Auðvitað mátti ekki veita þessa ríkisábyrgð

Auðvitað lækkar skuldatryggingarálagið þegar ríkissjóður hættir við að veita ríkisábyrgð á 650 ma.  skuldbindingu upp á von og óvon að það takist að láta þrotabú Landsbankans standa undir Icesave.

Það voru margir sem héldu því fram að þetta tryggingarálag myndi hækka ef við höfnuðum Icesave. Margir héldu því fram að því meira sem við tökum af lánum og því meira sem við skuldbindum okkur með ríkisábyrgðum því auðveldara yrði og fá lán og kjör þeirra yrðu betri.

Nú þegar allt rykið sem var sáldraði upp í aðdraganda þessara kosninga er að falla til jarðar og menn byrjaðir að grilla aftur í gegnum gruggið þá kemur í ljós að ekkert hefur breyst.  

Auðvitað er það áfram þannig að því minna sem ríkissjóður skuldar og því minni ábyrgðir sem hvíla á ríkissjóði því betri eru lánakjörin. 

 

Álagið hið lægsta frá hruni

Fulltrúi olíufurstanna í Dubai í samninganefndinni, Lee C. Buchheit, sendur úr landi.

Aldrei skildi ég það að Alþingi valdi að gera fulltrúa olíuauðjöfranna á Arabíuskaganum að formanni íslensku samninganefndarinnar. Hverjum lukkuriddaranum á eftir öðrum hefur skolað hingað á land í kjölfar bankahrunsins. Lukkuriddurum sem hafa boðið stjórnvöldum þjónustu sína.

Að velja einn af þeim til að leiða íslensku samninganefndina var sérstakt. Enn sérstakara var að velja til starfans einn af fulltrúum olíuauðjöfranna á Arabíuskaganum. Sjá nánar þennan pistil hér frá því í febrúar 2010: Aðalsamningamaður Íslands einn af stóru hákörlunum í fjármálaheiminum.

Lee C. Buchheit situr í stjórn og starfar með stærstu fjármálafyrirtækjum heims. Fyrirtækjum sem lána Seðlabönkum heims fé. Lee C. Buchheit vinnur við það að gæta hagsmuna þessara fyrirtækja. Seðlabankar um allan heim eru þessi misserin að gæta hagsmuna sinna og þessara lánadrottna sinna, þ.e. fyrirtækjanna sem Lee C. Buchheit vinnur fyrir, með því að dæla fé skattborgaranna út í bankakerfið og eru þar með að gera skuldir bankana að skuldum almennings. Það er það sem Lee C. Bucheit starfar við.

Bjóst virkilega einhver við að fulltrúi olíufurstanna á Arabíuskaganum kæmi með samning um þetta Icesave mál sem yrði ásættanlegur fyrir okkur Íslendinga?

Bjóst virkileg einhver við því?

Það fækkar um einn lukkuriddarann á Íslandi þegar Lee C. Buchheit flýgur heim til Duabi eftir að þjóðin hefur sagt við þennan fulltrúa olíuauðjöfranna, "troddonum".

Lee C. Buchheit hverfur nú inn í blámóðuna í sögu þessarar þjóðar sem ein af stóru mistökunum sem stjórnvöld gerðu í kjölfar bankahrunsins.

 

 

Sterk rök okkar í Icesave

Sigur landsbyggðarinnar og hinna vinnandi stétta.

Úrslit kosninganna um Icesave er sigur landsbyggðarinnar og hinna vinnandi stétta.

Þegar ég mætti á kjörstað seinni partinn í dag þá gekk ég í fangið á þrem iðnaðarmönnum sem greinilega höfðu komið við á kjörstað á leið úr vinnu. Þeir voru alvarlegir og ákveðnir þegar þeir í vinnufötunum yfirgáfu kjörstað.

Þá vissi ég að þessi kosning var unnin.

 

57,7% hafna Icesave-lögum

Allir á kjörstað. Þetta er þitt val.

 Að mínu mati er tvennt sem stendur upp úr nú á kjördag:

Í fyrsta lagi að þá er ekkert himinn og haf á milli þessara tveggja valkosta. Báðar leiðirnar hafa sína kosti og galla. Hvort heldur valið er já eða nei þá mun þetta mál halda áfram að hafa mikil áhrif á samfélag okkar og efnahag. Mikil óvissa verður um efnahagslegar afleiðingar þessa máls hvort já eða nei verður ofaná. Í raun kristallast valið í fréttum gærdagsins. Þar mælir seðlabankstjóri með JÁ og Eva Joly mælir með NEI. Við vitum öll að hvoru tveggja er þetta mikið ágætis fólk og þó svo Seðlabankstóri sé undir hæl sinna atvinnurekanda þá væntum við þess að hann sé af heilum hug að mæla með JÁ. Við vitum að þau bæði eru að mæla með valkostum sem þau meta þann besta. Þess vegna er ekki hundrað í hættunni hvora heldur leiðina við förum. Báðar hljóta að vera ágætar fyrst þetta ágætis fólk er að mæla með sitthvorri.

