Að missa auðlindir landsins í hendur útlendinga.

Svo illa er nú komið fyrir þessari þjóð að erlendir fjárglæframann eru byrjaðir að kaupa upp auðlindir þjóðarinnar og gengur það vel. Fjárglæframenn segi ég því það er ekki hægt að kalla þá annað, menn sem bjóðast til að kaupa hlut Reykjavíkurborgar í hitaveitu þeirra Suðurnesjamanna með því að greiða út 25% kaupverðs og fá 75% kaupverðsins lánað hjá Seljanda á 1,5% vöxtum með veði í bréfunum sjálfum.

Svona og svipaða "díla" höfum við séð á síðustu árum hjá þeim mönnum sem gerðu þessa þjóð gjaldþrota. Þeir þurrkuðu upp allt fé úr bönkum landsins og allt fé í öllum okkar helstu og stærstu fyrirtækjum hvort heldur voru tryggingarfélög, flutningsfyrirtæki eða fisksölufyrirtæki og voru langt komnir með að féfletta lífeyrissjóðina þegar ruglið loks stöðvaðist.

Er ekki komið nóg að svona "dílum" í þessu samfélagi? Erum við ekki búin að sjá nóg af vinnubrögðum af þessum toga?

Er stór hluti forystumanna okkar í sveitarstjórnum og á Alþingi virkilega orðnir eins og þessar "meðvirku" konur sem alltaf sækja í ný og ný sambönd við drykkfelda menn sem berja þær?

Liggur ekki ljóst fyrir hvað þessir menn ætla sér að gera við þetta félag ef þeir ætla sé að fá 75% af kaupverðinu lánað hjá Seljanda og einu veðin eru bréfin sjálf? Hversu mikils virði verða þessi bréf þegar búið er að tvöfalda skuldir Hitaveitunnar frá því sem nú er?

Er ekki öllum ljóst að þessir menn líta ekki á þessi kaup sem langtíma fjárfestingu? Skilja menn það ekki að ef þetta væri langtíma fjárfesting hjá þessum aðilum þá kæmu þeir með sitt eigið fé og keyptu þennan hlut OR?

Liggur ekki fyrir að nái þeir meirihluta í félaginu þá munu þeir "taka á því snúning". Eftir mun standa orkufyrirtæki enn verr sett en það er í dag, skuldsett upp fyrir haus og þær skuldir munu eins og allt hitt ruglið lenda á þjóðinni. Þegar búið verður að veðsetja og taka lán út á vinnsluleyfi Hitaveitunnar  sem er til 65 ára með vilyrði um framlengingu í önnur 65 ár þá munu allar skuldir Hitaveitunnar á endanum lenda á þjóðinni ætli menn að nýta orkuna á þessu svæði til húshitunar og rafmagnsframleiðslu. Og af hverju er verið að veita mönnum vinnsluleyfi í svona mörg ár? Erlendis eru slík leyfi veitt í 5 til 10 ár með vilyrði um framlengingu.

Þessa taglhnýtinga Alþjóða gjaldeyrissjóðsins eigum við að senda til síns heima. Þessa menn sem koma hér og vilja komast yfir orkuauðlindir þjóðarinnar þegar hægt er að kaupa þær fyrir tíu sent á dollar en finnst það ekki nóg og hafa til að bera þá óskammfeilni að reyna að komast yfir þær án þess að borga fyrir þær með því að reyna að fá kaupverðið lánað hjá okkur Reykvíkingum, slík fyrirtæki og slíka menn getum við verið án.

Við eigum sjálf nóg til af fólki af þessu sauðahúsi. Það er óþarfi að vera að flytja slíkt fólk til landsins. 

Þar fyrir utan þá eiga auðlindir þessa lands að vera í höndum og eigu þjóðarinnar. Það minnsta sem við getum gert nú þegar Alþingi er nýbúið að samþykkja að skuldsetja næstu kynslóð upp fyrir haus með því að samþykkja Icesave er að við höldum auðlindunum í eigu þjóðarinnar þannig að afraksturinn af þeim nýtist þjóðinni um ókomin ár, ekki útlendingum.

Mynd: Á Löngufjörum.

 

 

Eignast meirihluta í HS Orku

Að sitja á Alþingi í boði Landsbankans.

