Skoðum sölu á rafmagni um sæstreng til Bretlands af fyllstu alvöru.

Norðmenn undirbúa enn frekari sölu á rafmagni um sæstrengi til Evrópu, m.a. til Bretlands. Norðmenn stefna að því að eftir aldarfjórðung verði gjaldeyristekjur af rafmagnssölu meiri en tekjur af olíuvinnslu.

Landsvirkjun vinnur nú að hagkvæmisathugun á lagningu sæstrengs frá Íslandi til Skotlands. Með sölu á rafmagni um sæstreng má auka verulega þann arð við fáum af orkuauðlindum okkar.  Að selja rafmagn frá Íslandi um sæstreng er eitt af þeim verkefnum sem ber að skoða af fyllstu alvöru.

61% þjóðarinnar vill halda áfram samningum og aðlögun landsins að ESB.

Samkvæmt nýjustu skoðunarkönnun á afstöðu kjósenda til samninga og aðlögunar að ESB þá vill tæplega 2/3 hluti landsmanna að þeim samningum og þeirri aðlögun verði haldið áfram.

Þessari stöðu ber að fagna. Því ber að fagna að þjóðin ætlar að taka þetta mál í sínar hendur. Nú liggur ljóst fyrir að:

• Meiri hluti kjósend vill ekki að örfáir fulltrúar fjórflokksins á þingi fái því ráðið hvernig þessu mikla deilumáli er ráðið til lykta.
• Meiri hluti kjósenda vill að þjóðin sjálf fái að úrskurða í þessu máli eftir að samningum er lokið og allar upplýsingar eru þar með komnar upp á borðið.

Er hægt að ljúka þessu stærsta máli okkar tíma á lýðræðislegri hátt?

• Þeir flokkar sem vilja hætta viðræðunum og koma með því í veg fyrir að þjóðin fái að kjósa um það hvort hún vilji ganga í ESB og taka upp evru, þeir flokkar eru að gefa lýðræðinu langt nef.
• Þeir flokkar gefa í raun lítið fyrir lýðræði og eru að gefa þá yfirlýsingu að þeir vilja ekki aðkomu almennings þegar kemur að því að taka ákvarðanir í okkar stærstu málum.

Eru það þannig flokkar og þannig fólk sem við viljum halda áfram að styðja til valda á Alþingi?

Eru það þannig vinnubrögð sem við viljum að viðhöfð verði um ókomin ár á Alþingi?

 

Nei takk, segi ég.

 

Ég vel Lýðræðisvaktina, sjá hér.

Þar segir meðal annars:

Við viljum

• Að ákvörðun um inngöngu í ESB verði ekki tekin nema í bindandi þjóðaratkvæðagreiðslu í samræmi við ákvæði nýrrar stjórnarskrár

Aðild að ESB felur í sér framsal á fullveldi. Þjóðin er yfirboðari Alþingis og hún ein getur ákveðið, hvort Ísland gengur í ESB eða ekki. Alþingi á aldrei að leyfast að taka ákvörðun um aðild að ESB upp á sitt eindæmi. Alþingi þarf að lúta vilja fólksins í landinu í öllum málum sem varða framsal fullveldis. Lýðræðisvaktin tekur ekki afstöðu til aðildar Íslands að ESB, þar eð málinu verður ráðið til lykta í þjóðaratkvæðagreiðslu.

• Ljúka samningaviðræðum við ESB

Samningaviðræður við ESB standa yfir og þeim ber að ljúka, svo unnt sé að halda áfram innan eða utan ESB í samræmi við vilja þjóðarinnar

Kosið verði um ESB 27. apríl

Helmingur þjóðarinnar vill halda áfram aðlögunarferlinu að ESB, skv. Capacent Gallup.

Það kemur mér á óvart að helmingur þjóðarinnar skuli vera svona jákvæður gagnvart aðild að ESB. Að helmingur landsmanna vill halda áfram núverandi aðlögunarferli þjóðarinnar að Sambandinu og að helmingur þjóðarinnar vill fá að kjósa um það hvort við göngum í ESB og tökum upp evru. 

Tölur sem sýna einhverja 70/30 skiptingu um hvort fólk vill ganga í Sambandið núna án þess að hafa séð eða kynnt sér til hlýtar málið og samninginn, þær tölur eru ekki marktækar.

Það sem skiptir máli er þetta:  "Þegar spurt var út í viðhorf til aðildarviðræðna kemur í ljós að 43,5% eru andvíg því að stjórnvöld dragi aðildarumsókn að Evrópusambandinu til baka en 44,6% fylgjandi. Munurinn þarna á milli er ekki tölfræðilega marktækur".

