Eru áherslur ríkistjórnarinnar í ríkisfjármálunum boðlegar?

Áherslurnar í fyrstu fjárlögum þessarar ríkistjórnar eru einfaldar. Þær felst í því að hækka skatta, skera niður framkvæmdir og halda ríkisrekstrinum að öðru leiti óbreyttum.

Eftir höfðinu dansa limirnir og þetta plan hafa sveitarstjórnir um land allt tekið upp. Ríki og sérstaklega sveitarfélögin hæla sér af því að í mestu kreppu á Íslandi hafi þau ekki sagt upp einum einasta starfsmanni. Frekar safna þau skuldum. Það má safna skuldum til að standa undir rekstri en það má ekki taka lán til að fara í gang með  arðbærar framkvæmdir.

Á nýliðnu ári var ríkistjóður rekinn með 150 milljarða króna halla. Í ár er ætlunin að reka ríkissjóð með 90 milljarða króna halla.

Þegar lesin eru yfir fjárlögin fyrir 2010 þá er ljóst að það eru fyrst og fremst framkvæmdir og viðhald sem skera á niður. Sama er uppi á teningnum hjá sveitarfélögunum. Bygginga- og verktakastarfsemin í landinu er látinn taka allt höggið í niðurskurði hins opinbera á árinu 2010. Fyrir tveim árum voru 17.000 manns starfandi í bygginga- og verktakastarfsemi. Í dag eru starfandi í greininni milli 2.000 til 3.000 manns og fer hratt fækkandi.

Á sama tíma hefur fáum ef nokkrum opinberum starfsmönnum verið sagt upp störfum. Í fjárlögum ríkisins fyrir 2010 er ekkert tekið á þeirri gríðarlegu útþenslu hins opinbera sem varð í góðærinu. Fyrir utan niðurskurðinn til framkvæmda þá fá ráðuneytin öll nánast sömu krónutölu til ráðstöfunar í ár og í metfjárlögunum frá 2009. Niðurskurðurinn í öllu heilbrigðiskerfinu er minni en niðurskurðurinn bara til vegagerðar. 

Við erum að láta ríkið safna gríðarlegum skuldum, við erum að auka verulega skattheimtu á almenning og fyrirtæki, við erum að leggja heila atvinnugrein í rúst, allt til þess að geta haldið í útblásið ríkisbákn góðæristímans.

Eru þessar áherslur boðlegar?

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Nauðsynlegt að hækka skatta

Fellum Icesave þá verða Bretar, ekki við, að biðja um nýjar viðræður.

Nú þarf stjórn og stjórnarandstaða að ná saman um hvernig standa á að því að leiða þetta Icesave mál til lykta í ljósi breyttra tíma.

Bretar og Hollendingar líta svo á að þeir eru með samþykktan samning í höndunum. Það er vonlaust mál á núverandi tímapunkti að óska eftir nýjum samningaviðræðum jafnvel þó reynt verði tefla fram einhverjum sáttasemjara. Þetta var fær leið í haust, ekki nú.

Sú leið sem ég vil sjá stjórn og stjórnarandstöðu sameinast um er eftirfarandi:

• Við höldum hér þjóðaratkvæðagreiðslu og við fellum þennan Icesave-2 samning með sóma.
• Bretar og Hollendingar voru búnir að hafna Icesave-1 vegna þeirra fyrirvara sem þar voru. Ef við fellum Icesave-2 þá er engin ríkisábyrgð lengur til staðar á neinu.
• Vilji Bretar og Hollendingar fá slíka ríkisábyrgð á þeim lánasamningi sem þeir hafa þegar gert og undirritað við Tryggingasjóð innlánseigenda þá verða þeir að koma og biðja Íslensk stjórnvöld um viðræður um slíka ábyrgð. 
• Í framhaldi af þeim mikla viðsnúningi sem er orðin í afstöðu heimsbyggðarinnar í þessu máli, samanber viðhorfin sem komu fram í Silfri Egils í gær, afstöðu allra helstu viðskiptablaða Bretlands sem halda því blátt áfram fram að Íslendingar eiga ekki að borga krónu, þá eiga Íslensk stjórnvöld að ganga treg til nýrra viðræðna um slíka ábyrgð.
• Látum Breta og Hollendinga hafa frumkvæði að því að hafa samband og óska eftir viðræðum. Vonandi bara að það líði eitt eða tvö ár þar til þeir hafa samband. Þá erum við komin út úr samstarfinu við AGS. Þær viðræður eiga þá að fara fram á Íslandi. Þær viðræður eiga í öllu falli ekki að fara fram á Bretlandi eða Hollandi.
• Í þessum nýju samningaviðræðum eigum við að taka inn viðræður um  fjárhagstjónið sem hér varð þegar Bretar beittu hryðjuverkalögum í október 2008 á Seðlabanka Íslands, Kaupþing og Landsbankann og frystu allar eignir þessar banka inni á Bretlandi, þar á meðal gull- og gjaldeyrisforða ríkisins sem þar var geymdur. Það tjón má meta svipað og ef Bretar hefðu sent hingað sprengjuflugvélar og jafnað hálfa Reykjavík við jörðu. Okkur ber skylda til að krefjast bóta vegna þess tjóns sem hryðjuverkalögin hafa valdið, þar með talið fall Kaupþings. Gleymum því ekki að við veðjuðum á að Kaupþing myndi ekki falla. Seðlabankinn lánaði Kaupþingi stærsta lán Íslandssögunnar nokkrum dögum áður en Bretar felldu bankann með hryðjuverkalögum.

Í nýjum samningaviðræðum sem við færum í að ósk Breta eigum við að bjóða þeim eftirfarandi:

• Bretar láta Icesave niður falla. Á móti láta Íslendingar allar kröfur niður falla vegna þess fjárhagstjóns sem hér varð þegar Bretar settu á okkur hryðjuverkalög. 

Er þetta ekki sanngjörn og eðlileg leið til að ljúka þessu máli?

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Mjög gott skref

Látum greiningarfyrirtækið Fitch Ratings ekki hræða okkur.

Sérkennileg eru þessi rök framkvæmdastjóra greiningarfyrirtækisins Fitch Ratings sem lækkaði nýverði lánshæfismat ríkisins. Við þekkjum öll hvernig þetta sama greiningarfyrirtæki gaf íslensku bönkunum hæðstu einkunnir misserin og árin fyrir hrun. Við vitum öll að þetta fyrirtæki vanmat stöðu bankana algjörlega. Allt sem þetta fyrirtæki sagði og gerði misserin og árin fyrir hrun reyndist tóm vitleysa.

Það sem mig undrar er að þetta fyrirtæki skuli enn vera starfandi. Það sem mig undrar er að enginn skuli hafa lögsótt þetta fyrirtæki fyrir að gefa út jafn villandi mat á stöðu íslensku bankana og raun bar vitni. Án efa hafa þúsundir aðila, innlánseigendur, lánadrottnar og viðskiptaaðilar, tapað stórfé á því að trúa því mati sem þetta greiningarfyrirtæki lagði á íslensku bankana þegar fyrirtækið gaf íslensku bönkunum hæstu matseinkunnir. Bera þessi greiningarfyrirtæki ekki neina ábyrgð á því  sem þeir bera borð fyrir almenning?

Rökin sem Fitch ber núna á borð fyrir okkur og eiga að skýra ástæður þess að fyrirtækið lækkaði lánshæfismat ríkisins niður í ruslflokka halda hvorki vatni né vindum.

Höfum þetta hér á hreinu: Lánshæfi minnkar eftir því sem skuldir er auknar. Lánshæfi eykst eftir því sem skuldir er greidar upp eða lækkaðar.   

Auðvita mun lánshæfismat Íslands hækka í bráð og lengd hafni þjóðin Icesave að einhverju eða öllu leyti og minnkar þannig þær skuldir sem ríkið þarf að borga.

Látum ekki aðila sem við vitum að er ekki hægt að treysta hræða okkur og hafa áhrif á okkur.

