Seðlabankinn mun sólunda þessu fé og þjóðin mun sitja uppi með skuldina.

Þetta lán frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum upp á 4,5 milljarðar USD, eða sem samsvarar nærri 700 milljörðum ÍKR, á ekki að nota til annars en leggja það inn á banka í USA og borga af því vexti. Þessa peninga á ekki að nota í neina uppbyggingu hér heima. Þetta fé á eingöngu að nota sem gjaldeyrisvarasjóð.

Fram til ársins 2001 höfðum við áratugum saman um 7 milljarða í gjaldeyrisvarasjóð, eða sem svarar gjaldeyri til að kaupa aðföng til landsins í þrjá mánuði.

Hvaða yfirskot er þetta að fara nú að hundraðfalda gjaldeyrisforðann? Ef 7 milljarðar dugðu vel áratugum saman af hverju þarf allt í einu 700 milljarða nú þegar öll erlend bankastarfsemi í landinu er hætt?

Við það að taka þetta lán þá erum við að auka skuldir ríkisins um 50% af vergri landsframleiðslu. Við það mun lánshæfismat ríkisins lækka og afleiðingar þess verða að erfiðara verður fyrir ríkið og alla hér á landi að fá lán auk þess sem vextir á þeim lánum sem fást á komandi árum verða hærri.

Ég held því miður að þessi ákvörðun um þessa 700 milljarða sé enn eitt bullið sem ákveðið var  á "strandstað" í haust þegar skipstjórinn og áhöfn hans vissu ekki sitt rjúkandi ráð. Það hefði kannski verið skynsemi að vera með slíkan gjaldeyrisvarasjóð misserin fyrir kerfishrun en hver er tilgangurinn sem slíkum sjóði nú?

Ég fyrir mitt leyti yrði guðs lifandi feginn ef þetta lán yrði ekki tekið. Ég hef enga trú á að þetta lán breyti neinu um gengi krónunnar. Áhættan sem við erum að taka með þessu láni er hins vegar gríðarleg. Allar líkur eru á að Seðlabankinn eyði þessu fé í tilgangslausa baráttu við að verja krónuna. Saga Argentínu mun endurtaka sig hér þegar í Argentínu 10 milljarðar USD hurfu þar á einum degi. Ef við tökum þetta lán þá mun ekkert breytast annað en þetta fé hverfur og þessir 700 milljarðar munu bætast ofaná skattana okkar á komandi árum.

Það eina sem við vitum með vissu er að við getum ekki treyst Seðlabankanum fyrir þessu fé. Eftir að þeir lánuðu 350 milljarða í fyrrasumar án veða inn í gjaldþrota bankakerfi og settu 270 milljarða í peningamálasjóði þeirra strax eftir hrun, þá er alveg ljóst að bankinn mun sóa þessum 700 milljörðum. Þetta fé mun gufa upp í höndunum á þeim. Þess vegna er betra að þjóðin taki ekki þetta lán. Þó einn nýr maður hafi komið inn í Seðlabankann frá því i kerfishruninu þá sitja allir hinir snillingarnir þarna ennþá.

Til hvers í óskupunum erum við að taka þetta lán? Af hverju þarf svona svakalegan gjaldeyrisvarasjóð þegar öll erlend bankastarfsemi er hætt hér á landi? Við eigum í dag gjaldeyrisvarasjóð sem er töluvert meira en sem svarar þriggja mánaða innflutningi, er það ekki bara nóg?

 

Afgreiðslu AGS frestað

Orkusala og rekstur orkufyrirtækja óráðsía og rugl?

Hreint ótrúlegt var að lesa forsíðufrétt Fréttablaðsins í dag um fjármálagjörninga álfyrirtækjana eftir frétt mbl.is í gær um taprekstur Landsvirkjunar og annarra orkufyrirtækja.

Ég veit satt að segja ekki yfir hvorri fréttinni mér leið verr þegar ég las þær. 

Álfyrirtækin nýta sér í fulls og rúmlega það þessa sérstöku afsláttarsamninga sem þau hafa gert við ríkið og orkufyrirtækin. Álfyrirtækin hafa verið staðin að eftirfarandi:

• Í fyrsta lagi hafa þau verið að brjóta lög með því að kaupa íslenskar krónur á svarta markaðnum með þeim afleiðingum að gjaldeyrir skilar sér ekki sem skyldi hingað heim sem aftur veldur því að Íslenska krónan hefur ekki styrkst eins og væntingar stóðu til. Óbreytt veik króna er að kosta Íslensku þjóðina aukalega milljarða tugi mánaðarlega í hærra verði á innfluttum vörum og þar með verðbólgu, hærri afbogrunum af erlendum lánum o.s.frv. Þar fyrir utan þá er hér á meðan brunaútsala á öllu, tækjum, búnaði, fasteignum og fyrirtækjum fyrir þá sem eiga erlendan gjaldeyrir. Ótrúlegt er að þessi félög skuli ekki enn hafa verið kærð og sektuð fyrir þessi lögbrot.
• Í öðru lagi hafa álfyrirtækin skuldsett íslensk dótturfélög sín um hundruð milljarða eða sem nemur 40% af vergri landsframleiðslu, VLF. Þetta er miklu hærri fjárhæð en sem nemur verðmæti þessara fyrirtækja. Með því að skuldsetja þessi Íslensku dótturfélög álfyrirtækjanna með þessum hætti þá er verið að sökkva Íslensku þjóðinni í skuldir. Þessar skuldir munu verða þjóðinni dýrkeyptar. Fyrir það fyrsta þá þýðir þetta lægri matseinkunn þeirra fyrirtækja sem meta lánshæfi þjóðarbúsins. Lægri matseinkunn mun þýða hærri vexti. Þessar miklu skuldir Íslensku álveranna þýðir hærri vexti á öllum lánum sem við Íslendingar munum taka á komandi árum. Milljarða kostnaður mun falla á Íslensku þjóðina á komandi árum í formi hærri vaxta vegna þess að þessi dótturfélög álfyrirtækjana eru svona skuldum hlaðin. Maastricht skilyrðin fyrir upptöku evru gera ráð fyrir að skuldir nemi ekki meira en 60% af VLF. Með slíkri skuldsetningu álveranna, upp á 40% af VLF, þá verður aldrei tekin upp evra á Íslandi. Eru þetta aðilarnir sem eiga að ráða því?
• Í þriðja lagi eru ljóst að tilgangur skuldsetningar þessara Íslensku dótturfyrirtækja álfyrirtækjana er bara einn. Hann er sá að móðurfélagið er að mjólka dótturfélagið með himinháum vaxtagreiðslum. Þessi lán sem álfyrirtækin eru að lána Íslenskum dótturfélögunum sínum bera 8% til 17% vexti. Samkvæmt samningum álveranna við ríkið er vaxtakostnaður ekki skattlagður. Það má öllum vera ljóst að tilgangur þessarar gríðarlegur skuldsetningar er sá einn að komast hjá því að greiða skatta á Íslandi. Græðgin hefur hér að blindað menn.

Á sama tíma og álverin moka inn hagnaði með löglegri og ólöglegri starfsemi sinni hér á landi þá er Landsvirkjun rekin með tapi og hefur verið rekin með tapi eða á núllinu frá 1988 til 2006 skv. skýrslu sem Sjónarrönd ehf. vann fyrir fjármálaráðuneytið. Með tapi segi ég því í þessa samantekt vantar árin 2007, 2008 og 2009. Þessi þrjú ár eru mjög þung þar sem orkufyrirtækin fjárfestu gríðarlega á þessum árum, Kárahnjúkar, Hellisheiðarvirkjun o.s.frv. og álverð byrjaði að falla haustið 2007. Ef þessi ár eru tekin með þá er það mín spá að Íslensk orkufyrirtæki hafa frá 1988 til dagsins í dag verið rekin með gríðarlegu tapi.

Þó sú spá mín sé ekki rétt, þá er þessi niðurstaða sem nú liggur fyrir algjörlega óviðunandi. Þetta er mjög alvarlega niðurstaða. Það verður að endurskoða rekstur og verðlagningu þessara orkufyrirtækja frá grunni. Ljótt er að þessi félög skuli ekki hafa verið fær um að semja um sölu á raforku með lámarks arðsemissjónarmið að leiðarljósi. 

Mér, hörðum virkjunar- og stóriðjusinna, blöskrar. Hvurslags aulaháttur er þetta?

Ég sé ekki nema eina leið út úr þessu. Það má ekki halda áfram að reka þessi orkufyrirtæki á núllinu eða með tapi. Það gengur ekki upp! Það verður að gera þá lámarks arðsemiskröfu að þau skili 5% til 10% hagnaði á ári. það er ljóst að því markmiði er ekki hægt að ná með óbreyttum samningum við álfyrirtækin.