Fólk á að drífa sig á kjörstað og kjósa. Sumir vilja meina að þegar allt kemur til alls þá sé þetta spurningin um að fólk kjósi annað hvort með höfðinu eða hjartanu.

Í öðru lagi þá hefur verið frábært að fylgjast með því hvernig þjóðin hefur tekið á þessu verkefni sem er að ákveða hvorn valkostinn á að kjósa. Facebook hefur hreinlega logað af umræðum um þetta mál. Ég sá eina færslu seinni partinn í gær. Þar sagði:

"Á síðast klukkutíma þá hafa komið 46 "stadusar" á Facebook hjá mér og bara 2 þeirra voru ekki um Icesave."

Netmiðlarnir loga af umræðum um þetta mál. Allstaðar er verið að skeggræða málin. Áhuginn er gríðarlegur. Prentmiðlarnir og sjónvarpið með sinn fréttaflutning er í þessari umræðu eins og bermál gærdagsins og er í raun ekki þátttakandi í þessari umræðu nema fyrir börn liðins tíma sem fylgjast ekki með á þessum netmiðlum.

Þessi mikla og upplýsta umræða sem hefur verið í gangi fyrir þessar Icesave kosningar hefði ekki verið möguleg fyrir 10 árum. Þá voru þessir netmiðlar ekki til. Þá hefðu stjórnvöld matað okkur í gegnum moggann, rúv og stö 2 á "sannleikanum".

Nú er allt breytt og stjórnvöld ráða í dag bara fjölmiðlum sem flytja bermál gærdagsins til þeirra sem ekki fylgjast með á netmiðlum nútímans.

Í kosningunni um Icesave 3 þá erum við að sjá lýðræðið á Íslandi taka nýja stefnu. Þjóðin er skemmtilega klofin í tvennt í álíka stórar fylkingar en allir eru ákveðnir að ræða sig fram til bestu niðurstöðu fyrir þjóðina. Með þessari gríðarlegu umræðu sem er í gangi og hefur verið í gangi þá er ljóst að þjóðin mun taka upplýsta ákvörðun í dag.

Hvort heldur já eða nei verður ofaná þá höfum við séð það að þjóðin er meira en tilbúin að stíga fleiri skref á þessar braut. Ræða sig fram til niðurstöðu að taka sínar stóru ákvarðanir í þjóðaratkvæðagreiðslum.

Er nýtt Ísland er að líta dagsins ljós?

Svei mér þá, ég held það. Mér finnst það frábært hvernig þjóðin er að leysa þetta verkefni.

 

 

Stjórnvöld haldin Stokkhólmsheilkenninu?

"Hinn 23. ágúst árið 1973 réðst Jan Erik Olsson vopnaður inn í Kreditbankann við Norrmalmstorg í Stokkhólmi í þeim tilgangi  að ræna bankann.

Lögreglan var kölluð á staðinn, tveir lögreglumanna komust inn í bankann. Jan skaut á þá báða, annar særðist, hinum skipaði hann að setjast niður og syngja lagið Lonesome Cowboy.

Síðan tók Janne fjóra gísla. Hann heimtaði að vinur hans yrði keyrður til hans og fór einnig fram á að fá byssur og þrjár milljónir sænskra króna. Að auki krafðist Janne þess að honum yrði útveguð skotheld vesti, hjálmar og sportbíll til undankomu.

Ein gíslanna, Kristin Ehnemark,  sagðist vera hræddari við viðbrögð lögreglunnar en við ræningjann. Hræddust var hún við að lögreglan myndi valda usla og ógna öryggi hennar sjálfrar. Ég rek ekki atburðarásina frekar hér. 

