Það verður að koma formegt svar frá Noregi

Þetta er ekki boðleg pólitík og þetta eru ekki boðleg vinnubrögð að samskipti manna í þessu máli séu öll munnleg. Allar fyrirspurnir í þessu máli eru munnlegar eða með óformlegum tölvupóstum.

Það er ekki boðlegt að þetta mál sé sett þannig upp að almenningi sé gert að meta þetta mál út frá trúverðugleika forsætisráðherra annars vegar og trúverðugleika formanns Framsóknarflokksins hins vegar.

Það er ekki boðlegt að þetta mál sé skilið eftir í þessum "lásý" farvegi íslenskra stjórnmálamanna. Málinu lokað með "taktíkinni", orð gegn orði.

Það er bara ein leið til að loka þessu máli.

Ég skora á ríkisstjórnina að senda formlegt erindi á Norsku ríkisstjórnina og á Stórþingið. Norska ríkisstjórnin og þingið verða þá að afgreiða málið. Þá kemur frá þeim formlegt svar.

Það er orðið nauðsynlegt fyrir okkur Íslendinga að fá formlegt svar þannig að ef þetta var bara fagurgali í þingmönnum norska Stórþingsins í eyru þessara ungu manna frá Íslandi þá þarf það að koma í ljós. Þangað til þetta svar kemur trúa þessir ungu menn þessum fagurgala. Það gerir líka stór hluti þjóðarinnar.

Það verður að ljúka þessu máli með formlegu svari frá norska þinginu. Það er einfalt, eitt bréf með afrit á fjölmiðla.

Þetta tekur 5 mínútur, eitt frímerki og nokkrar faxsendingar og málið dautt.

Boltinn er þá hjá Norðmönnum og sátt um málið á Íslandi.

 

Ummælin fráleitur þvættingur

Bretar sukka á kostnað íslenskra skattgreiðenda

Hún er ævintýraleg þessi frásögn af ferð stjórnenda bresku verslunarkeðjunnar Iceland til Flórída. Stjórnendur í 800 verslunum eyða 800 milljónum í skemmtiferð til Disney World í boði skilanefndar Landsbankans.

Ekki kemur þetta sukk til með að auka verðmæti eigna Landsbankans sem eiga að ganga upp í Icesave. Eins og við vitum öll þá mun það sem upp á vantar lenda á íslenskum skattgreiðendum.

Það verða því ég og þú sem munum á endanum borga þessa ferð þessa fólks til Flórída.

Ljóst er að "móralinn" hjá Bretum virðist vera að sólunda og sukka með eignir Landsbankans í Bretlandi.

Hver er það sem er að gæta hagsmuna íslenskra skattgreiðenda og er verja eignir Landsbankans í Bretlandi?

Það er ljóst að sá aðili annað hvort sefur á verðinum eða er sjálfur á fullu að sólunda og sukka með eignir Landsbankans.

 

Yfirmenn Iceland í 800 milljóna króna ferð í Disney

"Ótrúlegri þvælu" svarað á AMX

Það er alltaf mjög sérstakt þegar menn nota orðfæri eins og það sem er í fyrirsögn þessa pistils. Það gerði einn af okkar helstu forystumönnum í orkugeirnanum, aðstoðarframkvæmdastjóri Samorku, í pistli sínum á AMX í vikunni, sjá hér, þegar hann svarði pistli Ágústs Þórhallssonar, sjá hér. Ágúst vitar í grein sinni til pistla á þessu bloggi hér. Sæstrengur vestur um haf mjög álitlegur og Borgum Icesave með rafmagni til Bretlands gegnum sæstreng.

Tilefni þessara gífuryrða aðstoðarframkvæmdastjórans er að leikmenn eru að leyfa sér að giska á hvert eitt mesta og best geymda leyndarmál allra tíma á Íslandi er.

Leyndarmálið hvaða verð álfyrirtækin eru að greiða fyrir raforkuna.

Á meðan það verð er ekki upplýst og staðfest af Landsvirkjun þá eru öll verð ágiskun og öll verð jafn trúverðug.

Það kemur því á óvart að aðstoðarframkvæmdastjórinn velur að vitna í þessu samhengi í Hagfræðistofnun HÍ að þeirra niðurstaða væri að orkuverð til "stóriðju" væri 25-28 mills, sem samsvarar í  dag 3,3 kr.

