Um leið og það gerist þá verður allt þetta land og allar þessar lóðir veðhæfar.

Við það að landið verður veðhæft þá verði það veðsett fyrir 24 milljarða króna og Reykjavíkurborg tekur út á þetta veð 8 milljarða króna lán á hverju ári næstu þrjú árin. Með þessu er verið að auka umráðafé borgarinnar um rúm 10% í mestu kreppuárum sem riðið hafa yfir Reykjavík frá lýðveldisstofnun.

Á árunum 2012 og 2013 er því spáð að þörf verði á ný fyrir nýjar íbúðir. Þá verða liðin 6 ár frá því fasteignamarkaðurinn stöðvaðist haustið 2007 þegar bankarnir drógu sig út af íbúðarlánamarkaðnum.

Á árunum 2012 til 2013 verður lokið við deiliskipuleggja Vatnsmýrina. Þegar deiliskipulag liggur fyrir er hægt að selja einstaka lóðir. Þegar sala á lóðum hefst þá verður þetta 24 milljarða króna lán greitt upp. Það sem eftir stendur af sölu lóða í Vatnsmýrinni verður sett í að borga upp skuldir eftir fjórflokkinn.

Með því að auka umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin með því því að selja eignir, það mun gjörbreyta öllu í rekstri borgarinnar. Engin þörf verður að hækka skatta og gjöld.

Með því að auka umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin þá verður hægt að standa vörð um alla helstu grunnþætti í rekstri borgarinnar þó svo tekjur borgarinnar af hefðbundnum tekjustofnum minnki enn frekar en orðið er.

Með því að selja lóðir í Vatnsmýrinni og auka þannig umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin þá verður hægt að snúa vörn í sókn í Reykjavík og hefja hér endurreisn án þess að hækka skatta og gjöld og án þess að taka lán sem borgarbúar verða sjálfir að greiða. 

Með því að fara þessa leið þá líkur kreppunni í Reykjavík nú í sumar.

Þar fyrir utan eignumst við öll svo miklu skemmtilegri höfuðborg, höfuðborg sem mun reisa í Vatnsmýrinni eina glæsilegustu miðborg  Evrópu, miðborg sem mun draga hingað milljónir ferðamanna á komandi árum.

Við landsbyggðina segi ég: Það sem er gott fyrir höfuðborgina, það er gott fyrir landið allt.

Við Reykvíkinga segi ég: Gefið nýju fólki, nýjum hugmyndum og nýrri framtíðarsýn tækifæri við stjórnun borgarinnar.

 

 

Af hverju nýtt framboð til Borgarstjórnar?

Ástæður þess að hópur fólks vinnur nú að nýju framboði til borgarstjórnar í Reykjavík nú í vor eru margar. Við sem komum að undirbúningi þessa framboðs eigum sum hver langt starf að baki í grasrótinni í flokkum fjórum sem gjarnan ganga undir nafninu fjórflokkurinn. Þeir sem hafa kynnst því starfi þekkja það, að þegar kemur að því að verja á hagsmuni Reykjavíkur gagnvart öðrum sveitarfélögum en sérstaklega þó gagnvart landsbyggðinni þá er það bara þannig að fjórflokkurinn leggur þá gjarnan til hliðar hagsmuni Reykjavíkur. 

Það að hagsmunum Reykjavíkur hafi verið ýtt til hliðar þegar hagsmunir Reykjavíkur og landsbyggðarinnar rekast á um það vitna mörg dæmi. Ég nefni hér nokkur: 

• Sundabraut, eitt helsta baráttumál Íbúasamtaka Grafarvogs og Reykjavíkur um árabil, er dottin út af vegaáætlun.
• Skerjabraut er dottin út af vegaáætlun.
• Stærstur hluti tekna til vegagerðar kemur vegna gjaldtöku á eldsneyti hér á Höfuðborgarsvæðinu. Framlög til vegaframkvæmda á Höfuðborgarsvæðinu voru í fyrra, lækkuð úr því að vera 25% af framkvæmdafé Vegagerðarinnar, í það að vera í ár 2,5%. Engin hreyfði mótmælum hér í Reykjavík þegar þetta var ákveðið.
• Reykjavík var klofin í tvennt og gerð að tveim kjördæmum. Til hvers? Til að auðvelda einhverja útreikninga sem hvort sem er eru gerðir í tölvum? Nei, þetta var og er pólitísks aðför að Reykjavík og tilgangurinn að minnka vægi og slagkraft borgarinnar með því að kljúfa borgina á landsvísu í tvennt.
• Í dag er rætt um að setja veggjöld á allar akstursleiðir út úr Reykjavík. Engin nefnir á nafn að gera um leið slíkt hið sama við akstursleiðirnar út frá Akureyri, Ísafirði eða Egilsstöðum.
• Þá var Reykjavíkurborg var látin leggja til án endurgjalds lóð undir nýjan spítala við Hringbraut.
• Ekki nóg með það. Reykjavíkurborg var á síðasta kjörtímabili látin gefa skóla í einkaeigu flottustu og dýrustu lóðina á Íslandi. Lóðin við hliðina á Nauthólsvík í Vatnsmýrinni var tekin undir einn af þeim fjölmörgu háskólum sem hafa sprottið hér upp á síðustu árum. Reykjavík fékk ekki krónu fyrir þessa lóð og þessi gjörningur að sveitarstjórn gefi einkaaðila verðmæti sem metin eru á milljarða króna er með ólíkindum. Í ljósi skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis þá er full þörf á að opinber rannsókn verði gerð á þessum milljarða gjafagjörningi. 

Hvergi kristallast vandamál okkar Reykvíkinga samt betur en í Vatnsmýrinni. Við kusum í löglegum kosningum flugvöllinn burt úr Vatnsmýrinni fyrir 9 árum. Það eina sem hefur gerst í þessu máli er að ríkið og fjórflokkurinn hefur á þessum 9 árum unnið að því að festa flugvöllinn í sessi. Við erum öll búin að heyra flesta borgarfulltrúa fjórflokksins lýsa því yfir að þeir séu fylgjandi því að Vatnsmýrin verði tekin undir miðborgarbyggð. Tugir skipulagstillagna eftir færustu hönnuði heims að slíkri miðborgarbyggð rykfalla nú í skjalageymslum borgarinnar. Það hefur verið meirihluti fyrir því í mörg ár í borgarstjórn Reykjavíkur að Vatnsmýrin verði tekin undir slíka byggð. Samt gerist ekkert í þá átt. Þvert á móti á nú að byggja nýja flugstöð við Reykjavíkurflugvöll. 

Ástæðan er öllum ljós sem vilja horfast í augu við raunveruleikann. Hendur borgarfulltrúa fjórflokksins eru bundnar fyrir aftan bak í þessu máli eins og í svo mörgum öðrum hagsmunamálum Reykjavíkur. Flokksvaldinu er beitt í þágu þröngra hagsmuna ákveðinna landshluta að aðila. Vegna þessa hafa áratugum saman legið ónýtt verðmæti í formi byggingalóða í Vatnsmýrinni sem metnar eru á um 70 milljarða á verðlagi ársins 2005. Verðmæti sem Reykvík hefur hingað til ekki getað nýtt. Núverandi samgönguráðherra studdur af landsbyggðinni og með aðgerðarleysi borgarfulltrúa fjórflokksins ætlar sér að koma í veg fyrir að Reykjavík geti um ókomin ár nýtt sér þessi verðmæti. Samgönguráðherra er að hugsa um allt aðra hagsmuni en þá að Reykjavík fái notið þeirra verðmæta sem falin eru í Vatnsmýrinni. Hann hugsar fyrst og fremst um eigið kjördæmi og það fólk sem hann hefur sitt umboð frá sem þingmaður. 

Sveitarstjórnarmenn hér á Höfuðborgarsvæðinu hafa lítinn áhuga á því að í Vatnsmýrinni rísi ein glæsilegasta miðborg í Evrópu. Þeir sjá þá fram á að þeim mun ganga verr að selja lóðir á Völlunum og í Kórahverfinu þegar fasteigna- og byggingamarkaðurinn byrja taka við sér á ný á miðju næsta kjörtímabili. 

