Nú voru þeir snöggir í Fjármálaeftirlitinu.

Lítill er að verða trúverðugleiki þeirra aðila sem eiga að taka á brotum sem tengjast bönkunum, eigendum þeirra og starfsmönnum. Það er eins og Fjármálaeftirlitið, FME, og ákæruvaldið dragi fæturna í málum tengdu bankahruninu og stefnt sé á að leysa öll þessi mál með því að þau fyrnist. Það er í það minnsta sú tilfinningin sem ég hef nú þegar rúmir 10 mánuðir eru frá bankahruninu og ekki svo mikið sem ein einasta ákæra hefur verið gefin út, hvað þá annað. Getu- og viljaleysi FME og ákæruvaldsins virðist algjört.

Komi hins vegar upp mál sem upplýsa almenning um brotin, sukkið og spillinguna sem fram fór í þessum bönkum þá verður allt vitlaust hjá þessum rannsóknaraðilum og sá óheyrði atburður gerist að efnahagsbrotadeild ríkislögreglustjóra ætlar jafnvel að rannsaka mál þó engin kæra hafi borist. Það er eins og skyndilega hafi þetta fólk ekkert að gera og þarna sé á ferðinni einhver alvarlegasti glæpur sem framinn hafi verið í íslenska fjármálaheiminum á síðustu árum.

Þeir voru líka snöggir þegar upp komst um ungu drengina sem náðu tuttugu eða þrjátíu milljónum út úr íbúðalánasjóði. Þetta var eitthvað sem efnahagsbrotadeildin réð við, skildi og  gat tekið á. Reyndar fannst þeim þetta samt svo flókið að þeir trúðu því ekki að menn um tvítugt gætu fundið upp á slíku. Umheimurinn allur horfir síðan upp á þetta sama fólk þar sem það virðist ekki vera að gera neitt varðandi eitt mesta bankagjaldþrot sem orðið hefur frá upphafi í heiminum þar sem þessir íslensku bankar virðast hafa féflett milljónir manna með röngum upplýsingum, brotum á reglum um meðferð sjóða, sýndarviðskiptum, gríðarlegum lánum til eigenda o.s.frv., o.s.frv.

Nú er svo komið að það er ekki bara ég sem er að missa alla von um að hér nái réttlætið fram að ganga. Bretar virðast líka hafa gefið upp alla von um að eitthvað komi út úr rannsókn íslenskra aðila á þessum málum. Þeir hafa sett í gang sína eigin sjálfstæðu rannsókn, Serius Fraud Office, SFO, sér um hana fyrir Breta.

Flest öllum virðist orðið ljóst að Íslenska stjórnsýslan er ófær um að taka á bönkunum, hvað þá sínum eigin innanbúðarmálum.

Samstarf Evu Joly og SFO vekur samt vonir um að það muni takast að stöðva þá menn sem féfléttu þetta samfélag og keyrðu það nánast í þrot. Okkar Íslendinga bíða síðan hreinsanir í stjórnsýslunni þegar búið er að taka þessa menn úr umferð.

 

Kaupþingsleki hjá lögreglunni

Margt virðist líkt með Hróarskeldubanka og Íslensku bönkunum

Við lestur þessarar fréttar þá virðist manni margt líkt með Hróarskeldubankanum og Íslensku bönkunum. Allir þessir bankar lugu að viðskiptavinum sínum og hluthöfum með fulltingi endurskoðenda, sögu hlutina vera allt aðra og betri en þeir voru og féfléttu þannig fjölda fólks sem trúðu og treystu þessum aðilum.

Áhugavert verður að fylgjast með hvernig Danir taka á málefnum Hróarskeldubanka og þeirra einstaklinga sem þar voru í forsvari og báru alla ábyrgð að gjörðum bankans og athöfnum.

 

Hluthafar íhuga málssókn

Bretar ófyrirleitnir

Þeir eru ófyrirleitnir þessir menn í Breska fjármálaráðuneytinu sem svöruðu Morgunblaðinu því til að búið væri að semja um Icesave þegar málið er þannig statt að fyrir liggja drög að samningi sem Alþingi á eftir að staðfesta. Ef Alþingi staðfestir þessi drög þá er þetta orðið að samningi ekki fyrr. Þetta vita Bretarnir manna best enda löng hefð hjá þeim að Breska þingið hafni bæði samningum og lagafrumvörpum sem lögð eru fyrir það. Þessir menn eru því ekki að gera neitt annað en sýna okkur lítilsvirðingu.

En hverjar eru skyldur okkar í þessu máli?

• Er það skylda okkar að tryggja 20.887 evrur á hverjum Icesave reikning?
• Er það skylda okkar að tryggja allar innistæður að fullu?  

Íslensk lög og reglur ESB gera ráð fyrir að við eigum að tryggja 20.887 evrur á hverjum reikningi.

Með því að við samþykkjum að tryggja 20.887 evrur á hverjum Icesave reikning og látum Breta og Hollendinga fá 50% af eignum Landsbankans erum við þá ekki að gera miklu meira en Íslensk lög og reglur ESB mæla fyrir um?

Bretar og Hollendingar ætla að nota þetta fé, 50% af eignum Landsbankans, til að láta innistæðueigendur í Icesave hafa. Hollendingar ætla að nota þetta fé til að tryggja 100.000 evrur per reikning og Bretar allar innistæður að fullu.

Landsbankinn er Íslenskt fyrirtæki og hann á að gera upp skv. Íslenskum lögum. Ef Íslendingar væru að fá allar eignir Landsbankans en ekki bara 50% af þeim þá myndu þær eignir fara langt með að dekka allan kostnað við að greiða út 20.887 evrur per reikning. Þá væru ekki af falla á okkur þessir 400 til 700 milljarðar sem fyrirséð er að munu falla á okkur vegna Icesave.

Af hverju eru Bretar og Hollendingar að fá 50% af eignum Landsbankans til sín?

Af hverju erum við að tryggja nánast allar innistæður að fullu þó okkur beri engar lagalegar eða siðferðilegar skyldur til þess?

Getum við nokkurn tíma staði undir því að tryggja allar innistæður að fullu í bankakerfi sem var tíu sinnum stærra en þjóðarbúið, bankakerfi sem er í dag gjaldþrota og fjárvana?

Þetta er ekki bara Icesave, þetta eru líka allir innlánsreikningar í hinum bönkunum hér heima. Kostnaður við að tryggja allar þessar innistæður nemur sem samsvarar landsframleiðslunni. Er forsvaranlegt að skuldbinda þjóðina næstu áratugina vegna þessa og hneppa hana þar með í fjötra fátæktar?

Eigum við ekki að stíga fram og segjast ætla að tryggja 20.887 evrur per reikning, hér heima og erlendis, og allar eignir Landsbankans verði notaðar í það. Við hljótum að hafna því að Bretar og Hollendingar fái til sín 50% af eignum Landsbankans til viðbótar við það að við tryggjum 20.887 evrur per reikning.

 

„Það er búið að semja!“

Opinberir aðilar að drepa niður allt tengt byggingaiðnaði

Það er ljóst að það á ekki að skipta niður birgðunum jafnt á milli atvinnugreina í þessari kreppu. Sumum er ætlað að bera meiri og þyngri birgðar en aðrir. Svo eru það sumir sem eiga engar birgðar að bera. 

Engum sem er í stéttarfélagi sem skamstafast BSRB hefur verið sagt upp störfum þó hér geisi dýpsta kreppa frá Lýðveldisstofnun. Á sama tíma er nær öllum framkvæmdum á vegum opinberra aðila slegið á frest. 

