Hvalfjarðargöngin án kampavíns

Þar sem umræður um Hvalfjarðargöngin ber upp með reglulegu millibili hér á blogginu mínu þá vil ég minna á eftirfarandi atriði sem ég var og er enn ósáttur við varðandi þessi jarðgöng.

Ég sá aldrei skynsemina í því hvar gögnunum var valin staður. Að velja Hnausaskersleiðina sem var dýrari kosturinn skildi ég aldrei. Ef Kiðafellsleiðin hefði verið valin hefðu göngin orðið kílómetri styttri og leiðin frá Reykjavíkur til Akureyrar hefði stytts um níu kílómetra. Af hverju vildu menn ekki ódýrari göng og styttingu leiðarinnar til Akureyrar?

Ég var heldur ekki sáttur við þá miklu áhættu sem var tekin með því að hefja gangnagerð undir fjörðinn án nauðsynlegra jarðtæknirannsókna. Aðeins var boruð ein rannsóknarhola í landi að sunnanverðu. Hvergi í heiminum hefur verið ráðist í jafn umfangsmikla framkvæmd á grundvelli jafn lítilla rannsókna. Vegagerðin hefur verið að skoða möguleika á því að þvera Kleppsvíkina með göngum. Þar er gert ráð fyrir að bora 15 til 20 rannsóknarholur á þeirri leið. Ég er sáttur við það. Þar er staðið rétt að undirbúningi. Hitt var bull.

Verktakar sem ætluðu að bjóða í Hvalfjarðargöngin á sínum tíma hættu við, töldu verkið og áhættusamt vegna þeirra takmörkuðu rannsókna sem lágu fyrir. Þessi mikla áhætta þýddi að þau tvö tilboð sem bárust voru mjög há. Sprengdur rúmeter í Hvalfjarðargöngunum var til dæmis 50% dýrari en rúmeterinn í aðrennslisgöngum Sultartangavirkjunar sem unnin voru á svipuðum tíma.

Að ekki sé minnst á þann gríðarlega fjármagnskostnað sem fallið hefur aukalega á þetta verk vegna þess að það er eignarlaust félag sem er eigandi þeirra og tekur öll lánin. Ef Vegagerðin hefði verið falin gerð gangana þá hefði þessi fámagnskostnaður verði minnst tvöfalt lægri. Vegagerðin/ríkið hefði fengið miklu hagstæðari lánakjör en hlutafélag sem var án ríkisábyrgðar að gera göng. Kostnaður  almennings sem borgar þessi göng, hefði verið miklu lægri ef staðið hefði verið að gerð þeirra með hefðbundnum hætti og þau fjármögnuð gegnum fjárlög.

Þá skildi ég aldrei að gerð gangana væri kölluð einkaframkvæmd. Þegar Ríkið, Vegagerðin, sveitarfélögin í Hvalfirði og Sementsversmiðjan sem var 100% í eigu ríkisins stofna saman hlutafélag um að gera jarðgöng er það þá "einkaframkvæmd"? Ríkið lét síðan þetta félag sitt fá án útboðs einkarétt á þverun Hvalfjarðar og heimild til gjaldtöku að vild.

Rangar eru þær fullyrðingar að ríkið hafði ekki haft efni á að fjármagna þessi gögn í gegnum fjárlög. Á þeim árum sem liðin eru frá gerð þessara ganga þá er ríkið búið eða er að gera fern önnur göng og í ofanálag borga upp allar sínar skuldir og fylla lífeyrissjóð opinberra starfsmanna af peningum. Sjóð sem átti að vera gegnumstreymissjóður. Nei, nægir peningar voru til og hafa verið til að fjármagna þessi göng með hefðbundnum hætti ef vilji hefði verið fyrir hendi.

Verst af öllu finnst mér þó að þarna skuli hafa verið hent út í ystu myrkur þeim gildum sem allar okkar framkvæmdir í vegagerð höfðu byggst á. Það að taka upp veggjald á þessum eina stað á öllu landinu er í algjörri andstöðu við allt það sem Sjálfstæðisflokkurinn hafði áður staðið fyrir í Íslenskri pólitík. Á grundvelli okkar gömlu gilda var innheimt gjald á eldsneyti og bíla. Því dýrari sem bíllinn var og því meir sem ekið var því meira er borgað í skatt. Þessar skatttekjur hafa verið það miklar að þær hafa einnig verið notaðar í annað. En á grundvelli þessa skattstofns og á grundvelli þess félagslega jafnréttis sem hér var í hávegum haft voru allar brýrnar yfir Svartá í Svarárdal byggðar. Einnig brúin yfir Jökulsá Austari að einum bæ, Merkigili. Sömuleiðis fjallvegurinn að fjórum bæjum á Rauðasandi fyrir Vestan. Öllum þessum gildum var fórnað þegar "Íslenski Thatcherisminn" var innleiddur í vegagerð á Íslandi. Ég hef frá upphafi hafnað þessum "Thatcherisma" og margir hafa hafnað mér vegna þess. Það verður svo að vera.

Það fellst mikið félagslegt ranglæti í því að skattleggja með þessum hætti einn landshluta umfram aðra. Slík mismunun er óþolandi. Þennan skatt átti aldrei að leggja á og þennan skatt á að fella niður strax. Þar eru siðblindir menn sem sjá ekki ranglæti í þessari gjaldtöku.

Þá leyfi ég mér að benda þeim sem áhuga hafa á að lesa meira um "Hvalfjarðargöngin án kampavíns" á annan stað hér á blogginu mínu þar sem þessi göng eru til umræðu og á gömlu heimasíðuna mín en þar er að finna þessar fimm greinar sem ég hef skrifað um málið.

http://fhg.blog.is/blog/fhg/entry/711516/

http://www.simnet.is/fhg/index_files/Page2550.htm

 

Kattaþvottur Seðlabankastjóra.

Dapurlegt er að lesa þetta yfirklór Ingimundar Friðrikssonar seðlabankastjóra. Vorið 2006 féll Íslenska krónan um 25% í kjölfar gagnrýni ýmissa erlendra aðila, m.a. Danske Bank. Þar voru á ferð aðilar sem af velvild og vinsemd voru að vara stjórnvöld og almenning á Íslandi við þeirri helreið sem Íslensku bankarnir voru þá á. Í framhaldi lokuðu margar stærstu lánastofnanir heims  dyrum sínum á Íslensku bankana. 