Í þeim mikla samdrætti og því mikla tjóni sem hér hefur orðið, samdrætti sem er að bitna mjög harkalega á íbúum Höfuðborgarsvæðisins þá er sú stund upp runnin að borgarstjórn Reykjavíkur verður fyrst og fremst að standa vörð um eigin hagsmuni með sama hætti og aðrar sveitarstjórnir eru gera. Það er ekki að hugsa um hagsmuni Reykjavíkur að láta 70 milljarða liggja ónýtta í Vatnsmýrinni í einni mestu kreppu og samdrætti sem hefur riðið yfir Reykjavík frá lýðveldisstofnun. 

Þegar við horfum yfir þetta svið og á þá staðreynd að sá sem leiðir stjórnarandstöðuna í borginni er jafnframt varaformaður síns flokks á landsvísu, þá er ljóst að báðar hendur þessa manns eru bundnar fyrir aftan bak í þessum stóru hagsmunamálum þar sem takast á hagsmunir Reykjavíkur og landsbyggðarinnar. Rætt er um það að núverandi borgarstjóri komi með einhverjum hætti inn í forystuna í sínum flokki á fyrirhuguðum landsfundi í sumar. Bara það að borgarstjórinn er orðin kandídat til æðstu embætta í flokknum á landsvísu bindur hendur borgarstjóra. Ætli borgarstjóri sér meiri frama í pólitík á næstu árum þá mun borgarstjóri aldrei fara fram gegn vilja meirihluta landsbyggðarinnar. Staðan er einfaldlega sú að engin borgarfulltrúi sem ætlar sér frama á landsvísu innan fjórflokksins getur beitt sér í málefnum Vatnsmýrarinnar.  

Hver á þá að gæta hagsmuna Reykjavíkur í þessum stóru málum? Hverjir eru með óbundnar hendur til að taka þá slagi sem þarf að taka til að verja hagsmuni Reykjavíkur? Hver ætlar að leiða þá vinnu að sækja þessa 70 milljarða sem liggja í Vatnsmýrinni til hagsbóta fyrir Reykjavík? Enginn?  

Við Reykvíkingar höfum horft upp á fjórflokkinn hér í borginni takast að gera hið ómögulega. Gullgæs okkar, Orkuveitan,hefur verið rekin þannig að hún er nánast gjaldþrota. Fjórir meirihlutar með fjóra borgarstjóra skiptust á að stjórna borginni á síðasta kjörtímabili. Kjörtímabilið endaði svo með því að allir voru búnir að sænga hjá öllum. Allir leikararnir í þeim leik, með einni eða tveim undantekningum, stilla sér nú upp á ný og bjóðast til að halda áfram að stjórna borginni og munu að öllu óbreyttu gera það næstu fjögur árin með sama "galskap" og á síðustu árum. 

Það er á þessum tímapunkti sem mönnum eins og mér er ofboðið. Eina leiðin sem ég sé út úr þessum ógöngum og eina leiðin til að höggva á þessa hnúta sem mörg hagsmunamál borgarinnar eru í, er að hér komi fram í borginni nýtt framboð sem er ekki háð fjórflokknum og þeim valdaklíkum og þeim sérhagsmunum sem stjórna fulltrúum hans. Slíkt framboð sem gengur fyrst og fremst erinda Reykjavíkur í borgarstjórn er það sem þarf. Ef slíkt framboð fengi einn borgarfulltrúa og ef Reykjavíkurframboðið verður með í næsta meirihluta þá fellur flugvöllurinn úr af aðalskipulagi Reykjavíkur strax í sumar og á svæðinu verður samþykkt að reist verði blönduð miðborgarbyggð. Um leið og það gerist verður allt þetta land veðhæft.

Ef Reykjavíkurframboðið nær einum manni inn og verður í vor hluti af nýjum meirihluta í borginni þá verður byrjað að selja lóðir í Vatnsmýrinni á næsta kjörtímabili.

Við þá sem vilja hafa flugvöllinn áfram í Vatnsmýrinni og vilja koma í veg fyrir að Vatnsmýrin verði tekin undir miðborgarbyggð og að borgin innleysi þessa 70 milljarða inn í borgarsjóð, segi ég.  

Það sem er gott fyrir höfuðborgina það er gott fyrir allt landið.  

Við þá sem vilja tryggja að Reykjavík standi vörð um sín stærstu hagsmunamál, vilja tryggja að tekið verði á núverandi óreiðurekstri í fyrirtækjum borgarinnar og vilja bæta við nýjum valkosti í búsetu okkar Íslendinga, valkosti sem allar þjóðir nema við bjóðum upp á, það er, búsetu í alvöru miðborg, þá er engin annar kostur í stöðunni en snúa baki við fjórflokknum í komandi borgarstjórnarkosningum og vinna og stuðla að því að nýtt afl og nýtt fólk komist til áhrifa í borginni.

Reykjavíkurframboðið, stofnfundur í kvöld um nýtt óháð framboð um hagsmuni Reykvíkinga.

Í kvöld, 27. apríl, kl. 20.00 í Iðnó, 2. hæð heldur Reykjavíkurframboðið stofnfund þar sem tekin verður ákvörðun um nýtt framboð til Borgarstjórnarkosninganna í vor. Allt áhugafólk um borgarmálin er velkomið. 

Mættu í Iðnó í kvöld og vertu með í því að takta eitt af þeim skrefum sem við verðum að taka hér í borginni til að geta byggt hér aftur upp á ný úr öskurústunum fjórflokksins.

Að stofna nýtt framboð, óháð fjórflokknum, hagsmunum hans og klíkum hans er eitt af þeim skrefum sem við verðum að stíga. 

Nú þarf að moka og hreinsa til. Það er ekki bara undir Eyjafjöllunum þar sem þarf nú í vor að moka burt öskunni svo hægt verði að byggja upp á ný.

Í þetta verkefni hefur fjórflokkurinn, laskaður eftir hrunið og sannleiksskýrsluna enga burði.

Nú er komið að borgarbúum að gera það sem þarf að gera í borginni.

Nú er komið að þér.

Mættu í kvöld í Iðnó, skráðu þig sem stofnfélaga og vertu með.

Við erum að leita að fólki í framboð og fólki til að móta nýja framtíð í Reykjavík þar sem hagsmunir Reykvíkinga, ekki annarra, eru látnir ráða för.

 

 

 

Hvorfor vælger Danmark at stoppe IMF programmet i Island ?

Den Islandske stat har til dags dato altid honoreret sine forpligtelser og betalt alle sine lån. I den her Icesave sag har Island altid sagt at Island vil honorere sine internationale forpligtelser. I Island spørger borgerne, hvilke er disse forpligtelser vi skal honorere?

Vi har fået forskellige svar til dette spørgsmål. Direktøren for den Norske Indskudsgarantifond siger at der er ikke statsgaranti på indlån i norske banker. Det samme siger specialister fra mange lande. Ud fra gældende love og regler i EU så er det ikke den Islandske stats forpligtelser at garantere indlån i Islandske banker eller netbanker.

Island har ønsket at få det her spørgsmål, hvilke vores internationale forpligtelser er, afklaret i en retssag. Vi har ønsket at få svar til dette spørgsmål i en retssag og dermed afklaret hvad og hvor meget Island skal betale i Icesave sagen. Men det vil England og Holland ikke. De vil ikke tage den har sag til retten. De vil bare at Island underskriver den her meget speciale Icesave aftale og den her aftale er meget special.

Der ud over kræver England og Holland at 51% af de penge der indsamles til konkursboet i den konkursramte bank, Landsbanki, at det skal England og Holland have. Island skal få 49% af det konkursboet indsamler. Hvis de her 49% af konkursboet ikke dækker det minimum som den uafhænge Islandske Indskudsgarantifond skulle garantere, d.v.s. 20.887 euro per konto, så skal ifølge Icesave kontrakten skatteyderne i Island til lommerne. Ifølge Dr. Jon Danielsson kalkulationer så er det beløb Islandske skatteydere må så betale med renter, det er 1,6 milliard euro. Det svarer til 8.800 euro per person i Island.