Eins og við var að búast þá valdi Alþingi auðveldustu leiðina út úr Icesave málinu. Að láta börnin borga.

Að óska eftir breytingum á samningum sjálfum var of erfitt og of mikið mál. Auðveldast var að samþykkja óbreyttan samninginn frá því í haust, samning sem gerður var af fyrri ríkisstjórn á strandstað í óðagoti, með fársjúkt fólk í forystu.

Mikil er ábyrgð stjórnar Landsbankans sem ákvað að veðsetja þjóðin fyrir 1.400 milljarða króna til þess að fjármagna eigin rekstur.

Meðan Landsbankinn veðsetti þjóðina fyrir 1.400 milljarða settu þeir milljónir á milljónir ofan inn í prófkjörsbaráttu flestra þeirra þingmanna sem sátu, og sitja enn, á Alþingi meðan þessi veðsetning fór fram.

Meðan Landsbankinn veðsetti þjóðina fyrir 1.400 milljarða settu þeir tugir milljóna inn í stjórnmálaflokkana á Íslandi.  Bara er búið er að upplýsa um hluta af þeim greiðslum. Upplýst hefur verið um greiðslur sem aðalskrifstofurnar fengu frá Landsbankanum. Ekkert hefur verið upplýst um fjárstuðning sem einstök flokksfélög þessara flokka um land allt hafa fengið.

Meðan Landsbankinn veðsetti þjóðina fyrir 1.400 milljarða þáðu starfsmenn Fjármálaeftirlitsins, Seðlabankans og annarra eftirlitsaðila gjafir, greiða, kauprétti og boð á ýmiskonar uppákomur, golfmót, móttökur, utanlandsferðir, endalaust áfengi fyrir jól, áramót og páska. Svo má áfram telja. Sjá þessa grein hér.

Nú er komið að þjóðinni að axla ábyrgð á þessari veðsetningu. 

Veðsetningu sem er til komin vegna þess að bankinn fór og féfletti almenning í Bretlandi og Hollandi. Féfletti segi ég því fram hefur komið að vitað var þegar bankinn hóf að safna innlánum í Hollandi vorið 2008 að bankinn var gjaldþrota.

Nú er komið að þjóðinni að axla ábyrgð á aðgerðum og aðgerðarleysi þingmanna / ráðherra þegar þeir leyfðu þessum Landsbankamönnum að féfletta almenning á Bretlandi og Hollandi um leið og þeir veðsettu þjóðina. 

Nú er komið að þjóðinni að axla ábyrgð á aðgerðum og aðgerðarleysi starfsmanna eftirlitsaðila þegar þeir leyfðu þessum Landsbankamönnum að féfletta almenning í Bretlandi og Hollandi um leið og þeir veðsettu þjóðina. 

Hvenær rennur sá dagur að þeir sem komu okkur í þessa stöðu, að eigur þeirra verið gerðar upptækar og þeir dæmdir af verkum sínum?

Hvenær rennur sá dagur að þeir alþingismenn / ráðherrar sem komu okkur í þessa stöðu þurfi að axla sín skinn?

Hvenær rennur sá dagur að þeir starfsmenn Fjármálaeftirlitsins og Seðlabankans sem komu okkur í þessa stöðu verði látnir sæta ábyrgð fyrir sín afglöp í starfi?

Hvenær nær réttlætið fram að ganga?

Mun það nokkurn tíma ná fram að ganga meðan á þingi situr fjöldi þingmanna í boðið, ekki bara Landsbankans heldur líka í boði Kaupþing og Glitnis?

Við þekkjum hvernig þetta fólk vinnur. Það sáum við þegar núverandi og fyrrverandi ríkissaksóknurum var falið að rannsaka syni sína þegar til stóð að rannsaka hvort eitthvað saknæmt hefði verið gert í aðdraganda bankahrunsins. Þessi blygðunarlausa tilraun til yfirhylmingar er fordæmalaus í vestrænum réttarríkjum.

Með allt þetta fólk enn á þingi í boðið bankana, með alla sömu starfsmennina í Fjármálaeftirlitinu og Seðlabankanum, nú og fyrir hrun, með ríkissaksóknara sem tók að sér að rannsaka hvort sonur hans hefði framið lögbrot, þá mun aldrei nást fram neitt réttlæti á Íslandi.