 

Fjármögnun sett í uppnám

Stöðugt fjölgar í hópi bresks áhrifafólks sem er í okkar liði.

Í gær var það ritstjóri áhrifamesta viðskiptablaðs Bretlands, The Financial Times of London. Í dag er það viðskiptaritstjóri breska blaðsins Observer. Allt þetta fólk tekur nú upp hanskann fyrir Íslenska þjóð eftir að 25% atkvæðisbærra manna á Íslandi undirritaði áskorun InDefence til forsetans og í framhaldi af því synjun forsetans á Icesave-2 lögunum.

Áhrifamestu viðskiptablöð Bretlans styðja nú málstað Íslands. Það sem meira er, allt þetta fólk krefst þess fyrir okkar hönd að við eigum ekki að bera ábyrgð á þessum Icesave reikningum.

Allt þetta fólk sér ranglætið í því að draga á skattgreiðendur á Íslandi til ábyrgðar fyrir glæfraspil einkarekinna banka.

Vonandi að ríkisstjórn Íslands sjái þetta ranglæti líka og fari að tala hér heima og erlendis á sömu nótum og áhrifamestu blöð Bretlands. 

 

Telur ósanngjarnt að láta almenning greiða

Um allan heim er nú hrópað: Íslendingar eiga ekki að borga!

Stöðugt bætist í hóp þeirra erlendu manna og kvenna sem sem segja að okkur Íslendingum ber ekki að borga krónu vegna þessa Icesave máls. Nú er það dálkahöfundur hjá breska blaðinu Telegraph.

Við verðum að átta sig á því að ef við látum allar þessar innihaldslausu hótanir Breta um að þeir muni reka okkur úr EES, EFTA, NATO, úr alþjóðasamfélaginu o.s.frv. eins og vind um eyru þjóta þá er samningsstaða okkar mjög sterk í þessu máli.

Þetta vita Bretar.

Þess vegna hafa þeir gengið svona hart fram í að klára málið svo fljótt sem verða má. Nú er staða Breta öll að breytast. Þeir eru að átta sig á því að þeir geta ekki beitt AGS fyrir sig í málinu ef Norðurlöndin lána okkur. Ekki má gleyma því að við erum þegar komin með um helminginn af láninu frá AGS í hús.

Þetta vita Bretar.

Þeir vita að þessar hótanir, þetta er allt moðreykur hjá þeim. Þeir vita að þeir léku illa af sér þegar þeir borguðu breskum innistæðueigendum út allar þessar innistæður án samráð við okkur. 

Þeir banka svo upp á hjá nágranna sínum og krefjast þess að nágranninn borgi fyrir það að þeir voru að afla sér vinsælda. Þetta mál er allt ein barnaleg mistök af hálfu Breta frá upphafi til enda og þetta vita Bretar. 

Í dag er staðan þannig að öllum er ljóst að þessar hótanir þeirra eiga ekki við nein rök að styðjast. Að þeir geti einangrað okkur alþjóðlega vegna þessa máls er eins og hvert annað bull. Þar fyrir utan er fjöldi fræðimanna, almenningur og stjórnmálamenn í Evrópu byrjaður að taka undir þau sjónarmið að við eigum ekki að borga krónu vegna þessa máls. Þessi grein í dag í Telegraph er bara ein af mörgum.

Ef við fellum þetta mál í Þjóðaratkvæðagreiðslu þá eigum við ekki að hafa frumkvæði að frekari samningaviðræðum við Breta. Þegar þeir svo koma og óska eftir viðræðum eftir hálft ár, eitt ár eða tvö ár þá eigum við að taka kurteislega á móti þeim. Þær viðræður eiga allar að fara fram hér á Íslandi, gjarnan á Akureyri eða Egilsstöðum. Tekjur vegna þessara viðræðna, hótelgisting, matur, drykkur o.s.frv. á að renna í vasann á hóteleigendum á Akureyri eða Egilstöðum.

Í þeim viðræðum á útgangspunktur okkar að vera sá sem Eva Joly kynnti Hollendingum nú í vikunni. Sjá hér og hér og hér og hér og hér.

Og af því að við viljum vera sanngjörn þjóð og viljum koma til móts við Breta í málinu þá eigum við að bjóða þeim eftirfarnandi:

• Þið látið Icesave niður falla og við látum bótakröfur vegna þess að Bretar settu á okkur hryðjuverkalög niður falla.

Fjárhagstjónið sem varð vegna þess að Bretar beittu hryðjuverkalögum á Seðlabanka Íslands, Kaupþing og Landsbankann og frystu allar eignir þessar banka inni á Bretlandi, þar á meðal gull- og gjaldeyrisforða ríkisins sem var geymdur þar, má meta svipað og ef þeir hefðu sent hingað sprengjuflugvélar og jafnað hálfa Reykjavík við jörðu. 

Sanngjarnari samning geta Bretar í dag ekki vænst að fá.

Mynd: Mógilshnjúkar og Skálafell til hægri. Loftmyndirnar með pistlunum hér fyrir aftan voru teknar úr flugvél Flugfélags íslands á flugleiðinni milli Rvk og Egilsstaða.

 

Telegraph: Engin ástæða til að Íslendingar greiði

Reynir ríkisstjórnin að stöðva lýðræðisumbætur forsetans?

Ef ríkistjórnin ætlar að breyta þjóðaratkvæðagreiðslunni um Icesave í flokkspólitíska kosningu um líf eða dauða ríkisstjórnarinnar þá er það aðför að ekki bara þessari þjóðaratkvæðagreiðslu heldur öllum þeim þjóðaratkvæðagreiðslum sem hér verða vonandi haldnar á komandi árum.

Að breyta þjóðaratkvæðagreiðslu í flokkspólitíska kosningu um líf og dauða ríkisstjórnarinnar er aðför að lýðræðinu í landinu og því beina lýðræði sem forsetaembættið hefur staðið fyrir að koma hér á.

Það er eitur í beinum stjórnmálaflokkana og þeim valdaklíkum sem á bak við þá standa ef auka á beint lýðræði í landinu. Þjóðaratkvæðagreiðslur þar sem fólkið í landinu fær að ráða er eitthvað sem má ekki verða. Valdaklíkur flokkana vilja halda völdunum í höndum þingmanna sem þeir velja sem sína fulltrúa í lokuðum prófkjörum, á fundum sem kerfisbundið er smalað á eða einfaldlega með uppstillingu.

Þannig helst valdið innan ákveðins þröngs hóps vandlega valinna forystumanna sem skipa efstu sætin á listum flokkana. Þessir "sérvöldu" þingmenn sitja í þessum forystusætum árum og átatugum saman og deila og drottna með valdaklíkum flokkana. Þegar þessir þingmenn svo hætta seint og um síðir eru gjarnan valdir í starfið aðstoðarmenn þeirra, synir eða dætur. Fólk sem kann "The trick of the trade". Þannig hefur þetta alltaf verið og þannig vilja menn hafa þetta áfram.

Ef rétt er eftir viðskiptaráðherra haft þá er ljóst að núverandi stjórnvöld ætla sér að standa vörð um þessi völd flokkana og koma í veg fyrir að hér þróist beint lýðræði og þjóðaratkvæðagreiðslur verið í framtíðinni hluti af eðlilegum stjórnarháttum á Íslandi þar sem einstaka mál er lagt til úrskurðar fyrir þjóðina.

Velji ríkistjórnin að breyta væntanlegri þjóðaratkvæðagreiðslu í flokkspólitíska kosningu þá er það bein aðför að þeim lýðræðisumbótum sem kallað hefur verið eftir og forsetinn er að koma á með því að virkja synjunarvald forseta samkvæmt ákvæðum stjórnarskrárinnar.

Mynd: Séð yfir til Þingvalla, Botnsúlna og Ármannsfells.

 

 

Gylfi: Stjórnin frá ef Icesave fellur

Voru rökin fyrir því að samþykkja ætti Icesave-2 byggð á vanmati?