Ég skil nú í ljósi þess að helmingur þjóðarinnar vill halda aðlögunarferlinu að ESB áfram að andstæðingar ESB eru að fara af hjörunum og eru að heimta að sendiráðsskrifstofum sé lokað og annan álíka barnaskap.

Er ekki nokkuð ljóst að Evrópulestin verður ekki stöðvuð úr þessu? Ef farið verður út í þá vitleysu að boðað til kosninga um hvort haldi eigi kosningar um að halda aðildarferlinu áfram, þá, miðað við þessa könnun Capacent Gallup, er ég sannfærður um að við aðilarsinnar vinna þær kosningar.

Þegar kemur að kosningum um sjálfa aðildina þá verður bara spurt:

Vilt þú áframhaldandi verðtryggingu, óðaverðbólgu og hæstu vexti í Evrópu eða vilt þú lága vexti og stöðugt verðlag?

Og þær kosningar veit ég að við aðildarsinnar vinnum.

Meirihluti áfram andsnúinn aðild

Áherslur Lýðræðisvaktarinnar í utanríkis- og Evrópumálum eru skýrar.

 

Aðild að ESB felur í sér framsal á fullveldi. Þjóðin er yfirboðari Alþingis og hún ein getur ákveðið, hvort Ísland gengur í ESB eða ekki. Alþingi á aldrei að leyfast að taka ákvörðun um aðild að ESB upp á sitt eindæmi. Alþingi þarf að lúta vilja fólksins í landinu í öllum málum sem varða framsal fullveldis. Lýðræðisvaktin tekur ekki afstöðu til aðildar Íslands að ESB, þar eð málinu verður ráðið til lykta í þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

Ljúka samningaviðræðum við ESB

Samningaviðræður við ESB standa yfir og þeim ber að ljúka, svo unnt sé að halda áfram innan eða utan ESB í samræmi við vilja þjóðarinnar

 

Gæta hagsmuna Íslands í hafréttarmálum

Við viljum hafa vakandi auga með landgrunninu umhverfis Ísland og gera tilkall til hlutdeildar í alþjóðlegum hafsvæðum á norðurslóðum. Málið er brýnt vegna þess að hlýnun loftslags og sjávar opnar nýjar leiðir og aðgang að auðlindum í framtíðinni.

 

Að aðild að stríði verði háð samþykki þings og þjóðar

Það má aldrei aftur verða að tveir ráðherrar ákveði upp á sitt eindæmi að gera Ísland að þátttakanda í stríði án þess að Alþingi fái rönd við reist.

 

Vinna með öðrum þjóðum að friði

Ísland er herlaust land. Herskyldu má aldrei í lög leiða eins og kveðið er á um í nýrri stjórnarskrá. Okkur ber að vinna að friði og hagsæld á vettvangi alþjóðastofnana, sem Ísland er aðili að.

http://xlvaktin.is/stefnan/

 

 

Er þetta það besta sem fram hefur komið varðandi nýtingu auðlindanna?

"Með fullri virðingu fyrir öllum tillögum sem áður hafa komið fram varðandi nýtingu og nýtingarrétt á sameiginlegum auðlindum, þá er þetta, með miklum yfirburðum, það besta sem komið hefur fram" segir Þórður Már Jónsson ,  Attorney at Law at Lagaráð lögfræðiþjónusta á vef Lýðræðisvaktarinnar.

Hér eru þessi stefnumál sem fengu Þór Má Jónsson til að taka svona til orða:

Setja lög um eignarhald og nýtingu auðlinda í samræmi við ákvæði nýrrar stjórnarskrár um auðlindir í þjóðareign

Auðlindir í náttúru Íslands, sem ekki eru í einkaeigu, eru sameiginleg og ævarandi eign þjóðarinnar. Enginn getur fengið auðlindirnar, eða réttindi tengd þeim, til eignar eða varanlegra afnota og aldrei má selja þær eða veðsetja.

Til auðlinda í þjóðareign teljast náttúrugæði, svo sem nytjastofnar, aðrar auðlindir hafs og hafsbotns innan íslenskrar lögsögu og uppsprettur vatns- og virkjunarréttinda, jarðhita- og námaréttinda. Með lögum má kveða á um þjóðareign á auðlindum undir tiltekinni dýpt frá yfirborði jarðar.

 

Við nýtingu auðlindanna skal hafa sjálfbæra þróun og almannahag að leiðarljósi.

Stjórnvöld bera, ásamt þeim sem nýta auðlindirnar, ábyrgð á vernd þeirra. Stjórnvöld geta á grundvelli laga veitt leyfi til afnota eða hagnýtingar auðlinda eða annarra takmarkaðra almannagæða, gegn fullu gjaldi og til tiltekins hóflegs tíma í senn. Slík leyfi skal veita á jafnræðisgrundvelli og þau leiða aldrei til eignarréttar eða óafturkallanlegs forræðis yfir auðlindunum.