Þetta er jafn "upplýsandi" og annað í umræðunni. Síldarbræðslur og allt að því garðyrkjubændur eru skilgreind sem "stóriðja" á Íslandi.  Verð til "stóriðju" hefur lítið með verð til "álvera" að gera.

Tryggvi Bjarnason kom inn á bloggið hjá mér og fullyrti að verðið til álvera væri 27 aurar á kWh. Hvort þetta eru "gamlar" krónur án 100% gengisfallsins veit ég ekki. Í "gömlum" krónum væri þetta um ein króna.

Við værum kannski eitthvað nær sannleikanum, þó ég efist um það, ef við horfðum til blaðaviðtalsins fræga við forstjóra Alcoa sem haft var við hann á ferð hans um S-Ameríku þegar hann sagði blaðamanni að þeir væru að borga 15 mills á Íslandi, í dag um 1,8 kr/kwh.

Hver svo sem sannleikurinn er í þessu máli þá ætti enginn að "úthúða" samferðafólki sínu þó það leyfi sér að giska á þetta verð meðan það liggur ekki fyrir.

Varðandi söluverð á raforku í Evrópu sem aðstoðarframkvæmdastjóri Samorku gagnrýnir í pistli sínum þá er rétt að minna á að ESB er að leggja á kolefnisskatta á alla raforku sem unnin er með kolum og olíu. Þessir skattar leggjast á 2012. Bretar gera ráð fyrir að fjöldi kolaorkuvera loki í framhaldi. Fyrirséður er okurskortur í Bretlandi á næstu árum. Þessir skattar munu ekki leggjast á græna orku frá Íslandi sem kæmi þangað um sæstreng. Þessi græna orka verður seld á sama verði og þetta skattlagða "kolarafmagn". Þess vegna kemur meira í hlut þeirra sem selja græna raforku en þeirra sem selja "kolaraforku".

Ekki skil ég hvað aðstoðarframkvæmdastjóri Samorku er að fara þegar hann ræðir í þessari grein sinni um skatta, orkutap, og sölu á rafmagni allan sólahringinn o.s.frv.

Ég held menn hljóti að telja það sanngjarnt að þegar verið er að kynna á þeim vettvangi sem þetta blogg er, útreikninga á verði á raforku þá geri menn ráð fyrir að seldar gígavattsstundir á ári séu seldar gígavattsstundir.

Eigum við nokkuð að vera að gera mönnum það upp að þeir séu svo vitlausir að þeir reikni með því að þeir geti selt orku sem tapast í flutningum?

Hvað varðar fullyrðingar aðstoðarframkvæmdastjórans að íslensk orkufyrirtæki hafi lagt mat á orkusölu um sæstreng og hún hingað til ekki verið metin arðsöm þá er þessi fullyrðing í mótsögn við fullyrðingu fyrrverandi forstjóra Landsvirkjunar sem nú síðast í haust lét hafa það eftir sér að sala á raforku í gegnum sæstreng væri kostur sem ætti að skoða.

Öll álfyrirtæki landsins eru aðilar að Samorku og greiða þar inn árgjöld. Aðstoðarframkvæmdastjóri Samorku þiggur því laun sín frá þessum fyrirtækjum.

Þó miklir hagsmunir séu hér á ferð og menn fulltrúar ákveðinna hagsmunaaðila þá er það skylda allra að ræða þessi mál á skynsamlegum nótum og helst án gífuryrða.

 

Allt í rétta átt varðandi skuldir heimilanna

Tillögur félagsmálaráðherra sem hann hefur kynnt varðandi lausnir á vanda heimilanna eru allar í rétta átt. Hann og hans samstarfsfólk og aðrir þeir sem hafa komið að því að móta þessar tillögur eiga þakkir skildar.

Ég er viss um að það er þungu fargi létt af mörgum fjölskyldum þegar þær sjá til hvaða ráðstafanna ætlunin er að grípa.

Þessar fjölskyldur sjá fram á að það á að skera þær niður úr þeirri snöru sem hrun krónunnar á síðustu 18 mánuðum hefur sett um háls þeirra.

Þetta er eitt stærsta málið í dag. Eins og öll hin "stóru" málin þá er þetta mál að bjarga 20.000 fjölskyldum frá gjaldþroti, það er í sjálfu sér ekki flokkspólitískt mál. Allir flokkarnir á þingi eru með svipaðar tillögur og allir sammála um að það eigi ekki að setja þetta fólk í gjaldþrot.