Frá því forsetinn synjaði Icesave-2 lögunum staðfestingar þá hafa nær öll rök ríkisstjórnarinnar í málinu fallið. Ekkert af því sem ríkisstjórnin sagði að myndi gerast hafnaði þjóðin Icesave samningnum, hefur gerst.

Þvert á móti hafa fjöldi aðila, ritstjórar stórblaða, fræðimenn, stjórnmálamenn og nú síðast Eva Joly komið fram og sagt ákvörðun forsetans rétta. Meðal þeirra er ritstjóri víðlesnasta viðskiptablaðs heims, Financial Time of London. Þannig má áfram telja.

Að vísu lækkaði breskt matfyrirtæki lánshæfismat ríkisins um einn flokk. Hvort menn eru í neðsta sæti eða því næst neðsta skiptir ekki máli í ensku úrvalsdeildinni frekar en á þessum matslista. Staðan er í báðum tilfellum mjög slæm. Enda metur formaður Sambands íslenskra sveitarfélaga stöðuna þannig í fréttum dagsins. Segir þetta skipta sveitarfélögin engu máli.

Fyrir utan þessa lækkun hjá einu matsfyrirtæki þá gerðist ekkert af því sem ríkisstjórnin hafði sagt að gerðist yrði þessi Icesave samningur ekki samþykktur.

Þvert á móti þá liggur eftirfarandi fyrir eftir synjun forseta:

• Fulltrúi Alþjóða gjaldeyrissjóðsins, AGS, staðhæfir að þetta Icesave mál hafi engin áhrif á starf sjóðsins hér að landi.
• Fjármálaráðherra Noregs staðhæfir að Norðmenn muni lána Íslendingum óháð Icesave.
• Breski utanríkisráðherrann fullyrðir að Breta muni ekki beita sér gegn Íslendingum á vettvangi AGS eða í Evrópusambandinu.
• Almenningur í Bretlandi og Hollandi er meira og minna á sveif með Íslendingum.

Var mat ríkisstjórnarflokkanna á stöðunni svona kolrangt?

Stendur eitthvað eftir af þeim rökum í þessu máli sem ríkisstjórnin lagði á borð fyrir þjóðina?

Hefur ríkisstjórnin algjörlega vanmetið stöðu sína og þjóðarinnar í þessu Icesave máli?

Mynd: Botnsúlur.

 

Staða forseta og stjórnar óbreytt

Víða klappað fyrir Íslandi og Forseta Íslands.

Þau viðbrögð sem ég hef orðið var við erlendis vegna ákvörðunar Forseta Íslands að hafna Icesave lögunum er almennt á jákvæðum nótum. Gildir það jafn um bankamenn í Kanada og hagfræðiprófessora í Danmörku. Menn segja þessa ákvörðun þá einu réttu í stöðunni.

Þá hef ég heyrt að menn hafi tekið þessari frétt með húrrahrópum og klappi í Arabaheiminum.

Það er ljóst að víða er nú horft til Íslands. Smáþjóðar sem stendur uppi í hárinu á stórveldum Evrópu. Smáþjóðar sem setur þessum löndum stólinn fyrir dyrnar og segir, hingað og ekki lengra.

Þessar stjórþjóðir verða nú að beygja sig fyrir þeim lýðræðislegu leikreglum sem eru í gildi hjá þeirri þjóð sem býr við elstu lýðræðishefð í Evrópu.

Þjóðir um allan heim munu nú fylgjast með þegar elsta samfellt starfandi þing í heimi tekur þetta mál og ber undir þjóðina í þjóðaratkvæðagreiðslu. Þetta mál hefur þegar vakið heimsathygli og það mun vekja enn meiri athygli þegar nær dregur atkvæðagreiðslunni. Þegar kosið verður þá verður Ísland á ný miðpunktur fjölmiðlaumræðunnar í heiminum.

Heimurinn allur mun fylgjast náið með hvernig þessi gamla lýðræðisþjóð mun afgreiða þetta mál. Og það verður ekki slæm landkynning að komast með þeim hætti í heimspressuna.

Heimsbyggðin öll mun fylgjast með þegar þjóðin sjálf verður látin taka ákvörðun um það hvort þessi breyttu lög taka gildi sem fella niður það efnahagslega skjól sem þjóðin hafði í þeim Icesave lögum sem þingið var búið að samþykkja í ágúst og forseti staðfesta.

Almenningur um allan heim er að fylgjast með þessu máli og hann mun fylgjast með hvernig atkvæðagreiðslan fer fram og hver niðurstaðan verður. Að þessu loknu verður án efa spurt víða um heim: Af hverjum fáum við ekki líka að kjósa um okkar erfiðu mál í beinni þjóðaratkvæðagreiðslu eins og Íslendingar?

Eitt er víst að við eigum víða vini og þeim fer ekki fækkandi eftir þessa neitun forsetans.

Mynd: Næst er fjallið Skriða, þá Skjaldbreiður. Efst til vinstri er Ok, fyrir miðju Þórisjökull, til hægri sést í Geitlandsjökul.  

 

Kurteis og hófstillt mótmæli

Forsetinn gefur þjóðinni aðgang að beinu lýðræði í gegnum forsetaembættið.

Í dag er mikill gleðidagur fyrir lýðræðissinna á Íslandi sem hljóta að fagna þeim lýðræðisumbótum sem forsetinn hefur endanlega innleitt hér á landi. Með því að forsetinn synjar nú lögum staðfestingar í annað sinn á fimm árum eftir að hafa fengið um það tugþúsundir áskorana þá höfum við Íslendingar eignast í dag gríðarleg lýðræðisréttindi. Við höfum fengið staðfestingu á því að lýðréttindi sem við áttum ekki fyrir örfáum árum, slík réttindi eigum við í dag. Forsetinn hefur opnað þjóðinni leið að beinu lýðræði í gegnum forsetaembættið og ákvæði  Stjórnarskrárinnar um málskotsrétt forseta.

Það að forsetinn hefur ákveðið að fara að óskum 25% atkvæðisbærra manna í landinu og senda Icesave lögin í þjóðaratkvæðagreiðslu er mikill sigur fyrir lýðræðið í landinu.

Það fólk sem ég hlustaði á í hádegisfréttum útvarpsins og gagnrýndi harklega þessa ákvörðun forseta, það fólk verður að átta sig á því að það á ekki að beina gagnrýni sinni að forsetanum. Þetta fólk á að gagnrýna fjórða hvern kjósanda í þessu landi. Þetta fólk á að gagnrýna þessa 25% kjósenda sem skoruðu á forsetann að vísa málinu til þjóðarinnar.

Vilji menn gagnrýna forsetann fyrir eitthvað þá á að gagnrýna hann fyrir að opna þjóðinn leið að beinu lýðræði í gegnum forsetaembættið.

• En er það ekki einmitt það sem þjóðin hefur verið að kalla eftir?
• Að geta kosið beint um ákveðin mál?
• Að þjóðin geti kallað eftir að ákveðin mál verði sett í þjóðaratkvæði?

Forsetinn hefur nú orðið við þessari ósk og gert forsetaembættið að farvegi fyrir beint lýðræði í landinu. Ég fagna því og það hljóta allir lýðræðissinnar að gera.

Auðvita á ekki að skipta máli hvaða mál er "tækt" í slíka atkvæðagreiðslu. Það eitt skiptir máli að ef 10% til 20% þjóðarinnar óskar eftir að fá að kjósa um málið þá á þjóðin að fá að kjósa um málið. Út á það gengur lýðræði. Þjóðin á að fá að ráða.

Þar fyrir utan þá er ábyrgðin á því að þetta Icesave mál er komið í þessa stöðu ekki á ábyrgð forsetans. Ábyrgðin á því að þetta mál er komið í þessa stöðu er tveim aðilum að kenna:

Í fyrsta lagi er ábyrgðin ríkisstjórnarinnar. Ábyrgðin er ríkisstjórnarinnar að hafa farið fram með þannig mál að 25% kjósenda rís upp á afturlappirnar og heimtar þjóðaratkvæðagreiðslu.