 

Tryggja að nýtingarrétti auðlinda í þjóðareigu sé úthlutað á jafnræðisgrundvelli, gegn fullu gjaldi og til hóflegs tíma í senn

Lýðræðisvaktin krefst þess að jafnræðis verði ávallt gætt við úthlutun nýtingarréttar sameiginlegra auðlinda. Gætt verði fyllsta jafnræðis við úthlutun aflaheimilda í framtíðinni í stað þess forréttindakerfis sem verið hefur við lýði. Engin þörf er á því að innkalla aflaheimildir eða semja sérstaklega um þær vegna þess að ríkið úthlutar þeim árlega: Einungis þarf að gæta jafnræðis við næstu úthlutun. Í lögum um stjórn fiskveiða stendur að úthlutun aflaheimilda myndar ekki eignarrétt eða óafturkallanlegt forræði yfir þeim. Í lögum um samningsveð er skýrt tekið fram að óheimilt sé að veðsetja aflaheimildir. Samkvæmt dómum Hæstaréttar er einnig ljóst að enginn eignarréttur hefur myndast á aflaheimildum. Í gegnum tíðina hefur ríkisvaldið margoft breytt úthlutunarreglum án þess að útgerðarmenn hafi brugðist við. Það undirstrikar þá staðreynd að ríkið setur reglur um úthlutun aflaheimilda og getur hvenær sem er breytt þeim. Komi til málsókna vegna þessa skal þeim mætt af fullum þunga.

Fullt gjald er ígildi markaðsgjalds sem þýðir að ríkið hámarkar auðlindaarð sinn í þágu almannahags. Tímalengd nýtingarréttar getur verið mismunandi milli auðlinda og jafnvel innan sömu auðlindar og því er hóflegur tími tilgreindur.

 

Að landsmenn uppskeri arðinn af eigin auðlindum

Arður af fiskveiðum á Íslandi árin 2009 og 2010 nam alls 92 milljörðum króna. Af þeirri upphæð fékk íslenska ríkið í sinn hlut þrjá milljarða króna. Það eru rúmlega 3%. Samkvæmt nýju fiskveiðistjórnunarfrumvarpi á að festa úthlutun aflaheimilda til núverandi kvótahafa næstu 20 ár. Að óbreyttum arði gerir það 920 milljarða fyrir þá, 30 milljarða fyrir þjóðina. Fyrir utan hróplega misskiptingu mun þetta kalla yfir okkur samfélagslegt misgengi með tilheyrandi spillingu. Þessu hafnar Lýðræðisvaktin.

 

Halda opinberum orkufyrirtækjum í almannaeigu: Landsvirkjun verður ekki seld

Nýfengin reynsla okkar af sölu ríkisfyrirtækja hefur ekki verið góð. Lýðræðisvaktin vill því standa vörð um þau fyrirtæki sem enn eru í opinberri eigu og flana ekki að neinu. Lýðræðisvaktin er hlynnt einkavæðingu en aðeins á virkum samkeppnismarkaði: “Spillt einkavæðing er áfellisdómur yfir spillingu, ekki einkavæðingu.”

 

Skoða náttúruna sem auðlind sem öllum ber að virða og vernda í samræmi við markmið sjálfbærrar þróunar í þágu komandi kynslóða

Stefna Lýðræðisvaktarinnar í umhverfismálum endurspeglar síaukna meðvitund almennings um náttúruvernd og nauðsyn hennar. Lýðræðisvaktin vill standa vörð um réttindi núlifandi og komandi kynslóða til óspilltrar náttúru, þar eð óspillt umhverfi heyrir til lífsgæða og mannréttinda svo sem kveðið er á um í nýrri stjórnarskrá. Alþingi ber að setja lög um nýtingu náttúrunnar á þann veg, að hvorki verði gengið á rétt náttúrunnar né komandi kynslóða í landinu. Ákvæði nýrrar stjórnarskrár kveða m.a. á um, að fyrri spjöll skuli bætt eftir föngum. Þessum ákvæðum er m.a. ætlað að laða löggjafann til að girða fyrir lausagöngu búfjár og gera almenningi og hagsmunasamtökum kleift að leita til dómstóla varðandi ákvarðanir stjórnvalda, sem áhrif hafa á umhverfi og náttúru, og girða fyrir, að slíkum málum verði vísað frá dómi á grundvelli skorts á lögmætum hagsmunum.

 

Efla dýravernd

 Í nýrri stjórnarskrá er kveðið á um vernd dýra gegn illri meðferð og dýrategunda í útrýmingarhættu.