Nú þegar félagsmálaráðherra er búinn að leggja þetta mál fyrir þingið þá fær það sína meðferð þar.

Ég hef trú á því að eftir að þingið er búið að fara höndum um þetta frumvarp og þingmenn allra flokka og hagsmunasamtök hafa komið fram með sín sjónarmið þá verði þetta góða frumvarp félagsmálaráðherra orðið enn betra.

Á bak við þessar 20.000 fjölskyldur sem eru í mestum vanda eru 50.000 til 60.000 manns. Þegar allt þetta fólk er farið að geta sofið rólega um nætur og veit að það mun ekki missa íbúðina eða húsið sitt þá mun hinum 260.000 íbúunum þessa lands einnig líða betur.

Mjög mikilvægur grunnur hefur þá verið lagður að því að hefja hér uppbyggingu á ný.

 

Ekki nógu langt gengið

Steingrímur eða AGS eru að blekkja

Annað hvort er Steingrímur eða Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn, AGS, að blekkja.

AGS hefur hingað til haldið því fram að það vanti nauðsynleg gögn um stöðu bankana til þess að þeir geti afgreitt næsta lán til okkar.

Steingrímur heldur því hér fram að stjórnvöld hafi afhent öll gögn sem AGS hafi beði um.

Að það hafi verið niðurstaða fundar fjármálaráðherra með framkvæmdastjóra AGS í Tyrklandi að við höfum lagt allt fram sem við áttum að leggja fyrir sjóðinn getur ekki staðist. Eitthvað hlýtur að vanta fyrst sjóðurinn hefur ekki fyrir löngu tekið mál Íslands fyrir og afgreitt það. Engin ákvörðun liggur fyrir hvenær það verður gert.

Setur AGS það sem skilyrði að niðurstaða fáist fyrst í Icesave eða er það vegna þess að enn vantar göng um stöðu bankana?

Við hljótum að gera þá kröfu að þjóðin verði upplýst um það hvað það er sem vantar til þess að AGS afgreiði þetta lán.

Er vandamálið Íslensk stjórnvöld eða AGS?

 

Gagnlegur fundur með AGS

Niðurskurðurinn á fjárlögum fer í peningamarkaðssjóðina

Þeir fjármunir sem ríkið lagði inn í peningamarkaðssjóði bankana, þessir 83 milljarðar, það er nánast sama upphæð og nú á að skera niður fjárlög ríkisins um. 

Þessi niðurskurður á ríkisútgjöldum bitnar illa á mörgum. Ekki eru menn heldur beint sáttir við þær skattahækkanir sem þarf að ráðast í.

Þeir sem áttu fé í peningamarkaðssjóðum þegar bankarnir fóru í gjaldþrot fyrir ári, það fé tapaðist þá að stórum hluta. Bréf í peningamarkaðssjóðum eru forgangskröfur þegar gjaldþrota bankar eru gerðir upp þannig að eigendur þeirra hefðu að öllu eðlilegu fengið eitthvað upp í kröfur sínar hjá Kaupþingi og Glitni. Þeir sem áttu í sjóðum Landsbankans hefðu örugglega tapað miklu. 

Eins voru allar innistæður í bönkum yfir 20.778 evrur að mestu tapað fé fyrir ári síðan. Þeir sem áttu meira en 20.778 evrur á sínum reikningum voru í kröfuröðinni eins og hver annar lánadrottinn í komandi uppskiptum á þrotabúum bankana. Ljóst var að lítið myndi koma í þeirra hlut.

Fyrir ári síðan voru engir peningar til inni í bönkunum, allt fé þeirra var horfið, ótrúlegt verðhrun var á öllum mörkuðum, og þeir sem áttu og geymdu sitt fé í þessum bönkum voru búnir að tapa stórum hluta af þessum peningum sínum. 

Aðrir geymdu sitt fé annarstaðar en í bönkunum. Í atvinnurekstri, fasteignum, fyrirtækjum, lóðum og lendum og tap margra þeirra varð síst minna en þeirra sem geymdu sitt fé í bönkunum.

Þannig voru leikreglurnar fyrir hrun. Þannig var samfélagssáttmálinn fyrir hrun. Þannig verður samfélagssáttmálinn aftur eftir eitt ár þegar neyðarlögin falla úr gildi eftir tveggja ára gildistíma.