Auðvita samþykkti þetta fólk óbreyttan Icesave samning. Í framhaldi mun fara í gang þöggun og yfirhylmingar og öllum óþægilegum málum verður sópað undir teppi. Engin mun verða ákærður og engin mun þurfa að axla ábyrgð.

Málið er leyst með því að þjóðin er látin borga. Og það besta við "dílinn" er að þetta lendir á næstu kynslóð. Einfalt og þægilegt.

Sem áhorfandi héðan utan úr samfélaginu þá er það þessi mynd sem blasir við og hún er sorgleg.

Mynd: Við Deildartunguhver

 

Icesave-frumvarp samþykkt

MP banki beint í spillinguna

Frá því Sparisjóðirnir fóru að bera fé á helstu forystumenn samfélagsins, á fulltrúa í sveitarstjórnum, alþingismenn, sýslumenn, o.s.frv. með því að bjóða þeim eða gefa þeim stofnfé í Sparisjóðnum þá er eins og fjandinn hafi orðið laus í þessu samfélagi.

Það er eins og það þyki sjálfsagt mál í dag að fjármálastofnanir beri fé, gjafir og greiða á helstu trúnaðarmenn almennings.

Nú hefur einn nýjasti banki landsins afhjúpað hvernig hann starfar. Því miður virðist engin munur vera á hvernig hann starfar og hvernig gömlu gjörspilltu bankarnir störfuðu.

Miklar sögur hafa gengið á undanförnum árum hvernig bankarnir unnu. Við þekkjum flest þessar sögur. Eftirlitsaðilar, stjórnmálamenn, embættismenn og forkólfar lífeyrissjóðanna þáðu meðal annars eftirfarandi:

•Áfengi sem mælist í baðkörum. Koníak, Viskí, rauðvín og hvítvín, allt það flottasta sem völ var á var sent á hundruð manna fyrir jól, áramót og páska. Kepptust bankarnir um að toppa hver annan í magni og gæðum.

•Ferðir á erlenda knattspyrnuleiki voru stöðugt í gangi og ferðir á slíka leiki þáðu flestir þessara manna.

•Veiðiferðir, í lax og hreindýr. Í þessar ferðir fór meira og minna öll stjórnsýslan ásamt þingmönnum og stór hluti sveitarstjórnarmanna minnst einu sinni á sumri í boði bankana. Áhugamenn um veiði þáðu ferðir í boði allra bankana og margra sparisjóða.

•Sérstakar veiðiferðir til útlanda í lax, hreindýr og til veiða á villisvínum í Austur Evrópu og safaríferðir til Afríku. Háttsettum var boðið í slíkar ferðir. Villisvínaveiðar úr þyrlum voru vinsælar. Þar var mönnum keyrt milli staða í Bens jeppum og gist í glæsihöllum þar sem rauður dregill var út á götu og á móti “veiðimönnum” tóku logandi kyndlar og þjónar. Inni biðu svo vín og villtar meyjar.

•Ferðir á allskonar sýningar, vörusýningar, listviðburði o.s.frv.

•Farið var með þetta fólk í endalausar kynnisferðir að sýna starfsemi og fyrirtæki þar sem bankarnir komu að fjármögnun.

Allur kostnaður og allur viðurgjörningur á þessum ferðum var alltaf greiddur af bankanum. Í mörgum þessara ferða var mökum boðið með.

Í slíkum ferðum þekktist það að menn fengu sérstök kredit/debit-kort til notkunar á meðan á ferðinni stóð. Oft var síðan ekki gengið eftir að menn skiluðu þeim þó heim væri komið. Menn voru aldrei rukkaðir fyrir notkun á þessum “bankakortum”.

Þetta er svo fyrir utan allt fjármagnið sem flóði úr bönkunum til stjórnamálaflokkanna og stjórnmálamannanna. Sagt er að allir þeir sem gengt hafa ráðherraembættum á síðustu árum og fjöldi þingmanna eigi bankareikninga erlendis.

Þetta eru þær sögur sem mér hafa verið sagðar af ýmsum á síðustu 5 til 6 árum og ég sel þær ekki dýrari en ég keypti þær.