Í samræmi við það vill Lýðræðisvaktin að komið sé fram við lífríkið af virðingu, að lífsskilyrði búfjár og gæludýra í umráðum manna hæfi þekktum þörfum þeirra og að umgengni manna við villt dýr einkennist af hófsemi og mildi. Dregið verði eins og frekast er unnt úr verksmiðjubúskap og í hans stað komi búskaparhættir sem einkennast af mannúðarsjónarmiðum. Búfjáreigendum verði gert kleift með sem minnstum tilkostnaði að aðlagast nýjum framleiðsluaðferðum. Eftirlit með dýravelferð verði eflt.

Minnumst orða Mahatma Gandís sem sagði siðmenningu manna og framfarir mætti ráða af því hvernig þeir koma fram við dýr.

 

Tilvitnum lýkur.

Sjá nánar á vef Lýðræðisvaktarinanr:

 

http://xlvaktin.is/stefnan/audlindavaktin/

 

 

Er loks komið trúverðugt framboð til Alþingis?

Kortleggjum raunverulega stöðu þjóðarbúsins

Enginn veit hvert hann á að fara nema hann viti hvar hann er. Staða þjóðarbúsins virðist á reiki og því viljum við fá óháða úttekt erlendra sérfræðinga á raunverulegri stöðu bankanna, eignum þeirra og skuldum, og einnig á stöðu ríkissjóðs, sveitarfélaga, heimila og fyrirtækja. Þegar staðan liggur fyrir, verður hægt að ákveða framhaldið, m.a. hvernig hægt sé að rétta hlut skuldugra heimila frekar en orðið er.

 

 Lögfesta skýrar kröfur um öryggi og eignarhald banka svo þeir þurfi að lúta hraðahindrunum ásamt virku eftirliti

Koma þarf bankamálum í viðunandi horf til frambúðar og leiða í lög skýrar kröfur um öryggi banka, eignarhald þeirra, umfang, eigið fé, lausafé, útlánaþök, afskriftir, skuldasöfnun og skil á lánum. Með lögum þarf m.a. að setja eigendum banka ströng skilyrði til að tryggja, að bankar gegni hlutverki sínu með hagkvæmum hætti. Misheppnuð einkavæðing bankanna 1998-2003 hnykkir á nauðsyn þess, að eigendur banka séu valdir af kostgæfni og upprunarannsókn fari fram á því fé, sem notað er til að kaupa banka. Banna þarf kaupauka bankastjórnenda. Til álita kemur að laða flekklausa erlenda banka til starfs á Íslandi, sé þess kostur, svo að hér sé t.d. einn innlendur ríkisbanki eins og í Noregi og tveir erlendir bankar að auki.

 Girða þarf fyrir getu banka til að braska með innstæður með því að reisa eldveggi milli venjulegrar bankastarfsemi og áhættufjárfestingar eða aðskilja að fullu viðskiptabanka- og fjárfestingastarfsemi. Setja þarf lög eða reglur um leyfilegan hámarksvöxt útlána bankanna, gera strangar kröfur um gagnsæi, efla fjármálaeftirlit til að halda bönkunum í skefjum og stuðla að eðlilegum starfsháttum þeirra með sterkari neytendavernd á fjármálamarkaði.

 Útlánaþök banka eru ígildi hraðahindrana, sem öllum þykja sjálfsagðar til að tryggja umferðaröryggi á vegum. Bönkum má ekki líðast að vaxa landinu aftur yfir höfuð eða hegða sér eins og ríki í ríkinu.

 

Verja fólkið í landinu fyrir ágangi vogunarsjóða og losa um „snjóhengjuna“ svo hægt sé að afnema gjaldeyrishöft

Vogunarsjóðir eiga ekki heima í bankarekstri. Bankar eiga ekki að vera spilavíti. Þegar staða gjaldeyrismálanna liggur fyrir, þarf að finna leið til að losa um „snjóhengjuna“ (nú um 400 milljarða króna eign erlendra kröfuhafa í bönkunum, sem vilja flytja féð úr landi). Sé svo mikið fé flutt úr landi í einum rykk, er líklegt, að gengi krónunnar falli til muna með alvarlegum afleiðingum fyrir kaupmátt og eignastöðu heimilanna. Ein leið til að aftra slíku gengisfalli er að semja við kröfuhafa um uppgjör á löngum tíma. Önnur er að leggja útgöngugjald á úttekt fjárins í gjaldeyri. Fleiri leiðir eru færar til að losna við vogunarsjóðina og undan snjóhengjunni, en engin þeirra er góð.