Það að ríkið skuli hafa breytt þessum leikreglum með setningu neyðarlaganna og tryggt allar bankainnistæður að fullu óháð upphæð og keypt bréf í gjaldþrota fyrirtækjum út úr þessum peningamarkaðssjóðum og þar með látið tap þessar innlánseigenda lenda á skattgreiðendum er einn ljótasti glæpurinn sem framinn var hér á landi í tengslum við þetta hrun.

Það er ekki skattgreiðenda að bera tap þeirra sem áttu og geymdu fé sitt í atvinnurekstri, fasteignum, fyrirtækjum, lóðum og lendum þó hér hefði orðið kerfishrun.

Það er ekki skattgreiðenda að bera tap þeirra sem áttu og geymdu fé sitt í bönkunum eða peningamarkaðssjóðum þó hér hefði orðið kerfishrun.

Hér er verið að slíta sundur samfélagssáttmálann. 

Þessum gjörningum á að rifta.

 

63 milljarðar í kaup úr sjóði Landsbanka

Innistæðueigendur verða líka að afskrifa

Rangar eru þær áherslur að gera innlendum og erlendum innistæðueigendum hærra undir höfði en öðrum þegnum þessa lands. Það að hér voru sett sérstök lög sem tryggðu hag þeirra umfram aðra voru mistök sem fela í sér mikla og óþolandi mismunun.

Engin þjóð er eða hefur verið í okkar sporum þar sem allir bankar landsins, fyrir utan tveir eða þrír smábankar, hafa orðið gjaldþrota á sama tíma. Þar með talinn Seðlabankinn.

Engin þjóð stendur í þeim sporum að þurfa að bæta innlán í gjaldþrota bankakerfi sem var orðið 10 til 12 sinnum stærra en landsframleiðslan. Engin þjóð hefur lent í slíku.

Að taka á sig allar skuldbindingar vegna innlána í slíku bankakerfi langt umfram allar lögboðnar skyldur plús það að tryggja að mestu þá fjármuni sem voru í þessum peningamarkaðssjóðum, það er komið langt út yfir alla skynsemi. Þegar krakkarnir mínir, sem öll eru nú í framhaldsnámi, koma út á vinnumarkaðinn þá munu þau þurfa að bera þessar byrgðar í formi hærri skatta og minni opinberrar þjónustu næstu einn eða tvo áratugina.

Það er siðferðislega rangt að skuldbinda komandi kynslóðir með þessum hætti og tryggja þessar innistæður með neyðarlögum langt út fyrir okkar lagalegu og alþjóðlegu skyldur. Með þessu er í raun verið að ræna unga fólkið okkar og færa ránsfenginn fjármagnseigendum, innlendum og erlendum. Að gera þetta svona er ekkert annað en glæpur gegn skattgreiðendum á Íslandi.

Það er með öllu óviðunandi að það fé sem tapaðist í gjaldþroti bankana skuli ekki allt vera afskrifað. Það er með öllu óviðunandi að menn ætla sér að láta skattgreiðendur bera það tjón sem sumir viðskiptavinir bankana urðu fyrir þegar þegar bankarnir fóru í gjaldþrot. Þetta tjón eiga þessir viðskiptavinir bankana, hvort sem þeir eru lánadrottnar, innistæðueigendur eða eigendur bréfa í peningamarkaðssjóðum að bera. Ekki skattgreiðendur.

Ríkisstjórn og þing á ekkert með að mismuna þegnum landsins með þessum hætti. Fjármagnseigendur eiga ekki að hafa forgang með sérstökum lögum á skattgreiðendur þessa lands. Mín krafa er sú að þessi neyðarlög verði felld úr gildi og samfélagið tryggi innistæður samkvæmt lagaskyldu sem eru 20.887 evrur á hvern reikning og rift verði greiðslum sem fóru í peningamarkaðssjóðina.

Með því að senda íslenskum skattgreiðendum reikninginn vegna þessara innlána, innlána sem bankarnir hafa tapað, þá er verið að framlengja kreppuna hér á landi um mörg ár.

Með því að fella neyðarlögin úr gildi þá leysist þetta Icesave mál af sjálfu sér. Fjölmörg málaferli m.a. málaferli Hollensku innlánseigenda gegn ríkinu munu þá falla niður.

Fellum neyðarlögin úr gildi, afskrifum það sem þarf að afskrifa hjá innlánseigendum eins og aðrir lánadrottnar bankana þurfa að gera og förum í uppbygginguna á næstu árum án þess að skattgreiðendur séu með þessar drápsklyfjar á bakinu.