Vöxtum er haldið það háum að nánast engir hreyfa sig, hvorki við nýbyggingar, viðhald eða kaupa fasteignir. Þetta þykir mönnum allt í "gúddý" en að segja upp einum opinberum starfsmanni, nei, guð forði okkur frá því! 

Botnlaust atvinnuleysi, fjöldagjaldþrot og landflótti þykir hið besta mál og alls ekki neitt til að gera veður út af í starfsgreinum sem tengjast byggingaiðnaðinum.

Já, mönnum er ætlað misjafnt hlutskipti í þessari kreppu undir stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur. 

Mynd: Flugstöðin í Kulusuk er Íslensk arkitekta- og verkfræðihönnun.

 

110 sagt upp í hópuppsögnum í júlí

Ekkert hefur breyst á Íslandi frá bankahruni

Nú um Verslunarmannahelgina afhjúpast það fyrir almenningi að hér hefur ekkert breyst frá bankahruni. Þetta afhjúpaðist í tveim uppákomum.

Fyrst reynir Kaupþing að hylma yfir þá glæpi sem framdir voru í bankanum í aðdraganda hrunsins með því að setja lögbann á rúv. Jú, jú, bankinn dregur lögbannið til baka þegar við blasir þrot bankans þegar á annað þúsund manns hóta að flytja sín viðskipti úr bankanum verði látið reyna á lögbannið. Nú reynir bankastjórinn með hinum einkennilegustu rökum að afsaka sig og gerðir bankans.

Síðan birtist einstæð grein Karls Vernerssonar. Karl og félagar tæmdu m.a. tryggingasjóð Sjóvár og skildu félagið eftir gjaldþrota. Ríkið varð að leggja til á annan tug milljarða inn í félagið af skattpeningum almennings til þess að þeir sem tryggja hjá Sjóvá séu ekki með allt sitt ótryggt. Þessi Karl spyr: Knésetja menn eigin fyrirtæki af ásetningi? Þjóðin öll veit svarið, það er eitt stórt JÁ. Þetta er algengasti ósiður í Íslenskum atvinnurekstri, eigendur stela frá sínum eigin fyrirtækjum. Ótrúlegt að maður sem er nýbúinn að tæma tryggingarsjóðinn hjá Sjóvá skuli láta sér detta í hug að spyrja þjóðina þessarar spurningar.

Því miður, ekkert hefur breyst í Íslensku viðskiptalífi frá bankahruni, enginn hefur lært neitt. Siðblindir menn og veruleikafyrtir bankamenn ríða hér enn húsum.

Nú þegar við "fögnum" 10 mánaða afmæli bankahrunsins hefur ekkert réttlæti náð fram að ganga, engin verið svo mikið sem ákærður og engar hreinsanir hafa átt sér stað fyrir utan fjóra eða fimm menn. Getuleysi stjórnsýslunnar og réttarkerfisins virðist algjört.

 

Falla frá lögbanni

Falla sex milljónir á hvern Íslending vegna loforðs um að allar innstæður skuli tryggðar?

Íslendingum er ætlað að greiða um 300 milljarða vegna Icesave, skv Seðlabankanum. Með vöxtum er Icesave áætlað um  600 milljarða. Aðrir en Seðlabankinn áætla Icesave aldrei undir 1.000 milljörðum.

Þetta er fyrir utan innistæður sem þjóðinni er ætlað að ábyrgjast á öðrum innlánsreikningum hér heima. Þegar er búið að borga 270 milljarða inn í bankana til að tryggja innistæðueigendum sínar fjárhæðir í peningamálasjóðunum.

Til viðbótar hef ég heyrt að þurfi 500 til 700 milljarða eigi að tryggja allar innistæður Íslenskra aðila í bönkunum hér heima. Þetta er ekki staðfest tala.

Þegar Geir Haarde bað Guð að blessa þjóðina lofaði hann því að ríkið myndi tryggja allar innistæður í Íslensku bönkunum, óháð fjárhæð. Þetta loforð er að kosta þjóðina með Icesave, peningamálasjóðunum og öllum öðrum innistæðum í bönkunum 1.500 til 2.000 milljarðar.

Ef þessari upphæð er deilt á 320.000 manns þá eru þetta fimm til sex milljónir á mann. Á hverja fjögurra manna fjölskyldu eru því að falla 20 til 24 milljónir.

Bretar eru að greiða út til Breskra fjármagnseigenda 4.461 milljarða króna. En Bretar eru jú sextíu milljón manna þjóð. Á hvern Breta eru þetta rúmar sjötíu þúsund krónur. Þar fyrir utan eru Bretar að tryggja á hverjum reikning ákveðið hámark sem nemur um 20 milljónir króna. Þeir tryggja ekki ótakmarkað á hverjum reikning eins og ætlunin er að láta okkur gera.

Það er því ólíku saman að jafna, þeim byrgðum sem eru að falla á Íslendinga annars vegar og Breta hinsvegar vegna þessa bankahruns. Um 70.000 kr. eru að lenda á hverjum Breta, 5.000.000 til 6.000.000 kr. á hverjum Íslending.

Getur þjóðin nokkurn tíma staðið við þetta loforð Geirs Haarde að þjóðin tryggji allar innistæður að fullu í bankakerfi sem var tíu sinnum stærra en þjóðarbúskapurinn, bankakerfi sem er allt gjaldþrota og fjárvana?

Af hverju erum við að taka á okkur ábyrgðir vegna þessar banka, hér heima og erlendis, sem eru langt út yfir lágmarkstryggingar skv. lögum og reglum Íslands og ESB?

Lámarks trygging per reikning skv lögum og reglur er 20.887 evrur eða um 3,5 milljónir. Er það ekki bara það sem við eigum að tryggja hér heima og erlendis?

Mynd: Við Skógarhóla, Þingvöllum.

 

21 milljarður punda greiddur út vegna fallinna banka

Áfram Eva Joly.

Eva Joly á heiður skilið fyrir þessa grein sína sem hún birtir í nokkrum helstu blöðum Evrópu í dag. Frá því Egill Helgason kynnti fyrst Evu Joly fyrir okkur Íslendingum þá hefur tvennt gerst.

Annars vegar hefur hjá okkur sem enga von áttum, hjá okkur hefur vakað von. Von um að hér nái réttlætið fram að ganga. Án Evu Joly ættum við enga von í því gjörspillta samfélagi sem hér hefur verið afhjúpað síðustu misserin.

Hins vegar eru það sakamennirnir sem hryllir við og varðhundar þeirra, hinir ólíklegustu menn, hafa risið upp á afturlappirnar og gagrýnt öll hennar störf, orð og athafnir.

Nú þegar Eva Joly sýnir okkur Íslendingum hina hliðina á sér, þingmann Frakklands á Evrópuþinginu, þá spretta upp nýir gagnrýnendur á hreint ólíklegustu stöðum.

Ég segi, áfram Eva Joly.

Mynd: Snæfellsjökull í "náttlausri voraldar veröld".

 

Hrannar sendir Joly tóninn

Á að tryggja innnlendar innistæður hér heima yfir 20.887 evrur?

Eva Joly kemur að kjarna málsins þegar hún bendir á að Icesave gengur út á það að láta Íslensku þjóðina tryggja innistæður í bönkum, hér heima og erlendis, langt út yfir lög og reglur.

