Grikkir hafna "Íslensku leiðinni", leið einangrunar og fátæktar

Meirihluti Grikkja hafnaði "Íslensku leiðinni" í grísku þingkosningunum á þjóðhátíðardegi Íslendinga.

Það er ljóst að skynsemin hefur náð yfirhöndinni í Grikklandi og þeir valið áframhaldandi samstarf við Evrópusambandið. Grikkir hafa þar með hafnað "Íslensku leiðinni", leið sem Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn hafa haft forystu um að fara hér heima.

Grikkir þekkja það vel að vera með ónýtan gjaldmiðil eins og við Íslendingar því þeir hafa einungis haft evruna í 6 eða 7 ár.

Þeir vita því nákvæmlega hvað felst í "Íslensku leiðinni" annars vegar og hins vegar hvað felst í því að vera með evru og vera þátttakandi í efnahagssamstarfi Evrópuríkjanna.

Niðurstaðan er einföld -  Grikkir hafna því að fara "Íslensku leiðina".

Eftir stöndum við Íslendingar, einangruð útkjálkaþjóð og höldum að við getum staðið utan ESB með eigin gjaldmiðil eins og ríkasta land Evrópu, olíuríkið Noregur  -  þvílík blekking.

Löngu er tímabært að launafólk taki í taumana og hugi að eigin hagsmunum og hætti að láta ruglaða hugmyndafræði og hagsmuni LÍÚ stjórna þessum málum.

Nýtt lýðræði sigraði

Mótframboðum gegn forsetanum er ætlað að rústa embættinu í núverandi mynd.

Þegar þjóðin hefur kallað þá hefur núverandi forseti orðið við því kalli.

Þessi framboð nú og ekki síst framboð Þóru gegn sitjandi forseta er einsdæmi í sögunni. Þessum framboðum er stefnt gegn forsetanum og þeim embættisfærslum hans þegar forseti hefur svaraði kalli þjóðarinnar og tekið hagsmuni þjóðarinnar fram fyrir hagsmuni Alþingis.

Ef sitjandi forseti verður felldur í komandi kosningum þá munu andstæðingar forsetaembættisins líta á það sem áfellisdóm yfir embættisfærslum forsetans og segja að þjóðin hafi hafnað því að forsetaembættinu sé beitt með þeim hætti sem gert hefur verið og málskotsrétturinn virkjaður.

Ef sitjandi forseti verður felldur í komandi kosningum þá munu þær lýðræðisumbætur sem forsetinn hefur staðið fyrir að engu verða og þjóðin mun glata málskotsrétti sínum næsta mannsaldurinn því engin forseti mun þvora að beita málskotsréttinum af ótta við að flokkarnir á Alþingi blási þá upp mótframboð gegn honum. Það er líka einsdæmi að formaður og varaformaður Samfylkingarinnar hafa opinberlega líst andstöðu sinni við forsetann og hvatt til mótframboðs gegn honum. Munu formenn flokkanna í framtíðinni stilla komandi forsetum upp við vegg og segja: Ef þú samþykkir ekki þessi lög / samninga þá minni ég á hvernig fór fyrir Ólafi Ragnari Grímssyni og hvernig hann var hraktur úr embætti?

Þingið hefur alla tíð viljað svipta forsetann málfrelsi og hafa hann í stofufangelsi á Bessastöðum og þannig ráðskast að eigin geðþótta með völd forsetaembættisins, völd sem þjóðin á samkvæmt stjórnarskrá og úthlutar til þess sem hún velur til forseta á fjögurra ára fresti. Þegar ástandið er þannig að forsetinn situr í stofufangelsi á Bessastöðum sviptur málfrelsi, þegar ástandið er þannig þá segja þingmenn gjarnan að forsetinn sé "sameiningartákn þjóðarinnar" og um leið og þeir segja þetta þá brosa þeir gjarnan.