 

 

Vilja óháðan dómstól

Glæpur gegn skattgreiðendum á Íslandi.

Það hvernig staðið var að því að kaupa bréf peningamarkaðssjóðanna út úr þessum þrem gjaldþrota bönkum á margföldu yfirverði er einn stærsti glæpurinn sem var framinn af stjórnvöldum í tenglsum við hrun bankana.

Það að láta skattgreiðendur á Íslandi borga tapið af gambli þess fólks sem valdi að taka meiri áhættu vegna hærri ávöxtunar og geyma fé sitt í þessum peningamarkaðssjóðum er einfaldlega glæpur gegn Íslenskum skattgreiðendum.

Það er ekki og á ekki að vera hlutverk skattgreiðenda að bæta tap þeirra sem glata sínu fé vegna kaupa á hlutabréfum.

Þessum gjörningi á að rifta.

Þessi endurskoðunarfyrirtæki á að sækja til saka.

 

Of hátt mat á virði bréfa í peningamarkaðssjóðum

Bestu fréttir frá því fyrir hrun

Þessar fréttir að til standi að byggja 20 til 30 þúsund fermetra hús fyrir nýtt einkarekið sjúkrahús með tilheyrandi þjónustubyggingum, alls að verðmæti 13 til 20 milljarðar við Köldukvíslargljúfur í Mosfellsbæ er bestu fréttir sem ég hef heyrt frá því fyrir hrun.

Til hamingju með þetta og ósk um að stjórnvöld hjálpi til við að gera þetta að veruleika.

Margar leiðir er hægt að fara í samstarfi einkarekins sjúkrahúss og ríkisrekins heilbrigðiskerfis eins og við erum með. Leiðir sem eru til hagsbóta fyrir báða aðila. Slíkar fyrirmyndir má sækja til hinna Norðurlandanna. Þar fletta menn þessu saman á skynsaman hátt.

Mynd: Á Tungumelum, Esjan í baksýn.

Um 300 til 400 ný störf hjá Ístaki

Góð fjárlög fyrir alla nema byggingariðnaðinn

Eftir að hafa rennt yfir fjárlagafrumvarpið  og skoðað þann samdrátt sem boðaður er í útgjöldum einstakra ráðuneyta þá skal ég viðurkenna að ég bjóst við að sjá meiri niðurskurð. Ég átti von á mun meiri niðurskurði en þetta. Það er líka ljóst að síðasta ár, árið 2009 var mikið útgjalda- og þenslu ár.

Það var náttúrulega tóm vitleysa hjá síðustu ríkisstjórn, sem lagði fram fjárlögin fyrir árið 2009, að gera litlar sem engar ráðstafanir í ríkisfjármálunum og reka ríkissjóð vísvitandi með þeim gríðarlega halla sem lagt var upp með og raunin varð á.

Auðvita átti strax að taka í taumana í fyrra haust og draga saman útgjöld ríkisins. Bankarnir féllu endanlega 6. október þannig að menn höfðu allt haustþingið til að aðlaga fjárlögin að raunveruleikanum. Þess í stað var ákveðið að leggja fram enn ein góðærisfjárlögin í upphafi kreppunnar. Það eina sem þetta gerir er að það verður erfiðara að vinna sig út úr kreppunni vegna hærri skulda og meiri vaxtabyrði.

Í þessum fyrstu kreppufjárlögum þá eru það að sjálfsögðu breiðu bök samfélagsins sem eru látin taka mestu og stærstu höggin í þeim samdrætti sem nú stendur fyrir dyrum. Þegar skoðað er hvar á að spara mest þá sjást nánast bara tveggja stafa prósentutölur við einn lið hjá flestum ráðuneytum og það er alltaf sami liðurinn. Þetta er liðurinn "Stofnkostnaður og viðhald".

Hann er í engu sparaður niðurskurðurinn hjá ríkinu þegar kemur að einhverju sem heitir verklegar framkvæmdir.

Á sama tíma og stjórnvöld kynna gríðarlegan niðurskurð í verklegum framkvæmdum þá reyna þau að tefja og stöðva þær fáu framkvæmdir sem þó eru enn í gangi hjá einkaaðilum og reyna að koma í veg fyrir að aðrar stórframkvæmdir fari af stað.