Í öðru lagi er ábyrgðin Breta og Hollendinga sem hafa gengið allt of hart fram í þessum samningum og breytt samningi sem átti að vera hefðbundinn milliríkjasamningur í það að vera nauðasamningur. Nauðasamningur sem þeir vissu að stór hluti þjóðarinnar gæti aldrei sætt sig við. Af hverju Bretar og Hollendingar völdu að niðurlægja okkur Íslendinga eins og gert er í þessum Icesave samningi er mér óskiljanlegt. Bretar og Hollendingar geta sjálfir kennt sér um hvernig þetta mál er nú komið.

Mynd: Kálfstindur er næst og Eldborg til hægri. Sér yfir á Hlöðufell og Þórisjökul. Aftan við Þórisjökul til vinstri er Ok en Geitlandsjökull til hægri. Langjökull nyrst. 

 

Staðfestir ekki Icesave-lög

The President of Iceland has the Executive Power .

Politicians in Iceland are now trying to downgrade the power that the Icelandic Constitution has trusted to The President of Iceland. According to the Constitution the President has the Executive power in Iceland. The Constitution of Iceland, paragraph 21, also specifically instructs that it is the President of Iceland that has the authority in Iceland to sign contracts with foreign States. It is clear that many politicians here in Iceland do not like that The Constitution put so much power to the President. They want to have neutral President that allows them to go on whit their own business, even though 70% of the population is against their decisions and 25% of Voters in Iceland has pleaded to the President to stop these politicians. The politicians want to have here Presidents like the former presidents were. President that never did use the powers the Constitution trusted them for. We have to go back to President Sveinn Björnsson to find Icelandic President that did use his powers. Sveinn Björnsson was the first president of the Republic of Iceland, 1944 – 1952. He was a very active President like the one we have now.

Because of these inactive and neutral President for over four decades it has become as a surprise to politicians here in Iceland when our present President has used for the first time his powers according to the Constitution 2004 and intervened with affairs of the Icelandic cabinet and refused to sign laws regarding the media after 32.0000 Icelanders had signed a pelage to him. Until 2004 The Ministers in Iceland had had their ways for so many years and never had to answer to anyone except to their own parties. The Ministers in Iceland had always been on top of things, always on the top of the food chain when their party was selecting their candidates.

According to the Icelandic Constitution the Parliament and the President have the power to set laws and legislation in Iceland. The Parliament sets the law and the President has to accept these laws. If the President refuses to accept these laws the Parliament has to take it back or send these laws for a special national election where these laws are voted upon.

In Iceland the Parliament has the legislation power. In Iceland the Parliament and Parliament Member have, according to the Constitution, no Execution power. The President has the Execution power. The President chooses / accepts Cabinet Member and they take their powers from him. The President has the power to put them in Office and he has the power to make them resign. In The Constitution there is no mention of that Cabinet Member have to be a Parliament Members. On the contrary, today there are two members of the Cabinet that are not Parliament Members, the Minister of Justice and the Minister of Business and Banks. These two have never been active in politics and have never run for Office.

During this four decades when the President of Iceland was neutral in Office, the President and the Prime Minister had their offices together in the same small building, the Old Prison at Lækjargata, where we still keep our Prime Minister. The President has moved his offices to another location. During these decades where the President and the Prime Minister where in the same building and sheared the same office the President of Iceland was not very visible and he never utilized his powers. The Prime Ministers that where in Office during these decades where both efficient and hard working. These Prime Ministers they gradually took over the President Office and the Powers of the President and they made these powers their own.  The public and the President where told that the President should be a Figure of State and a Union Symbol for the country and let the fairs of the State to the Prime Ministers and other Ministers that should all be Parliament Members. This is not how thing should be according to the Constitution.

These former Presidents that let this happened and drained the President Office of its power and handed it over to the Cabinet that during this time were all Parliament member, these Presidents are responsible for that here in Iceland the Executive Power and the Legislation Power blended together and has become one power. This mixture, the Executive power and the Legislation power is today in the hands of the Cabinet and its Ministers. This becomes even more tragic when it is informed that it is the Minister og Justice that decides which Judges are to be hired in all the Courts in Iceland. All Judges in Iceland are politically handpicked by a political power that has engulfed both the Execution Powers and the Legislations Powers here in Iceland. The separation of powers as we know it from the time of ancient Greece has almost washed out here in Iceland. This has results in an unprecedented power held by the Minister in the Cabinet. Especially have party leaders in the Cabinet become powerful. It is them that decide which Parliament Members they take into the Cabinet as Minister. These Ministers have full control of the Parliament and all the Executive Powers of the President. A perfect dream for a politician.

To fight this the people of Iceland have but one alternative. The President we elect every four year has to live up to his role in the Constitution. When the Parlament and the Cabinent has faild us it is through the Constitutional power of the President we now try to stop this unacceptable Icesave contract. 25% of all Voters in Iceland have pledged to the President to stop this nonsense.

Demands for renewing the Constitution getting clear definition where the Execution power is separated from the Legislation power is growing louder and louder.

Pitchure: Jarlhettur, Hagavant and Langjökull .

Er forsetinn að búa sig undir að skipa hér utanþingsstjórn?

Maður gengur nú undir manns hönd við að reyna að gera eins lítið og hægt er úr þeirri staðreind að samkvæmt stjórnarskrá er forsetaembættinu falið að fara með framkvæmdavaldið og skv. 21. grein stjórnarskrárinnar er forseta, ekki Alþingi, falið umboð þjóðarinnar að gera samninga við erlend ríki. Ljóst er að mörgum stjórnmálamönnum er mikill þyrnir í augum það mikla vald sem stjórnarskráin felur eina embættismanni ríkisins sem þjóðin fær að kjósa í beinni kosningu á fjögurra ára fresti.

Alþingsmenn þykjast þess jafnvel umkomnir að geta skipað handhafa framkvæmdavaldsins fyrir verkum og krefjast þess að forseti skrifi tafarlaust undir Icesve lögin.

Háskólakennarar sem eru yfirlýstir stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar þykjast sjá þess staf í stjórnarskrá að staðfesti forseti ekki lög innan tveggja til þriggja daga frá því forseti fær þau í hendur þá sé forseti að brjóta stjórnarskrána. Hvergi finnst þó stafkrókur um slíkan tímaramma í stjórnarskránni.

Ótrúlegt er að heyra menn tala með þessum hætti. Það er eins og þessir menn hafi ekki lesið stjórnarskrána og átti sig ekki á því að samkvæmt stjórnarskrá er forseti handhafi framkvæmdavaldsins. Forseti lætur ráðherra framkvæma vald sitt. Ráðherrar þiggja vald sitt frá forsetaembættinu. Ráðherrar þiggja vald sitt ekki frá Alþingi.

Alþingi fer með löggjafarvaldið. Samkvæmt stjórnarskrá eru þingmenn ekki kosnir á þing til að fara með framkvæmdarvaldið. Í Alþingsikosningum er samkvæmt stjórnarskrá ekki verið að veita þingmönnum umboð til að fara með framkvæmdavaldið. Þingmenn fara með löggjafarvaldið. 

Samkvæmt stjórnarskrá er þjóðin í forsetakosningum að veita forseta umboð til að fara með framkvæmdavaldið. Hvort það eru svo þingmenn eða utanþingsmenn sem fara með vald forseta sem ráðherrar, það er á hendi forseta að ákveða / samþykkja.

Einhverjar hefðir, venjur og almennur skilningur sem varð milli einstakra forseta og ákveðinna forystumanna í stjórnmálum hér á árum áður sem mótaðast kannski mest af því að embættin voru þá með skrifstofur í sama húsi getur aldrei orðið stjórnarskránni yfirsterkari. Við getum ekki stýrt og stjórnað þessu samfélagi á grunni þeirra hefða og venja sem mynduðust á sínum tíma í samstarfi þeirra Vigdísar Finnbogadóttur forseta og Steingríms Hermannssonar forsætisráðherra. Við höfum stjórnarskrána til að segja okkur til um það hvernig þessi samskipti eiga að vera.