Við þennan atburð er svokallað Stokkhólmsheilkenni kennt. Þegar gíslar snúast á sveif með þeim sem halda þeim föngnum." (Tekið upp úr heimildum)

Daginn eftir að við misstum þrjá stærstu bankana okkar í þrot og ríkið tók þá yfir settu Bretar á okkur hryðjuverkalög. Hryðjuverkalög voru sett á fjármálaráðuneytið, Seðlabankann, Kaupþing og Landsbankann. Með því frystu þeir inni í London gull- og gjaldeyrisforða þjóðarinnar en hann var geymdur í J.P. Morgan í London.  Samhliða lýstu Bretar því yfir í alþjóðafjölmiðlum að Ísland væri gjaldþrota.  Vegna þessara vel undirbúnu efnahagsárásar Breta á Íslandi þá var skyndilega ekki einu sinni til gjaldeyrir á Íslandi til að kaupa eldsneyti eða lyf.  Slík staða hefur ekki komið upp á Íslandi síðan í Móðuharðindunum 1783.  Við þessar aðstæður féll gengi krónunnar um 50%.  Þúsundir fyrirtækja fóru lóðbeint í þrot og hér töpuðust gríðarleg verðmæti. Arfur heillar kynslóðar hvarf og 30.000 til 40.000 störf. Störf sem mun taka áratugi að búa til aftur. 

Í framhaldi lögðu Bretar  fram Icesave 1 samninginn. Samningurinn var hrein svívirða. Sambærilegur samningur hefur ekki verið  áður gerður milli Evrópuríkja. Það þarf að fara út fyrir Evrópu og tvær til þrjár aldir aftur í tímann til að finna sambærilegan milliríkjasamning. Þennan samning samþykkti þáverandi ríkisstjórn og þingmennirnir sem á bak við ríkisstjórnina stóðu.  

Kjarninn í þeim hópi þingmanna sem samþykkti Icesave 1 samninginn stendur í dag að Icesave 3 samningnum.

Þetta fólk kallar Breta í dag "VINAÞJÓÐ"  og reynir að telja okkar hinum trú um að það sé "siðaðra manna" háttur að leysa sín mál með samningum.

Það eru margir sem halda því fram að þetta fólk sem sat á þing í aðdraganda hrunsins og í hruninu og missti bankakerfið og Seðlabankann í gjaldþrot, fékk á sig hryðjuverkalögin, Icesave 1 nauðasamninginn og sat á þingi þegar eldar brunnu daglega fyrir utan þinghúsið og rúður þess margbrotnar í fyrstu byltingu Íslandssögunnar sem endaði með falli ríkisstjórnarinnar, þetta fólk hafi lent í slíku áfalli að það sé langt frá því búið að ná sér.

Það er hægt að kalla Breta ýmsum jákvæðum nöfnum en það er hreinlega sjúklegt að kalla Breta "vinaþjóð" og "siðaða menn" eftir það tjón sem þeir vísvitandi ollu hér og eftir þá nauðasamninga sem þeir hafa lagt fram og krafist að þjóðin undirgangist.

Eftir að hafa nú á þriðja ár hlustað í forundran á okkar helsta forystufólk berjast fyrir hverjum Icesave nauðasamningnum á eftir öðrum og um leið tala alltaf svona hlýlega um Breta þá hefur það loksins runnið upp fyrir mér.

Þetta fólk er allt haldið Stokkhólmsheilkenninu.

Við hin sem göngum heil til skógar eigum og verðum að taka fram fyrir hendurnar á þessu fólki.

Kjósum NEI á laugardaginn.  

 

 

Augu umheimsins á Íslandi

Í málaferlunum um neyðarlögin þar er KR að keppa við Barcelona.

Hvort heldur menn velja já eða nei á laugardaginn þá fylgir báðum leiðum mikil áhætta. Hvort heldur niðurstaðan verður já eða nei þá er þetta Icesave mál rétt að byrja.

Verði nei ofaná þá fer væntanlega ferli í gang fyrir dómstólum. Hér má sjá Reimar Pétursson útskýra í máli og myndum hvað það hefur í för með sér : http://vimeo.com/21929491

Verði já ofaná og við veitum þessa ríkisábyrgð þá sitjum við næstu árin og fylgjumst með stærstu og öflugust fjármálafyrirtækjum og bönkum veraldar með færustu lögmenn heims á sínum snærum reyna að hnekkja neyðarlögunum fyrir Héraðsdómi og Hæstarétti. Vinni þeir ekki málin þar þá liggur fyrir að þeir munu reyna að fara með málið fyrir aðra dómstóla eins og Mannréttindadómstól Evrópu á grundvelli eignarréttarákvæðanna sem þeir telja að hafi verið brotin. Eins að neyðarlögin hafi verið túlkuð of frjálslega og tryggi of mikið af innistæðum. Sjá frétt þar um hér.