Ekkert gerði Seðlabankinn með þessar viðvaranir og vísað þeim frá sem hverjum öðrum þvættingi. Þetta ár lækkaði Seðlabankinn bindiskyldu bankana hér heima og afnam hana í erlendum útibúum þeirra. Á helreið Íslenska bankakerfisins á þessum krítíska tímapunkti þá sló Seðlabankinn undir nára í stað þess að taka í taumana og spyrna við fótum.

Þegar Íslensku bankarnir gátu ekki fengið meiri lán í erlendum bönkum til að halda áfram að stækka þá hófu þeir, í boði og með blessun Seðlabanka Íslands og ríkisstjórnarinnar, að safna sparifé almennings í Evrópu inn á innlánsreikninga sína og buðu bestu innlánskjör sem þekkst hafa í Evrópu frá lokum seinni heimstyrjaldarinnar. Íslensk þjóð mun súpa seiðið af því bulli um ókomin ár. Í stað þess að taka í taumana og spyrna við fótum slær Seðlabankinn enn á ný undir nára.

Menn miða upphaf þessarar miklu kreppu við júlí eða ágúst 2007. Í september það ár var farið að gæta lausafjárþurrðar hjá Íslensku bönkunum. Í október 2007 voru allir Íslensku bankarnir hættir að geta lánað almenningi hér á landi til kaupa á íbúðarhúsnæði. Hringdi engum viðvörunarbjöllum í Seðlabankanum þegar það gerðist?

Fyrir ári síðan, í febrúar 2008, var staðan orðin þannig að fjármögnunarfyrirtæki bankana gátu ekki lengur boðið einstaklingum upp á bílalán. Hringdi engum viðvörunarbjöllum í Seðlabankanum þegar það gerðist?

Frá vorinu 2006 hefur fjöldi aðila varað við hruni bankana. Flestir þeirra höfðu hér engra hagsmuna að gæta og voru í vinsemd og virðingu að vara stjórnvöld og almenning við fyrirsjáanlegu bankahruni. Stjórnvöld, bankarnir og Seðlabankinn vísuðu öllum slíkum aðvörunum á bug með skætingi. Ráðamenn létu þá hafa eftir sér ótrúleg ummæli. Þessum aðilum bent á að fara í endurmenntun, þeir kallaðir öfundarmenn og þar fram eftir götunum. Hringdi engum viðvörunarbjöllum í Seðlabankanum þegar allar þessar aðvaranir allra þessara góðu manna streymdu á þriðja ár inn í Seðlabankann?

Stærsta spurningin í mínum huga er þó af hverju bönkunum var ekki sett svipað lagaumhverfi og er t.d. á hinum Norðurlöndunum. Í lögum flestra annarra landa er  að finna eftirfarandi lagaákvæði.

• Bönkum er bannað að eiga í fyrirtækjum á samkeppnismarkaði.
• Einstaklingar og fyrirtæki sem eiga meira en 1% til 2% í banka er bannað að eiga í öðrum fyrirtækum á samkeppnismarkaði.
• Bankar sem eru fyrirtæki með ríkisábyrgð í formi þess að Seðlabankinn er lánveitandi þeirra til þrautavara er bannað að hagnast meira en sem nemur 15% af eigið fé á ári. Ef hagnaður er meiri á að minnka vaxtamun eða þjónustugjöld. Þannig er komið í veg fyrir að bankar féfletti almenning og fyrirtæki.
• Starfsmönnum banka sem gegna stjórnunarstöðum er bannað að eiga hlutabréf í fyrirtækum á samkeppnismarkaði.

Ég spyr, af hverju gerði Seðlabankinn og stjórnvöld ekkert í því að setja á bankana lög og reglur svipuðum þeim sem gilda í öðrum löndum?  Þessi afglöp eru að kosta Íslenska þjóð slíka fjármuni að það þarf fleiri en eina kynslóð Íslendinga til að greiða þær skuldir. 

Að seðlabankastjóri komi nú og skýli sér á bak við gjaldþrot eins banka úti í Bandaríkjunum er lákúra. Það gjaldþrot var kannski kornið sem fyllti mælinn en sá mælir var þá þegar orðin barmafullur.

Axlaðu þína ábyrgð á gjalþroti Íslenska bankakerfisins Ingimundur Friðriksson seðlabankastjóri og segðu af þér.

Engir embættismenn hafa á lýðveldistímanum brugðist Íslenskri þjóð jafn illa og stjórnendur Seðlabankans nema ef vera skildi stjórnendur Fjármálaeftirlitsins.

 

Áherslur okkar í Norræna Íhaldsflokknum í ríkisfjármálum og hvaða lög við viljum setja á fjármálastofnanir má finna hér.

 

Örlög bankanna réðust með falli Lehman Brothers

Fórnarlömb frjálsu netmiðlanna

Nú erum við að byrja að sjá ýmis áhrif sem frjálsu metmiðlarnir eru að hafa á samfélagið okkar. Þessir frjálsu netmiðlar blómstra nú um allan heim og eru að breyta öllum fréttaflutningi. Fréttir sem áður voru ekki sagðar og hinir hefðbundnu fjölmiðlar þögðu yfir, þessar fréttir berast nú um allt á óritskoðuðu netinu. 

Forstjórinn sem fær athenta frjórtán milljón króna glæsibifreið á sama tíma og hann er í stórfelldum niðurskurði í fyrirtækinu er allt í einu orðinn miðdepill í fjölmiðlaumræðu sem aldrei hafði farið um allt samfélagið ef ekki hefði netið og bloggararnir komið til.

Þó svo fyrirtækið sendi skýr skilaboð til starfsmanna sinna að þeir starfsmenn sem tjá sig um fyrirtækið á vefsíðum sínum þeir verða reknir þá breytir það ekki þeirri staðreynd að þessir nýju netmiðlar munu auka aðhald. Stjórnendur fyrirtækja hljóta að hugsa sig tvisvar um áður en þeir framkvæma hluti sem eru líklegir til að misbjóða starfsmönnum.