Ef ég mætti ráða þá myndi ég rifta núverandi samningum við álverin. Þau hafa með framferði sínu eins og lýst er hér að framan í raun brotið sína samninga og fyrirgert sínum rétti. Reyndar fer að koma að endurnýjun sumra þessara raforkusamninga. Þá á ekki að endurnýja óbreytta. Álfyrirtækin eru að kosta og hafa kostað samfélagið gríðarlega fjármuni með framferði sínu. Riftum þessum samningum við álverin. Bjóðum þeim síðan nýjan og betri samning fyrir Ísland þar sem arðsemi orkufyrirtækjanna er tryggð, skuldir álfyrirtækjanna fara í burt og fyrirtækin borga eðlilega skatta. Ella mega þau taka sitt hafurtask og hverfa á brott með sín vélabrögð.

Nægir eru kaupendur að þessari raforku. Í hendi eru kaupendur á neytendamarkaði sem vilja kaupa hana í gegnum sæstreng, bæði fyrir vestan haf og austan, á hundraðföldu verði miðað við það sem þessi álver eru að greiða í dag.

 

 

Lítil arðsemi af orkuvinnslu

Að sætta sig ekki við lýðræðið.

Þeir eru sérstakir þessir "aðgerðarhópar" sem sprottið hafa upp víða um hinn vestræna heim á síðustu árum. Hópar sem sætta sig ekki við aðferðir lýðræðisins og hvernig þessi lýðræðisríki ráða ráðum sínum og hvernig þau stýra og stjórna sínum samfélögum.

Þetta fólk vill ekki viðurkenna leikreglur lýðræðisins. Þetta fólk telur sig rétthærra en þeir sem byggja þessi samfélög. Þessu fólki finnst eðlilegt að krefjast þess að það fái að ráða meiru en aðrir. Það vill ekki taka þátt á þeim vettvangi þar sem lýðræðisríkin ákveða eftir hvaða straumum og stefnum unnið er eftir.

Þetta fólk vill ekki taka þátt í lýðræðinu. Það vill ekki taka þátt í flokkspólitísku starfi, framboðum til Alþingis og sveitarstjórna og reyna með þeim hætti að vinna málstað sínum fylgi og hafa áhrif á gang mála. Og "Nota Bene", allir flokkar standa þessu fólki opnir. 

Nei, þetta fólk heimtar að fá að ráða og gefur skít og skömm í þúsund ára gamla þinghefð okkar Íslendinga. Á Alþingi höfum við "í sátt og samlindi" ráðið ráðum okkar frá því land byggðist. Þar ræður einfaldur meirihluti og minnihlutinn í hverju máli verður að sætta sig við ákvörðun meirihlutans, hversu ósammála sem menn í minnihlutanum á hverjum tíma annars kunna að vera. Þannig hefur þetta gengið í þúsund ár og þannig eigum við að láta þetta ganga næstu þúsund árin.

Þetta fólk sem fer hér um landið og lokar stofnunum og fyrirtækjum, það er að gefa þessum hefðum okkar fingurinn.

Við eigum að standa vörð um okkar þingræðishefð og okkar lýðræði. Þeir einstaklingar sem ekki virða okkar þingræðishefð og okkar lýðræði, á því fólki ber að taka af fullri hörku. Látum ekki svona "aðgerðarhópa" eyðileggja samfélag okkar.

Með lögum skal land byggja en með ólögum eyða.

 

Lokuðu skrifstofum

Afköst í ríkisbönkum og stjórnsýslunni undir öllum væntingum.

Það hefur verið einkennilegt að fylgjast með framgangi áætlunar Alþjóða gjaldeyrissjóðsins, AGS, hér á landi. Þar eru allar tímasetningar farnar úr skorðum. Sleifarlagi stjórnsýlunnar og ríkisbankana er um að kenna. Greiðsla númer tvö úr sjóðnum átti að berast í febrúar og greiðsla númer þrjú í maí. Nú í lok júlí hefur hvorug þessara greiðslna borist. Ástæður eru tafir á því að ákveðin vinna sé unnin og ákveðin gögn liggi fyrir. Þessa vinnu og þessi gögn á stjórnsýslan og ríkisbankarnir að vinna og leggja fram. 

Þeir erlendu sérfræðingar sem hingað hafa verið fengnir til aðstoðar eftir kerfishrunið þeir kvarta sáran undan því hvað öll vinna hér gengur hægt og að stjórnsýslan sé mjög svifasein. Gildir það jafnt um sænska efnahagsráðgjafa ríkisstjórnarinnar, norsk/franska rannsóknardómarann sem og aðra.

Í viðtölum við Íslenska embættismenn þá kveður við allt annar tónn. Íslenskir embættismenn geta ekki hætt að hæla hver öðrum í viðtölum. Hve lánsöm þjóðin sé að samstarfsmenn þeirra séu slíkir afburða menn, harðduglegt gáfufólk sem leggi svo hart að sér í vinnu fyrir þjóðina að mörgum þeirra vöknar um augun þegar þeir minnast þessa.

Já, það er annað hvort í ökkla eða eyra þessi misserin hér á landi.

Auðvita vill ég trúa því að frábært starfsfólk sé að störfum í stjórnsýslunni og í bönkunum.

Ótrúlegt samt að allt þetta frábæra starfsfólk sem starfar í ríkisbönkunum og stjórnsýslunni skuli með sleifarlagi sínu bera ábyrgð á því að það hefur dregist í meira en hálft ár að AGS geti afgreitt lán númer tvö og lán númer þrjú er nú að dragast á þriðja mánuð.

Ótrúlegt líka að þeir erlendu sérfræðingar sem hér hafa verið fengnir til starfa skuli kvarta yfir sleifarlagi og seinagangi eins og þetta frábæra starfsfólk hafi ekki verið og sé ekki að vinna vinnuna sína.

Ég held að embættismenn ríkisins eigi að temja sér aðeins lástemmdari hól um samstarfsfólk sitt. Í það minnsta meðan þetta fólk skilar ekki á réttum tíma þeim verkefnum sem því er falið að vinna og erlendir sérfræðingar sem hér eru að störfum ganga um gólf reitandi hár sitt að reyði yfir seinagangi þessa "frábæra" starfsfólks.

Á ekkert að taka á þessu "stafsmannavandamáli"? Er virkilega ætlunin að keyra á næstu árum á sama starfsfólkinu og var við stjórnvölin í öllum helstu lykilstofnunum samfélagsins og bönkunum misserin fyrir kerfishrun? Jú, jú það er kominn nýr Seðlabankastjóri og nýr forstjóri í FME en það er líka það eina.

Verður nokkurn tíma hægt að endurreisa traust almennings á þessum stofnunum ef þetta er það eina sem á að gera og allir aðrir sitja áfram á sínum stað?

Mynd: Húseyjarkvísl.

 

Ísland á dagskrá stjórnar AGS

Alþingi á að bjóða Bretum og Hollendingum nýjan Icesave samning fyrir vikulok.

Af hverju skilgreinir Alþingi ekki þær breytingar sem það vill gera á Icesave samningnum og lætur í framhaldi skrifa upp nýjan samning? Samning sem þingið gæti hugsað sér að samþykkja. Af hverju skipar Alþingi ekki nýja samninganefnd og sendir hana með þessi nýju drög að Icesave samningi til Bretlands og Hollands? Af hverju gefur Alþingi sér ekki viku í að semja þessi drög og gefur sér síðan aðra viku í að semja við Breta og Hollendinga og stefnir á að leggja þennan nýja samning fyrir þingið helgina eftir Verslunarmannahelgi? 

Það væri þá Breta og Hollendinga að samþykkja þessi drög eða koma með tillögur að breytingum.

Í nýjum drögum að samningi væri hægt að taka út atriði sem fara mjög fyrir brjóstið á Íslendingum. Atriði sem virka þannig að það er eins og Bretar og Hollendingar séu sér til ánægu að traðka á Íslendingum, fullveldi okkar og nánast svívirða allt það sem Íslenkt er. Atriði sem skipta Breska og Hollenska sparifjáreigendur engu máli en fara mjög í taugarnar á Íslendingum. Atriði sem vega að okkur sem sjálfstæðri þjóð.

Í nýjum drögum að Icesave samningi væri þannig hægt að taka út ákvæði er varða hvaða lög gilda varðandi þennan samning, hvar varnarþingið er og hvar málaferli sem honum tengjast eiga að fara fram. Af hverju setja menn þennan samning ekki undir lög í óháðu landi? Svíþjóð og sænsk lög er oft notuð í þeim tilgangi.