Stjórnarþingmenn standa fyrir endalausum hótunum og hóta sem aldrei fyrr forseta og almenningi. Þeir hóta því að verði Icesave lögin ekki tafarlaust staðfest þá munu himin og jörð farast. Of langt mál er að fara að telja upp allar þær hótanir sem stjórnarliðar ásamt Bretum og Hollendingum hafa haft uppi verði Ivesave málið ekki tafarlaust afgreitt. Eitt er þessum hótunum öllum sammerkt, allar eiga þær sér litla stoð í raunveruleikanum. Ekkert hrun varð á mörkuðum nú í morgun eins og varaformaður fjárlaganefndar Alþingis var búinn að "lofa" að mundi verða skrifaði forseti ekki undir lögin fyrir opnun markaða í dag. Þetta með hrunið í morgun var jafn innistæðulaus hótun eins og aðrar hótanir sem stjórnarliðar hafa haft uppi í þessu máli.

Það gleður mig að forsetinn skuli ekki hafa látið undan þessum hótunum.

Það gleður mig að forseti lætur slíkan málflutning ekki hafa áhrif á sig frekar en hann hefur haft áhrif á þessi 25% atkvæðisbærra manna og kvenna sem hafa ekki farið á taugum þrátt fyrir fordæmalausar hótanir Breta og Hollendinga  og stendur enn óbugaður í þessum efnahagsstormi sem hér hefur geisað. Þessi 25% atkvæðisbærra manna og kvenna sem hafa skorða á forseta að synja nýjustu útgáfu á Icesave lögunum staðfestingar.

Vonandi bara að forsetinn taka sér góðan tíma fram eftir vikunni til að skoða þetta mál. Hann þarf að láta skoða og flokka þessar undirskriftir og fá þær tölur staðfestar sem InDefence lagði fyrir hann. Það mun taka tíma og ekki forsvaranlegt annað en láta kanna þessar undirskriftir, hvort heldur hann staðfestir eða synjar. Eins er ekki óeðlilegt að hann kalli til álitsgjafa sér til ráðuneytis varðandi þá þætti málsins sem hann vill fá nánari skýringar á.

Eins þarf að undirbúa næstu skref velji forseti að synja lögunum staðfestingar.

Trúlegt er að synji forseti lögunum staðfestingar þá má búast við að hér skelli á stjórnarkreppa. Forseti þarf því að vera með mótaða ef ekki tilbúna utanþingsstjórn sem forseti mun þá skipa. Utanþingsstjórn sem gæti tekið við stjórnartaumum hér innan viku frá því núverandi stjórn segir af sér. 

Eðlilegt væri að slík utanþingsstjórn sæti í það minnsta í rúmt ár þannig að kosið yrði vorið 2011. Alþingiskosningar væru þá ekki að trufla sveitarstjórnarkosningarnar sem fara fram á þessu ári. Það er heldur ekki gott ef sveitarstjórnar- og alþingiskosningar koma upp á sama tíma að fjórum árum liðnum. 

Ný búið er að samþykkja fjárlög þannig að slík utanþingsstjórn þarf ekki að leggja nein stjórnarfrumvörp fyrir þingið. Þingið hefur fjárveitingarvaldið og slík utanþingsstjórn þyrfti í raun fyrst  á Alþingi að halda í haust til að fá fjárlögin fyrir næsta ár samþykkt. Engin ástæða er til að ætla annað en að slík utanþingsstjórn ætti gott samstarf við þingið og það yrði myndaður meirihluti á Alþingi um lagabreytingar sem þingmenn teldu nauðsynlegar og vildu afgreiða fram að kosningum, þar með talin fjárlög fyrir næsta ár. Alþingi færi þá kannski loksins að samþykkja eitthvað af þessum góðu þingmannafrumvörpum sem sitjandi ríkisstjórnir hafa alltaf nær undantekningalaust hafnað og fellt. Forsetinn hefði svo í hendi sér að samþykkja og synja þeim lögum sem þingið samþykkir. Lögum sem forseti hafnar yrði vísað til þjóðarinnar.

Með þessu myndu stjórnmálaflokkarnir missa mikil völd og beint lýðræði í landinu yrði með þessu stóraukið.

Er það ekki einmitt slík utanþingsstjórn sem þetta samfélag þarf á að halda á þessu ári til að gera upp hrunið?

Er það ekki einmitt slík utanþingsstjórn sem við þurfum á að halda til að taka á skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis sem á að birta 1. febrúar n.k?

Aðeins dómsmálaráðherra getur ákært fyrir landráð. Mun slík ákæra nokkurn tíma vera lögð fram nema við völd verði utanþingsstjórn?

Okkur í Norræna íhaldsflokknum og öðrum framboðum gæfist góður tími til að undirbúa þátttöku í komandi Alþingiskosningum vissum við að það yrði kosið til þeirra vorið 2011.

 

 

Mynd: Hvítárvatn og Langjökull. 

 

„Ekki mikið tilefni til biðleiks“

Sómi Íslands, sverð og skjöldur?

Verður það með þessum orðum sem forseta Íslands verður minnst um ókomin ár?

Eða verður hans minnst með bölvi þeirra Íslendinga sem enn standa óbugaðir í þessum efnahagshörmungum og neita að lúta nauðasamningum, þvingunum og fordæmalausum hótunum Breta og Hollendinga?

Það er ekki oft sem forystumenn þjóða standa frammi fyrir málum eins og Icesave. Það er ekki oft sem þjóðarleiðtogar þurfa og fá tækifæri til að taka ákvarðanir eins og þessa.

Ákvörðun forseta getur breytt valdahlutföllum á Íslandi. Ákvörðun forseta getur fært framkvæmdavaldið nær forsetaembættinu og þar með nær þjóðinni. Í tíð núverandi forseta hefur embættið aftur öðlast hluta af því valdi sem því er ætlað samkvæmt stjórnarskrá og er orðið líkara embættinu eins og það var í tíð Sveins Björnssonar og Ásgeirs Ásgeirssonar. Núverandi forseti tók við embættinu úr höndum tveggja mjög atkvæðalítilla forseta sem litu ekki til  stjórnarskrárinnar sem hinn eina grundvöll sinna embættisfærslna. Þessir forsetar létu telja sér trú um að einhverjar "hefðir, venjur og almennur skilningur" ættu fremur en stjórnarskráin að móta starf forseta og forseti ætti ekki að þvælast fyrir starfi ráðherra og Alþingis.

Þessir fyrrum forsetar stuðluðu að því að embættið varð að valdalausu "sameiningartákni". Afleiðingar þessa er að valdamesta embætti landsins þar sem þjóðin kýs í beinni kosningu æðsta yfirmann framkvæmdavaldsins, þetta embætti var nánast eyðilagt. Vegna þessa komst hér á ráðherraræði sem á sér nánast ekki fordæmi í hinum vestræna heimi. Samkvæmt stjórnarskrá þá er valdinu þrískipt. Alþingi fer með löggjafarvaldið, dómstólar fara með dómsvaldið og forseti sem kosinn er í beinni kosningu á fjögurra ára fresti fer með með framkvæmdavaldið. Þrettánda grein stjórnarskrárinnar hljómar síðan svo "Forsetinn lætur ráðherra framkvæma vald sitt".

Við skulum átta okkur á tvennu. 

• Samkvæmt stjórnarskrá þá kjósum við á fjögurra ára fresti alþingismenn til að fara með löggjafarvaldið. 
• Samkvæmt stjórnarskrá þá kjósum við á fjögurra ára fresti forseta til að fara með framkvæmdavaldið.