Landsbankinn var Islandsk bank, hvorfor skal England og Holland få 50% af konkursboet?

På samme tidspunkt forhandlinger med England og Holland er i gang så er de økonomiske planer Island har med IMF på hold fordi de Nordiske lander har udpeget sig selv til at være dommer i den her Icesave sag. De Nordiske lander kræver at Island underskriver Icesave kontrakten uden videre. Hvis Island ikke underskriver Icesave kontrakten så låner de ikke penge ind i IMF programmet i Island.

Det er på det tidspunkt vi her i Island får et langt ansigt. Det her er noget vi borgerne i Island kan ikke forstå.

Vi får ikke engang lov til at handle den her sag med England og Holland uden at de Nordiske lander sætter en stor pres på Island. I dag er IMF programmet i Island stop fordi de Nordiske lander vil ikke bidrage med sine lån de har lovet og forpligtet sig til at sætte ind i IMF programmet i Island. Det betyder at alle planer om opbygning er på is og arbejdsløsheden forsætter at stige og flere og flere flytter fra Island.

Hvis Danmark ikke vil låne Island og ikke deltage i det her IMF program så skal Danmark simpelt hen sige det. Så ved vi det og så kan vi ændre vores program og planer og så forsætter vi uden hjælp fra Danmark.

Det eneste som ikke kan accepteres er den her situation Danmark har nu Island i. Island prøver at handle Icesave med England og Holland og på samme tidspunkt er IMF programmet stop fordi Danmark kræver Island underskriver den her tvangsaftale om Icesave. 

Til den slags ”Nordisk samarbejde” skal man sige nej til. Ingen nation skulle acceptere den slags behandling.

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

Hvorfor vælger de Nordiske lander at være dommer i Icesave sagen?

 

De Nordiske lander vi ikke diskutere Icesave ud fra love og regler. Det vil England og Holland heller ikke. Vi vælger at kaste i denne sag fra os alle de love og regler som vores samfund er baseret på og siger at den her sag drejer sig ikke om love og regler men politik og moral.

Lad os kikke lidt nærmere på politik og moral i den her sag. Her er tre punkter angående politik og moral:

Nummer et så må må man være klar over at i Vest Europas hitstory så har kun en gang fra slutningen af den anden verdenskrig en demokratisk valgt regering været væltet fra magten i en blodig revolution af borgerne. Det var i januar sidste år i Island.

Ingen var dræbt men mange var såret og kvæstet og nogle er delvis invalid efter slagsmålene. Gang ad gang var fleste vinduerne i tinghuset smadret, huset hver dag “malet” med æg, tomater, jogurt og skyr. Døgnet rundt brand ild udenfor tinghuset og nogle forsøg var lavet til at brænde tinghuset.

Det er dens regerings beslutninger de Nordiske lander nu  kræver Islands skal honorere.

Grunden til den revolution var blandt andet at regeringen tog hver eneste krone, dollar og euro og udbetalte til indskydere i banker i Island. Den beslutning at garantere og udbetale disse indlån medførte at den Islandske Central bank gik konkurs med det samme. Der var ikke penge nok til at garantere alle indlån i Island under total bankerot hvor 95% af bankerne gik konkurs. Og der var slet ikke penge til at garantere 100% indlån i et baksystem som var 12 gange større end Islands nationalomsætning. At garantere 100% indlån i det her gigant banksystem var fuldstændig vanvittigt.

Det her var ikke de eneste “vanvittige beslutning” den her regering tog i de 18 måneder hun var ved magten i Island inden kollapset i slutningen af september 2008 og 4 måneder efter kollapset og vi her i Island kæmper konsekvensene af. I den sammenhæng vil jeg påminde at Icesave startede og kørte kun i 22 måneder inden kollapsen i september 2008. Det var i løbet af 22 måneder banken samlede 4 milliarder euro ind på Icesave.

Nu er vi at tale om politik og moral. Hvad gør man i den globale landsby med vanvittige beslutninger taget af en regering som borgerne har i en revolution væltet fra magten? Hvordan var det med de beslutninger Erich Honecker og hans regering i Øst Tyskland tog i de sidste måneder han var ved magt? Var Øst Tyskland tvunget til at honorere alle hans regerings beslutninger? Er det ikke sådan at en nation er ikke bundet af fuldstændig vanvittige beslutninger taget af en regering som var væltet i en revolution?

Jeg vil tro, hvis de Nordiske lander fik de her to sidste spørgsmål på et andet tidspunkt og det drejede sig om en anden sag og et andet land så ville svaret til det første spørgsmål være nej og ja til det senere.

Nummer to så må de Nordiske lander være klar over at diskrimination af indskydere er noget banker og regeringer er og har været i gang med i århundreder. Aldrig mere en nu i nutidens globale bankekrise. Gordon Brown og hans regering er i fuld gang med diverse diskrimination af indskydere. Et eksampel er at Singer & Friedlander i London har et filial på øen Møn i det Irske hav. Alle indskydere i Singer & Friedlander i “England” fik sine penge. Indskyderne i Singer & Friedlander på øen Møn har ikke fået et penny. Samme situation gælder med andre Engelske banker som har filialer på Møn, Jersy og flere øer omkring England. Indskydere på disse øer har ikke fået et penny.

Er moralen og politikken i den globale landsby at Herregårdejeren han kan godt diskriminere men de små bønder som Danmark og Island, det må de ikke?

Nummer tre så oplyser uafhængige institutioner, uafhængige doktorer og uafhængige professorer at med Icesave oveni de andre lån så er der en stor sandsynlighed at Island kommer ud i en betalingsstanse. Nogle af dem siger at Island skulle nu ind i Pariserklubben. De siger at regeringen og IMF undervurderer Islands gæld. Med Icesave har Island ikke en chance. Afhænge af hvem kalkulerer og vurderer dette risiko så vurderes sandsynligheden at den Islandske stat kommer ud i en betalingsstanse at være mellem 10% til 25%.

Den Islandske regering synes det her er helt ok. Vi andre som valgte nej i folkeafstemningen synes det her er ikke ok.

Regeringen tror på de informationer hun modtager fra den Islandske Centralbank. Bortset fra bankdirektøren så sidder stadigvæk i den Islandske Centralbank alle dem som var med til at køre Central banken og alle de andre banker i Island i konkurs. Regeringen tror på informationer fra det Islandske Financetilsyn. Situationen i Financetilsynet er næsten det samme og i Centralbanken, der sidder største delen af de samme personer og var der årene før kradset.Disse to institutioner sammen med nogle par professorer som er dybt ankeret i regeringen siger vi kan godt betale og vi skulle have accepteret Icesave kontrakten.

Vi taler politik og en siden af den her sag er at halvdelen af nuværende regering var del af regering der blev væltet i revolutionen. De har gjort alt til at få den her sag ud af verden og i frost i 7 år og siger: ” Den tid, den sorg”.

Alle dem som deltog i folkeafstemningen, de tror ikke på regeringen i den her sag, de tror ikke på Financetilsynet og de tror ikke på Central banken. De synes det er uforsvarligt at Island påtager sig forpligtelser der medfører at der bliver 10% til 25% sandsynlighed at vi ikke kan betale af vores lån og at Island kommer ud i en betalingsstanse.

Nu snakker vi moral og politik og jeg spørger: Vil den globale landsby at Island påtager sig forpligtelser hvor der er 10% til 25% sandsynlighed Island ikke kan honorere sine forpligtelser?

Borgerne i Island som væltede sin regering i en revolution sidste år og stoppede nuværende regering nu i januar med at 25% af vælgerne underskrev opfordring til den Islandske præsident at sige nej til Icesave, disse borgere har allerede sagt nej til det spørgsmål og sagt at det ikke er forsvarligt at tage den slags change. Det er ikke forsvarligt overfor Island og det er ikke forsvarligt over for den globale landsby.

Borgerne i Island kræver at det må handles frem til en løsning i Icesave, en løsning som Island er klar over at Island kan honorere.