Hollendingar ætla að ábyrgjast Icesave reikningana hjá sér upp að 100.000 evrum og Bretar að ég held upp að 150.000 pundum. Samkvæmt Icesave samningnum eiga þessar þjóðir að fá 50% af eignum Landsbankans til sín til að svo geti orðið. Þessar tryggingar Breta og Hollendinga á Icesace eru hrein viðbót við þær tryggingar sem okkur Íslendingum ber skylda að tryggja skv. Íslenskum lögum og reglum ESB, þ.e. 20.887 evrur per reikning.

Með öðrum orðum, eignir Landsbankans á að nota til að tryggja erlendum innistæðueigendum upphæðir langt umfram það sem Íslensk lög og reglur ESB gera ráð fyrir að Ísland eigi að ábyrgjast.

Ef bara væri verið að tala um að tryggja þessar 20.887 evrur per reikning og allar eignir Landsbankans væru notaðar í það þá væru væntanlega ekki að falla miklar ábyrgðir á okkur Íslendinga. Eignir bankans myndu sjálfsagt duga langt upp í það að greiða út 20.887 evrur per reikning. En samkvæmt Icesave samningnum fáum við bara 50% af eignum bankans til okkar. Bretar og Hollendingar fá 50% eigna bankans til sín og eins og samningurinn er þá munu falla 300 til 1000 milljarðar króna á þjóðina vegna þessa.

Af hverju Íslenska samninganefndin samþykkti að Bretar og Hollendingar eigi að fá 50% af eingnum Landsbankans skil ég ekki frekar en Eva Joly.

En Icesave samningurinn gengur ekki bara út að gera upp við Breta og Hollendinga. Hann gengur út á að Alþingi staðfesti loforð Geirs Haarde frá því í haust að allar innistæður hér heima væru að fullu tryggðar af ríkinu, óháð fjárhæð. Þar lofaði Geir upp í ermina á sér með ekkert umboð frá Alþingi og tóma banka á bak við sig.

Ef Icesave samningurinn verður ekki samþykktur og samið upp á ný þar sem Ísland ábyrgist bara þessar 20.887 evrur per reikning þá er líklegt að allar innistæður yfir 20.887 evrum sé tapað fé. Það gildir þá jafnt um innistæður Íslenskra aðila sem erlendra.

Sjá nánar bloggfærslu mína um þetta mál frá í gær, Í átökunum um Icesave endurspeglast örvænting innlendra fjármagnseigenda.

 

Stöndum ekki undir skuldabyrði

Í átökunum um Icesave endurspeglast örvænting innlendra fjármagnseigenda

Í átökunum um Icesvae endurspeglast örvænting þeirra Íslendinga sem eiga fé frosið fast inni í bankakerfinu. Þegar Geir Haarde bað Guð að blessa þjóðina síðasta haust þá lofaði hann því að Íslenska þjóðin myndi ábyrgjast að fullu allar innistæður í Íslenska bankakerfinu, þó svo Íslenska bankakerfið hafi þá verið tíu sinnum stærra en Íslenska þjóðarbúið.

Margir Íslendingar eiga mikið undir því komið að Alþingi staðfesti þetta loforð Geirs Haarde með því að samþykkja Icesave.

Um leið og búið er að samþykkja Icesave þá anda allir þeir Íslendingar sem eiga fé inni í Íslensku bönkunum léttar. Þeirra fé er þá líka tryggt, óháð upphæð þó að ekki sé til króna í bönkunum í dag til að endurgreiða þeim þetta fé. Nú stendur til að endurfjármagna bankana með fé sem ríkið tekur að láni en nýju bankarnir þurfa líka að borga þrotabúum gömlu bankana þær eignir sem þeir hafa yfirtekið.

Ekkert fé er því til í bönkunum í dag til að greiða Íslenskum fjármagnseigendum það fé sem þeir eiga þar inni. Samþykki Alþingi hins vegar Icesave þá vita þeir að Íslenska þjóðin verður skattlögð út í eitt til að þeir endurheimti sitt fé.

Hafni Alþingi hinsvegar Icesave samningnum þá skapast hjá þessum aðilum mikil óvissa. Verði samið um Icesave upp á nýtt og ríkið ábyrgist bara þessar 20.887 evrur þá mun það sama væntanlega yfir Íslenskar og erlendar kennitölur ganga. Margir Íslenskir aðilar sem telja sig eiga mikið fé inni í bönkunum, þeir munu þá tapa miklu fé.

Þess vegna eru það svo margir hér heima sem vildu keyra Icesave nánast umræðulaust í gegnum þingið og að þingmenn fengju sem minnst af gögnum um málið. Þetta átti bara að samþykkja.

Icesave samningurinn gengur nefnilega ekki bara út að gera upp við Breta og Hollendinga. Hann gengur út á að Alþingi staðfesti loforð Geirs Haarde frá því í haust að allar innistæður hér heima væru að fullu tryggðar af ríkinu, óháð fjárhæð. Þar lofaði Geir upp í ermina á sér með ekkert umboð frá Alþingi og tóma banka á bak við sig.

Margir þeirra sem nú berjast sem harðast fyrir því að þjóðin samþykki Icesave eiga tugi ef ekki hundruð milljóna frysta inni í bönkunum. Hvernig var t.d. með ráðuneytisstjórann fyrrverandi í fjármálaráðuneytinu? Seldi hann ekki hlutabréf sín í Landsbankanum tveim dögum fyrir hrun fyrir 130 milljónir? Hvar ætli það fé sé geymt? Á bankabók? Ef Alþingi staðfestir ekki Icesave og þar með loforð Geirs þá getur ráðuneytisstjórinn átt von á því að tapa því öllu nema sem svarar 20.887 evrum sem gera um 3,5 milljón.

Eiga menn eins og Indriði H Þorláksson og Svavar Gestsson háar fjárhæðir frosnar inni í bönkunum? Hvað með "sérfræðingana" í Seðlabankanum sem eru einu aðilarnir á Íslandi sem fullyrða að þjóðin geti borgað Icesvase og gefa sér ótrúlegar forsendur eins og að það fáist 75% upp í eignir Landsbankans, eiga þeir háar fjárhæðir bundnar þarna inni?

Venjulegu fólki ofbýður eðlilega þessi Icesave gjörningur allur og lái það þeim hver sem vill. Mér finnst ekki ganga upp að láta þjóðina, aðallega börnin okkar, ábyrgjast að fullu innistæður í bankakerfi sem var tíu sinnum stærra en landsframleiðslan. Það sér það hver sanngjarn maður.

Menn verða að fara að horfast í augu við það að Íslenskir innistæðueigendur, eins og þeir erlendu, munu tapa miklu fé á þessu bankahruni. Þar á meðal lífeyrissjóðir, sveitarfélög, góðgerðarfélög, fyrirtæki og einstaklingar.

Valið stendur milli þess að skuldsetja þjóðin og börnin okkar upp í rjáfur næsta aldarfjórðunginn samhliða verulegri lífskjararýrnun með því að samþykkja Icesave eða láta þessa fjármagnseigendur taka skellinn og tryggja öllum, Íslendingum sem og útlendingum, eingöngu lámarksfjárhæðina sem Alþingi samþykkti með lögum frá 1999 að yrði tryggð, þ.e. 20.887 evrur per kennitölu.

Hér stendur valið milli tveggja slæmra kosta eins og oft vill verða þegar svona er komið.

Ég veit hvora leiðina ég myndi velja, ég myndi setja næstu kynslóð í forsæti og senda hana inn í framtíðina skuldlausa en ekki með skuldaklafa á herðunum og taka slaginn við þessa fjármagnseigendur.

Mynd: Eftir harða baráttu á bökkum Grenlækjar.