Samkvæmt Stjórnarskrá er Alþingi og alþingismönnum ekki falið af fara með framkvæmdavaldið. Í Alþingiskosningum er ekki verið að kjósa einstaklinga til að fara með framkvæmdavaldið. Þingmenn hafa hins vegar viljað sölsa undir sig vald forsetaembættisins og forsetaembættið hefur með aðgerðarleysi sínu síðustu áratugi heimilað það "valdarán". Stjórnmálaflokkarnir hafa í framhaldi í raun tekið þetta vald til sín frá forsetaembættinu og þar með fólkinu í landinu því það eru í raun stjórnmálaflokkarnir og formenn þeirra sem skipa ráðherrana.

Það er ekkert sem segir að ráðherrar þurfi að vera alþingismenn og við skulum átta okkur á því að forsetinn hefur samkvæmt stjórnarskrá fulla heimild til að skipa hér utanþingsstjórn. Slík utanþingsstjórn gæti starfað hér áratugum saman eða þar til nýr forseti yrði kosinn. Nýr forseti gæti síðan valið að halda áfram með ráðherra sem ekki væru þingmenn eða blöndu af þingmönnum og utanþingsmönnum líkt og nú er. Það er í krafti þessara valda forsetans að hér eru nú tveir ráðherrar sem ekki eru þingmenn, núverandi dómsmálaráðherra og viðskiptaráðherra.

Þegar menn krefjast þess í dag að endurnýja þurfi stjórnarskrána og hér verði sett á stjórnlagaþing til að vinna að slíkum málum fyrir "Nýja Ísland" þá þurfum við að átta okkur á því að við erum með stjórnarskrá þar sem gert er ráð fyrir öðrum valdahlutföllum og annarskonar innviðum en við höfum í dag. Það er bara ekki verið að fara eftir þessum leikreglum stjórnarskrárinnar. Á undangengnum áratugum hafa stjórnmálamenn, flokkarnir og ráðuneytin / ráðuneytisstjórar svipt forsetaembættið öllum völdum og krafist þess að forsetinn yrði valdalaus þjóðhöfðingi og sameiningartákn. Embættið hefur verið sett í stofufangelsi á Bessastöðum og svipt málfrelsi. Sjá nánar þennan pistil minn:

Aðförin að forsetaembættinu - Embættið svipt málfrelsi og er í stofufangelsi á Bessastöðum

Afleiðing þessa er að almenningur er hættur að sjá tilganginn með þessu forsetaembætti og vill afnema það. Stjórnmála- og embættismenn ýta undir þessa kröfu þó það skerði stórlega það beina lýðræði sem við þó höfum í dag að geta kosið handhafa framkvæmdavaldsins í beinni kosningu. Forsetaebmættið hefur alltaf verið valdasjúkum stjórnmála- og embættismönnum mikill þyrnir í augum.

Núverandi forseti hefur á sínu fjórða og hugsanlega síðasta kjörtímabili tækifæri til þess að gera þrennt:

• Færa þjóðinni að gjöf endurnýjað og öflugt forsetaembætti sem er mótvægi við það mikla ráðherraræði sem hér hefur ríkt. Forsetaembætti sem hefur burði til að halda í eyrun á þeim ráðherrum sem hér munu komast til valda á komandi árum. Burði sem forsetaembættið hafði ekki þegar núverandi forseti settist í embættið.
• Slá niður í eitt skipti fyrir öll þann orðróm að þegar forseti hafnaði Fjölmiðlalögunum þá hafi það eingöngu verið vegna persónulegrar óvildar í garð þáverandi forystumanna í ríkisstjórn. Þegar allt moldviðrið hefur sest eftir áratug og allir sjá að núverandi forseti synjað lögum hvort heldur þau komu frá hægri stjórn eða vinstri stjórn, þá sjá allir að synjun lagana var af þeim ástæðum sem forseti tilgreindi. Einstaka persónur höfðu ekkert með það að gera.
• Standa með þeim 70% þjóðarinnar sem vill taka slaginn og berjast gegn kúgun og ofríki þeirra þjóða sem hafa sett okkur á bekk með hryðjuverkamönnum í þeim tilgangi að lítillækka okkur og koma á okkur höggi fjárhagslega og alþjóðlega. Standa með þeim 25% atkvæðabærra manna og kvenna sem hafa undirritað áskorun til forseta að hafna nýjustu útgáfunni af Icesave ábyrgðunum. Standa með þeim 25% atkvæðisbærra manna og kvenna sem segir: Hingað og ekki lengra, annað hvort sætta Bretar og Hollendingar sig við Icesave lögin og ábyrgðirnar sem Alþingi samþykkti í ágúst sl. og forsetinn áritaði eða Bretar og Hollendingar verða að stefna þessu einkaréttarmáli fyrir héraðsdómi Reykjavíkur.

Vegna þessa Icesave máls eru þessir sólbjörtu janúardagar nú í ársbyrjun 2010 orðnir að ögurstund fyrir forsetaembættið. Vegna þessa máls gæti forsetinn orðið að ástsælasta forseta þjóðarinnar frá upphafi í augum vel flestra Íslendinga. Vegna þessa máls gæti forsetinn líka orðið sá hataðasti.

Á nýjársdag veitti forsetinn valinkunnum einstaklingum Fálkaorðuna fyrir vel unnin störf í þágu lands og þjóðar. Samþykki forsetinn fyrirliggjandi Icesave lög þá mun stór hluti þjóðarinnar aldrei vilja að núverandi forseta verði veitt "Fálkaorðan".

Synji forsetinn lögunum staðfestingar þá mun stór hluti þjóðarinnar ekki bara vilja veita forsetanum "Stórriddarakrossinn", einkunnarorðin í fyrirsögn þessa pistils yrðu hans.

Stór hluti þjóðarinnar mun þá minnast núverandi forseta um ókomin ár með orðunum:

Sómi Íslands, sverð og skjöldur.

 

Mynd: Kerlingafjöll í des. 09, Hofsjökull og Kjölur í baksýn. 

 

Fundi lokið á Bessastöðum

Forsetinn og undirskriftalisti InDefence nú Íslands eina von.

Ég skora á alla þá sem ekki hafa þegar skráð sig á undirskriftalista InDefence að gera það nú þegar og skora á forsetann að synja Icesave lögunum staðfestingar og láta þjóðina kjósa um málið.

Tæp 53.000 hafa þegar skrifað undir.

Sjá undirskriftarlistann hér:

http://www.indefence.is/ 

Sjá einnig þessa grein hér

• Forsetinn er kominn upp að vegg vegna undirskriftalista InDefence. 
• Vinna Mikki mús og Adolf Hitler í stjórnarráðinu.

 

Alþingi samþykkti Icesave

Stjórnarslit og nýjar kosningar, takk!

Eftir allar þessar uppákomur í þessu Icesave máli þar sem endalaust eru að koma fram ný gögn sem stjórvöld hafa vitað af en reynt að koma í veg fyrir að yrðu gerð opinber þá er ég alveg hættur að treysta núverandi stjórnvöldum. Sama tilfinningin og ég hafði í fyrra gagnvart þeim stjórnvöldum sem þá voru við völd er komin aftur. 

Í fyrra óttaðist ég að þáverandi stjórnvöld, ríkistjórn Geirs Haarde, réði ekkert við það verkefni sem hún var að kljást við og ríkisstjórnin væri að gera hvert axarskaftið á eftir öðru. Allt var síðan gert og öllu kostað til að hylma yfir mistökin. Allt var gert til að koma í veg fyrir að það fréttist hvaða mistök höfðu verið gerð. Þá hafði ég það á tilfinningunni að ríkisstjórnin væri að verða hættuleg vegna þess skaða sem hún var að valda þjóðinni. Sama tilfinning gerir nú vart við sig.

Trúverðugleiki stjórnvalda er að verða lítill sem enginn. Þessar tvær setningar úr fréttum nú í morgun segja meira en mörg orð.