Vores næste naboer i den her globale landsby har besluttet at de skal være dommer i den her sag. Vi sidder her med bondegården halvbrændt og fiskebåden uden benzin efter at “Bjørnebanden” gik her forbi og I kræver vi underskriver en kontrakt med Herregårdejeren, en kontrakt vi ved der er stor sandsynlighed vi ikke kan honorere, I kræver kontrakten underskrevet inden I kommer og låner os tømmer til at reparere bondegården og benzin til båden.

Og det er ikke sådan de Nordiske lander er. Hvis nogen mangler hjælpende hånd så er de Nordiske lander der. Det ved alle her i Island. Derfor har vi så svært med at forstå jeres holdning nu.

Efter folkeafstemningen har regeringen besluttet at forsætte handlingerne med England og Holland. Disse forhandlinger må være meget mere besværlige for Island under den pres at de Nordiske lander har valgt at stoppe IMF programmet i Island og sætte det på is til Island underskriver.

Vi taler nu politik og moral og jeg spørger hvorfor vælger de Nordiske lander overhoved at tage stilling i den her sag?

Hvorfor vælger de Nordiske lander at være dommer i den her sag og hjælp med at lægge forpligtelser på Island hvor der er 10% til 25% charge at Island kommer i betalingsstanse?

Hvorfor er Island ikke tilladt at handle den her sag kun med England og Holland? I England bor der 51 million og i Holland 16 millioner. Vi er 317.000. Vi synes det her er en “fair game” som den er men det bliver den ikke hvis de Nordiske lander også deltager på den anden side.

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

 

Hvorfor vælger Danmark at presse Island med Icesave?

Ifølge den Norske direktør for den Norske indskudsgarantifond så er indlån i Norske banker ikke med statsgaranti. Den Norske stat garanterer ikke indlån i Norske banker.

Førende advokater i England, professorer, og så videre og så videre er alle enige med den her Norske direktør. Ifølge den Europiske direktive, 94/19/EC så er der ikke tale om at staten i de enkelte lander skal garantere indlån i banker.

Tværtimod, ifølge EU direktiverne er der ikke tilladt at staten stiller den slags garantier overfor sine banker. Det ville jo betyde at de store banker i de store lander ville have alle fordele. Alle ville vælge de store Tyske banker overfor de små Danske banker.

Lige som i Norge så var og er der ingen statsgaranti på indlån i banker i Island. Hvad enkelte nationer så vælger at gøre i en bankekrise angående indlån er deres egnet valg. At garantere indlån er ikke en forpligtelse.

At sige at Island skal “honorere sine internationale forpligtelser” er, ifølge den Norske direktør for den Norske indskudsgarantifond og andre specialister indenfor EU love og regler, ikke at garantere indlån i Islandske banker eller Islandske netbanker.

Hvilke er “de forpligtelser” Island skal honorere? Det har vi i Island på nuværende tidspunkt ikke fået svar på. Ifølge EU love og regler skal der dækkes 20.887 per konto af indskudsgarantifonden, ikke staten eller skattetalerne. England og Holland kræver 51% af Landsbanken konkursbo til sin. Resten, 49% skal til Island. De her 49% dækker 88% af det hvis Island betaler 20.887 per konto. De her 12% er med renter ifølge Dr Jon Danielsson 1.6 milliard euro eller 8.800 euro per mand i Island.

Hvorfor skal England og Holland have de her 51% af konkursboet?

Hvis Island fik hele konkursboet til rådighed så ville konkursboet godt klare at betale disse 20.887 euro per konto og Island “honorere sine forpligtelser”. Hvorfor kræver Danmark Island kun skal have 49% af Lansbanki konkursbo til at betale disse 20.887 euro per konto? Hvorfor kræver Danmark Island skal belastes med gæld på 8.800 euro per hver mand i Island, en gæld som er to gange højere en Tyskland var belastet med ifølge The Treaty of Versailles? Hvorfor kræver Danmark den Islandske stat skal tage penge fra bønder og fiskemænd i Island og aflevere dem til banker og pengeejere?

Hvorfor kræver Danmark den Islandske stat skal opfører seg som det modsatte til Roben Hood. Roben Hood han tog fra de rige og gav til de fattige. Nu vil Danmark at den Islandske stat tager fra de fattige / lønmodtagerne og giver til de rige. Hvor for? Skal “de rige” have en speciel og ensidig ret til lønmodtageres penge? Hvis de rige taber penge under bankerot er det så lønmodtagerene at betale det tap?

Hvorfor kræver Danmark Island først underskriver Icesave inden de Nordiske lander kommer med sin hjælpende hånd som vi her i Island har nu længe ventet? Hvorfor vil Danmark først tvinge og pine Island til at underskrive tvangskontrakten Icesave inden Danmark retter sin hjælpende hånd vi afventer så vi kan sætte i gang vores økonomiske program?

Jeg tror at alle dem som valgte nej i folkeafstemningen er enige med den Islandske præsident udtalelse om at Norden har svigtet Island.

Hvorfor vælger Danmark at presse Island med Icesave ?

 

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

 

 

Stjórnin lifði af þjóðaratkvæðagreiðsluna. Samstöðu nú krafist um atvinnumálin.

Það er ljóst að ríkisstjórnin hefur lifað af þjóðaratkvæðagreiðsluna um Icesave. Engin fór í fýlu, engin fór í panikk og stjórnarsamstarfið heldur áfram með Icesave málið í ákveðnum farvegi.

Með Icesave í farvegi þá er það tvennt sem helst brennur á þjóðinni í dag. Það eru atvinnumálin og vandi heimilanna.

Ýmislegt hefur verið gert varðandi skuldamál heimilanna en þar er áfram knúið á um úrbætur. Stórt skref var sigið í dag þegar kynnt var nýtt frumvarp sem tekur á gjaldþrotum einstaklinga. Með þessu frumvarpi á að stytta þann tíma í fjögur ár sem halda má kröfum gangandi á gjaldþrota einstaklinga. Í dag er þetta fólk dæmt um aldur og æfi úr leik í samfélaginu. Sá mikli forsendubrestur sem hér varð er að valda því að þúsundir einstaklinga horfast i augun við slíka framtíð. Gangi þetta frumvarp eftir þá munu þúsundir fjölskyldna og aðstandendur þeirra anda léttar. Gríðarlegu fargi yrði þá létt af mörgum. Verði lög sem þessi samþykkt þá mun skapast miklu meiri ró í samfélaginu.

Við sérstakar aðstæður er þörf sértækra aðgerða. Slíkra aðgerða er nú þörf.

Enn ein holskefla gjaldþrota og uppsagna er að ganga yfir bygginga- og verktakaiðnaðinn og atvinnuleysið stígur hratt þessar vikurnar.

Það er ljóst að í atvinnumálum verður líka að grípa til sértækra aðgerða. Slagkraftur atvinnulífsins er lítill. Allra augu beinast því að ríki, sveitarfélögum og lífeyrissjóðunum og beðið eftir að þessir aðilar geri eitthvað.

Mikil þörf er að samstöðu og samvinnu allra flokka og allra hagsmunaaðila ætli menn að snúa hjólunum við og hefja hér uppbyggingu og framfarasókn. Á meðan þessi ríkistjórnin situr þá er i dag einfaldlega gerð krafa til þess að þingmenn vinni saman hratt og örugglega að því skapa hér aðstæður sem gefa af sér ný störf og auknar tekjur þannig að þjóðin megi vinna sig út út þessu ástandi.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Draumalandið eins og framhald af Kaupþings - hvatningar - myndinni.

Myndin Draumalandið sem sýnd var í sjónvarpinu í gærkvöldi var fyrir mér sundurlaus sýning á fallegum landslagsmyndum og viðtölum án samhengis. Myndin var án markmiðs og án niðurstöðu.

Strax eftir myndina hélt ég mig skilja að myndin væri gerð sem persónuleg árás á þennan fyrrverandi bæjarstjóra.

Ég trúi því samt ekki að menn fari að gera heila mynd í þeim tilgangi.