Hnekki þeir neyðarlögunum þá verður þrotabú Landsbankans ekki til ráðstöfunar upp í Icesave nema að takmörkuðu leiti. Þó við teljum okkur hafa góðan málstað að verja sem eru neyðarlögin og teflum fram okkar færustu lögmönnum gegn þeirra þá verður leikurinn í réttarsölunum ójafn. Það verður eins og við teflum fram KR en þeir Barcelona.

Þó við teljum okkur hafa góðan málstað að verja sem eru neyðarlögin þá veit engin hvernig þau málaferli enda. Það verður ekki ljóst fyrr en dómarinn flautar til leiksloka. Hvort það verða dómarar Hæstaréttar eða dómarar Mannréttindadómstóls Evrópu sem það gera mun koma í ljós.

Verði neyðarlögunum hnekkt og við búin að samþykkja að veita ríkisábyrgð á lágmarktryggingunni sem eru 674 ma. og lítið fé fæst úr þrotabúi Landsbankans þá verðum við að greiða bróðurpartinn af þessari upphæð úr ríkissjóði. Við erum að tala um upphæð sem samsvarar hálfri landsframleiðslunni sem þarf þá að greiða á næstu 37 árum.

Ég er gamblari en ekki svo mikill að ég þori að veðja 674 ma. á að KR vinni Barcelona þó málstaður okkar sé mjög góður, KR fái forgjöf og margir af okkar helstu knattspyrnusérfræðingum telji allar líkur á að KR vinni.

Menn skildu aldrei vanmeta Barcelona.

Þess vegna kýs ég NEI á laugardaginn.  Ég vil ekki að við veitum þessa ríkisábyrgð.

 

Hverfur ekki þótt ríkisstjórnin fari

Er verið að mismuna erlendum innistæðueigendum með því að hafna Icesave?

 Haldi neyðarlögin þá liggur það fyrir að þrotabúið getur greitt erlendum innistæðueigendum að minnsta kosti 90% af því sem þeir áttu inni í bankanum þegar hann fór í þrot. Hefði Alþingi ekki sett neyðarlögin þá ættu Bretar og Hollendingar í besta falli von á að fá lágmarkstrygginguna, 20.887 evrur per reikning út úr þrotabúi Landsbankans. Það kostar 674 ma. Þessi 674 ma. lágmarkstrygging tryggir 50% til 55% af þeirri upphæð sem var sem innistæður í Landsbankanum. Um þessa lágmarkstryggingu snýst málatilbúnaður ESA gegn okkur, þ.e. að ríkið tryggi þessa lágmarksupphæð 20.887 evrur per reikning. ESA tekur ekki afstöðu til hugsanlegs mismununar milli innlendra og erlendra innistæðueigenda. 

Haldi neyðarlögin og innistæður verða forgangskröfur í búinu þá stendur þrotabúið innistæðueigendum til boða. Þeir fá þá að minnsta kosti 90% af sínum innistæðum greiddar. Hugsanlega 100% ef heimtur í þrotabúinu verða meiri. Nú eru sjálfir innistæðueigendurnir búnir að fá sitt. Þetta mál snýst um að skipta þrotabúi Landsbankans milli hins íslenska Tryggingasjóð innistæðueigenda og fjárfesta, TIF, annars vegar og þeirra tryggingafélaga sem Landsbankinn keypti tryggingu hjá í Bretlandi og Hollandi til að tryggja til viðbótar 35.000 evrur á hverjum reikning og þess sem bresku og hollensku TIF sjóðirnir greiddu út umfram það.

Það sem verið er að fara fram á með Icesave samninginum er að Bretar og Hollendingar fá ekki bara 90% af sínum innistæðum heldur nærri 100%   +  vexti eins og Landsbankinn bauð á Icesave reikningunum   +   vexti á 674 ma. frá október 2009 til 2016 en þær vaxtagreiðslur fara minnkandi eftir því hvernig greiðslur berast úr búinu   +   greiðslur úr ríkissjóði og ríkisábyrgð á hugsanlegum eftirstöðvum af þessum 674 ma. ef okkar hlutur úr þrotabúinu sem er 51% dugir ekki til að greiða þessa lágmarkstryggingu að fullu. 

Það að ætla að krefjast þess að Íslendingar leggi til viðbótar þessum neyðarlögum fram ríkisábyrgð og íslenskir skattgreiðendur eigi að trygga þessum erlendu innistæðueigendum þessar innistæður að fullur finnst mér einfaldlega of langt gengið. Mér finnst nóg að gert með því að við höfum sett þessi neyðarlög og þar með tryggt þessu fólki að minnsta kosti 90% af þeim innistæðum sem það átti í Landsbankanum.