• „Það benda mjög sterkar líkur til þess, að lögfræðistofuna misminni hressilega þegar hún fullyrðir að hún hafi kynnt utanríkisráðherra þetta með „glærusjói" sem utanríkisráðherra hafði aldrei séð og vissi ekki að væri til," sagði Steingrímur.
• Svavar Gestsson, formaður samninganefndar um Icesave, neitaði að koma fyrir fjárlaganefnd.

Nú á þjóðin að trúa annað hvort orðum utanríkisráðherra eða orðum einnar virtustu lögfræðistofu Bretlands. Hverslags staða er það?

Í framhaldi af þeirri frétt upplýsist það að formaður samninganefndar um Icesave neitar að koma fyrir fjárlaganefnd að ræða ásakanir um yfirhylmingar og að hann hafi falið og haldið upplýsingum leyndum fyrir stjórnvöldum. Ef rétt reynist þá er það með ólíkindum.

Ég spyr:

Hagsmuna hverra eru og hafa stjórnvöld verið að gæta í þessu Icesave máli?

Því miður, ég átta mig ekki á því. 

Það eina sem mér er orðið ljóst er að stjórnvöld eru ekki að gæta hagsmuna barnanna minna í þessu máli.

Þessi stjórnvöld eiga að fara frá og við eigum að kjósa á ný um páska. Það er búið að sýna sig að þeir ráðherrar sem sitja nú sem ráðherrar og sátu sem ráðherrar í hrunastjórn Geirs Haarde, þetta fólk verður allt að fara. Annars heldur sama ruglið áfram með sömu leikendum og sömu leikstjórum.

Við verðum að kosta því til að fara í kosningar svo fljótt sem auðið er á næsta ári svo Samfylkingin geti endurnýjað forystu sína og Sjálfstæðisflokkurinn geti haldið áfram með sína endurnýjun. Við verðum að endurnýja meira þetta fólki á þingi og losa okkur við alla gömlu hrunaráðherrana og koma þeim þarna út. Það á að vera sameiginlegt verkefni allra þessara flokka.

Stjórnarslit og nýjar kosningar, takk.

Mynd: Suður- og vesturhluti Hofsjökuls.

 

Svavar neitaði að mæta á fundinn

Eru mestu örlagadagar Íslensku þjóðarinnar framundan?

Margir halda því fram að mestu örlagadagar þjóðarinnar frá lýðveldisstofnum séu nú framundan á Alþingi.

Nú á milli jóla og nýárs verður skorið úr um það hvort þjóðin verður dæmd til  fátæktar næsta aldarfjórðunginn eða ekki.

Nú milli jóla og nýárs verður á Alþingi ákveðið hvort þjóðin verður látin axla ábyrgðir sem Landsbankinn stofnaði til þegar bankinn hóf að safna innlánum inn á Icesave reikningana í Bretlandi og Hollandi. 

Nú milli jóla og nýárs verður ákveðið hvort Alþingi samþykki og staðfesti nauðasamning þann sem stjórnvöldin sem silgdu hér öllu í strand gerðu við Breta og Hollendinga nokkrum dögum eftir hrun í október í fyrra.

Nú milli jóla og nýárs verður ákveðið hvort við undirgöngumst þessa nauðarsamninga og samþykkjum þar með að við ætlum að verða ein fátækasta þjóð Evrópu að aldarfjórðungi liðnum.

Nú milli jóla og nýárs verður ákveðið hvort við neyðumst til að fórna öllum og þá meina ég "öllum" okkar viðkvæmustu og fallegustu landsvæðum undir orkuver til að skapa okkur tekjur til að standa undir Icesave skuldunum.

Samþykki Alþingi þessa nauðasamninga þá er það mín spá að þeir þingmenn sem það gera, enginn þeirra mun sitja á þingi eftir 6 til 8 ár.

Mín spá er sú að eftir 10 til 15 ár verði stór hluti þeirra þingmanna sem samþykkja þennan Icesave nauðasamning, þeir munu hafa flutt af landi brott. Mín spá er sú að hús útrásarvíkinganna munu fá frí fyrir skemmdarverkum á næstu mánuðum. Hús þessara stjórnmálamanna munu hins vegar fá sína yfirhalningu.

Mitt mat er það að mjög stór hluti þjóðarinnar mun aldrei fyrirgefa þeim þingmönnum sem samþykkja þennan Icesave samning. Þeim verður aldrei fyrirgefið það að hafa dæmt þjóðina til þeirrar fátæktar sem blasir við axli þjóðin ábyrgð á þessu Icesave máli.

Staðfesti forsetinn þennan samning, nú þegar um 35.000 manns hafa undirritað áskorun til hans að gera það ekki, sjá hér, þá er það mín spá að næstu rúður sem verða brotna á Íslandi þær verða á Bessastöðum. Og það verða ekki einu rúðurnar sem munu brotna á næsta ári.

Mynd: Hásteinar á miðjum Hofsjökli.

 

Jólakveðja.

Sendi landsmönnum öllum hugheilar jólakveðjur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mynd: Öskjuvatn.

 

Tók við af „búskussa“

Rauð jól í Reykjavík.

Það verða rauð jól í Reykjavík þetta árið. Í það minnsta er aðfangadagur nær snjólaus hér í borginni.

Nokkra snjóföl er þó að finna í "efri byggðum" borgarinnar eftir hretið sem skall á um miðjan dag í gær. Hér í næsta nágreni við mig er "hvíti" liturinn þannig álíka áberandi en sá "rauði". Þegar líður á daginn og sólin fer að láta sjá sig á ég von á að þessi þunna snjóföl hverfi.

 

Mynd: Herðubreið í des. 2009, séð úr lofti úr flugvél Flugfélags Íslands.

 

Margir taka sér frí fram á nýár.

Margir taka sér gott frí yfir jólin þetta árið. Víða loka fyrirtæki eða eru með litla eða lámarks starfsemi í gangi milli jóla og nýárs.

Það er góður siður að taka sér frí milli jóla og nýárs og eyða því með fjölskyldu, ættingjum og vinum, við bóklestur eða hvað annað sem hentar að gera í skammdeginu, myrkrinu og jólaljósunum.

Eftir eitt mesta átakaár í sögu þjóðarinnar þá er við hæfi að halda heilög jól með hógværum en hefðbundnum hætti.

Næg eru verkefnin sem bíða okkar allra sem einstaklinga, samfélags og þjóðar eftir áramótin.

Mynd: Á Landmannaleið, við Frostastaðavatn. 

 

Góðar fréttir berast af efnahagsmálum frá öllum heimshornum nema Íslandi.

Það er huggun harmi gegn að á sama tíma og við Íslendingar búum okkur undir tvö til þrjú mjög erfið kreppuár þá stígur hvert þjóðlandið fram af öðru og lýsir því yfir að kreppunni í viðkomandi landi sé lokið. Síðast voru það Bretarnir. Þeir lýstu því nú í desember yfir að kreppunni hefði formlega lokið þar í landi á þriðja ársfjórðungi þessa árs. Þeir höfðu gert ráð fyrir 0,4% samdrætti í hagvexti á þeim ársfjórðungi en hagvöxturinn varð 0%. Þar með hafi samdráttur í hagvextinum stöðvast og gert er ráð fyrir hægum bata næstu misserin.

Evrópa, að Íslandi undanskildu, er því að sigla farsællega út úr þessu mesta samdráttarskeiði frá lokum seinni heimstyrjaldarinnar. Almennt er talið að með samræmdum aðgerðum stjórnvalda um allan heim hafi tekist að koma í veg fyrir áhlaup kreppunnar númer tvö en mjög margir óttuðust að á þessu ári sem nú er að líða kæmi önnur kreppubylgja og harðari. Það varð ekki raunin sem betur fer og stærstu bankar heims eru nú í óða önn að skila fjármunum til baka sem þeir fengu lánaða hjá ríkisstjórnum Bandaríkjanna, Þýskalandi og Bretlands.