Við eigum að standa vörð um það beina lýðræði sem stjórnarskráin veitir almenningi á Íslandi. Þess vegna eigum við að standa vörð um forsetaembættið. Það á ekki að rýra völd þess með því að setja embættinu einhverjar siðareglur eða takmarka á annan hátt þau völd sem stjórnrskráin felur þjóðinni, völdum sem þjóðin ráðstafar í beinni kosningu á fjögurra ára fresti. Ef forseti fer út fyrir valdsvið sitt eða hagar sér ósæmilega að mati þjóðarinnar þá kýs þjóðin sér einfaldlega nýjan forseta.

Mótframboð gegn sitjandi forseta nú er ætlað að rústa forsetaembættinu í þeirri mynd sem það er í dag til þess að flokkarnir og formenn þeirra haldi þeim völdum sem þeir eitt sinn höfðu.

Verði Ólafur Ragnar Grímsson hins vegar endurkjörinn forseti þá verða þær lýðræðisumbætur sem hann hefur komið hér á með því að virkja málskotsréttinn endanlega festar í sessi.

Ólafur Ragnar með 58%

Pólitískt uppgjör á glæpum gegn þjóðinni verður í þingkosningunum að ári.

Með útgáfu Rannsóknarskýrslu Alþingis og dómnum yfir þáverandi forsætisráðherra, Geir Haarde, þá er uppgjöri fjórflokksins á hruninu lokið.

Eftir er hinsvegar pólitískt uppgjör kjósenda á þeim glæpum sem fjórflokkurinn vann gegn þjóðinni í aðdraganda hrunsins og í kjölfar þess. Það uppgjör bíður þingkosninganna að ári.

Í því pólitískta uppgjöri kjósenda við fjórflokkinn þá verður ákært fyrir eftirfarandi glæpi og þjóðinni gefst í þingkosningunum kostur á að fella sýknu- eða sektardóm yfir fjórflokknum.

Glæpur fjórflokksins nr. 1 gegn þjóðinni er þegar Lýðveldið Ísland var skuldsett í þrot í aðdraganda hrunsins í misheppnuðum tilraunum fjórflokksins að bjarga gjaldþrota bönkum landsins. Öll lán sem buðust voru tekin og allir fjármunir sem til voru var ausið í bankana, banka sem fjórflokkurinn vissi að voru gjaldþrota, banka sem fjórflokkurinn vissi á þessum tíma að var ekki hægt að bjarga. Svo langt gekk fjórflokkurinn í þessari skuldsetningu að Lýðveldið Ísland endaði í höndum Alþjóða gjaldeyrissjóðsins.

Glæpur fjórflokksins nr. 2 gegn þjóðinni er setning neyðarlaganna sem er mesti þjófnaður sem framinn hefur verið í Evrópu frá stríðslokum og fólgst í því að tryggja innistæður langt, langt umfram innlendar og alþjóðlegar skuldbindingar og nota til þess fé erlendra lánadrottna gömlu bankana. Þrot íslensku bankana er þriðja stærsta gjaldþrot í heimi. Ofaní þetta stóra gjaldþrot kom setning neyðarlaganna en með þeim þjófnaði fór Lýðveldið Ísland á lista yfir mestu "bananalýðveldi" heimsins. Fjölmargar lánastofnanir munu ekki lána til landsins næstu áratugina og allar þær lánveitingar sem fást næsta aldarfjórðunginn verða með sérstöku "Íslandsálagi". Það versta er að mannorð okkar Íslendinga var eyðilagt í heilan mannsaldur í þeim tilgangi að bæta auðmönnum Íslands það tjón sem þeir urðu fyrir þegar innistæður þeirra töpuðust í gjaldþroti bankana. (2% innistæðueigenda áttu 95% af innistæðunum, ath í samræmi við fjárfestingarstefnu lífeyrissjóðanna áttu þeir mjög lítið af innistæðum í bönkunum).