Við Íslendingar þurfum að bera kostnaðinn af því að hafa sett þessi neyðarlög um ókomin ár. Kostnaði sem felst í miklu vantrausti erlendra fjármálafyrirtækja á íslenska ríkinu. Þetta vantraust mun valda því að um ókomin ár verða þau lán sem okkur bjóðast með hærri vöxtum en ella. Fjöldi banka og fjármálafyrirtækja mun aldrei treysta sér til að lána aftur til Íslands því þeir segja: Ef bankakerfið þeirra lendir aftur í vandræðum þá stelur íslenska ríkið aftur öllum peningunum okkar og lætur sparifjáreigendur fá.

Þar fyrir utan þá er löng leið frá þeim bresku og hollensku innistæðueigendum sem tóku yfirvegaða ákvörðun að hætta sínu fé í erlendum netbanka sem bauð eina hæstu ávöxtun sem sést hefur í Evrópu frá stríðslokum. Banka sem var skráður í einu minnsta hagkerfi heims með einn ótryggasta gjaldmiðil í heimi. Þetta fólk tók yfirvegaða áhættu þegar það lagið sitt fé inn á Icesave reikninga Landsbankans.

það er löng leið frá þessu fólki og að launafólki og skattgreiðendum á Íslandi sem nú eru kallað til ábyrgðar og á að standa þessu fólki skil á því fé sem það tapaði þegar Landsbankinn fór í þrot. Íslenskt launafólk og skattreiðendur tók engar yfirvegar ákvarðanir í þessu máli og var grandalaust að þessar innistæður væru á þeirra ábyrgð.

Í ljósi þessa og í ljósi þess að við með neyðarlögunum erum að tryggja þessum erlendu aðilum að minnsta kosti 90% af þeim innistæðum sem voru í Landsbankanum, þá falla öll rök í mínum huga þess efnis að við eigum að samþykkja þennan Icesave samning til að koma í veg fyrir einhverja mismunun milli innlendra og erlendra innistæðueigenda.

Nánar um þetta hér í boði Reimars Péturssonar. Tekur 15 mín. og er skylduáhorf fyrir alla sem vilja kynna sér málin:

http://vimeo.com/21929491

 

Aukning um 13 milljarða

Nei er besti kosturinn á laugardaginn.

Áttum okkur á því að ef við segjum NEI og ESA fer í gang með sitt mál á hendur ríkinu þá er ESA aðeins að fara fram á að við tryggjum lámarksinnistæðurnar á Icesave. Það kostar 674 ma. Eins og fram hefur komið þá eru til í þrotabúi Landsbankans í peningalegum eignum um 700 ma. Tapist þetta mál um lámarksinnistæðurnar og neyðarlögin halda þá bara borgar þrotabúið þessa kröfu og það fellur ekki króna á íslenska skattgreiðendur.

  

Icesave samningurinn gengur út að Bretar og Hollendingar fá 48% af þrotabúinu til að tryggja innistæður umfram þessar 674 ma. Þeir segjast hafa lagt út 500 ma. til að greiða út innistæður yfir lágmarkstryggingunni.

  

Með því að segja NEI eru Bretar og Hollendingar samt að fá 94% af sínum ýtrustu kröfum, haldi neyðarlögin og þeir leita eftir samningum í stað þess að fara í mál. Þá fá þeir um 1.200 ma. úr þrotabúi Landsbankans. Þar fyrir utan gætu málaferlin um neyðarlögin vel farið þannig að íslenska ríkinu hafi verið heimilt að setja neyðarlög og tryggja lámarksinnistæður á Icesave reikningunum og greiðslumiðlun hér og nota til þess fé annarra kröfuhafa. Það sé hins vegar of langt seilst að neyðarréttur ríkisins til að tryggja hér greiðslumiðlum nái til þess að tryggja líka innistæður erlendra innistæðueigenda umfram lágmarkið. Að túlka neyaðrlögin þannig að þau nái einnig til erlendra innistæðna umfram lágmarkið er hugsanlega of langt gengið. Það hafi ekkert með greiðslumiðlun á Íslandi að gera. Kröfuhafar í gömlu bönkunum sem nú reyna að hnekkja neyðarlögunum munu án efa láta reyna á þennan flöt þessa máls. Vegna þess að það verður allt gert og allt reynt til að reyna að hnekkja neyðarlögunum þá má ekki veita þessa ríkisábyrgð. Það má ekki samþykkja Icesave.