 

Bloggari rekinn fyrir skrif

Sinnum sjálf okkar öryggisgæslu með eigin her

Íslandi á eins og önnur ríki að koma sér upp eigin her. Íslendingar eiga að verja sama hlutfalli þjóðarframleiðslunnar til hermála og hinar Norðurlandaþjóðirnar. Við eigum að stefna að því að vera í stakk búin eftir tíu til fimmtán ár að geta sjálf sinnt öryggisgæslu í okkar eigin efnahagslögsögu með skipum og flugvélum, þ.e. "patrólað" sjálf okkar eigin svæði.

Það er rétt að árétta að með her er verið að tala um heimavarnarlið og miklu öflugri Landhelgisgæslu. Þetta heimavarnarlið og „Landhelgisgæslan“ hafi skip, flugvélar, þyrlur, búnað, tæki, tól og þjálfun til að geta tekið þátt í heræfingum nágranna okkar hér á Norður Atlantshafinu. Markmiðið með uppbyggingunni er að við eftir 10-15 ár sinnum sjálf öryggisgæslu í okkar eigin efnahagslögsögu. 

Með slíkum her verðum við ekki lengur upp á aðra komin með að geta kallast sjálfstæð fullvalda þjóð.

Í dag eru það skattgreiðendur í Evrópu sem eru að taka af sínum skattpeningum til þess að halda uppi öryggisgæslu hér við landi. Vegna þessara fjárframlaga verkamanna, kennara og ekkna niðri í Evrópu getum við kallað okkur sjálfstæða fullvalda þjóð á alþjóðavettvangi. Er það þannig sem við viljum byggja þetta land um ókomin ár? Eins og ölmusufólk, alltaf upp á aðra komna?

Ég segi nei, okkar þjóðarstolt á að vera meira en það. Ég vil ekki að sjálfstæði okkar byggist á skattpeningum sem launafólk í Evrópu er að leggja fram til öryggisgæslu hér við land. Ísland á að axla ábyrgð á eigin fullveldi og sjálfstæði. Við eigum að hætta að hugsa eins og við höfum gert frá 1944. Við eigum að hætta að hugsa eins og leppríki USA.

Eins og fram kom við umsókn okkar um sæti í Öryggisráðinu þá eru margar þjóðir sem líta ekki á okkur sem sjálfstæða fullvalda þjóð þar sem við höfum engan her. Að mati margra þeirra hefur herlaus þjóð ekkert að gera í Öryggisráðið. Slíkur her þarf ekki  að vera mikill að vöxtum eða fjölmennur en hann þarf að vera til staðar. Þá getur enginn á komandi áratugum tekið frá okkur þær auðlindirnar sem í efnahagslögsögu okkar kunna að leynast.

Þá getum við eftir 25 ár aftur sótt um sæti í öryggisráðinu og okkur verður þá ekki hafnað af því að þjóðir heims líta ekki á okkur sem fullvalda sjálfstæða þjóð.

Að vera með eigin her hefur verið um aldir ein forsenda þess að þjóðir heims hafa geta skilgreint sig sem þjóðir. Það er tímabært að við sem þjóð öxlum þá ábyrgð.

Í kreppunni í dag gerum við ekki mikið en þetta er samt rétti tíminn til að endurskoða okkar áherslur.

Sjá hér áherslur Norræna Íhaldsflokksins í varnar- og örygismálum. Eins hér í utanríkismálum.

Norðurlöndin gæti loftrýmis Íslands

Á að skoða þá eða skjóta þá?

Fyrir mér er þetta einföl spurning. Hvernig nýtum við þessa auðlind best til lengri tíma litið? Hvort mun gefa meira í aðra hönd, að skoða hvalina eða skjóta þá?

Hvort eigum við að láta sjávarútvegsfyrirtækin eða ferðaþjónustufyrirtækin um að nýta þessa auðlind?

Ferðaþjónustan segir að á síðasta ári hafi 115.000 manns farið í hvalaskoðunarferðir og um 200 manns hafi af þessu atvinnu.

Sjávarútvegurinn segir að hvalveiðar muni skapa rúm 200 störf.

Báðir þessir atvinnuvegir skapa okkur gjaldeyri. Eins og staðan er í dag skapar nýting hvalastofnanna álíka mörg störf hvort heldur sem hvalir eru skoðaðir eða skotnir.

Framtíð hvalveiða við Ísland er ótrygg. Stofnkostnaður við að "græja" samfélagið í slíkar veiðar er hár. Endurnýja þarf skip, vinnslur og veiðarfæri. Hvalskipin eru enn með gufuvélar svo dæmi sé tekið. Ef við veiðum þennan kvóta sem nú er búið að úthluta hverjir eru þá vaxtamöguleikarnir? Hann er enginn nema kvótinn verði aukinn. Hvað gerist eftir 5 ár, 10 ár, eða 15 ár?

Framtíð hvalaskoðunar er björt. Þetta er atvinnugrein sem á sér örfárra ára sögu en hefur vaxið gríðarlega ár frá ári. Þar er ekkert nema vöxtur og auknar tekjur framundan. Það eina sem getur komið í veg fyrir það að þessi grein blómstri á komandi árum og að boðið verði upp á hvalaskoðunarferðir víðar á landinu eru veiðar. Menn óttast að veiðar kenni skepnunum að hræðast menn og báta.

Mitt mat er það að ferðaþjónustan muni skapa okkur meiri tekjur horft til lengri tíma litið en sjávarútvegsfyrirtækin geta gert.

Við munum hagnast meira á því að skoða hvalina en skjóta þá.

Látum ferðaþjónustunni eftir að nytja hvalastofnana við Ísland.

Sjá stefnu Norræna Íhaldsflokksins í nýtingu náttúruauðlinda okkar.

Meirihluti fylgjandi hvalveiðum

Borgum skattana frísk og í fullu starfi.

Þessu framtaki heilbrigðisráðherra ber að fagna.

Ég vil borga mína skatta þegar ég er frískur og í fullu starfi. Ekki þegar ég er veikur og þarf að leggjast inn á sjúkrahús.