Sé bara hluti að þessum sögum réttar þá er stjórnsýslan og kjarninn í þingmannahópnum svo djúpt sokkinn í net bankana og fyrrum eigenda þeirra að þeir geta ekkert gert. Hendur þessa fólks eru bundnar eftir allt það sem það hefur þegið og þeirra heitasta ósk er að þessum málum sé sópað undir teppi og þessi mál öll þögguð niður. Það er það sem stjórnsýslan okkar er að reyna að gera og hefur verið að reyna að gera frá því Valtýr Sigurðsson og Bogi Nílsen voru skipaðir til þess að rannsaka hvort hugsanlega hefðu verið framin lögbrot í tengslum við hrun bankana. Þessum mönnum var falið að rannsaka syni sína. Sá gjörningur var einhver mesta tilraun til yfirhylmingar sem sést hefur í ríki sem telur sig vera réttarríki.

Hér átti svo sannanlega að þagga allt niður.

Dapurlegt að nýr banki skuli vera að að taka upp þessa ósiði. Ég sem vonaði og hélt ...

Mynd: Inni í Fljótsdal.

 

Fékk sér léttvín með mat

Það er enginn búmaður nema hann kunni að barma sér.

Hvað ætli stór hluti af þessum fjármunum sem þeir telja sig hafa tapað hafi verið "loftbólupeningar"? Eða peningar sem búnir voru til með allskonar loftfimleikum til að hækka hlutbréfin í bankanum? Fyrir liggur að þessir menn reyndu að hækka gengi hlutabréfa Kaupþings með öllum ráðum. Til dæmis með því að lána vildarvinum og eigendum fé til að kaupa hlutabréf í Kaupþingi með veði í bréfunum sjálfum.

Þannig svindluðu þeir upp verðið á hlutabréfunum og blekktu almenning hér heima og erlendis til að kaupa bréf í bankanum. Að ekki sé minnst á aðgerðir bankans þegar hann tók árum saman stöðu gegn krónunni og þar með Íslensku þjóðinni.

Þessi menn voru ekki að tapa fé. Þeir voru að tapa lofbólupeningum og froðu sem var í raun einskis virði.

Menn sem reka banka með þessum áherslum eru menn sem ég vil ekki eiga viðskipti við.

Vonandi að það verði góðir og grandvarir menn sem taka við rekstri Kaupþings í framtíðinni og reki bankann eins og á að reka banka.

Annað máltæki er á þennan veg: "Allt er það eins, liðið hans Sveins".

Víst er að  eigi sú von að ganga eftir þá verður að skipta út öllum stjórnendum í þessum Kaupþings banka niður í útibústjóra.

 

 

Fengum langmesta höggið

Er fólkið okkar í fjármálageiranum allt skaddað eftir "Íslenska efnahagsundrið"?

Hvað hefur gerst í þessu samfélagi okkar? Er þetta siðblinda eða veruleikafirring eða hefur þetta fólk sem kom að þessum fjármálageira okkar á síðustu árum skaddast svona mikið að það er úr öllum tengslum við það sem almenningur í þessu landi metur rétt og eðlilegt?  

Það segir mér engin neitt um það að það hafi ekki allir vitað af þessum tengslum þegar þessi bankaráðsmaður var settur í bankaráð nýja Kaupþings. Af hverju gera menn svona og setja þessa tvo einstaklinga í þessa stöðu? Og af hverju sjá þessir einstaklingar ekki að þetta er ekki í lagi?

Þessi kona hefði sjálfsagt verið flott í bankaráði nýja Landsbankans eða nýja Íslandsbanka og engin hefði gert við það nokkra athugasemd. Af hverju var hún ekki sett í þessa banka? Að setja hana í Bankráð Kaupþings þar sem fyrirtækið sem eiginmaður hennar er að reka, eitt umfangsmesta fasteignafélag landsins, er í milljarða viðskiptum er annað tveggja hreint og klárt dómgreindarleysi eða aðrar og verri ástæður liggja þar að baki.

Ekki ætla ég að vera með getgátur hverjar þær aðrar ástæður geta verið en nóg höfum við séð af tilraunum til yfirhylminga, þöggunar og hreinum og klárum lögbrotum þessa fólks sem vinnur í þessu spillta umhverfi sem búið er að afhjúpa að íslenski fjármálaheimurinn er.