    

Ef við segjum NEI og ESA fer í mál á þeim nótum sem ESA hefur lagt upp þá eru Bretar, Hollendingar og ESA bara að sækja þessar 674 ma. Mál ESA á hendur ríkinu er á forsendum þess að ESA vil að ríkið tryggja þessar lámarksinnistæður. Vinni Íslendingar málið þá fá Bretar og Hollendingar ekki krónu upp í þessa 1.200 ma. kröfu sína. Vinni ESA málið fá Bretar og Hollendingar 674 ma. upp í þessa 1.200 ma. kröfu sína.

  

Ef Bretar og Hollendingar vilja þá geta þeir gengið frá samningi við embættismenn fjármálaráðuneytisins fyrir hádegi á morgun að þeir fái 94% af sínum ýtrustu kröfum. Ástæðan að þetta mál fór fyrir þing og þjóð er að þeir heimtuðu til viðbótar við eignir þrotabúsins ríkisábyrgð á allan pakkann og einhverja 47 ma. til viðbótar sem þeir vilja að yrðu greiddar úr ríkissjóði. Þessir 47 ma. eru um 6% af þeirra heildarkörfum.

   

Segjum NEI og áður en við vitum af þá verða Bretar og Hollendingar búnir að gleyma öllu um einhver 6% og einhverja ríkisábyrgð. Þeir verða löngu búnir að semja við fjármálaráðuneyti, hirða þrotabúið og fá þar með 94% af sínum ýtrustu kröfum áður en til einhverra málaferla kemur.     

Þar fyrir utan, á meðan það tjón sem hryðjuverkalögin ollu hér á landi er óuppgert, þá á ekki að koma til álita að borga eina einustu krónu af skattfé almennings til Breta vegna þessa Icesave máls.

 

Lee Buchheit: Gríðarlegar fjárhæðir falla á ríkissjóð verði neyðarlögunum hnekkt.

Körfuhafarnir í þrotabúi Landsbankans sem eru mörg stærstu fjármálafyrirtæki veraldar vinna nú að því með færustu lögmönnum í heimi að reyna að hnekkja neyðarlögunum. Ef þeim tekst að hnekkja neyðarlögunum þá verða innistæður ekki lengur forgangskröfur í þrotabúi Landsbankans. Ef þessum aðilum tekst að hnekkja neyðarlögunum þá þýðir það að þessir aðilar munu fá stærstan hluta þrotabúsins í sinn hlut. Lítið fæst þá upp í Icesave innistæðurnar. Ef við samþykkjum Icesave samninginn þá erum við að ábyrgjast að greiða Bretum og Hollendingum Icesave óháð því hvort neyðarlögin halda.

Þessir aðilar eru að reyna að hnekkja neyðarlögunum fyrir íslenskum dómstólum með því að leggja til grundvallar stjórnarskrárvarinn eignarétt sem er skýr í íslensku stjórnarskránni annars vegar og í Mannréttindayfirlýsingu Evrópu hins vegar. Sjá þessa frétt hér og viðbrögð talsmanns þessara lánadrottna við dómi héraðsdóms um heildsöluinnlánin nú fyrir helgi:  Erlendir kröfuhafar: Dómur Héraðsdóms gegn stjórnarskránni. 

Vel getur farið svo að það verði fyrst þegar Mannréttindadómstóll Evrópu kveður upp sinn dóm eftir 3 ti 5 ár að við vitum hvort neyðarlögin halda. Vel getur farið svo að þá fyrst vitum við hvort eignirnar sem eru í þrotabúi Landsbankans verða til ráðstöfunar upp í Icesave. Ef neyðarlögunum verður hnekkt þá vegna ríkisábyrgðarinnar, þá falla þessir 674 ma. sem það kostar að tryggja lámarksinnistæðurnar á Icesave reikningunum, þær falla þá að stórum hluta til á ríkissjóð. Það er að segja ef við samþykkjum Icesave samninginn þann 9. apríl nk.

Þetta staðfesti Lee Buchheit í viðtali í Silfrinu á sunnudaginn. Verði neyðarlögunum hnekkt sagði hann, þá falla gríðarlegar skuldbindingar á ríkissjóð. Lee Buchheit upplýsti líka að það er gert ráð fyrir þessum möguleika í Icesave samningnum. Hann sagði að menn hefðu reiknað með því að þetta gæti gerst. Þess vegna er gert ráð fyrir því í Icesave samningnum að það geti tekið ríkissjóð næstu 37 árin að greiða upp Icesave.

Þess vegna má ekki veita þessa ríkisábyrgð. Þess vegna má ekki samþykkja Icesave.