Þá má nefna ábendingar Jóns Daníelssonar sem segir að þegar verið er að skipta upp þrotabúi þá eru aldrei greiddir vextir á þeim tíma þegar beðið er eftir að eignir þrotabúsins seljist. Hann segir að við eigum að neita að greiða vexti. Innistæðueigendurnir eins og aðrir kröfuhafar verið að bíða eftir að eignir bankans / þrotabúsins seljist og á þeim tíma greiðast engir vextir. Þetta er þörf og rétt ábending. Eins atriði er varða hvernig greitt er út úr þrotabúinu, skilgreiningu á hámarks greiðslubyrgði sem hlutfall af landsframleiðslu o.s.frv..

Þannig má áfram telja þau mörgu atriði sem gera það að verkum að þjóðin og þingið á mjög erfitt með að samþykkja óbreyttan samning.

Það liggur fyrir að það þarf nýjan samning. Alþingi á að drífa í að skrifa upp drög að nýjum samning og senda hið snarasta á Breta og Hollendinga.

Sá samningur á að vera á Íslensku.

 

 

Vill fresta umsóknarferli ESB

Allir munu lúta ákvörðun elsta starfandi þings í heimi.

Opnuviðtal Morgunblaðsins við Indriða H Þorláksson í blaðinu í dag er um margt fróðlegt. Tvennt í viðtalinu stakk mig þó. Í fyrsta lagi sagði Indriði þetta:

"Það er mikilvæg forsenda í öllum samningum að menn setji sig vel inn í hagsmuni og afstöðu viðsemjenda sinna og geri þeim grein fyrir eigin afstöðu og hagsmunum. Það er yfirleitt ekki svo að þeir sem sitja við samningaborðið séu óvinir sem reyna að klekkja hvorir á öðrum heldur eru þeir í samneiginlegum leiðangri að leita að lausn sem er viðunandi fyrir báða aðila".

Það sem ég hef séð og lesið mér til um þennan Icesave samning þá sýnist mér það vera deginum ljósara að þessi orð Indriða lýsa vel afstöðu Íslensku samninganefndarinnar í samningum sínum við Bresk og Hollensk yfirvöld.

Það er líka jafn ljóst að þetta var ekki afstaða Bresku og Hollensku samninganefndarinnar. Indriði segir að "yfirleitt" séu samningar með þeim hætti sem hann lýsir og það er rétt hjá honum en  það ekki "alltaf" þannig. Eins og samningurinn er þá er ljóst að samninganefndir Breta og Hollendinga mættu til leiks sem "óvinur sem var að reyna að klekkja á viðsemjenda sínum".

Íslenska samninganefndin virðist hafa gefið sér að viðsemjendurnir væru að nálgast málið með sama hætti og þeir og gleymt hinum fornu sannindum: Ekki eru allir viðhlæjendur vinir.

Hitt atriðið í viðtalinu sem stakk mig var þetta:

Þetta er siðferðileg og pólitísk spurning og henni verður ekki svarað nema sem slíkri. Það svar var gefið síðastliðið haust með viðurkenningu Íslenskra stjórnvalda á siðferðilegri og pólitískri skyldu sinni og samningarnir nú eru punkturinn á eftir því svari.

Í þessu svari rís ráðherraræðið á Íslandi í sínar hæstu hæðir og Íslenska embættismannakerfið afhjúpast. Valdið allt er í ráðuneytunum. Það er ráðherra og embættismenn þeirra sem hér stjórna og öllu ráða. Alþingi og réttkjörnir fulltrúar almennings á Alþingi skipta engu. Það er eins og Alþingi sé valdalaus afgreiðslustofnun, verkfæri til að blekkja þjóðina þannig að þjóðin haldi að valdið sé hennar.

Hafi ráðherra og Íslenska embættismannakerfið "viðurkennt skyldu sína" þá þarf ekki að ræða það mál frekar. Alþingi og þjóðinni ber að axla allar þær "skyldur" sem ráðherrar og embættismenn ríkisins hafa samþykkt, óháð því hverjar "skyldurnar" eru og óháð því hvort ráðherrar eða embættismenn hafa hugsanlega talað eða samið af sér.

Hótanir þess efnis að hér fari allt í kalda kol, lán Norðurlandanna dregin til baka o.s.frv. ef þessi stærsti milliríkjasamningur sem Íslandi hefur gert komist ekki í fyrsta umgang í gegnum Alþingi eru þeim sem þær setja fram til skammar.

Á Íslandi er starfandi elsta þing í heimi. Það er þetta rótgróna þing sem hefur valdið á Íslandi til að skuldbinda þjóðina, ekki ráðherrar og embættismenn. Taki þessi gamla rótgróna valdastofnun, vagga þess vestræna lýðræðis sem þjóðirnar hér í kring búa við, ákvörðun um að hafna þessum samningi og óska eftir betri samningi þá mun enginn hér í löndunum í kring skirrast við. Þetta er bara lýðræðið í hnotskurn og Indriði jafnt sem sparifjáreigandinn í London verður að sætta sig við þær leikreglur sem gilda í löndum þar sem er þingræði. Og eigi menn einhvers staðar að hafa í heiðri leikreglur þingræðisins þá er það hér.

Það að teknir séu tveir til þrír umgangar í flóknum samningum er ekki óvanalegt og ekkert athugavert við það.

Fellum þennan samning, hann er ekki ásættanlegur. Bretar og Hollendingar eru búnir að borga sínu fólki sínar innistæður. Vilji þeir að við komum að þessu máli með þeim að borga þetta Icesave þá verða þeir að koma til okkar. Við eigum þá að taka þeim opnum örmum og segja að við viljum axla okkar ábyrgð en þingi hafi ekki samþykkt samninginn. Til að þingið samþykki samninginn þá verði að gera á honum eftirfarandi breytingar ....

Er þetta svo flókið?

Þar fyrir utan þá eigum við sem þjóð ekki að láta stilla okkur upp við vegg með þessum hætti.

Við eigum ekki að láta stilla okkur upp við vegg þar sem okkur er hótað, ef þið borgið ekki þá fáið þið ekki lán og við eyðileggjum fyrir ykkur hér og þar og allstaðar.

Engin þjóð á að láta undan slíkum hótunum.

Mynd: Við Varmahlíð

 

 

 

 

 

 

Niðurlægjandi ákvæði

Kjartan Gunnarsson, segðu þig úr Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins.

Nú er komið í ljós að Landsbankinn var rekinn eins og glæpafyrirtæki. Þegar alþjóðlega bankaumhverfið hafði lokað á bankann í "Íslandskreppunni" vorið 2006 og hann gat ekki lengur framlengt líf sitt sem því að taka ný lán til að borga upp gömlu lánin þá greip bankinn til þess ráðs að veðsetja þjóðina og lokka með því almenning á Bretandi og Hollandi til að geyma sparifé sitt í bankanum.

Til að tryggja aðgerðaleysi stjórnvalda borgaði bankinn tugi milljóna inn í flokksjóði stærstu stjórnmálaflokka landsins. Þegar ljóstrað var upp um þær svimandi greiðslur sem gengu til Sjálfstæðisflokksins frá Landsbankanum þá afhjúpaðist þá kaldi veruleiki að Landsbankinn hafið verið að kaupa sér velvild hjá forystumönnum flokksins. Ungur drengur sem tók við starfi sem framkvæmdastjóri flokksins á sama tíma og þessar tugmilljónagreiðslur voru lagðar inn á reikning flokksins var vikið úr starfi. Í framhaldi tók nýr formaður Sjálfstæðisflokksins ákvörðun um að flokkurinn skyldi endurgreiða mútugreiðslurnar. 

Fyrrverandi framkvæmdastjóri flokksins áratugina á undan og varaformaður stjórnar Landsbankans sagðist hafa verið að æfa Lögreglukórinn linnulaust síðustu ár og í engu getað sinnt starfi sínu sem framkvæmdastjóri flokksins vegna æfinganna. Hvað þá að hann hafi getað gengt starfi sínu sem varaformaður stjórnar bankans enda vissi hann ekki neitt hvað hafði gerst í bankanum frá því hann tók þar við varaformennsku.

Ungum dreng var fórnað, bakari var hengdur fyrir smið og er það Sjálfstæðisflokknum til skammar.

Ótrúlegt er að aðal ábyrðarmenn Landsbankans, formaður og varaformaður ásamt bankastjórum skuli ekki enn hafa verið ákærðir fyrir að hafa greitt mútur og bera fé á stjórnmálaflokka.

Svívirðilegast af öllu er þó þetta Icesave mál. Hvaða menn eru þetta sem veðsettu þjóð sína fyrir 1.500 milljarða á tæpum tveim árum? Hvernig menn eru þetta sem gambla með þjóð sína með þessum hætti? Er hægt að kalla slíka menn annað en Landráðamenn? Af hverju ganga slíkir menn enn lausir?