Eini maðurinn í myndinni sem mér fannst trúverðugur af þeim sem rætt var við var gamli Orkumálastjórinn en samt skildi ég ekki hvað hann var að gera þarna því hann sló með rökum sínum öll önnur sjónarmið sem þarna komu fram út af borðinu.

Vel má vera að þessi mynd hefði fangað hugi einhverra og gamli Orkumálastjórinn hefði virkað hlægilegur ef myndin hefði verið sýnd á árinu 2007 þegar búið var að ljúga því að þjóðinni að við værum ríkasta þjóð í heimi og falsa gengisskráninguna þannig að stór hluti þjóðarinnar trúði þessari lygi og hélt að enginn á Íslandi þyrfti að vinna framar því við ætluðum að lifa í vellystingum á bönkum og fjármálagróða.

Þeir dagar eru löngu liðnir, er það ekki?

Sá rósrauði draumur er löngu horfinn og Íslenskur raunveruleiki þar sem þörf er á hverri vinnandi hönd er tekinn við, er það ekki?

Ég var að sjá myndina í fyrsta sinn og hafði hlakkað til að sjá hana. Ég varð fyrir vonbrigðum.

Í mínum huga er þessi mynd hluti af þeim brenglaða veruleika sem þjóðin bjó við árið 2007. Í mínum huga er þessi mynd minnisvarði um þá veruleikafyrringu sem heltók þjóðina þegar hún fór að trúa því að hún væri ríkasta þjóð í heimi sem byggi í fallegasta landi í heimi og hér byggi gáfaðasta, fallegasta og sterkasta þjóð heims. Sem slík á myndin rétt á sér.

Þessi mynd er í sama flokki og virkaði á mig eins og framhald af Kaupþings-hvatningar-myndinni sem sýnd var starfsmönnum Kaupþings hér á sínum tíma.

Við erum frábær og landið ægifagurt en við skulum samt halda okkur niðri á jörðinni. 

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Sómi Íslands, sverð og skjöldur

Eru þau orð sem mér eru efst í huga eftir lestur þessarar fréttar.

Óþreytandi hefur forsetinn verið að verja málstað okkar Íslendinga og aðdáunarvert er hvað hann hefur gert það vel. Af þekkingu, kurteisi, fagmennsku og um leið mikilli festu.

Forsetinn hefur staðið sig með sértökum sóma í fyrri hálfleik þessa leiks. Nú er hálfleikur og eftir okkar síðustu útspil er staðan orðin jöfn. Nú þarf þjóðin að sækja fram, hrinda af höndum sér þessum ósanngjörnu kröfum og vinna fullan sigur í þessu máli.

Vonandi að forsetinn taki áfram þátt í þessari baráttu með þjóðinni af jafn miklum krafti og hann hefur gert hingað til.

Forsetinn hefur undanfarið staðið sig gríðarlega vel og alveg sama hvar í flokki menn standa þá á forsetinn skilið það sem hann á, þegar hann eins og aðrir er að standa sig frábærlega.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

Segir Norðurlöndin hafa beitt Ísland þrýstingi

Can we get The Treaty of Versailles, please?

The interest rates in the Treaty of Versailles signed 28. June 1919 was 2,5%  to 5,0%. This is lower than in the Treaty of Icesave.  In the Treaty of Icesave the interest rates are 5,55%. 

I call it the “Treaty of Icesave” because the first “Letter of Understanding” was signed when British Terrorist Laws were in full action acting against Iceland. British Terrorist Laws were used to freeze the assets of two of the largest banks in Iceland, coursing the collapse of the rest of the bank system in Iceland and 50% devaluation of the local currency in October 2008. Terrorist Laws were also used to freeze the assets of the Central Bank of Iceland and to freeze the assets of the Icelandic Minister of Finance.

This meant that all the Gold and Foreign Currency Reserve the Icelandic state owned and had stored for decades in a bank in London, these assets were frozen in the hands of the British when Iceland signed the first “Letter of understanding” about Icesave. Because of the state assets were all frozen in London there was at that time, in Iceland, talk about shortages of foreign currency to pay for imported food, medicine and fuel. Iceland economic status was in ruin after this Births Terrorist Law attack against the nation. Iceland had already surrounded and pledged for mercy and to get access to its Foreign Currency Reserve. This was the situation when Iceland signed the ground laying documents for „The Treaty of Icesave”. The scale of the financial damage in Iceland caused by this British Terrorist Law attack was similar as if Britain had sent the Royal Air Force to Iceland and their bombers had leveled half of Reykjavik to the ground.

In The Treaty of Versailles the total sum of war reparations demanded from Germany after killing 4,6 million people and ruined most of North and East Europe, was around 226 billion Reichsmarks. In 1921, it was reduced to 132 billion Reichsmark ($33.0 billion, £6.6 billion). With inflation adjustment it is roughly equivalent to $400 billion US Dollars as of 2007 (Wikipedia). The year 1919 there lived 58,5 million people inside the border of Germany. According to the Treaty of Versailles every person in German had to pay 6.800 USD or 4.700 euro per person, (inflation adjusted to 2007). This was a sum that many economists deemed to be excessive because it would have taken Germany until 1988 to pay. Germany, under the control of Adolf Hitler, stopped these payments.

According to an article written by Dr. Jon Danielsson at London School of Economics, published 17. January 2010, he informs that the total amount Iceland is expected to guaranty because of Icesave is about 4,0 billion euro. If everything goes according to those now running the bankrupt bank, Landsbanki, it is expected that 88% of this amount will come from the bank. The rest is expected to come from the taxpayers of Iceland. With 5,55% interests over these 14 years and taking into account all the special aspects of the Treaty of Icesave, Dr. Jon Danielsson estimates that taxpayers of Iceland will in the end pay a total of 1,6 billion euro. This means Icelanders have to pay, with interest, 8.800 euro per person.

• What kind of people force a contract upon a nation that puts twice the amount of the war reparations put on Germany, according the Treaty of Versailles, upon today’s modern citizens?
• How can it be that an international bank registered on the Stock Market in Copenhagen can cause the people in that country where it has its home base, such a burden that each person in that country is doomed to pay twice the amount every person in Germany had to pay after 8,5 million dead and 21 million wounded in the First World War?
•  Is there a court in this world that would have the nerve to sentence a natin into such a dept that every person in that nation is forced to pay in 14 years twice the amount every person in Germany was sentence to pay after the First World War?
• And what about the responsibility of those who put their money in to a foreign net bank that offered the highest interest rates ever seen in Europe from the end of the Second World War?  

These people took a calculated risk trying to earn lots of money. Now it is demanded that the farmers and fishermen of Iceland shall pay what these risk takers and gamblers lost. 

Why should fishermen and farmers in Iceland pay what these people lost?  These farmers and fishermen they did not take any calculated risk. They never even knew they were responsible and should guarantee these savings.  

No nation should accept this kind of in judgment.

 

Tugi milljarða ber enn á milli

Sex ástæður þess að halda á þjóðaratkvæðagreiðsluna.

Fyrir mér er það alveg skýrt að við eigum og verðum að halda þessa þjóðaratkvæðagreiðslu þó svo framkvæmdavaldið sé í einhverjum viðræðum um málið við Breta og Hollendinga. Fyrir þessari þjóðaratkvæðagreiðslu eru sex góðar ástæður.

Í fyrsta lagi þá eru Icesave-2 lögin í fullu gildi. Þau tóku gildi þó svo forsetinn synjaði þeim staðfestingar. Þessi lög á eftir að fella úr gildi.

Í öðru lagi þá á samkvæmt stjórnarskrá þau lög sem forsetinn synjar staðfestingar að fara fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu. Að stela þeim rétti frá þjóðinni eins og gert var með fjölmiðlalögin er glæpur gegn stjórnarskránni. Við sjáum líka hvernig þjóðin tók á þeim forystumönnum sem það gerðu.