Glæpur fjórflokksins nr. 3 gegn þjóðinni er þegar fjórflokkurinn reyndi ítrekað að fá Lýðveldið Ísland til að gangast í ábyrgðir fyrir skuldum Landsbankans og samþykkja svonefnda Icesave samninga, samninga sem tengjast beint neyðarlögunum, þannig að þjóðin tryggði, þvert á lög og reglur, að fullu þær innistæður sem innistæðueigendur töpuðu í gjaldþroti Landsbankans. (Málið sem er í dag fyrir ESA gengur út á það hvort Íslandi / ríkissjóði beri að tryggja lágmarksfjárhæð, 20.887 evrur per reikning eða ekki. Það kostar þrotabú Landsbankans 650 ma og innistæða er til fyrir þeirri upphæð. Engin hjá ESA er að tala um að Ísland eigi að tryggja allar innistæður í gamla Landsbankanum að fullu eins og Icesave samningarnir gengu út á. Icesave 3 hefði kostað þrotabú Landsbankans / þjóðina a.m.k 1.300 ma.)

Í næstu þingkosningum gefst þjóðinni tækifæri að gera upp þessi glæpaverk fjórflokksins gegn þjóðinni með því að kjósa til valda nýja flokka og nýtt fólk og hefja sókn til nýrrar velsældar á grunni nýrrar stjórnarskrár.

www.lydfrelsisflokkurinn.net

Mynd: Mótmæli 15. maí 2012 á Puerta del Sol, Madrid

Íslenski fáninn í miðpunkti "búsáhalda-mótmælanna" í Madrid í dag.

Er það búsáhaldabyltingin sem steypti ríkistjórinni, ríkistjórn sem tók öll þau lán sem hægt var að taka út á lýðveldið Ísland og skuldsetti með því ríkisjóð  / almenning upp í rjáfur næstu ártugina ásamt því að setja Seðlabanka landsins í gjaldþrot í misheppnuðum tilraunum sínum að bjarga gjaldþrota bönkum landsins, bönkum sem ríkistjórnin vissi að var ekki hægt að bjarga?

Eða eru það Icesave samningarnir sem við Íslendingar höfnuðum og neituðum þar með að ríkistryggja skuldir einkabanka landsins?

Eða eru það báðar þessar ástæður?

Er ekki löngu orðið tímabært að gefa fjórflokknum og glæpaverkum hans gagnvart þjóðinni í aðdraganda hrunsins og eftir hrun frí frá störfum og kjósa til valda þá nýju flokka sem bjóða munu fram í næstu Alþingiskosningum. Sjá hér Lýðfrelsisflokkurinn.

Pólitísku uppgjöri fjórflokksins á hruninu lokið.

Með sakfellingu fyrrverandi forsætisráðherra fyrir Landsdómi í dag fyrir brot á stjórnarskrá þá lýkur formlega hinu pólitíska uppgjöri fjórflokksins á hruninu.

Þetta ferli hófst með skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis, nefndar sem umræddur forsætisráðherra átti stærstan heiðurinn af að setja á laggirnar. Í skýrslu Rannsóknarnefndarinnar er lagt til að þáverandi forsætisráðherra, utanríkisráðherra, fjármálaráðherra ásamt bankamálaráðherra yrðu dregnir fyrir Landsdóm og ákærð fyrir stórfelld afglöp í starfi og brot á stjórnarskrá.

Þingnefnd á vegum Alþingi sem fór yfir skýrsluna komst að sömu niðurstöðu og Rannsóknarnefndin og lagði fyrir Alþingi að samþykkja að þessir fjórir ráðherra yrðu ákærðir og dregnir fyrir Landsdóm.

Lágkúran á Alþingi náði áður óþekktum hæðum þegar þingið ákvað að ákæra forsætisráðherrann fyrrverandi einan en sleppa hinum ráðherrunum þrem við ákæru. Eftir þessa atkvæðagreiðslu þarf án efa að skipta út öllum núverandi þingmönnum Alþingis, eigi að endurreisa traust þjóðarinnar á þinginu.

Þó uppgjöri fjórflokksins á hruninu ljúki með þessum dómi yfir forsætisráðherranum fyrrverandi, dómi sem á sér enga hliðstæðu í íslenskri réttarsögu, þar sem forsætisráðherra er dæmdur af 15 manna Landsdómi fyrir að brjóta 17 gr. stjórnarskrárinnar, þá á dómstóll götunnar eftir að dæma í þessu máli.