Hvor heldur ástæðan sem er fyrir því að þessi bankaráðsmaður er settur í bankastjórn nýja Kaupþings þá er vera hennar þar óásættanleg í banka sem eru í eigu þjóðarinnar. Það hefði ekki verið hægt að argast yfir slíku ef bankinn væri í einkaeign nema þá sem hluthafi en bankinn er ekki í einkaeign. Hann er í eigu almennings og almenningur getur ekki treyst því að bankaráðið sé að gæta hagsmuna eigandans, þ.e.a.s almennings, þegar svona hagsmunatengsl eru milli eins af æðstu stjórnenda bankans og eins af stærstu viðskiptavinum hans.

Mynd: Áð í Fljótsdrögum, séð yfir á Stórasand.

 

Skuldar milljarða og eiginkona forstjórans í bankaráði

Setning neyðarlagana stærstu mistökin?

Fjöldi manna hefur haldið því fram frá því neyðarlögin voru sett að setning þeirra hafi verið stærstu mistökin sem Þingvallastjórnin gerði á sínum 18 mánaða valdatíma. Eru þá ólastaðar aðgerðir hennar og aðgerðarleysi í aðdraganda bankahrunsins.

Ef 93% þeirra banka sem töpuðu fé í hruni íslensku bankana ætla að höfða mál vegna þess hvernig þeim hefur verið mismunað sem lánadrottnum á kostnað innistæðueigenda og hvernig ríkið yfirtók eignir/útlán gömlu bankana og setti í þá nýju án samráðs þá erum við sem þjóð í mjög erfiðum málum.

Að breyta leikreglum eftirá og gera einum lánadrottninum hærra undir höfði en öðrum eins og gert var með neyðarlögunum þegar innistæðueigendum voru tryggðar allar sínar innistæður að fullu, það þýðir að þeir lánadrottnar sem nú eru að tapa öllu sínu hljóta að vera æfir. Þeir lánuðu sitt fé á sínum tíma á þeim grundvelli að allir lánadrottnar sætu við sama borð færu bankarnir í þrot.

Nú ætlar ríkið allt í einu að breyta því öllu og setja nýjar leikreglur sem nú á að sila eftir. Hvað halda menn að þeir séu? Er þetta land okkar orðið algjört bananalýðveldi?

Ég er einn af þeim sem hef aldrei skilið af hverju menn settu þessi neyðarlög. Mér fannst með ólíkindum hvernig þau voru hugsuð, að mismuna lánadrottnum með þessum hætti eftir á að maður tali nú ekki um þegar lá fyrir að tryggja ætti allar innistæður Íslendinga hér heima að fullu en útlendingum bara lágmarkið í útibúunum erlendis.

Datt mönnum virkilega í hug að menn kæmust upp með þetta?

Ef nú tekur við þriggja til fimm ára ferli með endalausum fréttum af málaferlum tuga ef ekki hundruða fjármálastofnana á hendur ríkinu nú eftir 13 mánuði þá líst mér ekki á blikuna.

Tapi ríkið einhverjum að þessum málum fyrir dómstólum og ríkið verður dæmt til að greiða þessum lánadrottnum skaðabætur sem og innistæðueigendum sem fá ekki sínar innistæður að fullu greiddar út úr íslensku bönkunum af því þeir eru útlendingar, Icesave og Edge reikningarnir erlendis eru bara tryggðir að ákveðnu hámarki, förum við þá ekki endanlega á hausinn?

Tapi ríkið eitthvað af þessum málaferlum eða öllum þá erum við ekki að tala um neinar smá tölur í skaðabætur. Neyðist ríkið til að framlengja neyðarlögunum næstu 5 til 10 árin og afhjúpa okkur þar með endanlega sem bananalýðveldi?

Hvað var þetta fólk að hugsa þegar þessi neyðarlög voru sett?

Mynd: Við Flóðið í Grenlæk

 

Höfða mál vegna neyðarlaganna

En hvað með Landsbankamennina sem komu okkur í þessa stöðu?

Hvað ætla menn að gera við þetta fólk sem veðsetti þjóðina fyrir á annað þúsund milljarða í eigin hagnaðarskyni? Hvernig fólk er það sem gamblar með þjóð sína með slíkum hætti? Hvernig má það vera að þetta fólk skuli ekki enn hafa verið látið sæta refsingu og að ekki skuli vera búið að gera eignir þeirra upptækar?

Það er með ólíkndum ef ákæruvaldið ætlar ekkert að gera gagnvart þeim aðilum sem stýrðu og stjórnuðu Landsbankanum, einstaklingar sem láta nú hundruð milljarða falla á þjóðina.