Af hverju situr ábyrgðarmaður númer tvö á Icesave, varaformaður stjórnar Landsbankans, ennþá í Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins?

Það síðasta sem fréttist af Kjartani Gunnarssyni var að hann var að rífa kjaft í Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins yfir því að einhverjir þingmenn flokksins kusu ekki eins og honum þóknaðist í ESB málinu.

Að tíu mánuðum liðnum. 29. maí 2010 verður kosið til sveitarstjórna. Ætlar Sjálfstæðisflokkurinn virkilega að hefja undirbúning þeirra kosninga nú í haust með ábyrgðarmann á Icesave númer tvö sitjandi í valdamestu stofnun flokksins, stofnun sem fer með vald Landsfundar milli þess sem Landsfundir eru haldnir? Finnst Sjálfstæðismönnum það bara í lagi? Er mér einum sem ofbýður?

Já, það verður styrkur í komandi kosningabaráttu fyrir Sjálfstæðisflokkinn að hafa slíkan mannkosta mann í æðstu trúnaðarstörfum. Mann sem hefur unnið þjóð sinni svo vel. Mann sem hefur fært okkur svo mikla gæfu og auðlegð og borið nafn okkur og orðspor um heim allan þannig að eftir hefur verður tekið. Það heilladrjúga starf sem þessi maður hefur unnið þjóð sinni verður öllum núlifandi Íslendingum ógleymanlegt enda einstakur mannkosta maður hér á ferð, heiðarlegur, grandvar og góður. Þeim verður seint ofþakkað þeim mönnum sem báru ábyrgð á og hleyptu Icesave af stokkunum.

Það er tær snilld að hafa slíkan mann í Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins nú þegar við Sjálfstæðismenn förum að undirbúa komandi sveitarstjórnarkosningar. Fátt mun auka meira fylgi okkar í komandi kosningum nema ef vera skildi að maðurinn léti tilleiðast og sitja í Miðstjórn fram yfir næstu Alþingiskosningar.

Já við Sjálfstæðismenn höfum margt að gleðjast yfir.

Sjá einnig hér:

Kærum þá sem veðsettu þjóðina fyrir Icesave reikningunum fyrir landráð

Axla þú þín skinn, Kjartan Gunnarsson.

Mynd: Sauðburður í Blönduhlíð.

 

 

Ögmundur: Hugsum um þjóðarhag

Hrossakaup Borgaraflokksins afþökkuð

Niðurstaða Alþingis í atkvæðagreiðslunni að leita samninga við ESB kemur ekki á óvart. Frá því þetta þing kom saman þá hafa menn talið að það væri meirihluti í þinginu fyrir því að láta á það reyna hvaða samningar okkur bjóðast sýnum við áhuga á að ganga í sambandið. Niðurstaðan er því í samræmi við það sem vitað var.

Það eina sem kom á óvart í þessu máli er þau vinnubrögð sem fulltrúar Borgaraflokksins hafa viðhaft. Að rifta gerðu samkomulagi, hóta og reyna að stilla ríkisstjórninni upp við vegg eins og þingmenn Borgaraflokksins reyndu með því að blanda saman tveim ólíkum málum var dapurlegt að sjá. Ég vil hafna Icesave samningnum en svona má ekki vinna.

"Ef þið komið ekki til móts við okkur í þessu máli þá munum við ekki standa við okkar samkomulag og við munum reyna að eyðileggja fyrir ykkur í hinu málinu" sögðu þingmenn Borgaraflokksins.

Vinnubrögð eins og þessi er fyrir neðan allar hellur. Orð og samningar þessa fólks er hér eftir einskis virði. Það er ekki hægt að treysta fólki sem hagar sér með þessum hætti. Það er ekki hægt að gera við svona fólk samninga. Pólitískar skoðanir, pólitísk sannfæring, persónulegur metnaður, heiðarleiki og trúverðugleik, allt er þetta farið því allt er þetta falt. Bara nefna verðið og prútta.

Núverandi stjórnvöld eiga heiður skilið að hafa ekki látið þingmenn Borgaraflokksins stilla sér upp við vegg með þessum hætti.

Forystumenn ríkisstjórnarinnar eiga heiður skilið fyrir að hafa ekki freistast til að kaupa sér atkvæði þingmanna Borgaraflokksins og tryggja þar með ESB tillöguna en létu frekar skeika að sköpum í málinu

Forystumenn ríkisstjórnarinnar eiga heiður skilið að hafnað þessum hrossakaupum Borgaraflokksins og koma þar með í veg fyrir að Alþingi breyttist í stóðrétt og þingmenn í hrossaprangara.

Mynd: Keypt og seld hross á Löngufjörum

 

Samþykkt að senda inn umsókn

Skýjaborgir Seðlabankans

Ótrúlegar eru þær forsendur sem Seðlabankinn gefur sér þegar hann metur getu ríkisins til að standa við Icesave samninginn.

Að það fáist 75% upp í eignir gamla Landsbankans er hreint ótrúleg bjartsýni. Var ekki verið að taka eignir út úr gamla bankanum og setja yfir í þann nýja með gríðarlegum afföllum. Voru Íslensku útrásarvíkingarnir ekki með fjórðung útlána bankans og er það fé ekki allt glatað? Þessar eignir bankans, hve mikið af þeim er þegar veðsett og verða því ekki til skiptana?

Til þess að dæmið geti þar að auki gengið upp hjá Seðlabankanum þá þarf að koma til hagvöxtur og mikill afgangur af vöru- og þjónustuviðskiptum.

Aðrar afborganir sem ríkið þarf að greiða á sama tíma, ekkert er gerð grein fyrir þeim.

Til að afla fár til greiðslu á Icesave stingur Seðlabankinn upp á skattahækkunum og hefur með öllu gleymt nýgerðum Stöðugleikasáttmála sem ríkið og aðilar vinnumarkaðarins hafa gert þar sem samið er um niðurskurð og skattahækkanir á næstu árum til að brúa 150 milljarða halla á ríkissjóði.

Það voru svona Excel útreikningar sem settu þjóðina í gjaldþrot. Forsendurnar allar byggðar á glórulausri bjartsýni og efnahagslífið allt byggt á skýjaborgum.

Þessir Excel snillingar eru greinilega enn á fullu í Seðlabankanum og eru að kveikja þar villuljós sem er að leiða stjórnvöld og þjóðina út í enn eina kelduna.

Hafi þeir þökk fyrir. 

Mynd: Á Löngufjörum

Skuldin 340 milljarðar 2015

Seðlabankinn stendur vörð um þjóðargersemina

Bankarnir okkar þrír eru slík þjóðargersemi að eðlilegt er að þjóðin fórni öllu því sem hún á í þeirra þágu. Þó þjóðin skuldsetji sig og börnin sín til margra áratuga þá er það í góðu lagi ef aðeins er hægt að halda starfsemi þeirra áfram í núverandi húsnæði. Það er einfaldlega ekki hægt að gera of mikið og ekkert er það sem við eigum sem ekki má fórna í þeirri viðleitni að halda starfi þeirra áfram og tryggja störf þeirra sem þar starfa.

Þó í heilan áratug þurfi verkamaður á Íslandi að vinna í tvo klukkutíma til að eiga fyrir einum kaffibolla á Strikinu í Kaupmannahöfn þá er það vel þess virði að halda gengi Íslensku krónunnar í lægstu lægðum þann áratug ef aðeins bankarnir okkar þrír fái starfað áfram.

Með núverandi gengisskráningu þá erum við Íslendingar lægst launaða þjóð í Vestur Evrópu. Það skiptir engu máli þó svo verði næsta áratuginn ef aðeins bankarnir okkar þrír fái starfað áfram.

Þó gengið hafi lækkað um 50% og innfluttar vörur og erlend lán því hækkað um 100% á síðustu 12 mánuðum með tilheyrandi verðbólgu og hækkun vísitölutryggðra fasteignalána þá skiptir það engu máli ef aðeins bankarnir okkar þrír fái starfað áfram.

Þó öll okkar öflugustu orkufyrirtæki, sjávarútvegsfyrirtæki og sveitarfélög fari í gjaldþrot og lendi í höndum erlendra lánadrottna sinna vegna gengisskráningarinnar þá skiptir það engu máli ef aðeins bankarnir okkar þrír fái starfað áfram.

Til að tryggja þetta er ekkert gjald of hátt og engin fórn of stór.

Megi bankarnir okkar blómstra sem aldrei fyrr og færa okkur auðleg, velsæld og virðingu um heim allan, hér eftir sem hingað til. 