Dómstóll götunar mun kveða upp sinn dóm að ári liðnu þegar kosið verður til Alþingis.

Verður það svo að fjórflokkurinn verður kosinn áfram til trúnaðarstarfa fyrir þjóðina eða hefur þjóðin fengið nóg af fjórflokknum í bili og gefur nýjum flokkum og nýju fólki tækifæri?

 

www.lydfrelsisflokkurinn.net

 

 

Sakfelldur fyrir eitt ákæruatriði

Hundamatur er ekki heldur hættulegur, bara ekki ætlaður til manneldis.

Ótrúlegar eru skýringar Ölgerðarinnar á sölu sinni og dreifingu á iðnaðarsalti til mötuneyta, bakaría og annarra matvælafyrirtækja. 

Að selja og nota vöru í matvæli, vöru sem ekki er ætluð til manneldis er glæpur gegn neytendum.

Það er ljóst að Matvælastofnun og Heilbrigðiseftirlit Reykjavíkur hafa hylmt yfir þessum glæp gegn neytendum árum saman.

Auðvita á að svipta þessi 91 fyrirtæki starfsleyfi sem hafa staðið að sölu, dreifinu og notkun á þessu salti eða beita þau háum fjársektum.

Auðvita á að reka forstjóra Matvælastofnunar og Heilbrigðiseftirlits Reykjavíkur sem hefur veitt Ölgerðinni starfsleyfi síðustu 13 ár og þar með samþykkt sölu og dreifingu á þessu salti.

 

Við vitum hins vegar öll að ekkert verður gert.

Við vitum öll að handhafar framkvæmdavaldsins og það fólk sem nú situr á Alþingi hefur hvorki burði eða getu til að taka á þeim miklu vandamálum sem eru í stjórnsýslunni og stofnunum ríkisins, vandamálum sem blasa við almenningi og kristallast í hverju málinu á eftir öðru svipuðu þessu saltmáli.

Hvað getum við neytendur gert?

Reynt að fækka sem mest gömlu hrunaþingmönnunum sem engu hafa breytt og ekkert gert frá hruni og kallað til nýtt fólk og nýja flokka í þingkosningunum eftir rúmt ár?

 

Segir iðnaðarsaltið ekki hættulegt

Gleðileg jól

Óska öllum gleðilegra jóla og farsældar á komandi ári.

Myndin / jólakortið sem fylgir með þessari jólakveðju var tekin fyrir nokkrum dögum án flass lengst inni í jarðgöngum / veggöngum sem verið er að gera í Alta, Finnmörk, í norður Noregi.

 Ljósið, myrkrið  og úðinn frá steypusprautunni skapa ákveðna töfrastemmingu inni göngunum.

 

Mikil og mörg eru mannanna verk.

 

Stjórnlagaráð á rangri leið.

Það eru vonbrigði að stjórnlagaráðið ætlar ekki að koma til móts við kröfu almennings nr. 1, 2 og 3 sem var og er að koma hér á fullum aðskilnaði löggjafar-, framkvæmda- og dómsvalds. Fullur aðskilnaður þessara þátta næst aldrei nema með forsetaræði eins og tíðkað er í öðrum lýðveldum Evrópu.

Það er mikil breyting að ætla að lögfesta hér þingræði þvert á ákvæði stjórnarskrárinnar frá 1944 sem gerir ráð fyrir að hér sé forsetaræði. Sjá nánar hér. 

Það er mjög sérstætt ef nú á að lögfesta hér þingræði að fyrirmynd konungsríkja Evrópu þegar eðlilegra hefði verið að horfa til lýðvelda eins og þess franska og finnska. Lýðvelda sem öll nýfrjálsu ríki austur Evrópu gerðu að sinni fyrirmynd þegar þau losnuðu undan klafa kommúnismans. Munum það að Ísland er lýðveldi, ekki konungsríki. Þess vegna er það svo órökrétt að horfa til konungsríkjanna sem fyrirmynd þegar við endurnýjum stjórnarskrá okkar.