Gerum okkur grein fyrir því að þetta Icesave mál er rétt að byrja hvort heldur þjóðin velur já eða nei á laugardaginn. Gríðarleg óvissa mun ríkja um afdrif þessa máls þar til dómur fellur fyrir Hæstarétti og hugsanleg í framhaldi fyrir Mannréttindadómstól Evrópu hvort neyðarlögin halda. Sérstaklega mun þessi óvissa plaga okkur ef við samþykkjum Icesave og veitum þessa ríkisábyrgð.

Ég minni á að ef við höfnum Icesave 3 og neyðarlögin halda þá fá Bretar og Hollendingar vegna neyðarlaganna, 94% af sínum ýtrustu kröfum, þ.e. tæpa 1.200 ma.  Sjá þennan pistil hér:  Felli þjóðin Icesave 3 fá Bretar og Hollendingar samt 94% af sínum ýtrustu kröfum.

Ef við segjum NEI þá borgum við sjálf ekki neitt næstu árin og engin ríkisábyrgð verður veitt. Málið fer þá fyrir dómstóla og þá gefst tækifæri til að taka tillti til þess hvort neyðarlögin halda eða ekki. Eins gefst þá tækifæri, ef menn vilja, til að bjóða Bretum og Hollendingum aftur að samningaborðinu þegar réttaróvissunni um neyðarlögin hefur verið eytt.

• Ef við segjum JÁ og neyðarlögin halda ekki þá falla gríðarlegar fjárhæðir á ríkissjóð og þjóðin verður skattpínd og sliguð næstu 37 árin að borga Icesasve.
• Að samþykkja Icesave meðan það ríkir réttaróvissa um hvort neyðarlögin halda er óásættanlegt gambl.

Að segja NEI er eina skynsamlega leiðin út úr þessu klúðri.

 

 

 

Vilja taka lán fyrir vöxtum

Felli þjóðin Icesave 3 fá Bretar og Hollendingar samt 94% af sínum ýtrustu kröfum.

Ef þjóðin fellir Icesave 3 í komandi kosningum og neyðarlögin halda þá fá Bretar og Hollendingar samt 94% af sínum ýtrustu kröfum. 

• Verði neyðarlögunum hins vegar hnekkt með einhverjum hætti á komandi árum og hafi þjóðin samþykkt Icesave 3 í komandi þjóðaratkvæðagreiðslu þá falla 674 ma. á ríkissjóð og þar með á skattgreiðendur á Íslandi.
• Verði neyðarlögunum hnekkt með einhverjum hætti á komandi árum og hafi þjóðin hafnað Icesave 3 í komandi þjóðaratkvæðagreiðslu þá mun ekki króna falla á ríkissjóð vegna þessa Icesave samnings.

Með Icesave 3 samningnum þá er ríkið, þ.e. Alþingi, að veita ríkisábyrgð á  lágmarksinnistæðum, 20.887 evrum per Icesave reikning. Það kostar 674 ma. að greiða öllum innistæðueigendum þessar 20.887 evrur.

Samkvæmt Icesave samningnum þá fá Bretar og Hollendingar beint til sín 48% af eignum þrotabús Landsbankans. Það fá þeir að því þeir segjast hafa lagt út 500 ma. til að tryggja innistæður umfram þetta lágmark, 20.887 evrur per reikning.

Íslendingar fá 51% af þrotabúi Landsbankans til þess að tryggja þessar lámarkinnistæður, 20.887 evrur per reikning.  Skv. Icesave 3 samningnum fá Íslendingar 51% af þrotabúi Landsbankans upp í þessar 674 ma. sem það kostar að tryggja þessar lámarksinnistæður.  Málið er bara að þessi 51% duga ekki til að tryggja þessar innistæður að fullu. Í dag er okkur sagt að það vanti 47 ma. upp á. Þessa 47 ma. á því að taka úr ríkissjóði, þ.e. íslenskir skattgreiðendur eiga að borga 47 ma. vegna þessa máls.

Bretar og Hollendingar hafa sótt það mjög stíft að fá ríkisábyrgð á þennan Icesave samning. Í skjölum sem láku frá Wikileaks kom fram að breska og hollenska samninganefndin fékk þau fyrirmæli að þeim væri frjálst að semja um hvaða vexti sem er en undir engum kringumstæðum mætti gefa það eftir að falla frá ríkisábyrgð á samningnum. Af hverju sækja Bretar og Hollendingar þessa ríkisábyrgð svona stíft? Hvað vita þeir um þrotabú Landsbankans og neyðarlögin sem við vitum ekki?

Komi eitthvað fyrir þrotabú Landsbankans eða eignir hans rýrna með einhverjum hætti þá fær ríkið minna upp í þessa 674 ma. kröfu. Það fé verður þá að taka úr ríkissjóði.