 Gjaldeyrishöftin standa efnahagslífinu fyrir þrifum og þurfa að víkja, enda samrýmast þau ekki skuldbindingum Íslands innan EES nema sem neyðarráðstöfun. Upptaka evru eða annars erlends gjaldmiðils í stað krónunnar verður aðeins ákveðin í bindandi þjóðaratkvæðagreiðslu (sjá Veraldarvaktina sem birtist innan skamms).

 

Endurskoða ríkisbúskapinn til að halda útgjöldum og almennum sköttum í skefjum

Umbótum í fjármálum ríkisins er hægt að ná fram með uppskurði frekar en niðurskurði. Einstakar risaframkvæmdir þarf að skoða vel, áður en í þær er ráðist. Standa þarf vörð um velferðina og leita jafnframt hagkvæmra lausna með fjölbreytni og skilvirkni að leiðarljósi. Halda þarf aftur af almennri skattheimtu, en afla fjár til almannaþarfa í auknum mæli með auðlindagjöldum og hvalrekasköttum, þ.e. sköttum á skyndigróða vegna sérstakra atvika, t.d. gengisbreytinga. Gera þarf markvissa áætlun um ráðstöfun auðlindagjalda. Hækka þarf skattleysismörk til að bæta hag láglaunafólks. Grynnka þarf á skuldum ríkisins, þar eð vaxtabyrðin vegna skuldanna er nú allt of þung. Finnist olía í íslenskri lögsögu, verður ráðgjöf um meðferð olíuarðsins sótt til Noregs, ekki Nígeríu (sjá Auðlindavaktina sem birtist innan skamms).

 

Stöðugt, gróandi efnahagslíf og hagkvæma verkaskiptingu almannavalds og einkaframtaks

Styrk stjórn peningamála og fjármála ríkisins þarf að miða að fullri atvinnu, lítilli verðbólgu og endurheimt svipaðra lífskjara og annars staðar um Norðurlönd. Keppa þarf að því að skapa ákjósanleg skilyrði til innlendrar og erlendrar fjárfestingar í atvinnurekstri. Í ljósi sögunnar þarf að leggja þunga áherslu á viðnám gegn verðbólgu með því að halda ríkisútgjöldum og útlánum bankanna í skefjum. Mistök í peningastjórn á liðinni tíð kalla á betri peningastjórn, síður á umbyltingu peningakerfisins. Leita þarf leiða til að nýta einkaframtak og frjáls félagasamtök í almannaþágu að norrænum fyrirmyndum, t.d. í heilbrigðis- og menntamálum.

 

Sjálfbært atvinnulíf, engan pilsfaldakapítalisma

Stjórnmál og viðskipti eru óholl blanda. Ríkisvaldið á ekki heima í atvinnurekstri og má ekki heldur hygla eða mismuna atvinnufyrirtækjum og atvinnuvegum. Pilsfaldakapítalismi, þar sem einkaframtakið hirðir ágóðann undir pilsfaldi ríkisins og ríkið ber tapið, á engan rétt á sér. Setja þarf strangar reglur um fjármál stjórnmálaflokka. Svipta þarf hulunni af fjárframlögum fyrirtækja til stjórnmálaflokka aftur í tímann líkt og Rannsóknarnefnd Alþingis afhjúpaði fjárframlög og lán bankanna til stjórnmálamanna og flokka fram að hruni og setja skýrar reglur um slík fjárframlög til framtíðar í samræmi við ákvæði nýrrar stjórnarskrár. Girða þarf með lögum fyrir kennitöluflakk.

 

Frelsi í viðskiptum, frelsi með ábyrgð

Frjálst framtak og frjáls viðskipti innan lands og út á við eru undirstaða gróandi efnahagslífs. Renna þarf styrkum stoðum undir fjölbreytta útflutningsatvinnuvegi, m.a. sprotafyrirtæki og ferðaþjónustu, með réttri gengisskráningu krónunnar án gjaldeyrishafta. Frelsi fylgir ábyrgð. Þeir, sem keyra banka í þrot með lögbrotum, þurfa að sæta ábyrgð að lögum.

 

Skuldavandi heimilanna

Rétta hlut heimilanna með því að færa niður höfuðstól verðtryggðra og gengistryggðra húsnæðislána með almennum aðgerðum

Tryggja að skipan húsnæðislána taki mið af ríkjandi reglum um neytendavernd innan EES sem Ísland hefur lögleitt

Gæta jafnræðis milli lántakenda og lánveitenda, m.a. með endurmati eða afnámi verðtryggingar húsnæðislána, og brúa bil kynslóðanna

Verðtrygging fjárskuldbindinga var í upphafi leidd í lög til að hemja óhóflega rýrnun sparifjár vegna langvinnrar verðbólgu. Í framkvæmd hefur verðtryggingin reynst hafa tvo megingalla:

Þegar kaupgjald hækkaði hægar en verðlag, t.d. 2008-10, leiddi verðtryggingin til þess, að skuldir heimilanna uxu hraðar en laun og mörg heimili lentu í greiðsluerfiðleikum.