Það verður aldrei sátt í þessu samfélagið ef þetta fólk fær að ganga laust og halda öllum eigum sínum meðan þjóðin þarf beygð og buguð að vinna sig út úr þessu Icesave máli næstu 14 árin.

Hér ganga líka um göturnar menn sem fullyrða að hér muni aldrei neitt réttlæti ná fram að ganga. Einhver gögn gangi nú milli stofnana og verið sé að skoða einhver mál en það sé bara sýndarmennska. Þessir menn fullyrða að þeir sem höfðu hér fullar hendur fjár á síðustu árum þeir höfðu vit á því að kaupa sér velvild í stjórnsýslunni, hjá stjórnmálamönnum og hjá fjölmiðlamönnum. Hundruð manna og kvenna voru "keypt" með gjöfum og greiðum, beinum peningastyrkjum og óbeinum greiðslum, veiðiferðum og matarboðum, utanlandsferðum og VIP þjónustu.

Þessir menn segja stjórnsýsluna svo djúpt sokkna í spillinguna með "brotamönnunum" í Íslenska bankahruninu að hér nái aldrei neitt réttlæti fram að ganga meðan þetta fólk situr þar og verndar sig og sína.

Hagvöxtur stýri greiðslum

Dráttarvextir skv. ákvörðun Seðlabanka Íslands eru 19,0%.

Seðlabanki Danmerkur hefur ákveðið að lækka stýrivexti um 0,10 prósentur. Frá og með morgundeginum verða stýrivextir í landinu því 1,45%.

Það er ólíkt umhverfið sem okkur Íslendingum er ætlað sem grunnur til að vinna okkur út úr kreppunni annars vega og hins vegar það umhverfi sem Dönum og öðrum nágrönnum okkar er boðið upp á.

Fyrirsögnin hér fyrir ofan er tekin upp af heimasíðu eins ríkisbankans þar sem verið er að kynna vexti á inn- og útlánum. Þar stendur: "Dráttarvextir skv. ákvörðun Seðlabanka Íslands eru 19,0%."

Hvað er þetta óheyrilega vaxtaokur Seðlabankans með dráttarvextina um um og yfir 20% búið að standa lengi? Er það ekki farið að nálgast á þriðja eða fjórða ár?

Með þessari gjaldþrotastefnu Seðlabankans að halda dráttarvöxtum þetta háum þá hefur bankinn náð miklum árangri og er að takast fella hvert fyrirtækið á fætur öðru og nær þá líka oft að krækja um leið í nokkra einstaklinga. Það er vitað mál að engin rekstur eða einstaklingar geta staðið undir slíkum dráttarvöxtum í eðlilegu árferði, hvað þá mestu kreppu sem yfir okkur hefur gengið frá stríðslokum. Tilgangurinn með þessu stýrivötum getur því aðeins verið einn. Að taka til.

Þeir Seðlabankamenn fagna sjálfsagt á sinn hátt þegar þeir lesa tölur um fjölda gjaldþrota fyrirtækja og einstaklinga þegar þær byrtast.

Þeir bíta vel þessir dráttarvextir Seðlabankans. Hún hefur líka bitið vel ráðgjöf hans fyrir og eftir hrun. Þá stóð hann sig vel og náði að fella marga með ráðgjöf sinni, aðgerðum og aðgerðarleysi. Svo eru menn að tala um að þeir vilji ganga í ESB til að losna undan efnahagsráðgjöf Íslenska Seðlabankans og fela þessa ráðgjöf Seðlabanka Evrópu. Og við sem eigum þennan líka fína Seðlabanka.

Að mönnum skuli láta sér detta þetta í hug eins vel og Seðlabanki Íslands hefur reynst okkur. Hann hefur leitt okkur út úr fastgengisstefnu sinni yfir í fljótandi gengisstefnuna sína. Og alltaf hefur þetta bara batnað hjá okkar. Nú er bankinn ábyggilega að finna einhverja aðra snilldar leið fyrir okkar að fara í gengismálum sem mun tryggja okkur enn frekari og meiri hagsæld um ókomin ár, byggða á reynslu þessara grandvöru og góðu manna sem þar hafa dvalið undanfarna áratugi.