 

Icesave tefur endurskoðun AGS

Seðlabankinn mun sólunda þessu fé og þjóðin mun sitja uppi með skuldina.

Þetta lán frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum upp á 4,5 milljarðar USD, eða sem samsvarar nærri 700 milljörðum ÍKR, á ekki að nota til annars en leggja það inn á banka í USA og borga af því vexti. Þessa peninga á ekki að nota í neina uppbyggingu hér heima. Þetta fé á eingöngu að nota sem gjaldeyrisvarasjóð.

Fram til ársins 2001 höfðum við áratugum saman um 7 milljarða í gjaldeyrisvarasjóð, eða sem svarar gjaldeyri til að kaupa aðföng til landsins í þrjá mánuði.

Hvaða yfirskot er þetta að fara nú að hundraðfalda gjaldeyrisforðann? Ef 7 milljarðar dugðu vel áratugum saman af hverju þarf allt í einu 700 milljarða nú þegar öll erlend bankastarfsemi í landinu er hætt?

Við það að taka þetta lán þá erum við að auka skuldir ríkisins um 50% af vergri landsframleiðslu. Við það mun lánshæfismat ríkisins lækka og afleiðingar þess verða að erfiðara verður fyrir ríkið og alla hér á landi að fá lán auk þess sem vextir á þeim lánum sem fást á komandi árum verða hærri.

Ég held því miður að þessi ákvörðun um þessa 700 milljarða sé enn eitt bullið sem ákveðið var  á "strandstað" í haust þegar skipstjórinn og áhöfn hans vissu ekki sitt rjúkandi ráð. Það hefði kannski verið skynsemi að vera með slíkan gjaldeyrisvarasjóð misserin fyrir kerfishrun en hver er tilgangurinn sem slíkum sjóði nú?

Ég fyrir mitt leyti yrði guðs lifandi feginn ef þetta lán yrði ekki tekið. Ég hef enga trú á að þetta lán breyti neinu um gengi krónunnar. Áhættan sem við erum að taka með þessu láni er hins vegar gríðarleg. Allar líkur eru á að Seðlabankinn eyði þessu fé í tilgangslausa baráttu við að verja krónuna. Saga Argentínu mun endurtaka sig hér þegar í Argentínu 10 milljarðar USD hurfu þar á einum degi. Ef við tökum þetta lán þá mun ekkert breytast annað en þetta fé hverfur og þessir 700 milljarðar munu bætast ofaná skattana okkar á komandi árum.

Það eina sem við vitum með vissu er að við getum ekki treyst Seðlabankanum fyrir þessu fé. Eftir að þeir lánuðu 350 milljarða í fyrrasumar án veða inn í gjaldþrota bankakerfi og settu 270 milljarða í peningamálasjóði þeirra strax eftir hrun, þá er alveg ljóst að bankinn mun sóa þessum 700 milljörðum. Þetta fé mun gufa upp í höndunum á þeim. Þess vegna er betra að þjóðin taki ekki þetta lán. Þó einn nýr maður hafi komið inn í Seðlabankann frá því i kerfishruninu þá sitja allir hinir snillingarnir þarna ennþá.

Til hvers í óskupunum erum við að taka þetta lán? Af hverju þarf svona svakalegan gjaldeyrisvarasjóð þegar öll erlend bankastarfsemi er hætt hér á landi? Við eigum í dag gjaldeyrisvarasjóð sem er töluvert meira en sem svarar þriggja mánaða innflutningi, er það ekki bara nóg?

 

Afgreiðslu AGS frestað

Orkusala og rekstur orkufyrirtækja óráðsía og rugl?

Hreint ótrúlegt var að lesa forsíðufrétt Fréttablaðsins í dag um fjármálagjörninga álfyrirtækjana eftir frétt mbl.is í gær um taprekstur Landsvirkjunar og annarra orkufyrirtækja.

Ég veit satt að segja ekki yfir hvorri fréttinni mér leið verr þegar ég las þær. 

Álfyrirtækin nýta sér í fulls og rúmlega það þessa sérstöku afsláttarsamninga sem þau hafa gert við ríkið og orkufyrirtækin. Álfyrirtækin hafa verið staðin að eftirfarandi:

• Í fyrsta lagi hafa þau verið að brjóta lög með því að kaupa íslenskar krónur á svarta markaðnum með þeim afleiðingum að gjaldeyrir skilar sér ekki sem skyldi hingað heim sem aftur veldur því að Íslenska krónan hefur ekki styrkst eins og væntingar stóðu til. Óbreytt veik króna er að kosta Íslensku þjóðina aukalega milljarða tugi mánaðarlega í hærra verði á innfluttum vörum og þar með verðbólgu, hærri afbogrunum af erlendum lánum o.s.frv. Þar fyrir utan þá er hér á meðan brunaútsala á öllu, tækjum, búnaði, fasteignum og fyrirtækjum fyrir þá sem eiga erlendan gjaldeyrir. Ótrúlegt er að þessi félög skuli ekki enn hafa verið kærð og sektuð fyrir þessi lögbrot.
• Í öðru lagi hafa álfyrirtækin skuldsett íslensk dótturfélög sín um hundruð milljarða eða sem nemur 40% af vergri landsframleiðslu, VLF. Þetta er miklu hærri fjárhæð en sem nemur verðmæti þessara fyrirtækja. Með því að skuldsetja þessi Íslensku dótturfélög álfyrirtækjanna með þessum hætti þá er verið að sökkva Íslensku þjóðinni í skuldir. Þessar skuldir munu verða þjóðinni dýrkeyptar. Fyrir það fyrsta þá þýðir þetta lægri matseinkunn þeirra fyrirtækja sem meta lánshæfi þjóðarbúsins. Lægri matseinkunn mun þýða hærri vexti. Þessar miklu skuldir Íslensku álveranna þýðir hærri vexti á öllum lánum sem við Íslendingar munum taka á komandi árum. Milljarða kostnaður mun falla á Íslensku þjóðina á komandi árum í formi hærri vaxta vegna þess að þessi dótturfélög álfyrirtækjana eru svona skuldum hlaðin. Maastricht skilyrðin fyrir upptöku evru gera ráð fyrir að skuldir nemi ekki meira en 60% af VLF. Með slíkri skuldsetningu álveranna, upp á 40% af VLF, þá verður aldrei tekin upp evra á Íslandi. Eru þetta aðilarnir sem eiga að ráða því?
• Í þriðja lagi eru ljóst að tilgangur skuldsetningar þessara Íslensku dótturfyrirtækja álfyrirtækjana er bara einn. Hann er sá að móðurfélagið er að mjólka dótturfélagið með himinháum vaxtagreiðslum. Þessi lán sem álfyrirtækin eru að lána Íslenskum dótturfélögunum sínum bera 8% til 17% vexti. Samkvæmt samningum álveranna við ríkið er vaxtakostnaður ekki skattlagður. Það má öllum vera ljóst að tilgangur þessarar gríðarlegur skuldsetningar er sá einn að komast hjá því að greiða skatta á Íslandi. Græðgin hefur hér að blindað menn.

Á sama tíma og álverin moka inn hagnaði með löglegri og ólöglegri starfsemi sinni hér á landi þá er Landsvirkjun rekin með tapi og hefur verið rekin með tapi eða á núllinu frá 1988 til 2006 skv. skýrslu sem Sjónarrönd ehf. vann fyrir fjármálaráðuneytið. Með tapi segi ég því í þessa samantekt vantar árin 2007, 2008 og 2009. Þessi þrjú ár eru mjög þung þar sem orkufyrirtækin fjárfestu gríðarlega á þessum árum, Kárahnjúkar, Hellisheiðarvirkjun o.s.frv. og álverð byrjaði að falla haustið 2007. Ef þessi ár eru tekin með þá er það mín spá að Íslensk orkufyrirtæki hafa frá 1988 til dagsins í dag verið rekin með gríðarlegu tapi.