Grikkir eru taldir standa einna verst fjárhagslega í Evrópu. Moodys var að lækka hjá þeim lánshæfismatið. Það fór í A2. Þrátt fyrir vandræði Grikklands eru þeir með margfalt betra lánshæfismat en Ísland sem er Baa3, flokki fyrir ofan ruslflokk. Það er því rétt sem Grikkir halda fram, staða þeirra er ekki sambærileg við stöðu Íslands. Á Íslandi er staðan önnur og verri.

Alþingi ætlar milli jóla og nýjárs að setja á þjóðina drápsklyfjar Icesave skuldanna og dæma þjóðina til fátæktar næsta aldarfjórðunginn.

Þjóðin er að taka hátt í fimm milljarða dollara að láni með aðstoð AGS með tilheyrandi vaxtakostnaði bara til þess eins að geta haldið í krónuna.

Við erum að taka á okkur eitthvert mesta tjón sem nokkur þjóð hefur orðið fyrir vegna gjaldeyriskreppu sem á sér ekki fordæmi í Evrópu frá stríðslokum með gríðarlegu falli krónunnar þannig að erlendur gjaldeyrir og innfluttar vörur hafa hækkað um 100%. Þetta tjón endurspeglast meðal annars í því að eignir lífeyrissjóða landsmanna var í ársbyrjun 2008 rúmir 20 milljarðar evra. Í dag eiga lífeyrissjóðirnir tæpa 10 milljarða evra.

Þá bætast við:

• hæsta verðbólga í Evrópu,
• hæstu vextir í Evrópu,
• við erum að verða ein skattpíndasta þjóð Evrópu
• og það sem versta er að vegna gengisfallsins þá eru launþegar á Íslandi orðnir þeir launalægstu í vestur Evrópu. Lægstu laun hér eru orðin mjög svipuð í evrum talið og í Póllandi.

"Allt þetta og miklu meira" fáum við fyrir það að vera að reyna að halda hér úti sjálfstæðum gjaldmiðli.

Er ekki mál að linni?

Mynd: Á Landmannaleið, við Frostastaðavatn. 

 

Verðbólgan 7,5%

Verið að þurrka út bygginga- og verktakastarfsemina í landinu.

Einkennilegar eru þær áherslur sem hér hafa tíðkast hjá opinberum aðilum þegar kreppir að. Af einhverjum ástæðum þá þykir það sjálfsagt mál að skera niður eins og hverjum og einum lystir í bygginga- og verktakastarfsemi um leið og einhver samdráttur verður í tekjum hins opinbera. Það þykir eðlilegt að þegar skorin eru niður fjárframlög opinbera aðila að þegnar samfélagsins sitji þá ekki við sama borð þegar kemur að þeim niðurskurði.

Á sama hátt þá þykir sjálfsagt mál að allir geti farið í gang með allar þær framkvæmdir sem mönnum dettur í hug þegar þenslan er hvað mest. Geti innlendir byggingaaðilar ekki sinnt öllum þessum verkefnum þá eru ráðnir erlendir verktaka í verkið og þeir fengnir til að byggja hér skóla og og annað fyrir sveitarfélög landsins.

Í þessari afstöðu íslenskra stjórnvalda til verklegra framkvæmda, sérstaklega á krepputímum, endurspeglast mikill munur á milli þeirra og stjórnvalda í löndunum hér í kring. Þau lönd hafa fyrir löngu áttað sig á því að það má ekki skilja bygginga- og verktakaiðnaðinn eftir úti í kuldanum þegar kreppir að með tilheyrandi gjaldþrotum og eignabruna í greininni. Þar ríkir félagslegt jafnrétti þar sem bygginga- og verktakastarfsemi er jafn rétthá öðrum atvinnugreinum.

Á Íslandi þykir það sjálfsagt mál að stór hluti fyrirtækja í þessum geira séu þurrkuð út með reglulegu millibili. Mörg helstu fyrirtækin sem voru starfandi hér 1990 voru árið 2000 flest horfin af sjónarsviðinu eftir gríðarlegan verkefnaskort í næstum heilan áratug. Má þar nefna fyrirtæki eins og Hagvirki, Byggðaverk, Steintak, SH verktaka, Ármannsfell, Álftarós o.s.frv., o.s.frv.

Uppsveifla sem hófst upp úr 2000 í þessum geira var að mestu keyrð áfram vegna þess að hér var mikil uppsöfnuð þörf fyrir íbúðar- og atvinnuhúsnæði því lítið hafði verið byggt á áratugnum frá 1990 til 2000. Má nefna á á árunum 1994 og 1995 var byrjað á færri íbúðum í Reykjavík en í kreppunni sem kom eftir hvarf síldarinnar árin 1967 og 1968.

Nú þegar ein af dýpstu kreppum Íslandssögunnar ríður yfir þá á að taka þessa grein samfélagsins sömu tökum og áður. Nánast allir liðir í fjárlagafrumvarpi ríkistjórnarinnar eru með óbreytta krónutölu frá fyrra ári nema þegar kemur að nýframkvæmdum og viðhaldi. Það er stærstan hluta niðurskurðarins í fjárlagafrumvarpinu að finna. Eftir höfðinu dansa limirnir því sama er uppi á teningnum í nær öllum sveitarfélögum landsins. Ríkið stjórnar í dag bönkunum og Íbúðalánasjóði og þar er lítið verið að lána til framkvæmda, nýbygginga eða íbúðakaupa. Seðlabankinn heldur öllu fé landsmanna föstu inni í bönkunum með því að bjóða svimandi háa innlánsvexti og þannig halda Seðlabankinn, bankarnir og Íbúðalánasjóður fasteignamarkaðnum í frosti. Þver öfug stefna er í í Noregi en þar streymir fé út úr bönkunum inn á fasteignamarkaðinn vegna vaxtastefnunnar sem þar er rekin.

Um ofangreint má einnig lesa hér:

• Stóra planið: Hækka skatta og skera niður framkvæmdir:
• Góð fjárlög fyrir alla nema byggingaiðnaðinn.
• Það vantar nýjar íbúðir ef eitthvað er.
• Engin offjárfesting í byggingariðnaði.
• Rakalaus þvættingur Landsbankans um byggingamarkaðinn.
• Fasteignamarkaðurinn og byggingaiðnaðurinn látinn taka höggið.

Ég hef mikið velt fyrir mér hvers vegna menn leyfa sér að taka þessa grein samfélagsins svona tökum. Eina niðurstaðan sem ég hef komist að er að þessar starfsgreinar hafa ekki með sér samtök sem standa undir nafni og þau hafa ekki átt í áratugi talsmann sem talar þeirra máli.

Ég held það hafi verið mikil mistök þegar menn lögðu niður Verktakasambandið á sínum tíma og sameinuðu það Samtökum iðnaðarins. Þessi stóru samtök hafa aldrei virkað sem fulltrúar og talsmenn byggingar- og verktakaiðnaðarins. Þessi samtök hafa verið að sinna öðrum hagsmunum. Komið í veg fyrir að óhollustan sem börn og unglingar þamba og borða í óhófi sé skattlög og sinnt slíkum þjóðþrifamálum. Þegja svo þunnu hljóði þegar bygginga- og verktakaiðnaðurinn er lagður í rúst. 

Með þeim gríðarlega niðurskurði í verklegum framkvæmdum sem nú standa fyrir dyrum á næsta ári hjá hinu opinbera þá stendur bygginga- og verktakaiðnaðurinn einn. Hann er óskipulagður, án raunverulegra hagsmunasamtaka og án talsmanns, án andlits.

Þess vegna leyfa ráðamenn sér að ganga yfir þessa grein atvinnulífsins á skítugum skónum.

Hilmar Konráðsson hjá Verktökum Magna ehf. á heiður skilið fyrir hans framlag við að standa að sameiginlegum mótmælum verktaka við þessum niðurskurði. Mótmæla á fyrirhuguðum niðurskurði með því að verktakar ætla að mæta með vinnuvélar sínar á Austurvöll í dag kl. 13.45.

Mynd: Á Landmannaleið, Dómadalur.

 

 

Verktakar á Austurvöll