Ef þarf að leysa tímabundin fjárskort í heilbrigðiskerfinu þá á ekki að gera það með því að leggja skatta á sjúklinga.

Ég var ósammála fyrrverandi heilbrigðisráðherra og varaformanni Sjálfstæðisflokksins þegar þau héldu því fram að það væri bara tvennt í stöðunni varðandi heilbrigðismálin, flatur niðurskurður eða hækkun þjónustugjalda. Þetta er leið "Íslensku Thatcheristanna".

Ég veit að fyrir fólk með eina og hálfa milljón í laun á mánuði þá skipta þessi gjöld engu máli. Þau skipta hins vegar fólk með hundrað og fimmtíu þúsund á mánuði miklu máli. Því má aldrei gleyma. Ég neita að trúa því að það hafi verið almennur vilji minna gömlu félaga í Sjálfstæðisflokknum að leggja á þessi gjöld.

Má ég þá frekar biðja um almennar skattahækkanir, hækkun skatta á fjármagnstekjur eða hátekjuskatt sem leggst á laun hærri en laun forsætisráðherra.

Sjá nánar hér áherslur okkar í Norræna Íhaldsflokknum í heilbrigðismálum og skattamálum.

 

 

Innlagnargjöld afnumin

Vinnum bug á kreppunni - Norræni Íhaldsflokkurinn

Þetta eru háar tölur, 13.280 manns atvinnulausir. Það versta er að það lítur út fyrir að atvinnuleysið muni aukast verulega. Ég spjallaði við legubílstjóra um helgina og spurði hvernig staðan væri hjá þeim. Hann sagðist hafa verið lengi í bransanum en aldrei hafi ástandið verið eins og nú. Staðan væri þannig að þeir væru í akstri 6 til 8 tíma á dag. Hitt væri bið.

Sömu fréttir fáum við allstaðar. Bílasala hefur dregist saman um 90%, sömuleiðis sala á fasteignum. Samfélagið er að stefna í meiriháttar hrun og engar áætlanir í gangi að auka framboð á vinnu og verkefnum. Sveitarfélögin halda að sér höndunum og ríkið er að fagna um þessar mundir árs afmæli "útboðsbannsins", en ríkið er búið að banna öll útboð á sínum vegum í nær heilt ár.

Allar þjóðir sem hafa tekist á við djúpar kreppur nota byggingaiðnaðinn til þess að keyra upp atvinnulífið með því að setja í ganga framkvæmdir. Það er skjótvirkasta aðferðin og eftir standa eignir sem verða hluti af þjóðarauðnum. Framkvæmdir í byggingariðnaði kalla á mikla afleidda þjónustu og umsvif. Það er þessi leið sem þjóðir heims hafa farið þegar þær hafa unnið sig út úr djúpum kreppum.

Alls ekki má fara þá leið sem síðasta ríkistjórn fór að skera byggingariðnaðinn niður við trog og hætta og fresta öllum framkvæmdum.

Ég vil fara sömu leið og Person, forsætisráðherra Svíþjóðar, og keyra byggingariðnaðinn í gang. Það kostar 5 milljarða á mánuði að halda byggingariðnaðnum gangandi. Því er spáð að í vor kosti atvinnuleysisbæturnar okkur 2 milljarða á mánuði.

Er ekki skynsamlegar að setja í gang byggingar á skólum, sundlaugum og íþróttahúsum, mannvirkjum sem við munum eiga og njóta um ókomin ár, í stað þessa að láta tvo milljarðar á mánuði gufa upp í atvinnuleysisbótum.

Skoðið þessar tillögur hér að leið til að vinna okkur út úr kreppunni.

 

13.280 á atvinnuleysisskrá

83 dagar stuttur tími fyrir ný framboð

Öll hljótum við að vona að þessari starfsstjórn farnist vel að taka á þeim mikla vanda sem við nú stöndum frammi fyrir.

Um leið og þessi stjórn tekur við þá hefst kosningabaráttan fyrir kosningarnar sem á að halda 28. apríl n.k. Þessi tími hentar vel þeim flokkum sem nú sitja á Alþingi.

Erfiðari verður róður þeirra nýju framboða sem hafa verið að skoða möguleikann á að bjóða fram nýtt fólk með nýja stefnu. Þessir 83 dagar duga þeim ekki til að ganga frá málefnaskrá, útvega nauðsynlegt fjármagn, stilla upp á listum, safna undirskriftum og kynna stefnumál og frambjóðendur. Það að halda kosningar eftir 83 dag mun trúlega valda því að þessi nýju framboð munu eiga mjög erfitt uppdráttar. Þetta er ekki nægur tími til að gera allt það sem þarf að gera. 

Reglan að flokkar verði að fá minnt 5% atkvæða til að ná manni inn á þing sér svo um afganginn. Með því að láta kjósa svona fljótt eru gömlu flokkarnir að tryggja stöðu sína og völd á Alþingi.

Allt um Norræna Íhaldsflokkinn hér.

 

 

Ný stjórn hefur 83 daga til stefnu

Norska krónan og "Loðinn Leppur".

Norska krónan gæti verið spennandi millileikur sem hægt væri að leika á meðan við erum að bíða eftir því að þjóðin samþykki að ganga í ESB og á meðan við erum að uppfylla Maastricht skilyrðin.

Rétt er þó að benda á eftirfarandi:

• Að gera slíkan samning getur tekið marga mánuði og jafnvel ár. Norski Seðlabankinn mun þá verða Íslensku bönkunum lánveitandi til þrautavara. Hvaða skilyrði munu Norðmenn setja fyrir því? Þau verða örugglega mörg og munu snerta okkur djúpt. Við sáum hvernig Norðmenn féflettu skilanefnd Glitnis þegar þeir náðu af þeim Glitni í Noregi. 
• Ef þjóðin hafnar aðild að ESB í þjóðaratkvæðagreiðslur og við komin með Norska krónu, verðum við þá með hana hér um ókomin ár?
• Þegar er búið að gera víðtækan samning við Norðmenn að þeir sinni öryggisgæslu í efnahagslögsögu okkar. Þeir eru þegar komnir hér með umtalsverð hernaðarumsvif og fast aðsetur á Keflavíkurflugvelli. Út á við eru þeir þegar farnir að tala um okkar efnahagslögsögu sem "sitt" svæði.
• Ef við verðum með norsku krónuna hér um ókomin ár og þeir "patróla" efnahagslögsögu okkar erum við þá í raun að gangast Noregskonungi aftur á hönd? Munu þá þjóðir heims líta á okkur sem leppríki Noregs og við í raun gerast eitt af fylkjunum í Noregi?
• Er staða okkar þá ekki betri að vera hér á Íslandi með evru og í ESB og hafa sömu stöðu meðal þjóða heims og Þjóðverjar, Frakkar og Portúgalar?