Mér líst hins vegar vel á hugmyndir stjórnlagaráðs á koma hér á fót Stjórnlagadómstól / Lögréttu sem ætlað er að úrskurða hvort lög, reglugerðir, samningar og stjórnvaldsaðgerðir stangist á við stjórnarskrá.

Ég er hins vegar mjög ósáttur við þær fyrirætlanir að veikja forsetaembættið með því að setja embættinu reglur og takmarka valdsvið forseta. Það líst mér mjög illa á. Munum það að þjóðin á forsetaembættið. Munum það að þjóðin á það það vald sem stjórnarskráin felur forsetaembættinu. Þjóðin úthlutar þessu valdi í beinni kosningu á fjögurra ára fresti. Með því að takmarka valdsvið forseta og setja forseta reglur þá er um leið verið að takmarka vald þjóðarinnar og setja þjóðinni reglur.

Með því að setja forsetaembættinu reglur og takmarka vald forseta þá er verið að taka þetta vald frá þjóðinni og setja þetta vald  í hendur stjórnmálaflokkanna og stjórnsýslunnar.

Var það tilgangurinn með stjórnlagaráðinu og auka vald stjórnmálaflokka og stjórnsýslunnar á kostnað þjóðarinnar?

Það vald sem stjórnarskráin felur þjóðinni og þjóðin felur forseta sínum það vald á ekki að takmarka. Við eigum ekki við endurskoðun stjórnarskrárinnar að takmarka það beina lýðræði sem við þó búum við.

Er það ætlun stjórnlagaráðs að minnka vægi þess beina lýðræðis sem við búum við og minnka þau völd sem þjóðin fer með þegar hún kýs beint til valdamesta embættis landsins? Á endurskoðun stjórnarskrárinnar að ganga út á það að takmarka vald forsetaembættisins og þar með takmarka vald þjóðarinnar? Er þetta stjórnlagaráð þá ekki farið að snúast upp í andhverfu sína?

Þá mun þjóðin líka snúa baki við þessu stjórnlagaráði enda þjóðin þá miklu betur sett með óbreytta stjórnarskrá.

Í dag búum við að tvenns konar lýðræði.

• Beint lýðræði þar sem þjóðin kýs handhafa framkvæmdavaldsins, forsetann, á fjögurra ára fresti.
• Óbeint lýðræði eða fulltrúalýðræði þar sem við kjósum stjórnmálaflokka til að fara með fyrir okkar hönd fjárveitingarvaldið og löggjafarvaldið með forseta.

Breytingar á stjórnarskránni sem ætlað er að minnka vægi þess beina lýðræðis sem þjóðin nýtur í daga og auka í staðinn vægi fulltrúalýðræðisins, það eru slæmar breytingar.  

Breytingar á stjórnarskránni sem færa valdið frá þjóðinni í hendur þingmanna og þar með í hendur fjórflokksins, slíkar breytingar mun þjóðin aldrei samþykkja.

 

 

 

Icesave-dómur og mestu afglöp íslenskra fjölmiðla?

Loksins að einn af helstu fjölmiðlum landsins gerði úttekt á því og segir frá því hvaða afleiðingar það hefur verði neyðarlögunum hnekkt í þeim dómsmálum sem nú eru í gangi.

Loksins að einn af helstu fjölmiðlum landsins gerir þjóðinni grein fyrir því að ef við hefðum samþykkt Icesave 3 og neyðarlögunum verið hnekkt þá falla hundruð milljarðar á ríkissjóð og þar með íslenska skattgreiðendur.