Vegna viðmiðunar fjárskuldbindinga við verðlag án tillits til kaupgjalds hafa lántakendur borið mesta áhættu vegna lánasamninga og lánveitendur borið litla áhættu.

Við bætast efasemdir lögfræðinga um lögmæti verðtryggingar húsnæðis- og neytendalána eins og hún hefur verið framkvæmd.

Viðmiðun við nýja vísitölu er ætlað að girða fyrir áhrif misgengis kaupgjalds og verðlags á hag heimilanna með því að miða höfuðstól húsnæðislána sjálfkrafa við verðlag þau ár sem kaupgjald hækkar hraðar en verðlag og við kaupgjald þau ár sem kaupgjald hækkar hægar en verðlag. Markmiðið er sanngjörn áhættudreifing milli lánþega og lánveitenda, svo að

Lántakendur skaðist ekki, þegar kaupmáttur launa minnkar (t.d. 1989-90, 1992-94 og 2008-10 og einnig um og eftir 1983);

Lánveitendur haldi sínu, þegar kaupmáttur launa vex, sem er algengast;

Veitt sé færi á, að höfuðstóll verðtryggðra lána verði endurreiknaður á grundvelli nýrrar vísitölu aftur í tímann, t.d. frá og með hruninu 2008, til að rétta hlut heimilanna;

Betra færi skapist á umskipan bankamála og fjármálamarkaðar fram í tímann;

Lántakendum sé frjálst að velja milli lána, sem miðast við nýja vísitölu, og óverðtryggðra lána í skjóli nýrrar lagaverndar lántakenda gegn lánveitendum;

Skilyrði skapist til afnáms verðtryggingar húsnæðis- og neytendalána sem almennrar reglu til samræmis við skipan mála í nálægum löndum.

Aðrar leiðir eru færar að sama marki, t.d. viðmiðun húsnæðislána við verðbólgumarkmið Seðlabankans frekar en við núgildandi verðvísitölu.

Kosti og galla ólíkra leiða og kostnaðinn, sem af þeim leiðir, þarf að vega og meta.

Tryggja verður virka samkeppni á lánamarkaði vegna húsnæðiskaupa, svo að vextir og gjaldtaka lánastofnana geti orðið með svipuðum hætti og í nálægum löndum og lántakendur geti auðveldlega endurfjármagnað lán sín bjóðist betri kjör. Til að auka samkeppnina þarf að lækka verulega kostnað við að flytja viðskipti á milli banka.

Viðurkenna þarf það sjónarmið, að miklar skuldir eru ekki aðeins á ábyrgð lántakandans, heldur einnig lánveitandans. Engum verður gert að bera þyngri skuldabyrði en hann getur borið.

Efnahagsvaktin  -  úr stefnuskrá Lýðræðisvaktarinnar.

http://xlvaktin.is/

 

 

Síldargildran í Kolgrafafirði er manngerð.

Nýleg þverun Kolgrafafjarðar með vegfyllingu og stuttri brú er greinilega misheppnuð framkvæmd.  Vegagerðin verður að hefjast strax handa við lagfæringar og fjarlægja þessa vegfyllingu og byggja brú alla leið þvert yfir fjörðinn. Að öðrum kosti er ljóst að sambærilegir atburðir munu endurtaka sig ítrekað.

Á síðustu tveim mánuðum er ætlað að í Kolgrafafirði hafið farist í tvígang um 30.000 tonn af síld og meðafli. Það gera um 60.000 tonn í allt eða 60.000.000 kg. Ef kílóið er metið á 100 kr. þá hefur þarna orðið tjón upp á 6 milljarða. Að gera brú þarna yfir kostar væntanlega minna en þetta tjón.

Þar fyrir utan er ekki forsvaranlegt út frá umhverfis- og mannúðarsjónarmiðum að hafa þessa dauðagildru þarna áfram. Þarna verður að fara strax í úrbætur.

Myndin er tekin af Google Earth og sýnir nýlega þverun Kolgrafafjarðar með vegfyllingu og stuttri brú. Með þessari vegfyllingu þá er fjörðurinn ekkert annað en ein stór gildra fyrir allan fisk sem þangað ratar inn. Auðvelt er að sjá fyrir sér hvað gerist þegar stórar síldartorfur ganga þarna inn. 

"Steingrímur HLÝTUR að segja af sér", sögðu þeir á dekkjaverkstæðinu í dag.