Þó sú spá mín sé ekki rétt, þá er þessi niðurstaða sem nú liggur fyrir algjörlega óviðunandi. Þetta er mjög alvarlega niðurstaða. Það verður að endurskoða rekstur og verðlagningu þessara orkufyrirtækja frá grunni. Ljótt er að þessi félög skuli ekki hafa verið fær um að semja um sölu á raforku með lámarks arðsemissjónarmið að leiðarljósi. 

Mér, hörðum virkjunar- og stóriðjusinna, blöskrar. Hvurslags aulaháttur er þetta?

Ég sé ekki nema eina leið út úr þessu. Það má ekki halda áfram að reka þessi orkufyrirtæki á núllinu eða með tapi. Það gengur ekki upp! Það verður að gera þá lámarks arðsemiskröfu að þau skili 5% til 10% hagnaði á ári. það er ljóst að því markmiði er ekki hægt að ná með óbreyttum samningum við álfyrirtækin.

Ef ég mætti ráða þá myndi ég rifta núverandi samningum við álverin. Þau hafa með framferði sínu eins og lýst er hér að framan í raun brotið sína samninga og fyrirgert sínum rétti. Reyndar fer að koma að endurnýjun sumra þessara raforkusamninga. Þá á ekki að endurnýja óbreytta. Álfyrirtækin eru að kosta og hafa kostað samfélagið gríðarlega fjármuni með framferði sínu. Riftum þessum samningum við álverin. Bjóðum þeim síðan nýjan og betri samning fyrir Ísland þar sem arðsemi orkufyrirtækjanna er tryggð, skuldir álfyrirtækjanna fara í burt og fyrirtækin borga eðlilega skatta. Ella mega þau taka sitt hafurtask og hverfa á brott með sín vélabrögð.

Nægir eru kaupendur að þessari raforku. Í hendi eru kaupendur á neytendamarkaði sem vilja kaupa hana í gegnum sæstreng, bæði fyrir vestan haf og austan, á hundraðföldu verði miðað við það sem þessi álver eru að greiða í dag.

 

 

Lítil arðsemi af orkuvinnslu

Að sætta sig ekki við lýðræðið.

Þeir eru sérstakir þessir "aðgerðarhópar" sem sprottið hafa upp víða um hinn vestræna heim á síðustu árum. Hópar sem sætta sig ekki við aðferðir lýðræðisins og hvernig þessi lýðræðisríki ráða ráðum sínum og hvernig þau stýra og stjórna sínum samfélögum.

Þetta fólk vill ekki viðurkenna leikreglur lýðræðisins. Þetta fólk telur sig rétthærra en þeir sem byggja þessi samfélög. Þessu fólki finnst eðlilegt að krefjast þess að það fái að ráða meiru en aðrir. Það vill ekki taka þátt á þeim vettvangi þar sem lýðræðisríkin ákveða eftir hvaða straumum og stefnum unnið er eftir.

Þetta fólk vill ekki taka þátt í lýðræðinu. Það vill ekki taka þátt í flokkspólitísku starfi, framboðum til Alþingis og sveitarstjórna og reyna með þeim hætti að vinna málstað sínum fylgi og hafa áhrif á gang mála. Og "Nota Bene", allir flokkar standa þessu fólki opnir. 

Nei, þetta fólk heimtar að fá að ráða og gefur skít og skömm í þúsund ára gamla þinghefð okkar Íslendinga. Á Alþingi höfum við "í sátt og samlindi" ráðið ráðum okkar frá því land byggðist. Þar ræður einfaldur meirihluti og minnihlutinn í hverju máli verður að sætta sig við ákvörðun meirihlutans, hversu ósammála sem menn í minnihlutanum á hverjum tíma annars kunna að vera. Þannig hefur þetta gengið í þúsund ár og þannig eigum við að láta þetta ganga næstu þúsund árin.

Þetta fólk sem fer hér um landið og lokar stofnunum og fyrirtækjum, það er að gefa þessum hefðum okkar fingurinn.

Við eigum að standa vörð um okkar þingræðishefð og okkar lýðræði. Þeir einstaklingar sem ekki virða okkar þingræðishefð og okkar lýðræði, á því fólki ber að taka af fullri hörku. Látum ekki svona "aðgerðarhópa" eyðileggja samfélag okkar.

Með lögum skal land byggja en með ólögum eyða.

 

Lokuðu skrifstofum

Afköst í ríkisbönkum og stjórnsýslunni undir öllum væntingum.

Það hefur verið einkennilegt að fylgjast með framgangi áætlunar Alþjóða gjaldeyrissjóðsins, AGS, hér á landi. Þar eru allar tímasetningar farnar úr skorðum. Sleifarlagi stjórnsýlunnar og ríkisbankana er um að kenna. Greiðsla númer tvö úr sjóðnum átti að berast í febrúar og greiðsla númer þrjú í maí. Nú í lok júlí hefur hvorug þessara greiðslna borist. Ástæður eru tafir á því að ákveðin vinna sé unnin og ákveðin gögn liggi fyrir. Þessa vinnu og þessi gögn á stjórnsýslan og ríkisbankarnir að vinna og leggja fram. 

Þeir erlendu sérfræðingar sem hingað hafa verið fengnir til aðstoðar eftir kerfishrunið þeir kvarta sáran undan því hvað öll vinna hér gengur hægt og að stjórnsýslan sé mjög svifasein. Gildir það jafnt um sænska efnahagsráðgjafa ríkisstjórnarinnar, norsk/franska rannsóknardómarann sem og aðra.

Í viðtölum við Íslenska embættismenn þá kveður við allt annar tónn. Íslenskir embættismenn geta ekki hætt að hæla hver öðrum í viðtölum. Hve lánsöm þjóðin sé að samstarfsmenn þeirra séu slíkir afburða menn, harðduglegt gáfufólk sem leggi svo hart að sér í vinnu fyrir þjóðina að mörgum þeirra vöknar um augun þegar þeir minnast þessa.

Já, það er annað hvort í ökkla eða eyra þessi misserin hér á landi.

Auðvita vill ég trúa því að frábært starfsfólk sé að störfum í stjórnsýslunni og í bönkunum.

Ótrúlegt samt að allt þetta frábæra starfsfólk sem starfar í ríkisbönkunum og stjórnsýslunni skuli með sleifarlagi sínu bera ábyrgð á því að það hefur dregist í meira en hálft ár að AGS geti afgreitt lán númer tvö og lán númer þrjú er nú að dragast á þriðja mánuð.

Ótrúlegt líka að þeir erlendu sérfræðingar sem hér hafa verið fengnir til starfa skuli kvarta yfir sleifarlagi og seinagangi eins og þetta frábæra starfsfólk hafi ekki verið og sé ekki að vinna vinnuna sína.

Ég held að embættismenn ríkisins eigi að temja sér aðeins lástemmdari hól um samstarfsfólk sitt. Í það minnsta meðan þetta fólk skilar ekki á réttum tíma þeim verkefnum sem því er falið að vinna og erlendir sérfræðingar sem hér eru að störfum ganga um gólf reitandi hár sitt að reyði yfir seinagangi þessa "frábæra" starfsfólks.