Í dag vinna færustu og dýrustu lögfræðingar heims að því að finna leiðir til að hnekkja neyðarlögunum. Verði þeim hnekk með einum eða öðrum hætti þá verður þrotabú Landsbankans ekki til ráðstöfunar upp í Icesave. Þá falla þessir 674 ma. á ríkissjóð ef við höfum samþykkt Icesave 3 samninginn. Með því að samþykkja Icesave 3 samninginn þá  er íslenska þjóðin að ábyrgjast það að greiða Bretum og Hollendingum þessa 674 ma.

Með því að samþykkja Icesave þá erum við að skuldsetja þjóðina um 674 ma. Síðan mun koma í ljós hve mikið fæst úr þrotabúi Landsbankans og hvort neyðarlögin halda þannig að hægt sé að nýta þrotabúið til að greiða þessa skuld.

Okkur er sagt að í þrotabúinu séu um 1.200 ma. Þar af um 700 ma. í peningalegum eignum. Ef við segjum nei og neyðarlögin halda þá eru þessir 1.200 ma. til ráðstöfunar upp í þær kröfur sem verið er að gera vegna innistæðna í gamla Landsbankanum. Það er, þessar 674 ma. sem það kostar að tryggja lágmarksinnistæður og þessa 500 ma. sem Bretar og Hollendingar segjast hafa greitt vegna innistæðna umfram þetta lágmark. Kröfur sem verið er að gera vegna innistæðna eru því um 1.174 ma.

Ef ekki kæmi til þessi krafa Breta og Hollendinga að þeir fái ríkisábyrgð til viðbótar við væntanlegar greiðslur úr þrotabúi Landsbankans ásamt þessum 47 ma. þá hefðu Bretar og Hollendingar geta gengið frá þessi máli með embættismönnum fjármálaráðuneytisins. Þá hefði þetta mál aldrei þurft að fara fyrir þingið. Það er bara vegna þessarar kröfu um ríkisábyrgð og þessara 47 ma. að það þurfti að fara með málið fyrir þingið. Þingið hefur jú fjárveitingarvaldið og getur eitt skuldbundið þjóðina fjárhagslega.

• Ef við segjum NEI í þjóðaratkvæðagreiðslunni og neyðarlögin halda þá gerist tvennt. Bretar og Hollendingar fá ekki þessa ríkisábyrgð og þeir fá ekki þessa 47 ma. sem eigi að koma úr ríkissjóði vegna þessa máls.
• Ef við segjum NEI í þjóðaratkvæðagreiðslunni og neyðarlögin halda þá fá Bretar og Hollendingar eigi að síður 94% af sínum ýtrustu fjárkröfum. (Það er, þeir fá allt þrotabúið um 1.174 ma. mínus þessa 47 ma. sem til stendur að ríkisjóður greiði.)  Ef heimtur úr þrotabúinu verða betri þá fá þeir sínar fjárkröfur 100% greiddar.

Því hefur verið haldið fram að lánshæfi Íslands versni ef við höfnum Icesave 3. Af hverju ætti lánshæfismat Íslands að lækka þegar við erum að tryggja viðmælendum okkar, með neyðarlögunum, að minnsta kosti 94% af þeirra ýtrustu kröfum?

Því hefur verið haldið fram að við verðum að samþykkja Icesave til að standa við okkar alþjóðlegu skuldbindingar. Hvernig getum við verið að brjóta einhverjar alþjóðlegar skuldbindingar okkar gagnvart Bretum og Hollendingum ef þeir eru að fá að minnsta kosti 94% af kröfum sínum greiddar?

Auðvita eigum við ekki að taka þá áhættu sem fylgir því að veita þessa ríkisábyrgð þegar ekki liggur fyrir hvort neyðarlögin halda fyrir Hæstarétti.

Það er algjörlega óásættanlegt gambl að samþykkja ríkisábyrgð upp á 674 ma. á þessum Icesave samningi án þess að vita hvort neyðarlögin halda fyrir Hæstarétti.

----- o -----

Varðandi neyðarlögin sjálf þá vil ég benda á þessa pistla hér:

Kröfuhafar í þrotabúi Landsbankans munu ekki gefa 1.200 ma. eftir baráttulaust.

Þau ákváðu að ræna Deutche bank, Seðlabanka Evrópu, HSBC og alla hina bankana.

Íslendingar ræningjalýður í augum Evrópu?

Neyðarlögin stærsta rán í sögu Evrópu? 

Skjaldborg slegin um stærsta rán Íslandssögunnar

 

 

Erlendir kröfuhafar: Dómur Héraðsdóms gegn stjórnarskránni