Í þriðja lagi er umrætt samningsuppkast Breta og Hollendinga sem forsætisráðherra segir að muni spara þjóðinni 70 milljarða króna, sá samningur er á engan hátt ásættanlegur. Samkvæmt útreikningum Dr. Jóns Daníelssonar hagfræðings þá kostar Icesave-2 þjóðina 507 milljarða króna með vöxtum. Verði þróun breytilegra vaxta okkur óhagstæð þá gæti þessi 70 milljarða “sparnaður” horfið eins og dögg fyrir sólu. Þessi 70 milljarða sparnaður er ekki í hendi. Þetta eru getspár hjá forsætisráðherra, ekki staðreyndir.

Í fjórða lagi þá mun þessi þjóðaratkvæðagreiðsla breyta hinnu pólitíska landslagi. Flokkarnir, flokksformennirnir og ráðherrarnir munu missa mikil völd verði fyrsta þjóðaratkvæðagreiðslan frá lýðveldisstofnun haldin. Völd Alþingis og völd forsetans munu að sama skapi aukast. Framkvæmdavaldið mun hér eftir ekki geta leyft sér að fara fram með þeim fautaskap og það hefur oft gert þegar það nánast með ofbeldi keyrir mál í gegnum þingið. Nú verður hægt að stoppa slík mál og stöðva slíka málsmeðferð með því að búið er að virkja að fullu málskotsrétt forsetaembættisins, þjóðinni og lýðræðinu í landinu til hagsbóta.

Eftir þessa þjóðaratkvæðagreiðslu mun ekkert verða það sama og áður í Íslenskri pólitík.

Í fimmta lagi þá hefur ríkisstjórnin ekki umboð til að semja við Breta og Hollendinga á svipuðum eða sömu nótum og núverandi Icesave samningur er, felli þjóðin samninginn í þjóðaratkvæðagreiðslunni. Það verður að koma nýr og mikið breyttur samningur fyrir þing og þjóð ætli menn á annað borð að semja áfram um þetta mál.

Í sjötta lagi þá eigum við Íslendingar að venda okkar kvæði í kross í þessu máli og gera orð forstjóra Norska Innlánstryggingarsjóðsins að okkar þegar hann segir að engin ríkisábyrgð sé á innistæðum í norskum bönkum. Bretar og Hollendingar eiga að fá það sem út úr þrotabúi Landsbankans kemur. Ekki króna á að falla á Íslenska skattgreiðendur vegna þessa máls.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum. 

 

 

Frestun kosningarinnar ólíkleg

Mesta fjölmiðlaathygli sem Ísland hefur fengið frá leiðtogafundinum í Höfða?

Þjóðaratkvæðagreiðsla um Icesave er að vekja vaxandi athygli um allan heim og umræðan fer hratt vaxandi og er þegar byrjuð að kveikja elda.  

Almenningur erlendis túlkar nei Íslensku þjóðarinnar sem nei við því að íslenskir bændur og sjómenn eigi að bera tjón þeirra sem töpuðu fé í bankahruninu. Þetta sé nei við því að ríkið hlutist til um það að flytja fjármuni frá daglaunafólki til fjármagnseigenda. Nei við því að ríkistjórnin hagi sér eins og andhverfan við Hróa Hött. Hrói Höttur tók frá þeim ríku og gaf þeim fátækum. Ríkisstjórnir um allan heim hafa verið að gera þveröfugt. Þær hafa verið að taka fé frá þeim fátæku/ launafólki/ skattgreiðendum og gefa hinum ríku/ fjármagnseigendum.

Vegna þjóðaratkvæðagreiðslunnar á Íslandi er launafólk um allan heim byrjað að spyrja, af hverju er verið að taka fé af mér og það sett í hendurnar á fjármagnseigendum? Af hverju á ég að borga þessu fólki af laununum mínum? Af hverju fara þessir skattpeningar mínir ekki frekar í að reka spítalana eða að lækka skattarna mína?

Vissulega sé það leitt að fólk hafi tapað fé sem það geymdi í þeim bönkum sem fóru í gjaldþrot en er það vandamál venjulegs daglaunafólks? Af hverju er það daglaunafólks að bæta fjármagnseigendum þetta tap þeirra?

Með hvaða rétt eru stjórnvöld að taka hluta af launum venjulegs daglaunafólks til að láta fjármagnseigendur fá?

Af hverju eiga fjármagnseigendur rétt á að fá hluta af launum daglaunafólks tapi fjármagnseigendur fjármunum í bankagjaldþroti?

Þetta eru spurningarnar sem fólk um allan heim er að spyrja sig og horfir til Íslands þar sem þjóðin rís upp gegn þessari kúgun fjármagnseigenda, bankastofnana og ríkistjórna.

Það að Íslenska þjóðin skuli rísa upp gegn öllu þessu valdi og segja NEI við ætlum ekki að láta sjómenn og bændur á Íslandi bera ábyrgð á og greiða það fé sem tapaðist í gjaldþroti Landsbankans, þetta nei getur valdið Dómínó áhrifum um allan heim

Vestan hafs eru menn byrjaðir að tala um Ísland sem Ísbrjót, "Icebraeker" sem muni brjóta ísinn og hugsanlga valda slíkri keðjuverkun á næstu misserum að bankaheimurinn mun aldrei verða samur eftir.

Það er bara ein leið til að komast að því hvort þetta verði raunin, það er að þjóðin mæti og kjósi eitt stórt NEI á laugardaginn.

Eitt er víst, Ísland mun baða sig sem aldrei fyrr í sviðsljósi fjölmiðla heimsins næstu dagana, berum við gæfu til að halda þessa þjóðaratkvæðagreiðslu, fjölmenna á kjörstað og kjósa eitt stórt og feitt NEI.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Bretar vilja ræða málin áfram

Mun ríkisstjórnin gefa allt eftir í Icesave eins og jafnan áður?

Nú fjórum dögum fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna reynir ríkisstjórnin að ná fram lítillega breyttum samningum við Breta og Hollendinga í Icesave deilunni. Forsætisráðherra hampaði á þingi í gær samningstilboði með smávægilegum vaxtabreytingum frá Icesave-2 samningnum og sagði þjóðaratkvæðagreiðsluna tilgangslausa.

Á bak við þetta nýja samningstilboð er óbreyttur Icesave-2 samningurinn. Bretar og Hollendingar meiga eftir sem áður ganga að Landsvirkjun, varðskipunum og öðrum eigunum ríkisins dragist greiðslur.

Eina breytingin á þessu nýja tilboðið og Icesave-2 eru tvö vaxtalaus ár en í staðinn eigum við við Íslendingar að taka áhættuna af breytilegum vöxtum á afborgunartímabilinu. 

Forsætisráðherra og aðstoðarmenn segjast hafa reiknað út að þetta nýja samningstilboð spari 70 milljarða í vaxtagreiðslur. Dr. Jón Daníelsson hagfræðingur hefur reiknað út að með vöxtum þurfum við Íslendingar að greiða 507 milljarða samþykkjum við Icesave-2. Horft á þessa 507 milljarða og síðan þessa 70 milljarða "lækkun" á vaxtagreiðslum verði þróun breytilegra vaxta okkur hagstæð, þá sjá allir að þetta er enn eitt gamblið. Verði þróun breytilegra vaxta okkur óhagstæð þá getur þessi 70 milljarða "sparnaður" auðveldlega orðið að engu. 

Þetta er ekki tilboð sem mark er takandi á.

Þetta er ekki tilboð sem er þess virði að að eiða tíma sínum í að skoða. Þessu á bara að hafna á sama hátt og óbreyttum Icesave-2 samningnum.

Ótrúlegt er að forsætisráðherra skuli reyna að bjóða þjóðinni jafn lélega lausn nú fjórum dögum áður en þjóðin fellir Icesave-2 samninginn.

Felli þjóðin Icesave-2 samningin í komandi þjóðaratkvæðagreiðslu þá hefur stjórnin ekki umboð til að leggja óbreyttan eða lítið breyttan samning á ný fyrir þing og þjóð. Þá verður að koma til gjörbreyttur samningur sem felur það í sér að það falli ekki króna á íslenska skattgreiðendur.