Með þessum fullnaðarsigri í Icesave málinu fyrir EFTA dómstólnum þá er verið að fella mesta áfellisdóm yfir íslenskum stjórnvöldum sem þau hafa nokkurn tíma hlotið.

Krafa um afsögn flokksformannanna þriggja, Steingríms J Sigfússonar, Jóhönnu Sigurðardóttur og Bjarna Benediktssonar, formanna þeirra þriggja flokka sem studdu Icesave samningana og veittu þeim brautargengi á Alþingi, þessi krafa hlýtur nú að bergmála um allar byggðir landsins.

Hún er sanngjörn, krafan um afsögn þeirra ráðherra og þingmanna sem með blekkingum, yfirhylmingum og hótunum reyndu ítrekað að leiða þjóðina í það fjárhagslega öngstræti sem Icesave samningarnir voru. Fjárhagslegt öngstræti þar sem sökkva átti íslenskri þjóð í botnlausar skuldir næsta mannsaldurinn.

• Verum minnug þess að Icesave 2 hefði kostað þjóðina 507 ma. að mati Dr. Jóns Daníelssonar + 670 ma. í ríkisábyrgð.
• Verum minnum þess að Icesave 3 hefði kostað þjóðina 80 til 330 ma. skv. AGS + 670 ma. í ríkisábyrgð.
• Dómstólaleiðin kostað hins vegar þjóðina 0 til 140 ma. að mati InDefence. (Landsframleiðslan er um 1.500 ma. og rekstur Landsspítalans 38 ma.)

Icesave málinu líkur svo, fyrir tilstuðlan almennings og forsetans, fyrir dómstólum með því að Icesave mun ekki kosta þjóðina krónu.

Gerum okkur grein fyrir því að ef Neyðarlögin hefðu verið dæmd ólögleg þá væru innistæður ekki forgangskröfur í búi Landsbankans. Lítið sem ekkert af fjármunum Landsbankans hefði þá verið til ráðstöfunar til innistæðueigenda í bankanum og upp í Icesave.

Glæpur stjórnvalda og Alþingis gagnvart þjóðinni var að samþykkja ríkisábyrgð á þessa Icesave samninga upp á um 670 ma. án þess að fyrir lægi dómur Hæstaréttar að Neyðarlögin myndu halda.

Ef neyðarlögin hefðu verið dæmd ólögleg í Hæstarétti og Alþingi búið að veita ríkisábyrgð á Icesave samningunum þá hefðu fallið um 670 ma. á þjóðina. 670 ma. sem þjóðin hefði orðið að greiða með gjaldeyrir úr eigin vasa því lítið sem ekkert hefði þá fengist úr þrotabúi Landsbankans upp í Icesave.

• Aldrei áður hefur verið gamblað með þessum hætti með fjárhagslegt sjálfstæði þjóðarinnar.
• Það að Alþingi samþykkti Icesave samningana án þess að fyrir lægi hvort Neyðarlögin héldu var ekkert annað en glæpur gegn þjóðinni.

Það að íslensk stjórnvöld skuli hafa látið undan ólögvörðum og ólöglegum kröfum Breta og Hollendinga í málinu og að íslensk stjórnvöld skuli hafa verið tilbúin til þess að fórna fjárhagslegu sjálfstæði þjóðarinnar til að koma til móts við þessar ólögmætu kröfur var og er vítavert. 

Þjóðarleiðtogar sem afvegaleiða þjóðir sínar með þeim hætti sem afhjúpað var í dag með þessum dómi EFTA dómstólsins, slíka ráðherra  á að draga fyrir Landsdóm og slíka þingmenn á þjóðin að losa sig við hið snarasta af þingi.

Þó Icesave málinu sé lokið fyrir EFTA dómstólnum þá er þessu máli ekki nærri lokið. Kjósendur eiga eftir að kveða upp  sinn dóm í þessu máli. Þeir kjósendur sem í tvígang bitu af sér hótanir og blekkingar núverandi stjórnvalda í þessu máli munu án efa velja aðra leiðtoga en Þá sem nú sitja til að leiða þetta samfélag á komandi árum.

Já, það er örugglega á fleiri stöðum en á dekkjaverkstæðinu í Reykjavík sem ég heimsótti um hádegisbilið í dag, þar sem kallað er eftir afsögn þeirra sem reyndu að knésetja þjóðina með því að gera skuldir einkaaðila að skuldum íslenskra skattgreiðenda.

 

Mynd: Íslenski fáninn á Plaza del Sol í Madrid, maí 2012.

 

 

Ísland vann Icesave-málið

Sjálfstæðisflokkurinn ekki lengur "mainstream" flokkur í íslenskum stjórnmálum.