Ef þessi Norska leið yrði farin og við værum hér með Norskan her og Norska krónu næstu 90 árin hvern heldur þú lesandi góður að sagan myndi kalla "Loðinn Lepp". Andstæðinga ESB og fylgismenn "Norsku leiðarinnar" eða okkur fylgismenn ESB og evru?

Ég vil taka evruna strax upp einhliða og sækja jafnframt um aðild að ESB og Myntbandalaginu. Ég vil að við verjum sama hlutfalli af okkar þjóðartekjum og hin Norðurlöndin til öryggis- og varnarmála og stefnt verði að því að innan 10 til 15 ára munum við sjálf sinna öryggisgæslu í okkar eigin efnahagslögsögu.

Sjá allt um afstöðu okkar í Norræna Íhaldsflokkinn til öryggis- og varnarmála og til gengis- og ríkisfjármála.

 

Hugnast norska krónan

Fyrst einhliða upptaka evru síðan inn í ESB

Ísland á að stefna á inngöngu í ESB og taka upp evru. Fyrsta skref á þeirri leið á að vera einhliða upptaka á evru sem allra fyrst. Ástæður þess að taka á upp einhliða evru eru eftirfarandi:

• Til að leysa gjaldeyriskreppuna sem nú geisar og til að tryggja sem fyrst jafnvægi í gjaldeyrismálum og í fjármálum landsmanna. Þetta mun þýða lækkun vaxta, lækkun verðbólgu og afnám verðtryggingar. Um leið og evra tekur við þá fer fasteigna- og byggingamarkaðurinn í gang því þá fara að bjóðast örugg veð og í framhaldi góð lán.
• Verði samþykkt að sækja um aðild að ESB og verði sá samningur samþykktur í þjóðaratkvæðagreiðslu þá mun fara í gang ferli sem tekur 3 til 6 ár við að uppfylla Maastricht skilyrðin. Þegar Maastricht skilyrðin eru uppfyllt þá fáum við inngöngu í Myntbandalag Evrópu og þar með fáum við að taka upp evru. Það er ekki valkostur að halda áfram með Íslensku krónuna í þrjú ár í viðbót, hvað þá sex ár.
• Ef þjóðin hafnar aðild að ESB í þjóðaratkvæðagreiðslu þá verður að vera til "Plan B". Plan B á að vera að taka einhliða upp evru sem verður okkar framtíðargjaldmiðill hvort sem við verðum í ESB eða með óbreyttan EES samning. Samhliða einhliða upptöku evru þá verði tilkynnt að unnið verði að því að komandi árum að uppfylla Maastricht skilyrðin og þau verði kjarninn í fjármálastefnu landsins.

Einhliða upptaka evru á Íslandi verður vissulega ekki tekið fagnandi af öllum í Evrópu. Slíka ákvörðun mun án efa valda einhverjum óróleika. Þetta er hinsvegar fær leið og ekki hægt að banna okkur fara hana. Vegna sérstakra aðstæðna hafa nokkur önnur smáríki í Evrópu hafa farið þessa leið með góðum árangri og engir eftirmálar orðið. Þessa leið eigum við að fara.

Ég trúir því að ef við veljum, vegna sérstakra aðstæðna sem hér hafa skapast, að taka einhliða upp evru þá er til staðar mikill skilningur meðal vinaþjóða okkar í Evrópu á því. Þessar þjóðir þekkja vel þá erfiðu stöðu sem Íslandi er nú í og vita að þjóðin þarf að leita allra leiða til að vinna sig út úr henni. Ég trúi því að það muni engir leggja stein í götu okkar veljum við að taka einhliða upp evru. Samhliða því eigum við að tilkynna að við við viljum sækja um aðild að ESB og að við stefnum á inngöngu í Myntbandalagið og þar með að við ætlum að uppfylla Maastricht skilyrðin innan 3 til 6 ára.

Okkar stefna í ríkisfjármálum á komandi árum á að snúast um að uppfylla Maastricht skilyrðin.    

Maastricht skilyrðin er m.a.:

• Verðbólga sé ekki meira en 1½% meiri en í þeim þremur Evrópusambandslöndum sem hafa minnsta verðbólgu,
• Að í eitt ár séu meðalnafnvextir á langtímabréfum að hámarki 2% hærri en í þeim þremur löndum Evrópusambandsins sem hafa lægsta verðbólgu,
• Að viðkomandi land hafi verið í gengissamstarfi Evrópu ERM í að minnsta kosti tvö ár án gengisfellingar og innan vikmarka.
• Að fjárlagahalli sé ekki meiri en 3% af VLF.
• Heildarskuldir hins opinbera mega ekki vera meiri en 60% af VLF.

Tekstinn hér fyrir ofan er samhljóma áherslum Norræna Íhaldsflokksins í þessum málum. Aðra helstu málaflokka er hægt að kynna sér hér.

Verði þessi leið farin þá er hægt að rífa Ísland upp úr þessari efnahagslægð margfalt hraðar en ella. Sjá aðgerðaráætlun okkar þar um hér.

Fengjum forgang inn í ESB

Helreið Seðlabankans í boði IMF heldur áfram.

Með þessari vaxtaákvörðun Seðlabankans kristallast enn á ný forgangsröðun þeirra sem stjórnað hafa samfélaginu undafarin ár. 

Á fyrsta farrými eða "á Saga Calss" í Íslenska samfélaginu eru fjármagnseigendur og efnafólk sem á fé á banka. Hagsmunir þeirra hafa algjöran forgang og öllu skal kostað til í þeirri viðleitin að koma í veg fyrir að hagur þess sé skertur á nokkurn hátt. Ekki má skerða fjármagnstekjur þeirra í svo mikið sem í einn mánuð í hörðustu kreppu þjóðarinnar.