Á ekkert að taka á þessu "stafsmannavandamáli"? Er virkilega ætlunin að keyra á næstu árum á sama starfsfólkinu og var við stjórnvölin í öllum helstu lykilstofnunum samfélagsins og bönkunum misserin fyrir kerfishrun? Jú, jú það er kominn nýr Seðlabankastjóri og nýr forstjóri í FME en það er líka það eina.

Verður nokkurn tíma hægt að endurreisa traust almennings á þessum stofnunum ef þetta er það eina sem á að gera og allir aðrir sitja áfram á sínum stað?

Mynd: Húseyjarkvísl.

 

Ísland á dagskrá stjórnar AGS

Alþingi á að bjóða Bretum og Hollendingum nýjan Icesave samning fyrir vikulok.

Af hverju skilgreinir Alþingi ekki þær breytingar sem það vill gera á Icesave samningnum og lætur í framhaldi skrifa upp nýjan samning? Samning sem þingið gæti hugsað sér að samþykkja. Af hverju skipar Alþingi ekki nýja samninganefnd og sendir hana með þessi nýju drög að Icesave samningi til Bretlands og Hollands? Af hverju gefur Alþingi sér ekki viku í að semja þessi drög og gefur sér síðan aðra viku í að semja við Breta og Hollendinga og stefnir á að leggja þennan nýja samning fyrir þingið helgina eftir Verslunarmannahelgi? 

Það væri þá Breta og Hollendinga að samþykkja þessi drög eða koma með tillögur að breytingum.

Í nýjum drögum að samningi væri hægt að taka út atriði sem fara mjög fyrir brjóstið á Íslendingum. Atriði sem virka þannig að það er eins og Bretar og Hollendingar séu sér til ánægu að traðka á Íslendingum, fullveldi okkar og nánast svívirða allt það sem Íslenkt er. Atriði sem skipta Breska og Hollenska sparifjáreigendur engu máli en fara mjög í taugarnar á Íslendingum. Atriði sem vega að okkur sem sjálfstæðri þjóð.

Í nýjum drögum að Icesave samningi væri þannig hægt að taka út ákvæði er varða hvaða lög gilda varðandi þennan samning, hvar varnarþingið er og hvar málaferli sem honum tengjast eiga að fara fram. Af hverju setja menn þennan samning ekki undir lög í óháðu landi? Svíþjóð og sænsk lög er oft notuð í þeim tilgangi.

Þá má nefna ábendingar Jóns Daníelssonar sem segir að þegar verið er að skipta upp þrotabúi þá eru aldrei greiddir vextir á þeim tíma þegar beðið er eftir að eignir þrotabúsins seljist. Hann segir að við eigum að neita að greiða vexti. Innistæðueigendurnir eins og aðrir kröfuhafar verið að bíða eftir að eignir bankans / þrotabúsins seljist og á þeim tíma greiðast engir vextir. Þetta er þörf og rétt ábending. Eins atriði er varða hvernig greitt er út úr þrotabúinu, skilgreiningu á hámarks greiðslubyrgði sem hlutfall af landsframleiðslu o.s.frv..

Þannig má áfram telja þau mörgu atriði sem gera það að verkum að þjóðin og þingið á mjög erfitt með að samþykkja óbreyttan samning.

Það liggur fyrir að það þarf nýjan samning. Alþingi á að drífa í að skrifa upp drög að nýjum samning og senda hið snarasta á Breta og Hollendinga.

Sá samningur á að vera á Íslensku.

 

 

Vill fresta umsóknarferli ESB

Allir munu lúta ákvörðun elsta starfandi þings í heimi.

Opnuviðtal Morgunblaðsins við Indriða H Þorláksson í blaðinu í dag er um margt fróðlegt. Tvennt í viðtalinu stakk mig þó. Í fyrsta lagi sagði Indriði þetta:

"Það er mikilvæg forsenda í öllum samningum að menn setji sig vel inn í hagsmuni og afstöðu viðsemjenda sinna og geri þeim grein fyrir eigin afstöðu og hagsmunum. Það er yfirleitt ekki svo að þeir sem sitja við samningaborðið séu óvinir sem reyna að klekkja hvorir á öðrum heldur eru þeir í samneiginlegum leiðangri að leita að lausn sem er viðunandi fyrir báða aðila".

Það sem ég hef séð og lesið mér til um þennan Icesave samning þá sýnist mér það vera deginum ljósara að þessi orð Indriða lýsa vel afstöðu Íslensku samninganefndarinnar í samningum sínum við Bresk og Hollensk yfirvöld.

Það er líka jafn ljóst að þetta var ekki afstaða Bresku og Hollensku samninganefndarinnar. Indriði segir að "yfirleitt" séu samningar með þeim hætti sem hann lýsir og það er rétt hjá honum en  það ekki "alltaf" þannig. Eins og samningurinn er þá er ljóst að samninganefndir Breta og Hollendinga mættu til leiks sem "óvinur sem var að reyna að klekkja á viðsemjenda sínum".

Íslenska samninganefndin virðist hafa gefið sér að viðsemjendurnir væru að nálgast málið með sama hætti og þeir og gleymt hinum fornu sannindum: Ekki eru allir viðhlæjendur vinir.

Hitt atriðið í viðtalinu sem stakk mig var þetta:

Þetta er siðferðileg og pólitísk spurning og henni verður ekki svarað nema sem slíkri. Það svar var gefið síðastliðið haust með viðurkenningu Íslenskra stjórnvalda á siðferðilegri og pólitískri skyldu sinni og samningarnir nú eru punkturinn á eftir því svari.

Í þessu svari rís ráðherraræðið á Íslandi í sínar hæstu hæðir og Íslenska embættismannakerfið afhjúpast. Valdið allt er í ráðuneytunum. Það er ráðherra og embættismenn þeirra sem hér stjórna og öllu ráða. Alþingi og réttkjörnir fulltrúar almennings á Alþingi skipta engu. Það er eins og Alþingi sé valdalaus afgreiðslustofnun, verkfæri til að blekkja þjóðina þannig að þjóðin haldi að valdið sé hennar.

Hafi ráðherra og Íslenska embættismannakerfið "viðurkennt skyldu sína" þá þarf ekki að ræða það mál frekar. Alþingi og þjóðinni ber að axla allar þær "skyldur" sem ráðherrar og embættismenn ríkisins hafa samþykkt, óháð því hverjar "skyldurnar" eru og óháð því hvort ráðherrar eða embættismenn hafa hugsanlega talað eða samið af sér.

Hótanir þess efnis að hér fari allt í kalda kol, lán Norðurlandanna dregin til baka o.s.frv. ef þessi stærsti milliríkjasamningur sem Íslandi hefur gert komist ekki í fyrsta umgang í gegnum Alþingi eru þeim sem þær setja fram til skammar.

Á Íslandi er starfandi elsta þing í heimi. Það er þetta rótgróna þing sem hefur valdið á Íslandi til að skuldbinda þjóðina, ekki ráðherrar og embættismenn. Taki þessi gamla rótgróna valdastofnun, vagga þess vestræna lýðræðis sem þjóðirnar hér í kring búa við, ákvörðun um að hafna þessum samningi og óska eftir betri samningi þá mun enginn hér í löndunum í kring skirrast við. Þetta er bara lýðræðið í hnotskurn og Indriði jafnt sem sparifjáreigandinn í London verður að sætta sig við þær leikreglur sem gilda í löndum þar sem er þingræði. Og eigi menn einhvers staðar að hafa í heiðri leikreglur þingræðisins þá er það hér.