Fyrir utan niðurstöðu kosninganna um tillögur Stjórnlagaráðs þá eru stærstu tíðindi þessara kosninga þær að Sjálfstæðisflokkurinn virðist alveg hafa tapað áttunum í íslensku samfélagi. 

Það hlýtur að vera óumdeilt að eftir þessar kosningar er Sjálfstæðisflokkurinn ekki lengur "mainstream" flokkur í íslenskri pólitík.

Þegar flokkurinn og forystumenn hans beita sér gegn tillögum Stjórnlagaráðs, tillögum sem afgerandi meirihluti þjóðarinnar styður, að ekki sé minnst á ákveðnar spurningarnar eins og um auðlindirnar sem hátt í 80% þjóðarinnar styður, þá er ljóst að flokkurinn er kominn út á kant í íslenskum stjórnmálum. Sjálfstæðisflokkurin fékk tæp 24% fylgi í síðustu kosningum. Það er ljóst að þrátt fyrir áskoranir forystumann flokksins að þjóðin hafni öllum tillögum stjórnlagaráðs þá er í þessum kosningum ekki einu sinni þetta 24% fylgi að skila sér.

Stóru fréttirnar er í raun þær að Sjálfstæðisflokkurinn getur ekki stjórnað þessu 24% fylgi sínu. Miðað við hvernig þjóðin svaraði spurningunum 6 þá er ljóst að kjarnafylgi Sjálfstæðisflokksin, það er þeir sem kjósa blint eftir flokslínunni, það fylgi er komið niður í 10% til 15%.

Frá því Sjálfstæðisflokkurinn var stofnaður 1929 hefur honum alltaf tekist að vera "mainstream" flokkur í íslenskum stjórnmálum. Sjálfstæðisflokknum hefur alltaf tekist að vera í sigurliðinu.

• En ekki núna.
• Og ekki þegar fyrrverandi formaður flokksins var dæmdur af Landsdómi fyrir stjórnarskrárbrot.
• Og ekki í Icesave málinu þegar flokkurinn snérist á síðustu stundu á sveif með Steingrími J gegn þjóðinni og heimtaði að þjóðin samþykkt Buchheit samninginn.
• Og ekki í síðustu Alþingiskosningum þegar flokkurinn fékk sína verstu útreið frá stofnun flokksins og missti í fyrsta sinn í sögu sinni sæti sitt sem stærsti flokkur landsins.
• Og ekki í málinu um Fjölmiðlalögin 2004 sem forsetinn hafnaði, lög sem komu aldrei til þjóðaratkvæðagreiðslu en urðu svo til þess á endanum að Davíð Oddson hraktist úr pólitík.

Í raun má segja að síðasta áratuginn þá hafi Sjálfstæðisflokkurinn verið "LOSERINN" í íslenskri pólitík.

Niðurstöður kosninganna um tillögur Stjórnlagaráðs staðfesta með skýrum hætti og háum bjölluhljóm að sú staða flokksins hefur bara styrkst. 

Það er eftir öðru að forystumenn flokksins heyra ekki þennan bjölluhljóm.

Dapurlegur er málflutningur forystumanna Sjálfstæðisflokksins þegar þeir skýla sér á bak við þá kjósendur sem létu sig málið ekki varða og mættu ekki á kjörstað og til atkvæða þessa litla minnihluta sem kaus á móti tillögum Stjórnlagaráðs.

Hvenær hefur það áður gerst í sögu Sjálfstæðisflokksins að formaður flokksins grípi til atkvæða sem ekki voru greidd og til atkvæða afgerandi lítils minnihluta þjóðarinnar til að afsaka skilningsleysi sitt og flokksins á vilja þjóðarinnar?

Að óbreyttu býður Sjálfstæðisflokksins ekkert annað en áframhaldandi einangrun á íslenska kjósendamarkaðnum.

 

Dapurlegir eiga þeir eftir að vera, komandi dagar, fyrir þennan hóp sífellt fækkandi Sjálfstæðsmanna sem styðja flokkinn og núverandi forystumenn hans. Sem styðja flokk og forystumenn sem skynja ekki lengur hjartslátt þjóðar sinnar.

 

Mynd: Puerta del sol, Madri, 15. mai 2012.

 

73,7% sögðu já í Reykjavík norður

Drífið ykkur að kjósa lömbin mín. Ekki sitja heima eins og sauðir.

Ég geri orð félaga míns, Arnars Sigurðssonar arkitekts að mínum: 

 

 

 "Ég styð tillögur stjórnlagaráðs þar sem íslenskur almenningur fær nú að kjósa í dag með jöfnu vægi atkvæða. Ég hef þegar greitt atkvæði og sagt JÁ í þessum mikilvægustu kosningum á minni ævi."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yfir 30% í SV-kjördæmi