Síðan kemur almenningur og fyrirtæki sem hafa fengið fé að láni. Engin takmörk eru á því hve hart má ganga að þessum aðilum. Þessa aðila má gjarnan keyra í þrot með svívirðilegu vaxtaokri ef það tryggir að fjármagnseigendur hafi sitt á þurru.

Þessi forgangsröðun hefur kristallast á svo margan hátt á umliðnum árum. Nýjasta dæmið er í heilbrigðismálunum þegar valið stendur á milli þess að hækka skatta t.d. á fjármagnstekjur eða leggja skatta á sjúklinga þá var það auðvelt val. Auðvita hækka menn hér á landi frekar skatta á sjúklinga!

Það eru margar leiðir til að koma okkur út úr þeirri stöðu sem samfélag  okkar er komið í. Það verður að fara að grípa til einhverra þeirra leiða og það þarf að gerast hratt. Norræni Íhaldsflokkurinn hefur bent á þá leið sem sá flokkur vill fara og hana er hægt að kynna sér hér.

Vildu lækka vexti en ekki IMF

Hækka verðtryggð lán um 50% á tveim árum?

Síðastliðna tólf mánuði hefur vísitala neysluverðs hækkað um 18,6%. Á sama tíma hefur allur erlendur gjaldeyrir hækkað í krónum talið um 100%. Helmingur af vörunum sem vísitala neysluverðs er reiknuð út frá er innflutt vara. Þessi innflutta vara, með óbreyttu gengi, mun og er að hækka um 100%. Þetta þýðir að vísitala neysluverðs ætti að hækka um 50%. Í dag hefur einungis orðið hækkun upp á 18,6%. Við eigum því verulega hækkun inni sem á eftir að smitast út í verðlagið með þeim nýju vörum sem hingað er verið að flytja inn á þessu lága gengi krónunnar.

Það er því ekki bara að "Jöklabréfin" sem Seðlabankinn samþykkti að ábyrgjast sem hanga yfir okkur eins og snjóhengja. Allt stefnir í að vísitala neysluverðs muni hækka um samtals 50% á árunum 2008 og 2009 verði ekki snögg og mikil breyting á gengi krónunnar á allra næstu dögum. Gerist það ekki þá mun verðbólgan á þessum tveim árum verða 40% - 50% og öll verðtryggð lán hækka um 40% - 50%.

Kostnaður okkar að halda hér úti sjálfstæðum gjalmiðli er kominn langt út fyrir öll sársaukamörk. Mikil er ábyrgð þeirra manna sem neitað hafa að horfa til annarra kosta í gjaldeyrismálum en að hafa hér sjálfstæðan gjaldmiðil. 

Það hlýtur að vera forgangsatriði númer eitt, tvö og þrjú að frelsa þjóðina undan þessu bulli og taka hér upp annan gjaldmiðil og það strax.

Sjá stefnu Norræna Íhaldsflokksins í ríkisfjármálum hér.

Verðbólgan 18,6%

Formaðurinn valdameiri en Landsfundur

Það hefur verið einkennilegt að sjá hvernig formaður Samfylkingarinnar og þingflokkur hefur valið að sniðganga löglega kjörinn varaformann sinn. Ef ég man rétt þá vann Ágúst Ólafur kosningu um varaformannsembættið á síðast Landsfundi Samfylkingarinnar, meðal annars í slag við Lúðvík Bergvinsson.

Ég hefði haldið að formanni Samfylkingarinnar væri ekki stætt á að ganga á svig við niðurstöðu úr kosningu á Landsfundi flokksins eins og hann hefur gert. Ekki má gleyma að varaformaður tekur við forfallast formaður eða hættir.

Með þessu háttarlagi veikjast innviðir flokksins og boðleiðir hljóta að vera út og suður. Engin valdastrúktúr getur virkað sem skyldi þegar næst æðsta trúnaðarmanni flokksins er kúplað út með þessum hætti.

Ég hélt að það væri þannig í Samfylkingunni að það er Landsfundur sem kýs einstaklinga úr eigin röðum til að gegna æðstu trúnaðarstöðum í flokknum.

Eða er ég að misskilja eitthvað? Er það formaðurinn sem stjórnar þessu öllu og þarf ekki að taka tillit til þess hverja Landsfundur velur til trúnaðarstarfa?

Ágústi Ólafi óska ég velfarnaðar en viðvörunarbjöllur hringja og vara við því hvernig Samfylkingunni er stjórnað.

Ég er ekki að fara í fússi

Stefnir Forsetinn á utanþingsstjórn?

Eftir að hafa hlustað á Forsetann áðan þá er það mín tilgáta að hann muni mynda utanþingsstjórn.

Ástæður þessarar tilgátu eru eftirfarandi:

• Formenn tveggja stærstu stjórnarflokkanna er báðir að fara í veikindaleyfi. Eins og flokkakerfið er byggt upp þá er svo mikið umboð falið í höndum formanna flokkanna að þingflokkar þeirra eru í erfiðri stöðu að taka á málum ef formenn þeirra eru fjarverandi. Varaformennirnir munu veigra sér við að taka óvinsælar en nauðsynlegar ákvarðanir og vita að þeir munu síðar þurfa að vinna slaginn í flokknum um formanninn.

 

• Engin hefð er fyrir minnihlutastjórn á Íslandi. Að gera tilraun með slíka stjórn núna í einhverja örfáa mánuði í aðdraganda kosninga á einum mesta örlagatíma í sögu þjóðarinnar er ekki fýsilegur kostur.

 

• Flokkarnir og forystumenn þeirra þurfa nú að snúa sér að kosningabaráttunni og allur tími þeirra fram að kosningum mun fara í hana. Stjórn landsins mun ekki verða forgangsmál þingsins og þingmanna fram að kosningum. Þar mun hver höndin vera upp á móti annarri eins og vera ber í kosningabaráttu. Það er bara ekki það sem þjóðin þarf nú.