Það að teknir séu tveir til þrír umgangar í flóknum samningum er ekki óvanalegt og ekkert athugavert við það.

Fellum þennan samning, hann er ekki ásættanlegur. Bretar og Hollendingar eru búnir að borga sínu fólki sínar innistæður. Vilji þeir að við komum að þessu máli með þeim að borga þetta Icesave þá verða þeir að koma til okkar. Við eigum þá að taka þeim opnum örmum og segja að við viljum axla okkar ábyrgð en þingi hafi ekki samþykkt samninginn. Til að þingið samþykki samninginn þá verði að gera á honum eftirfarandi breytingar ....

Er þetta svo flókið?

Þar fyrir utan þá eigum við sem þjóð ekki að láta stilla okkur upp við vegg með þessum hætti.

Við eigum ekki að láta stilla okkur upp við vegg þar sem okkur er hótað, ef þið borgið ekki þá fáið þið ekki lán og við eyðileggjum fyrir ykkur hér og þar og allstaðar.

Engin þjóð á að láta undan slíkum hótunum.

Mynd: Við Varmahlíð

 

 

 

 

 

 

Niðurlægjandi ákvæði

Kjartan Gunnarsson, segðu þig úr Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins.

Nú er komið í ljós að Landsbankinn var rekinn eins og glæpafyrirtæki. Þegar alþjóðlega bankaumhverfið hafði lokað á bankann í "Íslandskreppunni" vorið 2006 og hann gat ekki lengur framlengt líf sitt sem því að taka ný lán til að borga upp gömlu lánin þá greip bankinn til þess ráðs að veðsetja þjóðina og lokka með því almenning á Bretandi og Hollandi til að geyma sparifé sitt í bankanum.

Til að tryggja aðgerðaleysi stjórnvalda borgaði bankinn tugi milljóna inn í flokksjóði stærstu stjórnmálaflokka landsins. Þegar ljóstrað var upp um þær svimandi greiðslur sem gengu til Sjálfstæðisflokksins frá Landsbankanum þá afhjúpaðist þá kaldi veruleiki að Landsbankinn hafið verið að kaupa sér velvild hjá forystumönnum flokksins. Ungur drengur sem tók við starfi sem framkvæmdastjóri flokksins á sama tíma og þessar tugmilljónagreiðslur voru lagðar inn á reikning flokksins var vikið úr starfi. Í framhaldi tók nýr formaður Sjálfstæðisflokksins ákvörðun um að flokkurinn skyldi endurgreiða mútugreiðslurnar. 

Fyrrverandi framkvæmdastjóri flokksins áratugina á undan og varaformaður stjórnar Landsbankans sagðist hafa verið að æfa Lögreglukórinn linnulaust síðustu ár og í engu getað sinnt starfi sínu sem framkvæmdastjóri flokksins vegna æfinganna. Hvað þá að hann hafi getað gengt starfi sínu sem varaformaður stjórnar bankans enda vissi hann ekki neitt hvað hafði gerst í bankanum frá því hann tók þar við varaformennsku.

Ungum dreng var fórnað, bakari var hengdur fyrir smið og er það Sjálfstæðisflokknum til skammar.

Ótrúlegt er að aðal ábyrðarmenn Landsbankans, formaður og varaformaður ásamt bankastjórum skuli ekki enn hafa verið ákærðir fyrir að hafa greitt mútur og bera fé á stjórnmálaflokka.

Svívirðilegast af öllu er þó þetta Icesave mál. Hvaða menn eru þetta sem veðsettu þjóð sína fyrir 1.500 milljarða á tæpum tveim árum? Hvernig menn eru þetta sem gambla með þjóð sína með þessum hætti? Er hægt að kalla slíka menn annað en Landráðamenn? Af hverju ganga slíkir menn enn lausir?

Af hverju situr ábyrgðarmaður númer tvö á Icesave, varaformaður stjórnar Landsbankans, ennþá í Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins?

Það síðasta sem fréttist af Kjartani Gunnarssyni var að hann var að rífa kjaft í Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins yfir því að einhverjir þingmenn flokksins kusu ekki eins og honum þóknaðist í ESB málinu.

Að tíu mánuðum liðnum. 29. maí 2010 verður kosið til sveitarstjórna. Ætlar Sjálfstæðisflokkurinn virkilega að hefja undirbúning þeirra kosninga nú í haust með ábyrgðarmann á Icesave númer tvö sitjandi í valdamestu stofnun flokksins, stofnun sem fer með vald Landsfundar milli þess sem Landsfundir eru haldnir? Finnst Sjálfstæðismönnum það bara í lagi? Er mér einum sem ofbýður?

Já, það verður styrkur í komandi kosningabaráttu fyrir Sjálfstæðisflokkinn að hafa slíkan mannkosta mann í æðstu trúnaðarstörfum. Mann sem hefur unnið þjóð sinni svo vel. Mann sem hefur fært okkur svo mikla gæfu og auðlegð og borið nafn okkur og orðspor um heim allan þannig að eftir hefur verður tekið. Það heilladrjúga starf sem þessi maður hefur unnið þjóð sinni verður öllum núlifandi Íslendingum ógleymanlegt enda einstakur mannkosta maður hér á ferð, heiðarlegur, grandvar og góður. Þeim verður seint ofþakkað þeim mönnum sem báru ábyrgð á og hleyptu Icesave af stokkunum.

Það er tær snilld að hafa slíkan mann í Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins nú þegar við Sjálfstæðismenn förum að undirbúa komandi sveitarstjórnarkosningar. Fátt mun auka meira fylgi okkar í komandi kosningum nema ef vera skildi að maðurinn léti tilleiðast og sitja í Miðstjórn fram yfir næstu Alþingiskosningar.

Já við Sjálfstæðismenn höfum margt að gleðjast yfir.

Sjá einnig hér:

Kærum þá sem veðsettu þjóðina fyrir Icesave reikningunum fyrir landráð

Axla þú þín skinn, Kjartan Gunnarsson.

Mynd: Sauðburður í Blönduhlíð.

 

 

Ögmundur: Hugsum um þjóðarhag

Hrossakaup Borgaraflokksins afþökkuð

Niðurstaða Alþingis í atkvæðagreiðslunni að leita samninga við ESB kemur ekki á óvart. Frá því þetta þing kom saman þá hafa menn talið að það væri meirihluti í þinginu fyrir því að láta á það reyna hvaða samningar okkur bjóðast sýnum við áhuga á að ganga í sambandið. Niðurstaðan er því í samræmi við það sem vitað var.

Það eina sem kom á óvart í þessu máli er þau vinnubrögð sem fulltrúar Borgaraflokksins hafa viðhaft. Að rifta gerðu samkomulagi, hóta og reyna að stilla ríkisstjórninni upp við vegg eins og þingmenn Borgaraflokksins reyndu með því að blanda saman tveim ólíkum málum var dapurlegt að sjá. Ég vil hafna Icesave samningnum en svona má ekki vinna.

"Ef þið komið ekki til móts við okkur í þessu máli þá munum við ekki standa við okkar samkomulag og við munum reyna að eyðileggja fyrir ykkur í hinu málinu" sögðu þingmenn Borgaraflokksins.

Vinnubrögð eins og þessi er fyrir neðan allar hellur. Orð og samningar þessa fólks er hér eftir einskis virði. Það er ekki hægt að treysta fólki sem hagar sér með þessum hætti. Það er ekki hægt að gera við svona fólk samninga. Pólitískar skoðanir, pólitísk sannfæring, persónulegur metnaður, heiðarleiki og trúverðugleik, allt er þetta farið því allt er þetta falt. Bara nefna verðið og prútta.