Ekki má ekki standa á þjóðinni að færa þær fórnir sem þarf til að svo megi verða.

 

Mynd: Okvegur riðinn með Skjaldbreið í baksýn.

 

Gjaldeyrishöft hugsanlega nokkur ár í viðbót

Svisslendingar forhertir fjármálaglæpamenn

Við lestur þessarar fréttar þá áttar maður sig á því að Íslenskir bankamenn og Íslensk stjórnvöld eru eins og börn í samanburði við þá forhertu glæpamenn sem stýra og stjórna Sviss og Svissnesku bönkunum. Stjórnvöld í Sviss og Svissnesku bankarnir halda hlífiskildi yfir öllum þeim lögbrjótum þessa heims sem velja að geyma peningana sína í skjóli Svissnesku bankna og láta ríkisstjórn Sviss vermda fé sitt með kjafti og klóm.

Sviss hefur aldrei orðið að fullu hluti af Evrópu. Peningar spilla og Svissnesk stjórnvöld og bankamenn eru gjörspilltir og líta á það sem hlutverk sitt í lífinu að vernda glæpamenn sem geyma fé sitt í bönkunum þeirra. Þeir vilja ekki lúta lögum og reglum Evrópu og annarra réttarríkja en hafa valið sér það hlutskipti að standa utan við önnur réttarríki. Þeir hafa valið að þjónusta þjófa og glæpamenn.

Græðgi Svissneskra bankamanna hefur þó líklega borið þá af leið þegar þeir ákváðu að setja upp útibú í Bandaríkjunum til að auðvelda Bandaríkjamönnum að fela peningana sína fyrir þarlendum yfirvöldum.

Vonandi tekst Bankaríkjamönnum að brjóta á bak aftur þessa glæpamannabanka og bakhjarl þeirra, Svissnesku ríkisstjórnina.

Vonandi verður þetta til þess að tekið verði á öllum þeim skattaskjólum og aflandseyjum sem starfrækt eru víða um heim í skjóli stjórnvalda á þessum stöðum. Fyrir utan Svisslendinga fara þar fremstir í flokki hér í Evrópu, Bretar og Lúxemborgarar. Siðblindir bankamenn með spillt stjórnvöld sem sinn bakhjarl er ekki góð blanda.

Vonandi var það ekki Sviss sem menn horfðu á sem fyrirmynd hér fyrir nokkrum árum þegar þeir töluðu um að gera Ísland að fjármála- og bankaveldi.

Guði sé lof fyrir bankahrunið ef það kom í veg fyrir að Ísland endaði á botninum í samfélagi þjóðanna með þjóðum eins og Sviss.

Guð forði okkur frá því að bankamenn og þeirra fyrirmyndarríki verði á ný hafin til vegs og virðingar í Íslensku samfélagi.

 

 

Vilja fresta réttarhöldum um UBS

Ábyrgðarmaður númer tvö á Icesave situr enn í Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins

Forysta Sjálfstæðisflokksins fékk umboð Landsfundar að selja bankana í dreifðri eignaraðild. Lítið hefur verið gert með samþykktir Landsfundar og loforð gefin fyrir kosningar síðasta áratuginn.

Ótrúlegt er að Kjartan Gunnarsson fyrrverandi framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins og ábyrgðarmaður númer tvö á Icesave reikningunum sem varaformaður bankastjórnar Landsbankans skuli hafa verið kosinn í Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins og að hann skuli sitja þarna enn!

Að ekki sé minnst að tugmilljónagreiðslurnar sem gengu milli Landsbankans og Sjálfstæðisflokksins þegar hann var varaformaður bankastjórnar bankans og framkvæmdastjóri flokksins. Og maðurinn situr enn í Miðstjórn flokksins!

 

Dýrt fyrir ríkið að selja banka

Falla bankarnir og gríðarlegar ábyrgðir lenda á þjóðinni?

Sífellt fleiri og fleiri spurningar vakna hvort rétt hafi verið að endurreisa bankana. Frá því þeir fóru í gjaldþrot í haust hefur þeim verið haldið sofandi á lífi í gjörgæslu. Til þess að halda þeim á lífi þá hefur þjóðin verið látin brjóta hvern siðferðilega þröskuldinn á fætur öðrum.

Bara það eitt að fara í kennitöluflakk með bankana og stofna upp úr gjaldþrota bönkum nýja banka á nýrri kennitölu var þannig skref að þá skammaðist ég mín í fyrsta sinn á ævinni fyrir að vera Íslendingur. Að fara í kennitöluflakk með banka eða fyrirtæki sem eru komin í vandræði er ekkert nema þjófnaður, í besta falli tilraun til þjófnaðar. Með slíku kennitöluflakki halda eigendur áfram rekstri en skilja skuldirnar eftir á gömlu kennitölunni og lánadrottna eftir með sárt ennið. Að ríkið skuli hafa farið úr í slíkt og gert þjóðina að þjófsnaut sínum með sér í þessu máli er hreint ótrúleg svívirða. Hvernig verður "mórallinn" hjá Íslenskum atvinnurekendum eftir að þeir hafa horft upp á ríkið gera þetta? Eftir höfðinu dansa limirnir.

Í annan stað þá eru bankarnir enn á lífi og ekki búið að taka þá til gjaldþrotaskipta vegna þess að hér voru sett neyðarlög. Þessi neyðarlög þverbrjóta margar þær grundvallarreglur er varða mismunun fólks vegna þjóðernis. Þessi neyðarlög eru engin lög, þetta eru ólög. Það er með ólíkindum að þjóð eins og við skulum hafa sett slík lög til þess eins að bjarga þrem einkafyrirtækjum í fjárhagsvandræðum. Öllum okkar fyrri gildum var hent út í ystu myrkur í þeim tilgangi að verja illa fengið fé þessara fyrirtækja. Fyrirséð eru endalaus málaferli erlendra aðila við bankana, fjármálaeftirlitið, Seðlabankann og ríkið vegna þessara neyðarlaga og þeirra athafna sem þessir aðilar hafa framkvæmt á grundvelli þessara laga.

Þau málaferli sem fyrirséð eru vegna þessara neyðarlaga er þess eðlis að tapist eitthvað af þessum málum þá verða þessir bankar gjaldþrota og gott ef ekki Íslenska þjóðin líka. Þessi neyðarlög eru líkleg einhver versti gjörningur og verstu lög sem nokkur ríkisstjórn hefur sett. Um leið og Alþingi var illi heilli búið að samþykkja þau þá sáu Bretar sig tilneydda að verja sig og sitt fólk og beittu sínum hryðjuverkalögum á Íslensku bankana og Seðlabankann.

Tjónið sem þessi neyðarlög eru búin að valda þjóðinni er þegar orðið gríðarlegt og ekki fyrirséð hvernig það muni enda.

Ég spyr verður einhvertíma hægt að taka þessi neyðarlög úr gildi? Verður að framlengja gildistíma þeirra um tvö ár í viðbót svo ekki verði hægt að lögsækja bankana og ríkið? Liggur ekki fyrir að ef málaferli fara í gang sem snúast um rétt Íslenska ríkisins til að mismuna innistæðueigendum eftir þjóðerni, að þeim málaferlum tapar Íslenska ríkið?

Liggur það ekki fyrir að ef neyðarlögunum verður aflétt þá tapast slík málaferli og nýju bankarnir fara allir í gjaldþrot og tvö til þrjú þúsund milljarðar falla á ríkið og þar með Íslensku þjóðina? Verðum við þá eins og Hondúras með neyðarlög í gildi til að halda bönkunum gangandi næsta aldarfjórðunginn?

Allt þetta til þess að tryggja innistæður íslenskra aðila í Íslensku bönkunum að fullu, óháð upphæð.

Innistæður sem ríkið er að ábyrgjast með þessum neyðarlögum eru eftir því sem ég best veit 2.300 milljarðar. Inni í þessari upphæð er Icesave upp á um 300 milljarða. Falli dómar þannig að ríkinu verður ekki stætt að mismuna innistæðueigendum með þessum hætti og því beri að ábyrgjast allar innistæður óháð upphæð og óháð þjóðerni þá sjálfsagt tvöfaldast eða þrefaldast þessi upphæð. Við vitum að það er ekki til fé í bönkunum til að ábyrgjast þessa 2.300 milljarða. Hvað þá ef þessi tala er tvöfölduð eða þrefölduð.

Ég spyr, var nokkurt vit í því í október að setja þessi neyðarlög? Getur þjóðin nokkurn tíma staðið undir því að ábyrgjast innistæður í bankakerfi sem er 10 sinnum stærra en landsframleiðslan? Af hverju nægir það ekki að ríkið tryggi innistæður að ákveðinni upphæð eins og 100.000 evrum eins og gert er í Evrópu? Þá losnum við við fullt af málaferlum. Af hverju er verið að skuldsetja þjóðina og axla ábyrgð á öllu reikningum óháð upphæð?