 

• Forsetinn vill að ákveðin verk séu unnin á næstu mánuðum. Ef hann vill vera öruggur um að þeim verði hrint í framkvæmd þá er utanþingsstjórn vænlegasti kosturinn.

 

• Forsetinn hefur áhuga á að styrkja Forsetaembættið. Að skipa nú starfstjórn sem starfar í þrjá til fjóra mánuði fram að kosningum er hæfilegt inngrip sem mun þó breyta forsetaembættinu og efla það verulega og í raun gera það að valdamesta embætti á Íslandi.

 

Vegna þessara þátta og hvernig Forsetinn talaði þá er það mín tilgáta að forsetinn stefni á utanþingsstjórn.

 

Skapa þarf samfélagslegan frið

Mörgum létt við þessi tíðindi.

Ég held að mörgum sé létt að þessi niðurstaða er fengin.

Nú er búið að afstýra versta möguleikanum í stöðunni, að við völd sitji óstarfhæf ríkistjórn. Allt er betra en það.

Eftir bankahrun, gjaldeyriskreppu, Icesave málið og yfirlýsingar ráðamanna sem kostaði þjóðina mannorð sitt í útlöndum þá var stjórnin trausti rúin.

Það var óraunhæft að halda að hægt væri að sitja með óbreytta ríkisstjórn og með óbreytt embættismannakerfi eftir öll þessi ósköp. Það gat ekki endað nema á þennan hátt.

Stjórnarsamstarfi lokið

Allt of seint og skiptir nú engu máli.

Björgvin G Sigurðsson átti þess kost fyrir jól að komast frá bankahruninu með reisn með því að segja af sér þá og hreinsa út úr Fjármálaeftirlitinu. Afsög hans nú þegar búið er að boða kosningar vegna atburða sem heyra undir hann og hans fagráðuneyti og hann ber pólitíska ábyrgð á kemur of seint til að bjarga einhverju.

Hugsanlega fyrirgefa kjósendur á Suðurlandi honum embættisafglöpin sem gerð hafa verið í Viðskiptaráðuneytinu undir hans stjórn. Ég efast þó um það. Hefði hann sagt af sér fyrir jól þá hefði ég ekki efast um endurkomu hans í pólitík. Nú geri ég það. Ég vænti þess að hans pólitíski ferill sé á enda.

Í næstum fjóra mánuði hefur hann haldið verndarhendi yfir Fjármálaeftirlitinu, stofnun sem allir sérfræðingar sem um þessi mál hafa tjá sig, innlendir sem erlendir, eru sammála um að hafi algjörlega brugðist hlutverki sínu. Öllum hrýs hugur við að sömu aðilar og brugðust í aðdraganda hrunsins skuli stjórna enduruppbyggingu bankana.

Vegna þess að Björgvin G Sigurðsson hefur neitað hingað til að axla pólitíska ábyrgð á ráðuneyti sínu og neitað að reka forstjóra og stjórn Fjáramáeftirlitsins hefur allt gengið af göflunum í samfélaginu og friðsæl mótmæli breyst í óeirðir.

Bankarnir hrundu á hans vakt. Hann gerir ekkert í sínum málum fyrr en búið er að boða kosningar og komið "game over" hjá stjórninni. Það er sá pólitíski veruleiki sem er raunveruleg ástæða afsagnar hans nú. Hann vill ekki sitja sem bankamálaráðherra þegar hann fer í prófkjör og kosningar. Ef ég væri Forsætisráherra myndi ég neita að taka við afsögn hans. Ef ég væri Forsætisráðherra myndi ég ekki láta hann sleppa svona auðveldlega frá þessu klúðri sínu í Bankamálaráðuneyti Íslands. Ég myndi láta hann sitja í þessu embætti og láta hann axla sína ábyrgð sem slíkur fram að kosningum úr því sem komið er.

Dapurlegt er að sjá hann núna reyna að hlaupa burt þegar fyrir liggur að kosið verði eftir örfáa mánuði.

Enginn ráðherra hefur brugðist þjóð sinn á jafn afdrifaríkan hátt og Björgvin G Sigurðsson. 

 

Björgvin segir af sér

"Sviðsbók" nýyrði fyrir "Facebook"?

Ég er búinn a heyra tvö nýyrði fyrir enska orðið "Facebook". Það eru orðin "Snjáldurskinna" og "Fésbók". Ég ætla að blanda mér í þessa tillögugerð og sting hér með upp á orðinu "Sviðsbók".

Rökstuðningur: Svið er gamalt og gott orð yfir "andlit" eða sviðna kindahausa. Það hefur líka skírskotun til þess að koma fram og sýna sig og tjá. Orðið hefur mikla hefð í leiklist og allstaðar eru menn á "sviðinu" þegar þeir tjá sig. Þannig tengir nýyrðið "Sviðsbók" saman tvær merkingar í tungumálinu. Á "Facebook" birtir fólk mynd af "andliti" sínu og er í vissum skilningi á "sviði" í þessum nýju netheimum.

Orðið "Sviðsbók" er ekki notað til að lýsa öðrum hugtökum og fellur vel að málinu og getur því vel tekið við af enska orðinu "Facebook".

Ástæðan fyrir því að mér datt þetta í hug er að ég er nýbyrjaður með síðu á "Sviðsbók" og ég var áðan í Nóatúi og sá alla þessa girnilegu sviðahausa í kjötborðinu hjá þeim. Þorrinn er jú ný hafinn.

Já, mín tillaga er að við köllum "Facebook" hér eftir "Sviðsbók".

Ögurstund fyrir Íslenska þjóð

Hver stórtíðindin af öðrum berast okkur í beinni útsendingu á öldum ljósvakans. Einhver ótrúleg atburðarrás á sér nú stað sem enginn sér fyrir endann á.

Tíðindi af alvarlegum veikindum Forsætisráðherra og að hann muni hætta sem formaður Sjálfstæðisflokksins á Landsfundi hans nú í mars eru slíkar fréttir að ég, og að ég held þjóðin öll er nú í enn einu sjokkinu. Við höfum orðið fyrir enn einu áfallinu.

Utanríkisráðherra er á leið heim í dag frá Svíþjóð eftir sinn annan heilauppskurð á innan við tveim mánuðum.