Núverandi stjórnvöld eiga heiður skilið að hafa ekki látið þingmenn Borgaraflokksins stilla sér upp við vegg með þessum hætti.

Forystumenn ríkisstjórnarinnar eiga heiður skilið fyrir að hafa ekki freistast til að kaupa sér atkvæði þingmanna Borgaraflokksins og tryggja þar með ESB tillöguna en létu frekar skeika að sköpum í málinu

Forystumenn ríkisstjórnarinnar eiga heiður skilið að hafnað þessum hrossakaupum Borgaraflokksins og koma þar með í veg fyrir að Alþingi breyttist í stóðrétt og þingmenn í hrossaprangara.

Mynd: Keypt og seld hross á Löngufjörum

 

Samþykkt að senda inn umsókn

Skýjaborgir Seðlabankans

Ótrúlegar eru þær forsendur sem Seðlabankinn gefur sér þegar hann metur getu ríkisins til að standa við Icesave samninginn.

Að það fáist 75% upp í eignir gamla Landsbankans er hreint ótrúleg bjartsýni. Var ekki verið að taka eignir út úr gamla bankanum og setja yfir í þann nýja með gríðarlegum afföllum. Voru Íslensku útrásarvíkingarnir ekki með fjórðung útlána bankans og er það fé ekki allt glatað? Þessar eignir bankans, hve mikið af þeim er þegar veðsett og verða því ekki til skiptana?

Til þess að dæmið geti þar að auki gengið upp hjá Seðlabankanum þá þarf að koma til hagvöxtur og mikill afgangur af vöru- og þjónustuviðskiptum.

Aðrar afborganir sem ríkið þarf að greiða á sama tíma, ekkert er gerð grein fyrir þeim.

Til að afla fár til greiðslu á Icesave stingur Seðlabankinn upp á skattahækkunum og hefur með öllu gleymt nýgerðum Stöðugleikasáttmála sem ríkið og aðilar vinnumarkaðarins hafa gert þar sem samið er um niðurskurð og skattahækkanir á næstu árum til að brúa 150 milljarða halla á ríkissjóði.

Það voru svona Excel útreikningar sem settu þjóðina í gjaldþrot. Forsendurnar allar byggðar á glórulausri bjartsýni og efnahagslífið allt byggt á skýjaborgum.

Þessir Excel snillingar eru greinilega enn á fullu í Seðlabankanum og eru að kveikja þar villuljós sem er að leiða stjórnvöld og þjóðina út í enn eina kelduna.

Hafi þeir þökk fyrir. 

Mynd: Á Löngufjörum

Skuldin 340 milljarðar 2015

Seðlabankinn stendur vörð um þjóðargersemina

Bankarnir okkar þrír eru slík þjóðargersemi að eðlilegt er að þjóðin fórni öllu því sem hún á í þeirra þágu. Þó þjóðin skuldsetji sig og börnin sín til margra áratuga þá er það í góðu lagi ef aðeins er hægt að halda starfsemi þeirra áfram í núverandi húsnæði. Það er einfaldlega ekki hægt að gera of mikið og ekkert er það sem við eigum sem ekki má fórna í þeirri viðleitni að halda starfi þeirra áfram og tryggja störf þeirra sem þar starfa.

Þó í heilan áratug þurfi verkamaður á Íslandi að vinna í tvo klukkutíma til að eiga fyrir einum kaffibolla á Strikinu í Kaupmannahöfn þá er það vel þess virði að halda gengi Íslensku krónunnar í lægstu lægðum þann áratug ef aðeins bankarnir okkar þrír fái starfað áfram.

Með núverandi gengisskráningu þá erum við Íslendingar lægst launaða þjóð í Vestur Evrópu. Það skiptir engu máli þó svo verði næsta áratuginn ef aðeins bankarnir okkar þrír fái starfað áfram.

Þó gengið hafi lækkað um 50% og innfluttar vörur og erlend lán því hækkað um 100% á síðustu 12 mánuðum með tilheyrandi verðbólgu og hækkun vísitölutryggðra fasteignalána þá skiptir það engu máli ef aðeins bankarnir okkar þrír fái starfað áfram.

Þó öll okkar öflugustu orkufyrirtæki, sjávarútvegsfyrirtæki og sveitarfélög fari í gjaldþrot og lendi í höndum erlendra lánadrottna sinna vegna gengisskráningarinnar þá skiptir það engu máli ef aðeins bankarnir okkar þrír fái starfað áfram.

Til að tryggja þetta er ekkert gjald of hátt og engin fórn of stór.

Megi bankarnir okkar blómstra sem aldrei fyrr og færa okkur auðleg, velsæld og virðingu um heim allan, hér eftir sem hingað til. 

Ekki má ekki standa á þjóðinni að færa þær fórnir sem þarf til að svo megi verða.

 

Mynd: Okvegur riðinn með Skjaldbreið í baksýn.

 

Gjaldeyrishöft hugsanlega nokkur ár í viðbót

Svisslendingar forhertir fjármálaglæpamenn

Við lestur þessarar fréttar þá áttar maður sig á því að Íslenskir bankamenn og Íslensk stjórnvöld eru eins og börn í samanburði við þá forhertu glæpamenn sem stýra og stjórna Sviss og Svissnesku bönkunum. Stjórnvöld í Sviss og Svissnesku bankarnir halda hlífiskildi yfir öllum þeim lögbrjótum þessa heims sem velja að geyma peningana sína í skjóli Svissnesku bankna og láta ríkisstjórn Sviss vermda fé sitt með kjafti og klóm.

Sviss hefur aldrei orðið að fullu hluti af Evrópu. Peningar spilla og Svissnesk stjórnvöld og bankamenn eru gjörspilltir og líta á það sem hlutverk sitt í lífinu að vernda glæpamenn sem geyma fé sitt í bönkunum þeirra. Þeir vilja ekki lúta lögum og reglum Evrópu og annarra réttarríkja en hafa valið sér það hlutskipti að standa utan við önnur réttarríki. Þeir hafa valið að þjónusta þjófa og glæpamenn.

Græðgi Svissneskra bankamanna hefur þó líklega borið þá af leið þegar þeir ákváðu að setja upp útibú í Bandaríkjunum til að auðvelda Bandaríkjamönnum að fela peningana sína fyrir þarlendum yfirvöldum.

Vonandi tekst Bankaríkjamönnum að brjóta á bak aftur þessa glæpamannabanka og bakhjarl þeirra, Svissnesku ríkisstjórnina.

Vonandi verður þetta til þess að tekið verði á öllum þeim skattaskjólum og aflandseyjum sem starfrækt eru víða um heim í skjóli stjórnvalda á þessum stöðum. Fyrir utan Svisslendinga fara þar fremstir í flokki hér í Evrópu, Bretar og Lúxemborgarar. Siðblindir bankamenn með spillt stjórnvöld sem sinn bakhjarl er ekki góð blanda.

Vonandi var það ekki Sviss sem menn horfðu á sem fyrirmynd hér fyrir nokkrum árum þegar þeir töluðu um að gera Ísland að fjármála- og bankaveldi.

Guði sé lof fyrir bankahrunið ef það kom í veg fyrir að Ísland endaði á botninum í samfélagi þjóðanna með þjóðum eins og Sviss.

Guð forði okkur frá því að bankamenn og þeirra fyrirmyndarríki verði á ný hafin til vegs og virðingar í Íslensku samfélagi.

 

 

Vilja fresta réttarhöldum um UBS