Er ekki fyrirséð að þegar neyðarlögunum sleppir eftir 15 mánuði þá verður bönkunum stefnt og í framhaldi fara þeir í gjaldþrot og gríðarlegar skuldbindingar falla á þjóðina? 

Mynd: Kirkjan á Hvanneyri

 

 

 

 

 

Óvíst um ábyrgð á Icesave

Dýrasta rafmagn í heimi í Færeyjum og Grænlandi.

Í framhaldi að skrifum mínum um sölu á rafmagni í gegnum sæstreng til Evrópu þá hef ég orðið var við mikinn áhuga í Færeyjum og Grænlandi á kaupum á rafmagni frá Íslandi. Í þessum löndum þá er allt rafmagn framleitt með díselrafstöðum. Verð á olíu var komið í sögulegar hæðir fyrir ári síðan en féll gríðarlega í kjölfar bankahrunsins í haust. Verðið hefur síðan þá hækka mikið allt þetta ár.

Með áframhaldandi hækkun olíuverðs þá hækkar rafmagnsverð í þessum vinalöndum okkar sem aftur þýðir skerðingu lífskjara og verri samkeppnisstöðu fyrirtækja þeirra og útflutningsgreina.

Sæstrengur frá Íslandi til Evrópu yrði lagður með viðkomu í Færeyjum. Þessa nýju strengi þarf að kæla og eru Færeyjar kjörin staður til að taka slíka sæstrengi þar upp og vera þar með kælingu á strengnum. Handhægt yrði því að selja Færeyingum rafmagn yrði slíkur sæstrengur lagður.

Mynd: Flugstöðin í Kulusuk í byggingu.

 

Icesave gæti orðið okkur happadráttur

Við eigum og við getum snúið þessu Icesave máli okkur í hag og látið Icesave verða að gæfuspori í okkar sögu. Í öllum erfiðleikum eru falin tækifæri, í miklum erfiðleikum er falin mikil tækifæri.

Það liggur fyrir að þjóðin mun eiga í miklum erfiðleikum með að standa undir greiðslu þeirra lána sem á ríkissjóði hvíla. Erlendar skuldir þjóðarbúsins eru komin yfir þessi 240% af landsframleiðslu sem AGS miðar við sem hættumörk. Það er því fyrirséð að við munum ekki geta aflað nægjanlegs gjaldeyris til að geta staðið í skilum af öllum okkar lánum.

Á það ber að líta að þó þessar skuldir séu svimandi háar miðað við okkar litla samfélag þá erum þetta lágar tölur í öllu samhengi hjá milljónaþjóðunum hér í kring.

Þess vegna eigum við að segja við þær: Þið viljið að við bætum Icesave ofaná skuldum hlaðinn ríkissjóð og við sem þjóð viljum gera allt sem við getum til að standa við okkar skuldbindingar. Við sjáum fram á að það verður mjög erfitt og tvísýnt fyrir okkur að greiða ykkur Icesave skuldina með evrum en við getum borgað ykkur með rafmagni.

Við eigum að segja við Breta og Hollendinga: Ef þið viljið að við samþykkjum þennan Icesave samning sem nú liggur fyrir Alþingi, þá verðið þið að lána 500 milljarða króna til að setja upp vindmyllugarða, sólarpanelekrur, vatnsaflsvirkjanir, jarðhitavirkjanir og gufuaflsvirkjanir ásamt því að gerðir verða og lagðir verða tveir 500 MW sæstrengir, annar til Holland og hinn til Skotlands. Ef þið lánið ekki í þessar framkvæmdir þá munum við ekki borga af því að við getum ekki borgað. Það verða að koma nýjar fjárfestingar inn í landið sem skapa tækifæri til að nýta náttúruauðlindirnar ef við eigum að geta borgað.

Hollendingar og Bretar hafa þá um tvennt að velja: Vilja þeir hjálpa okkur og fá greidda 900 milljarða króna sem Icesave endar væntanlega í eða hjálpa okkur ekki og fá ekki neitt.

Vilji þeir hjálpa okkur þá lána þeir fyrir þessum framkvæmdum. Þeir gætu fengið veð í rafmagnssölusamningunum sem gerðir verða um leið og ofangreindir lánasamningar yrðu undirritaðir. Vextir á þessum lánum ættu að vera hagstæðir því það verða Bresk og Hollensk orkufyrirtæki sem verða kaupendur að rafmagninu og þar með í raun greiðendur að þessu framkvæmdaláni.

Væri þessi leið valin þá myndi sæstrengurinn borga sjálfan sig, orkumannvirkin og Icesave upp á 8 til 10 árum. Icesave myndi þá ekki snerta almenning á Íslandi því við hefðum aldrei lagt út eina einustu krónu. Þvert á móti kæmu hingað inn í landið miklir fjármunir og umsvif við gerð þessara orkumannvirkja og gerð sæstrengsins. Kreppan á Íslandi myndi hverfa eins og dögg fyrir sólu.

Einfaldasta og öruggasta leiðin í dag er að nota sömu tækni við gerð sæstrengsins og notaður var við Nordned sæstrenginn. Það er álstrengur, 580 km langur, 700 MW og liggur á milli Noregs og Hollands. Orkutapið um 10%. Sæstrengur frá Íslandi til Skotlands og Hollands yrði tekin upp í Færeyjum til kælingar og þá yrðu lengstu leggirnir álíka langir og þessi Nordned strengur er. Slíkur sæstrengur gæti verið kominn í gagnið innan 3 til 4 ára.

Að selja rafmagn úr landi í gegnum sæstreng er örugg, einföld og fljótleg leið sem mundi hafa það í för með sér að afborganir af Icesave myndu ekki íþyngja almenningi á Íslandi. Þvert á mót. Verði þessi leið valin yrði Icesave okkur happadráttur.

Miðað við þær þreifingar sem þegar eru í gangi þá sýnist mér að við gætum auðveldlega selt 5.000 MW til 10.000 MW austur og vestur um haf, vildum við það.

Ef við tökum einfalt dæmi og segjum að við seldum 1.000 MW úr landi gegnum sæstreng á 35 kr/KWst þá væru tekjur af því um 306 milljarðar á ári.

35 kr/KWst x 24 tímar x 365 dagar x 1.000.000 KWst = 306,6 milljarðar

Segjum sem svo að samningar Íslenska ríkisins vegna sölu á rafmagni um sæstreng frá landinu væru þannig að ríkið fengi í sinn hlut 17% af endanlegu raforkuverði. Það þýddi að af 300 milljörðum á ári fengi ríkið í sinn hlut í skatt 50 milljarða strax á fyrsta ári sem kapalinnn er tekinn í notkun. Ef við seldum úr landi 5.000 MW þá fengi ríkið í sinn hlut 250 milljarða á ári. Það fer að slaga hátt í 50% af útgjöldum ríkisins. Ef við værum að fá 250 milljarða í tekjur á ári í hreinum gjaldeyrir, án áhættu ef það væru einkaaðilar sem ættu sæstrenginn, vindmyllurnar o.s.frv. þá yrðum við ekki í vandræðum að borga þessar erlendu skuldir okkar.

Ef við seldum 10.000 MW úr landi, og það væri ekkert vandamál að selja það, þá værum við að fá með 17% skatti á endanlegt verð 500 milljarða á ári fyrir þessa rafmagnssölu. Til að setja þetta í samhengi þá erum við að fara í það að skera niður fjárlögin úr 600 milljörðum í 400 milljarða.

Nú er það svo að ég er í sambandi vð erlenda aðila sem væru tilbúnir að gera slíkan samning við ríkið, samning þar sem ríkið fengi ákveðinn hundraðshluta af endanlegu söluverði. Þeir væru tilbúnir að aðstoða við fjármögnun ásamt því að búa til og leggja slíka sæstrengi.

Ef við veljum þessa leið að selja rafmagn í stórum stíl með sæstrengjum austur og vestur um haf þá gæti ríkið innan fárra ára fengið allar sínar tekjur af sölu af rafmagni sem unnið er með endurnýjanlegum orkugjöfum. Við værum komin með eilífðarvél sem framleiddi fyrir okkur skattpeninga fyrir ríkið þannig að við myndum sjálf ekki þurfa að borga skatta. Alaska er skattlaust samfélag. Olían er þeirra auðlind og þeir borga enga skatta. Við eigum gríðarlegar náttúruauðlindir, jarðhitann, vatnsaflið, vindinn og eiðisanda fyrir sólarpanela sem við erum í tilgangsleysi að sá Alasklúpínum í.