Það er ljóst að þriðja árið í röð mun ekkert blasa við nema áframhaldandi gjaldþrot og atvinnuleysi á Íslenska byggingamarkaðnum. 

Mynd: Íslenskt korn tilbúið til þreskingar.

 

 

Líst illa á fjárlögin

Engin offjárfesting í byggingaiðnaði

Það kemur á óvart að ekki skuli vera um meiri fjárfestingu að ræða sem liggur í ónotuðu íbúðarhúsnæði en sem nemur 73 milljörðum. Ég hélt þetta væru hærri tölur.

2.000 fullbúnar íbúðir sem kosta að meðaltali 36,5 milljón hver, kosta samtals 73 milljarða. Síðustu fimmtán ár hafa verið að seljast 1.500 til 2.500 nýjar íbúðir á ári og Íslendingum hefur fjölgað að jafnaði um 3.000 manns á ári á síðustu 10 árum ef horft er framhjá miklum innflutningi útlendinga á árunum 2005 til 2007.

Lausafjárkreppan er sögð hafa skollið á í heiminum í júlí 2007. Íslensku bankarnir hættu allir haustið 2007 að lána almenningi til íbúðakaupa. Íbúðalánasjóður hefur verið einn á markaðnum síðan. Áður en það gerðist var ekki til ný fullbúin óseld íbúð á markaðnum. Allt sem byggt var, það seldist. Það vantað því ekki kaupendur á markaðinn haustið 2007 þegar bankarnir lokuðu skyndilega fyrir öll sín íbúðarlán vegna fjárskorts.

Fasteignamarkaðurinn hefur nú verið frosinn í tvö ár og menn leyfa sér kvarta yfir því að það skuli liggja fjárfesting í íbúðarhúsnæði sem samsvarar rúmlega eins árs þörf samfélagsins fyrir nýtt íbúðarhúsnæði. 

Mér er óskiljanlegt hvernig hægt er að fá það út að það þurfi að fjölga hér á Höfuðborgarsvæðinu um 22% til að þessi fjárfesting sem samsvarar 2.000 fullbúnum íbúðum nýtist.

Ef horft er til þess að hér á landi búa 2,7 einstaklingar í hverri íbúð en 1,8 í hverri íbúð í Kaupmannahöfn og 1,9 í hverri íbúð í Osló þá er ljóst að mikið þarf að byggja ef við ætlum að ná nágrönnum okkar í þessu efni. Ef við byggjum þannig upp hér að það búi af jafnaði 2,0 einstaklingar í hverri íbúð þá þyrftum við að byggja allt það sem er á skipulagskortum sveitarfélaganna frá Selfossi að Akranesi.

Nú eru stærstu árgangar Íslandssögunnar, á sínum tíma, árgangarnir frá 1985 til 1990 að koma inn á fasteignamarkaðinn. það er því ljóst að mikil þörf er fyrir nýjar íbúðir á Höfuðborgarsvæðinu á næstu misserum og árum.

Þessi fjárfesting sem nú liggur í óseldu íbúðarhúsnæði rétt dugar fyrir einn af þessum fimm stóru árgöngum sem hér eru nefndir. Þetta er unga fólkið okkar sem er á milli 20 og 25 ára. Fólk sem engin er að gera neitt fyrir til að það geti stofnað sínar eigin fjölskyldur og eignast sitt eigið húsnæði.

Ég held það væri verðugra verkefni fyrir stjórnmálamenn í dag að finna leiðir til að hjálpa þessu unga fólki til að kaupa sér íbúðir en bölsótast yfir því að "framsæknustu og duglegustu" sveitarfélög landsins ásamt byggingaraðilum hafi verið að sinna sínum samfélagslegu skyldum og hafi verið á fullu að byggja íbúðir handa  þessu fólki.

Ótrúlegt er að stjórnmálamenn skuli nú vera að hæla sér að því að Reykjavíkurborg skuli ekki hafa tekið að fullu þátt í því samfélagslega verkefni að byggja yfir unga fólkið okkar.

Fyrst Reykjavíkurborg dró fæturna og hélt sig til hlés við það að byggja yfir unga fólkið þá varð einhver annar að gera það, ekki satt?

Næg er nú bölsýnin þó forystumenn okkar séu ekki að bera svona "bull" á borð fyrir okkur.

Mynd: Á Rangárvöllum

 

100 milljarða ónotuð fjárfesting