Þessum forystumönnum okkar báðum hljótum við að senda okkar hugheilu árnaðaróskir um góðan og skjótan bata.

Á sama tíma horfir Íslensk þjóð fram á eitthvert erfiðasta verkefni sem hún hefur staðið frammi fyrir. Að vinna sig út úr kreppunni og þeim miklu vandamálum sem henni fylgja og gera það án þess að við missum hér allt í atvinnuleysi og stóran hluta af unga fólkinu okkar úr landi.

Þetta er ögurstund fyrir Íslenska þjóð.

 

Geir: Kosið í maí

Ástandið á Íslandi lyginni líkast

Þó þetta sé "frétt ársins" að formaður Samfylkingarinnar vill kosningar í vor þá kemur hún ekki á óvart. Nú hefur formaður Samfylkingarinnar og varaformaður Sjálfstæðisflokksins lýst því yfir í dag að kosningar eigi að fara fram á árinu. Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins er boðuð á skyndifund í hádeginu á morgun. Samfelld mótmæli og átök hafa staðið á þriðja sólahring fyrir utan Alþingishúsið.

Þingmenn og ráðherrar hóta þjóðinni að ef þeir sitji ekki áfram og fái að sýsla með bankana þá missi enn fleiri vinnuna og fleiri fyrirtæki fari í gjaldþrot.

Sögusagnir ganga um að fresta eigi Landsfundi Sjálfstæðisflokksins og að formaður Samfylkingarinnar muni draga sig út út stjórnmálum af heilsufarsástæðum.

Forsætisráðherra ljáir enn ekki máls á því að neinir verið kallaðir til ábyrgðar á hruninu, hvorki útrásarvíkingar, eigendur bankanna, stjórnendur bankanna, Seðlabankinn, Fjármálaeftirlitið eða ráðherrar ríkisstjórnarinnar.

Ástandið á Íslandi í dag er lyginni líkast.

 

Ingibjörg vill kosningar í vor

Pólitísk afskipti af lánveitingum banka til fyrirtækja aðal starf ríkisstjórnarinnar?

Það eru mikil tímamót þegar varaformaður sjálfstæðisflokksins og menntamálaráðherra lýsir því yfir í ræðustól Alþingis að það verði að kjósa á miðju kjörtímabili.

Í miðri kreppunni eru Bandaríkjamenn að skipta um forseta, ráðherra og yfirstjórn í allri stjórnsýslunni. Þau stjórnarskipti fylla Bandaríkjamenn bjartsýni og þau blása þeim von í brjóst. Ef Bandaríkjamenn geta gert þetta í miðri kreppu þá eigum við að geta gert það líka.

Og hvað er stjórnin að gera svo mikilvægt að ekki er hægt að boða til kosninga? Menntamálaráðherra svarar því í ræðustól Alþingis, sjá fréttina:

"Og við höfum ekki efni á því á næstu dögum og vikum að bíða með að taka þær stóru ákvarðanir sem lúta að því að koma bankakerfinu af stað á ný".

Bíddu, er ekki það eina sem ríkið þarf að gera í því sambandi að leggja bönkunum til það stofnfé sem rætt hefur verið um, þ.e. þessar 385 milljarða? Ætla þingmenn og ráðherrar að vera að vasast í einhverjum örðum málum er tengjast rekstri þessara banka? Ég hefði haldið að bankarnir væru í dag fullir af fólki og vandalaust væri fyrir bankana að leysa sín mál með stjórn þeirra. Hvaða "stóru ákvarðanir" þurfa þingmenn og ráðherrar að taka í því sambandi?

Þá sagði ráðherra:

"þau mörgu verkefni, svo sem að leysa úr flækju vegna erlendra kröfuhafa  og koma samskiptum banka og fyrirtækja í betri farveg".

Ég spyr eru þingmenn og ráðherrar að vinna í því að leysa úr flækju vegna erlendra kröfuhafa og þess vegna ekki hægt að kjósa? Ég ætla nú bara rétt að vona að þingmenn og ráðherra komi ekki nálægt þeim flækjum og láti sérfræðingum það eftir að leysa þær.

Þegar ég las þetta síðasta þá setti að mér hroll: "og koma samskiptum banka og fyrirtækja í betri farveg".Þetta er það sem ég hef óttast. Þingmenn og ráðherrar eru á kafi í því í gegnum nýja bankakerfið að vasast í fyrirgreiðslu bankana til fyrirtækja. Þeir vilja ráða því hvaða fyrirtæki fá fyrirgreiðslu og hver ekki. Þeir vilja ráða því hverjir lifa og hverjir deyja. Með því vilja þeir kaupa sér velvild, stuðning og fjárframlög um ókomin ár. 

Er þetta einmitt það sem við þurfum, pólitísk afskipti af lánveitingum banka til fyrirtækja?

Ég segi nei. Ef ráðherrar og þingmenn stjórnarflokkanna eru svo uppteknir af störfum sínum í bönkum landsins að þeir hafa ekki tíma til þess að fara í kosningar þá held ég að þessir ráðherrar og þingmenn séu fullkomlega úr tengslum við raunveruleikann. Þeirra tími á að fara í allt önnur verkefni en vasast í lánafyrirgreiðslu banka til fyrirtækja.

Þeir ættu til dæmis að vera að setja lög um fjármálastofnanir. Ég bendi á áherslur  Norræna Íhaldsflokksins sem vill að sett verði lög um fjármálastofnanir sem m.a. kveða á um að þeir sem eiga meira en 1% í fjármálastofnun þeir mega ekki eiga fyrirtækum í samkeppnisrekstri á almennum markaði. Eins að fjármáalstofnunum verði bannað að hagnast meira en sem nemur 15% af eigið fé á ári. Stefni í meiri hagnað ber þeim að lækka vexti eða þjónustugjöld. Jafnframt verði tekin upp ákvæði Danskra bankalaga sem banna stjórnendum fjármálastofnanna að eiga í hlutafélögum í samkeppnisrekstri á almennum markaði. Þá verði fjármálastofnunum bannað að eiga í fyrirtækjum og félögum.

 

 

Ekki hjá því komist að kjósa á þessu ári