Við höfum hér allt til þess að framleiða það sem öllum vantar í dag sem er "grænt" rafmagn. Icesave gæti orðið lykillinn að því að gætum hjálpað þessum þjóðum og sent þeim grænt rafmagn héðan um leið og við stefnum að því að innan fárra ára hættum við að borga skatta á Íslandi.

PS, Steingrímur er búinn að hringja.

 

Nánar um þetta mál í eftirfarandi greinum:

Sæstrengur vestur um haf mjög álitlegur

Borgum Icesave með rafmagni til Bretlands gegnum sæstreng

Mynd: Við veiðar fyrir Norðan.

 

Dýrustu milljarðar Íslandssögunnar

Sæstrengur vestur um haf mjög álitlegur

Ég kastaði fram þeirri hugmynd hér á þessari síðu fyrir viku að við Íslendingar ættum fá lán hjá ríkjum ESB til að fjármagna orkuver og lagningu 1.000 megavatta (MW) sæstrengs til Skotlands að selja síðan Bretum rafmagn í gegnum sæstrenginn. Með þessum hætti gætum við borgað Icesave, sæstrenginn og orkuverin án þess að íþyngja þjóðinni og í raun án þess að leggja út eina einustu krónu. Þannig getum við látið þetta Icesave mál vinna með okkur en ekki á móti okkur

Ekki veit ég hvað við erum að fá í dag fyrir KWst til álvera enda verðið háð álverði. Tryggvi Bjarnason fullyrðir hér á síðunni að þetta verð sé í dag 27 aurar per KWst (þ.e. 0,27 kr/KWst). Eftirfarandi verð heyrist mér vera í gangi:

• Verð til Álvera:   0,27 kr/KWst
• Verð til fyrirtækja: 9,15 KWst
• Verð til almennings: 7,35 kr/KWst
• Verð í smásölu í ESB: 30 til 40 kr/KWst
• Verð í smásölu í USA: 45 til 55 kr/KWst ("grænt" rafmagn)

Ef þetta eru nokkurn veginn rétt verð þá værum við að fá 100 sinnum hærra verð fyrir KWst ef við kæmumst í þá aðstöðu að geta selt rafmagn beint inn á notendamarkaðinn í ESB eða Kanada/USA.

Ef við seljum 1.000 MW á 35 kr/KWst þá eru tekjurnar af því á einu ári um 300 milljarðar króna. Þess vegna lætur nokkuð nærri að með því að leggja sæstreng til Skotlands með viðkomu í Færeyjum þá munum við geta með þeim tekjum borgað strenginn og Icesave upp á 8 til 10 árum, jafnvel þó Icesave fari á versta veg.

Í Færeyjum er sæstrenginn tekinn upp því það þarf að kæla hann. Leiðin frá Íslandi til Skotlands er um 1.000 km. Kapalinn frá Noregi til Hollands, Nordned, er 580 km langur og 700 MW. Með viðkomu í Færeyjum yrði lengsti leggur sæstrengsins frá Íslandi til Skotlands svipaður á lengd og Nordned sæstrengurinn. Reikna má með að orkutapið í slíkum sæstreng yrði um 10%. Það þýðir að til að fá 1.000 MW á landi í Skotlandi þarf að senda frá Íslandi 1.100 MW.

Það sem okkur Íslendinga mun skorta á næstu 10 til 15 árum er gjaldeyrir til að borga erlendar skuldir okkar. Að leggja sæstreng til Skotlands er einföld, örugg og fljótleg leið til þess að útvega þann gjaldreyri. Beggja vegna Atlantshafsins vantar rafmagn. Hér getum við framleitt rafmagn.

Samstarfsaðilar mínir tjá mér að leiðin vestur um haf með sæstreng sem tæki landi í Kanada sé ekki síður spennandi kostur en sæstrengur til Skotlands. Þar er greiddur sérstakur styrkur, 24 UScent, ofaná rafmagnsverði noti menn "græna" orku. Rafmagn með sæstreng frá Íslandi má því selja þar á 50 UScent sem gera 62 kr/KWst. Tekjur af rafmagnssölu á ári af 1.000 MW yrðu rúmir 600 milljarðar.

Er ekki málið að fara að framleiða hér rafmagn með vatni, vindi, jarðhita, jarðgufu, sjávarföllum og sól og selja það sem við ekki nýtum hér innanlands með sæstrengjum vestur og austur um haf?

Mynd: Merkigil

 

Mikilvægt að draga úr atvinnuleysi og styrkja velferðarkerfin

Af hverju að auka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða?

Árið 2002 var gjaldeyrisforði okkar Íslendingar um 7 milljarðar og hafði verði af þeirri stærðargráðu og þaðan af minni frá Lýðveldisstofnum. Af hverju þarf allt í einu nú að hækka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða?

Ég spyr, af hverju þurfum við 700 milljarða í gjaldeyrisvarasjóð þegar 7 milljarðar voru meira en nóg fyrir 7 árum?

Ég skil að þegar bankakerfið var orðið mjög umfangsmikið hér fyrir nokkrum árum þá hafi menn viljað styrkja gjaldeyrissjóðinn. En af hverju núna þegar bankarnir eru nánast eins og þeir voru 1980?

Er þetta algjört yfirskot? Hugmynd komin frá einhverjum erlendum sérfræðing sem ekki áttaði sig á að 700 milljarðar eru 50% af þjóðarframleiðslunni. Eða eru þetta ráð frá einhverjum sem vilja að ríkissjóður skuldsetji sig gríðarlega?

Nú hefur líf okkar Íslendinga síðustu misseri gengið út að að skrapa saman lánum frá nágrönnum okkar til að safna 4,5 milljörðum dollara (700 milljörðum króna) inn á reikning í USA. Þar fáum við 2% innlánsvexti. Við þurfum að borga 5,5% vexti af láninu. Vextir sem á okkur falla eru því 3,5%. Þetta lán kostar okkur því 17,5 milljarða króna á ári í vexti. Allt heilbrigðiskerfi fyrir niðurskurð kostaði okkur um 100 milljarða. 

Af því að við erum að taka að láni 700 milljarða króna þá er Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn, AGS, mættur hér til að gæta hagsmuna þeirra sem lána okkur þetta fé. Og takið eftir, það á ekki að nota þetta lánsfé. Það eina sem á að nota það í er að það á að liggja inni á þessum reikningi í USA og við að borga af því vexti. Þetta er varasjóður sem búið er að telja stjórnvöldum og nokkrum ráðgjöfum þeirra, hagfræðingum, trú um að sé algjör nauðsyn.

Ég viðurkenni að ég skil þetta ekki. Ef 7 milljarðar dugðu vel í öllum þeim ólgusjó sem oft hefur verið hér á landið frá 1944, í öllum þorskastríðunum og kreppunum, þá eru þessir 700 milljarðar algjört yfirskot. Og í stað þess að taka þetta lán og borga af því vexti var þá ekki nær að taka hér einhliða upp evru eða dollar?

Ég spyr. Af hverju þarf að auka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða? Hverjir seldu stjórnvöldum þessa hugmynd? Hverjir hafa hag af því að þjóðin skuldsetji sig svona gríðarlega? Hverjir vildu að AGS kæmi hingað inn og færi að sýsla með ríkisfjármálin? Hverjir sjá sér hag í því? Af hverju leggja nágrannaþjóðir okkar og AGS svona mikla áherslu á að við öxlum gríðarlegar skuldbindingar vegna Icesave, skuldbindingar sem munu færa lífskjör á Íslandi aftur um áratugi?

Er það svo að nágrannar okkar hafa horft öfundaraugum til okkar og á þær auðlindir sem hér eru? Er það svo að mörg þessara landa vilji og vinni nú að því að aðstoða sín eigin fyrirtæki í að ná sér í bita af þessari köku?

Er það svo að auðugustu bankar í Evrópu og USA hafi kerfisbundið lánað Íslensku bönkunum gríðarlegt fjármagn í þeim tilgangi einum að ætla síðan að fella þá og koma þar með efnahag landsins og ríkissjóði á hnén? Vitað er að erlendir aðilar tóku stöðu gegn krónunni og ríkissjóði. Þessum aðilum græddist gríðarlegt fé. Nú þegar bankarnir eru fallnir og ríkissjóður gjaldþrota þá er hér allt falt með 90% til 95% afslætti . Erlendir aðilar eru þegar byrjaðir að kaupa orkuauðlindirnar og vilja kaupa meir, samanber kaup þeirra undanfarið í Orkuveitu Suðurnesja af nánast gjaldþrota sveitarfélögum suður með sjó.