Í umræðunni fyrir Icesave 3 kosninguna þögðu okkar helstu fjölmiðlar og fjölmiðlamenn og fjölluðu ekkert um þennan flöt málsins.  Jafnvel í Silfri Egils var ekki fjallað um þennan flöt málsins og ef hann kom upp þá var honum vísað frá eins og hverri annari fjarstæðu. Lee C Buchheit  benti samt á þetta atriði sem einn af þremur stærstu áhættuþáttunum í Icesave samningnum í samtali á Silfrinu en annað hvort skildi Egill hann ekki, gleymdi þessu atriði eða vísvitandi lét ógert að nefna það.  Fjölmiðlamenn töldu alltaf bara upp tvö atriði í sínum samantektum sem áhættuna við Icesave 3 samninginn, þ.e. hvað mikið kæmi úr þrotabúi Landsbankans og hve mikil gengisáhættan væri.  Neyðarlögin voru sjaldan eða aldrei nefnd.

Þannig komst samninganefndin og stjórnvöld alltaf upp með að ræða ekki þennan flöt málsins eins og það gæti ekki gerst að málið tapaðist fyrir dómi.  Þetta eru mestu afglöp sem ég hef séð íslenska fjölmiðla gera, að láta stjórnvöld, samninganefndina og fulltrúa JÁ sinna komast upp með að ræða ekki þetta atriði.

Um þennan flöt málsins var bara fjallað á blogginu, á Facebook og í einstaka aðsendum greinum í prentmiðlum.

Nú að afloknum kosningum þá hefur þagnarhlunni loks verið lyft af þessu máli á ríkisfjölmiðlinum rúv.

Þá bregður svo við að rúv er með ágætis umfjöllum um málið,  sjá nánar hér. Greinilegt er að fréttamennirnir á rúv gera sér vel grein fyrir mikilvægi þessara málaferla og hvað það þýðir ef neyðarlögunum verður hnekkt og hvað hefði gerst hefði þjóðin samþykkt Icesave 3 og þar með gengist í ábyrgð fyrir 650 milljörðum. Fréttamenn rúv gera sér fulla grein fyrir að þá hefðu hundruð milljarða fallið á ríkissjóð.

Fréttamann rúv gera sér fulla grein fyrir því að í þessum málaferlum um neyðarlögin væri allt samfélagið undir ef við hefðum samþykkt Icesave 3 samninginn.

Sérkennilegt að rúv skyldi ekki sjá ástæðu til að birta þessa frétt einhverjum dögum eða vikum fyrir Icesave 3 kosninguna.

Hefði rúv birt þessa umfjöllun vikuna fyrir Icesave 3 kosninguna þá hefði það tryggt að yfir 70% þjóðarinnar í stað 60% hefði hafnað Icesave 3 samningnum.

Alltaf gott að vita hvar við höfum rúv og að rúv stendur í blíðu og stríðu með stjórnvöldum á hverjum tíma, sama hvað gengur á, eins og Pravda á sínum tíma stóð í blíðu og stríðu við bakið á Sovéska kommúnistaflokknum. 

 

Guði sé lof fyrir Facebook, bloggið og óháðu netmiðlana.

 

 

Moody´s kokgleypir skammir Forseta Íslands

Auðvitað gat Moodys´s ekki lækkað lánshæfismat Íslands þó þeir hefðu viljað.

Eftir að skuldatryggingarálagið lækkað strax eftir NEI´ið í þjóðaratkvæðagreiðslunni þá gat Moody´s ekki annað en staðfest þetta mat þeirra lánastofnanna sem þeir þykjast vera að vinna fyrir.  Allt annað en staðfesting á þessu mati helstu fjármálafyrirtækja heims hefði endanlega svipt Moody´s öllum trúverðugleika. 

Með öðrum orðum Moody´s samþykkir og kokgleypir skammir forseta Íslands. 

Aldrei fyrr hafa matsfyrirtæki þessa heims verið rassskellt opinberlega með þeim hætti sem forseti Íslands rassskellti Moody´s á Bloomberg fréttaveitunni  og aldrei fyrr hafa þessi matsfyrirtæki bitið í gras með þeim hætti sem þau gerðu í dag.  Með þessu mati í dag þá eru dagar Moody´s og annarra slíkra fyrirtækja liðinn sem fyrirtækja sem menn treysta. 

Þetta mat Moody´s er jafnframt endanleg staðfesting á því að við sem kusum NEI, við kusum rétt.