Trúum orðum forstjóra Norska innlánstryggingasjóðsins sem hefur sagt og fullyrt að það er engin ríkisábyrgð á innistæðum í norskum bönkum. Það sama hlýtur að gilda um innistæður í Íslenskum bönkum.

Icesave er ekki og á ekki að vera vandamál íslenskra skattgreiðenda.

Vandamál íslenskra skattgreiðenda er að láta Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingrím J Sigfússon skilja þetta.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Fundur fyrir hádegi

Stjórnmálamenn allra flokka sameinaðir gegn lýðræðisumbótum forsetans.

Þær lýðræðisumbætur sem forsetinn er að standa fyrir með því að vísa í annað sinn máli til þjóðarinnar, þessar lýðræðisumbætur virðast vera eitur í beinum núverandi og fyrrverandi þingmanna og ráðherra.

Þessir stjórnmálamenn okkar og valdaklíkurnar sem á bak við þá standa ætla ekki að líða það að málum verði með þessum hætti vísað til þjóðarinnar. Þetta fólk vill halda öllu óbreyttu og það stendur vörð um fjórflokkinn og þau völd sem hann hefur sölsað undir sig undanfarna hálfa öld af Alþingi og af forsetaembættinu. Afleiðingin er að hér hefur náð að þróast nánast hreint flokks- og ráðherraræði þar sem eftir situr nánast valdalaust þing og búið að setja forsetaembættið í stofufangelsi á Bessastöðum og svipta það málfrelsi. Samkvæmt stjórnarskráinni þá á málum ekki að vera háttað með þessum hætti.

Þess vegna leggja núverandi stjórnvöld allt kapp á það að komast hjá því að halda þessa þjóðaratkvæðagreiðslu.

Þess vegna hefur meðal annars verið lagt fram "einnota" frumvarp um þjóðaratkvæðagreiðslu fyrir þingið. Tilgangurinn er augljós: Svona atkvæðagreiðslur eiga ekki að eiga sér stað.

Þess vegna eru jafnvel menn eins og Þorsteinn Pálsson að leggja stjórninni lið og er í grein í Fréttablaðinu í dag að mæla á móti þessum lýðræðisumbótum forsetans og er að mæla á móti því að hér verði haldin fyrsta þjóðaratkvæðagreiðsla lýðveldissögunnar frá 1944. Þjóðaratkvæðagreiðsla sem mun virkja að fullu málskostrétt forseta og þar með málskotsrétt þjóðarinnar. Þetta er ekki það sem þessir stjórnmálamenn vilja. Þeir vilja geta ráðið öllu sjálfir eða í það minnsta fengið tækifæri til að koma að málum og semja um þau, tryggt þeim brautargengi og fengið sínar dúsur í staðin.

Með því að þessi þjóðaratkvæðagreiðsla verður haldin þá mun margt breytast. Völd Alþingis munu aukast, völd forsetaembættisins munu aukast en völd flokkanna og völd ráðherra munu skerðast að sama skapi.

Þetta vita og sjá valdaklíkurnar í samfélaginu og þetta vilja þær alls ekki að gerist. Mönnum gæti þá jafnvel dottið í hug að fara að kjósa um kvótamálin og fleiri álíka hagsmunamál. Hver vill það? Almenningur auðvita en ekki valdaklíkurnar sem standa á bak við flokkana og fulltrúa þeirra.

Það er ekki nema að vonum að málpípur þessara valdaklíkna, málpípur sem flestar hafa verið keyptar með húð og hári með fjárframlögum, gjöfum og greiðum í prófkjörum undanfarinna ára, blási hátt þessa dagana og heimti að engin þjóðaratkvæðagreiðsla fari fram og setja máli sínu til stuðnings fram öll möguleg rök.

Við eigum ekki að láta gegnumrotnar valdaklíkur fjórflokksins stjórna þessu.

Við eigum heimtingu á að fá þessa kosningu.

Við eigum heimtingu á þeim lýðræðisumbótum sem felast í því að hér fari fram þjóðaratkvæðagreiðslur þegar forseti synjar lögum staðfestingar.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

 

Góðar fréttir hafi samninganefndin gengið af fundi.

Það eru góðar fréttir hafi íslenska samninganefndin gengið af fund með fulltrúum Breta og Hollendinga.

Það var mál til komið að samninganefndina skipuðu menn sem láta ekki bjóða sér þann fautaskap sem Bretar hafa hingað til viðhaft í þessu máli.

Það var mál til komið að önnur sjónarmið og aðrir hagsmunir en þeir bresku og hollensku ráði för í samningum um þetta Icesave mál.

Það er vonandi að þessi frétt frá Bloomberg sé rétt. Þá hafa átt sér stað þáttaskil í þessum samningum.

Það er vonandi að ríkisstjórnin sendi ekki samninganefndina í fleiri samningaviðræður.

Það er vonandi að þjóðaratkvæðagreiðslan verði haldin og við fellum þennan Icesave samning þar með stæl. Þá hefur hvorki þing né stjórn umboð til að semja við Breta og Hollendinga á sömu eða svipuðum nótum og þessir samningar eru.

Það er vonandi að stjórnin leggi þetta mál til hliðar i framhaldi.

Vilji Bretar og Hollendingar halda fast í þá kröfu sína að sjómenn og bændur á Íslandi borgi tap þeirra sem gömbluðu með sitt fé á hávaxtareikningum Landsbankans þá verða Bretar og Hollendingar að óska eftir þeim viðræðum. Þær viðræður eiga þá að fara fram á Íslandi, gjarnan á Paterksfirði eða Bíldudal.

Þá á fyrst að ræða og semja um það tjón sem hér varð þegar Bretar settu á okkur hryðjuverkalög og héldu því fram um allan heim að Ísland væri gjaldþrota. Þegar búið er að semja um það tjón þá má fara að ræða Icesave, ekki fyrr.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetarsólstöðum.

 

 

 

Íslendingar sagðir hafa gengið af fundi

Enn einn breski fræðimaðurinn stígur fram og skammar eigin stjórnvöld

Nú er það John Kay, breskur hagfræðingur, sem birtir grein í Financial Time og skammar bresk stjórnvöld fyrir framgöngu þeirra í Icesave málinu.

Sama staða er að verða upp í Bretlandi og Íslandi, stjórnvöld í báðum löndum eru að missa eða hafa þegar misst allan trúverðugleika í málinu. Almenningur í þessum löndum er að rísa upp og er byrjaður að tukta til þá fulltrúa sem almenningur hefur kosið til trúnaðarstarfa.

Í Bretlandi eru stjórnvöld gagnrýnd fyrir að haga sér eins og fautar.

Á Íslandi eru stjórnvöld gagnrýnd fyrir að haga sér eins og huglausar hænur.

Ég skora á Íslensk stjórnvöld að hætta nú þegar öllum samningaviðræðum við Breta og Hollendinga.

Ég skora á stjórnvöld að halda þjóðaratkvæðagreiðsluna um Icesave-2 og fella þennan samning.

Eftir að þjóðin hefur fellt Icesave í þjóðaratkvæðagreiðslu, þá gildir það sama og með önnur mál sem hafa verið felld í slíkum atkvæðagreiðslum. Annað tveggja leggja menn slík mál til hliðar eða þá menn leggja málið á ný fyrir en þá með mjög miklum breytingum.

Ég skora á stjórnvöld að leggja þetta Icesave mál til hliðar í framhaldi af þjóðaratkvæðagreiðslunni og snúa sér að öðrum verkefnum.

Haldi Bretar og Hollendingar áfram fast í þá kröfu sína að þær innistæður sem töpuðust við gjaldþrot Landsbankans, á því fé sem þá glataðis beri bændur og sjómenn á Íslandi alla ábyrgð og því beri Íslenskum bændum og sjómönnum að greiða það til baka inn í ríkissjóði Breta og Hollendinga. Haldi Bretar og Hollendingar fast í þessa kröfu sína þá eiga Íslendingar í framhaldi af þjóðaratkvæðagreiðslunni að bíða eftir að Bretar og Hollendingar óski eftir viðræðum þar um. Þær viðræður eiga þá að fara fram á Íslandi. Gjarnan á Akureyri, Egilstöðum eða Ísafirði.