Af hverju er verið að skuldsetja ríkissjóð svona gríðarlega? Í hvaða tilgangi er verið að gera það? Af hverju er eins og unnið sé skipulega að því að skuldsetja ríkissjóð þannig að allar líkur eru á að hann geti ekki staðið í skilum og verði í því næstu 10 til 15 árin að koma aftur og aftur til AGS og semja um framlengingar á lánum? Má búast við því að á næstu 10 til 15 árum kaupi erlendir aðilar mikið upp af eignum og auðlindum af einstaklingum, fyrirtækjum, sveitarfélögum og ríkinu?

Ég held að mikillar aðgæslu sé þörf. Endurskoða á allar þær ákvarðanir sem það fólk, sem sigldi þjóðarskútunni í strand, tók á strandstað vikurnar og mánuðina eftir strand. Við eigum ekki að láta þær ákvarðanir sem það fólk tók þá binda hendur okkar nú, hvorki í Icesave málinu né varðandi það að taka þetta 700 milljarða lán.

Ég skora á stjórnvöld og þingmenn að skoða vel hvort aðrar leiðir séu ekki færar, leiðir sem ekki fela í sér jafn mikla skuldsetningu þjóðarinnar og nú stefnir í.

Icesave-ábyrgð úr ríkisstjórn

Borgum Icesave með rafmagni til Bretlands gegnum sæstreng.

Ef niðurstaðan verður sú að það lendir á almenningi að greiða skuldir íslenskra bankamanna þá eigum við að reyna að snúa þessu Icesave máli okkur í hag þannig að þessir Icesave samningar verði okkur til gæfu, ekki ógæfu.

Ég leyfi mér því að kasta fram eftirfarandi til gamans en samt í fullri alvöru:

Erlendir samstarfsaðilar mínir hafa áhuga á að setja hér upp verksmiðju sem framleiðir jarðstrengi og sæstrengi. Ný gerð háleiðandi háspennustrengja með kjarna úr grafíti umvafinn áli hefur verið í þróun á undanförnum áratug. Þessa dagana er unnið við mælingar og prófanir á fyrstu köplum þessarar gerðar. Það eru meðal annars slíkir kaplar sem við viljum framleiða hér á landi auk hefðbundinna háspennukapla úr áli.

Þessi nýja tegund háspennukapla gefur gömlum draum okkar Íslendinga nýtt líf, þ.e. að selja raforku til Evrópu eða Bandaríkjanna gegnum sæstreng. Þó rafmagn sé sent með slíkum háleiðandi köplum langar leiðir þá er orkutapið óverulegt og margfalt minna en í hefðbundnum kopar- og álköplum. Þessi nýja gerð kapla er auk þess miklu nettari sem auðveldar mjög lagningu þeirra. Raforkuverð í Evrópu hefur hækkað mikið síðusta áratuginn og engar spár gera ráð fyrir þvi að það fari lækkandi. 60% raforkunnar er framleitt með gasi sem að mestu kemur frá Rússlandi. Rússar eru alltaf að hækka verð á gasinu en auk þess fara byrgðir af jarðgasi minnkandi í Evrópu.

Það sem við eigum að gera er að segja við Breta: Við getum ekki borgað ykkur með peningum en við getum borgað ykkur með rafmagni. Við leggjum til ykkar þúsund megavatta (MW) sæstreng, þið kaupið af okkur rafmagn og við notum þær tekjur til að borga Icesave.

Eftir 7 ár eigum við að byrja að borga af Icesave. Við höfum því 7 ár til þess að virkja þér 1.000 MW, reisa kapalverksmiðjuna og ná tökum á því að framleiða þessa háleiðandi kapla. Mínir samstarfsaðilar telja að slík verksmiðja gæti verið komin í gagnið eftir 2 til 3 ár. Með undirbúningi, samningsgerð og tímanum sem fer í að framleiða kapalinn, þá passar það fínt að við verðum tilbúin með rafmagn á slíkan kapal kominn á landi í Skotlandi eftir 5 til 7 ár. Bara þetta verkefni eitt að virkja hér þúsund megavött, reisa kapalverksmiðjuna og búa til þennan sæstreng, þessi framkvæmd ein og sér myndi þurrka út allt sem heitir kreppa á Íslandi.

Svartsýnustu spár gera ráð fyrir að Icesave skuldin verið með vöxtum um þúsund milljarðar eftir 7 ár, þ.e. um 4 milljarðar punda. Eitt þúsund megavatta sæstrengur til Skotlands með virkjunum kostar sjálfsagt um 2,5 milljarða punda. Ef ríki ESB leggja svona mikla áherslu á að Ísland standi við ESB tilskipunina að tryggja 20.888 evrur á hverjum innlánsreikningi þannig að bankakerfi ESB fari ekki í rúst, þá eigum við að fara fram á að þessar þjóðir í ESB láni okkur þessa 2,5 milljarða punda svo við getum virkjað og framleitt þennan sæstreng þannig að við getum borgað Bretum og Hollendingum.

Miðað við að kílóvattstundin kosti 40 krónur á Bretlandi (18 penní) þá eru tekjurnar af sölu á þúsund megawöttum af rafmagni á einu ári um 1,5 milljarður punda.

Látum ríki ESB lána okkur fyrir virkjunum og þúsund megawatta sæstreng til Bretlands. Látum Breta borga fyrir okkur Icesave með kaupum á rafmagni. Sæstrengurinn sér um að borga sjálfan sig og Icesave á átta til 10 árum. Þá eigum við sæstrenginn skuldlausan og Icesave er út úr myndinni og við Íslendingar höfum aldrei þurft að leggja fram eina einustu krónu. Sæstrengurinn mun síðan malla þjóðinni gull um ókomin ár.

Það eina sem við þurfum að gera er að segja við Breta:

Við getum ekki borgað með peningum en við getum borgað með rafmagni.

Steingrímur, síminn hjá mér er 894 1949.

 

 

 

Vörðu ekki hagsmuni skattgreiðenda

Ábyrgist þjóðin öll innlán í bankakerfi sem er tíu sinnum stærra en þjóðarframleiðslan?

Fyrrverandi Forsætisráðherra gaf út þá yfirlýsingu í haust að öll innlán í Íslenskum bönkum væru tryggð og á ábyrgð Íslensku þjóðarinnar. Hefur Alþingi staðfest þessa yfirlýsingu með lögum?

Geta yfirlýsingar eins og sú sem þáverandi Forsætisráðherra gaf skuldbundið þjóðina? Geta slíkar yfirlýsingar skuldbundið þjóðina til að axla ábyrgð á öllum innlánum í bankakerfi sem var orðið tíu sinnum stærra en árleg þjóðarframleiðsla?

Er ekki nokkuð ljóst að þáverandi Forsætisráðherra var að lofa upp í ermina á sér? Hafði þáverandi Forsætisráðherra umboð til þess að skuldbinda þjóðina með þessum hætti og í raun að dæma hana til áratuga fátæktar í skuldafeni? Er það ekki Alþingi eitt sem hefur fjárveitingavaldið og getur skuldbindið þjóðina?

Hvað með öll hin innlánin í bankakerfinu. Icesave var bara eitt innlánsformið. Ætlar þjóðin að axla ábyrgð á öllum þeim innlánum í þessu risavaxna bankakerfi sem hér var?

Ekki er til króna í bönkunum til að standa við yfirlýsingar þessa fyrrverandi Forsætisráðherra. Ef tryggja á allar innistæður í öllum bönkunum þá er ljóst að það fé þarf að koma frá almenningi. Er það annað Icesave dæmi eða er það enn stærra?

Hversu háar ábyrgðir eru að falla á þjóðina vegna þessa loforðs þáverandi Forsætisráðherra að allar innistæður í Íslenskum bönkum eru tryggðar og þjóðin mun ábyrgjast þær?

 

 

Hagstæð ákvæði Icesave

Að veðsetja þjóð sína fyrir þúsund milljarða

Það er "hughreystandi" að vita til þess að þeir menn sem gömbluðu með þjóð sína og veðsettu fyrir þúsund milljarða á tveim árum skuli ekki vera búnir að geyma þessum "snúningi" sem þeir tóku á þjóðinni og hugur þeirra hvarfli öðru hverju að því máli þar sem þeir dvelja í útlandinu og eru að undirbúa næstu strandhögg hér heima.

Þeim verður örugglega tekið fagnandi og sjálfsagt víða heilsað að sjómannasið þegar þeir koma hingað til lands að kynna ný fjárfestingaverkefni sem þeir vilja fara í gang með hér heima.

Sjá jafnframt eftirfarandi grein:

Kærum þá sem veðsettu þjóðina fyrir Icesave reikningunum fyrir landráð.

Hugsar daglega um Icesave-klúðrið