Áður en samningaviðræður hefjast á ný vegna Icesave eftir þjóðaratkvæðagreiðsluna þarf samt fyrst að semja um það tjón sem hér varð þegar Bretar settu á okkur hryðjuverkalög og héldu því fram í fjölmiðlum um allan heim að Ísland væri gjaldþrota. Það fjárhagstjón má meta svipað og ef Bretar hefðu jafnað hálfa Reykjavík við jörðu með loftárásum.

Þegar búið er að semja um þetta tjón og Breta hafa greitt skaðabætur vegna þess, þá má ræða Icesave, ekki fyrr.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Íslendingar hafa náð frumkvæði

Stjórnin hefur ekki umboð til að semja á óbreyttum nótum um Icesave.

Þetta nýjasta útspil Breta og Hollendinga í þessu Icesave máli var eins og við var að búast. Það liggur fyrir að Bretar og Hollendingar horfa eingöngu á þetta mál sem leið til að græða peninga á okkur Íslendingum með vaxtaokri.

Eftir að 25% þjóðarinnar skoraði á forsetann að synja Icesave-2 lögunum staðfestingar þá hefur þessi ríkisstjórn ekki umboð til að semja  á ný við Breta og Hollendinga á óbreyttum nótum. Ég kalla það óbreyttar nótur þegar engu er breytt í samningunum nema vöxtunum.

Við eigum að halda þessa þjóðaratkvæðagreiðslu og fella þetta mál í henni. Í framhaldi eigum við að leggja málið til hliðar, hætta að ræða það og snúa okkur að öðrum verkefnum.

Bretum og Hollendingum er velkomið að óska eftir viðræðum einhvern tíma í framtíðinni vilji þeir enn að Íslendingar og þrotabú Landsbankans komi að þessum Icesave máli.

Í slíkum viðræðum, viðræðum sem Bretar og Hollendingar óska eftir, viðræðum sem þá eiga að fara fram á Íslandi, þá á að byrja á því að semja um það tjón sem hér varð þegar Bretar settu á okkur hryðjuverkalög og héldu því fram í fjölmiðlum um allan heim að Ísland væri gjaldþrota. Þegar búið er að semja um þær skaðabætur og Bretar búnir að greiða þær, þá skulum við aftur fara að ræða Icesave, ekki fyrr.

Ég þykist vita að Bretar muni neita að borga krónu vegna þess tjóns sem hér varð þegar þeir settu á okkur hryðjuverkalög. 

Á sama hátt eigum við að neita að borga krónu vegna Icesave fyrr en við höfum fengið bætur fyrir hryðjuverkaárás Breta á okkur.

Er þetta ekki eðlileg og sanngjörn nálgun?

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum. 

 

Vilja 2,75% álag á vexti

Allir hagvísar að batna eftir að forsetinn neitaði að staðfesta Icesave lögin.

Allir hagvísar eru að breytast til hins betra nú eftir að forsetinn synjaði Icesave lögunum staðfestingar. Nú einum og hálfum mánuði eftir að forsetinn neitaði að staðfesta Icesave lögin er gengið að styrkjast og skuldatryggingarálag ríkisins að lækka. 

Það er byrjað að renna upp fyrir viðskiptalífinu hér heima og erlendis að forsetinn kom í veg fyrir að Íslandi yrði endanlega drekkt í skuldafeni þannig að umtalsverðar líkur voru á að þjóðin kæmist í greiðsluþrot á næstu árum. Þessi hætta leið hjá þegar ljóst varð að þjóðin ætlar ekki að taka á sig botnlausar skuldir vegna Icesave. Þegar þetta liggur fyrir þá byrja allir af fá aftur trú á Íslandi, íslenska ríkinu og íslenskum fyrirtækjum. Gengið byrjar að styrkjast og skuldatryggingarálagið að lækka.

Eðlilega. Hver hefur trú á samfélagi sem búið er að skuldsetja upp í rjáfur? Hver hefur trú á gjaldmiðli lands þar sem ætla má að 10% til 25% líkur eru á að landið fari í greiðsluþrot?

• Allar hrakspár ríkistjórnarinnar hafni þing og þjóð Icesave eru að engu orðnar.
• Allar heimsendaspár ríkisstjórnarinnar hafni þing og þjóð Icesave hafa sýnt sig að vera rugl og vanmat.

Samfélagið hefur bara styrkst og eflst við það að forsetinn fór að áskorun 25% kjósenda og synjaði Icesave lögunum staðfestingar.

• Auðvita fá allir trú á Íslandi, íslenska ríkinu og krónunni ef skuldir ríkisins eru hóflegar og allir vita að þjóðin getur með góðu móti staðið undir þeim.
• Auðvita missa allir trúna á Íslandi, íslenska ríkinu og krónunni ef skuldir ríkisins eru slíkar og allir vita að þjóðin getur illa staðið undir þeim.

Er ekki mál til komið að við sameinum öll um að fella þennan Icesave samning í þjóðaratkvæðagreiðslunni og snúum okkur síðan að öðrum verkefnum?

Er ríkisstjórnin ekki búin að eiða nægum tíma í þetta gæluverkefni sitt að hegna þjóðinni fyrir að hafa valið aðra til forystu síðustu áratugi? Hegna þjóðinni með því að skuldsetja hana upp fyrir haus vegna þeirra hræðilegu mistaka sem þessir pólitísku andstæðingar þeirra gerðu?

Er ekki mál að linni?

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Skuldaálag ríkisins lækkar

Aflaverðmæti upp úr sjó 106 milljarðar en skuldir 500 til 900 milljarðar?

Aflaverðmæti upp úr sjó fyrstu 11 mánuði síðasta árs var um 106 milljarðar króna. Skuldir sem hvíla á sjávarútvegnum eru nokkuð á reiki en eftir því sem næst verður komist liggja þær á bilinu 500 til 900 milljarðar króna.

Frá upphafi hefur kvótakerfið snúist um gríðarlegar veðsetningar og lántökur. Þeir sem eignuðust kvótann í upphafi eru meira og minna búnir að "kassera inn" hagnaðinn af þessari eignatilfærslu. Eftir stendur yfirveðsett atvinnugrein. Þeir sem keyptu af upphaflegu kvótaeigendunum, þeir eru einnig byrjaðir að selja sig út út greininni með sama hætti, það er ná hámarks verði fyrir aflaheimildirnar. Þannig viðhelds þessi gríðarlega skuldsetning í greininni og þannig mun þetta verða um ókomin ár að öllu óbreyttu.

Fyrir íslenska samfélagið þýðir þessi gríðarlega skuldsetning það að arðurinn af auðlindinni hann hverfur allur úr landi í formi fjármagnskostnaðar til þeirra erlendu banka sem hafa lánað íslenskum útgerðum og útgerðamönnum. Deutche bank er talin eiga milli 60% til 80% af þessum skuldum.

Hvort heldur talan er rétt, 500 eða 900 milljarðar króna sem sjávarútvegurinn skuldar þá hljóta vaxtagreiðslur í greininni á fyrstu 11 mánuðum síðasta árs að hafa verið milli 20 til 40 milljarðar króna. Afalverðmæti upp úr sjó var eins og áður sagði 106 milljarðar króna. Allur arðurinn af sjávarútvegnum fer í að greiða vexti, það er ljóst.

Íslenskir útgerðamenn og sjómenn eru i dag í raun daglaunamenn sem eru að nytja helstu náttúruauðlind þjóðarinnar fyrir erlenda banka og fjármálastofnanir. Allur arðurinn af þessari náttúruauðlind okkar rennur í dag úr landi til erlendra banka og fjármálafyrirtækja. Eftir í landinu verða í mesta lagi einhverjar skatttekjur af vinnulaunum þessara manna.

Er ekki rétt að menn setjist niður og finni leið sem tryggir það að fólkið í landinu fái arðinn af auðlindinni, ekki erlendir bankar og fjármálastofnanir?

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Aflaverðmæti jókst á síðasta ári