Maður fyllist bara bjartsýni þegar maður hugsar til þess að senn leggur þjóðina aftur af stað í enn eina vegferðina með Seðlabanka Íslands við stýrið og Íslensku krónuna fyrir Stafni.

Já, ég er strax farinn að finna reykinn af réttunum sem bíða okkar þar.

 

Stýrivextir lækkaðir í Danmörku

Öll stjórnsýslan á flótta undan Rússaláni

Enn eitt furðumálið bætist nú við önnur furðumál sem snúa að Íslensku stjórnsýslunni og bankahruninu. Engin eru þessi mál til að auka á trúverðugleikann í samfélaginu. Á nýjum óháðum vefmiðli, Netvarpinu, lýsir sendiherra Rússlands því yfir að Íslendingar hafi í haust hafnað fjögurra milljarða evra láni frá Rússum.

Tvennt vekur athygli mína.

Í fyrsta lagi að nýr óháður netmiðill skuli koma fram með þetta mál en ekki einn af okkar hefðbundnu fjölmiðlum. Það hefði verið hið eðlilegasta mál að einhver þeirra hefði átt þetta viðtal við sendiherrann til fylgja eftir umræðunni um þetta mál frá í haust.

Á þessu geta verið tvær skýringar:  

• Íslenskir fréttamenn og fréttamiðlar eru ekki starfi sínu vaxnir.
• Ákveðið hafi verið að þagga þetta mál niður.

Einhvern vegin er fyrri skýringin ekki trúverðug. Ég trúi ekki að þeir séu svona slappir. Þá er það spurningin, hverjir hafa hag af því að upplýsa ekki þjóðina um það að okkur hafi staðið til boða þetta lán og því verið hafnað? Davíð Oddson fær nú uppreist æru í þessu máli en hverjir tapa æru þegar þetta er upplýst?

Í öðru lagi vekur það athygli að engin í stjórnsýslunni skuli kannast við málið. Allir eru komnir á flótta þegar sendiherra Rússlands á Íslandi kemur og lætur hafa eftir sér í viðtali að okkur hafi staðið til boða 4 miljarða evra lán í haust en láninu hafi verið hafnað.

Ég get ekki séð neina ástæðu fyrir því af hverju þessi sendiherra ætti að vera að ljúga þessu.

Ég get hins vegar séð margar ástæður fyrir ýmsa að halda þessu máli leyndu eftir að þeir höfnuðu láninu.

Eftir hrun bankana komust "frjálsu" fjölmiðlarnir tveir líka undir hæl ríkisins eins og RÚV. Morgunblaðið og 365 Miðlar eru og voru komnir upp á náð skilanefnda bankana. Þessir fjölmiðlar dansa og syngja fyrir ríkið eins og þeim er sagt. 

Trúverðugleiki þessa viðtals við Rússneska sendiherrann er enn meira af því að það er birt í þessum nýja óháða netmiðli. Hvorki sendiherrann né netmiðillinn hafa hagsmuni af þessu máli.

Hér er bara verið að upplýsa almenning.

 

Enginn hafnaði láni Rússa

Fasteignamarkaðurinn og byggingaiðnaðurinn látinn taka höggið.

Stjórnvöld, bæði ríkisstjórn og sveitastjórnir, eru sammála um að láta fasteignamarkaðinn og byggingaiðnaðinn taka á sig stærsta höggið í þessari kreppu. Á undanförnum árum hafa okkar helstu stjórnmálamenn lofað því og sagt að ríki og sveitarfélög muni halda að sér höndunum í framkvæmdum í uppsveiflunni til þess að geta komið sterk inn þegar og ef að kreppti. Orð þessa fólks eru í dag jafn mikils virði og orð eigenda og stjórnenda bankana. Efndirnar á loforðunum þær sömu.

Eftir situr ein best menntaða og fjölmennasta starfsgrein þessa samfélags í rústum. Allir arkitektar og tæknimenn þessa lands ganga um stofur sínar og reita hár sitt. Ekkert er í sjónmáli og engin von er gefin. Það eina sem kemur frá opinberum aðilum og ráðgjöfum þeirra er að atvinnuhorfur í Noregi og Kanada séu ekki svo slæmar.

Frekar virðast menn vilja borga milljarða á mánuði í atvinnuleysisbætur en brydda upp á einhverju nýju og nýta með öðrum hætti það fé sem fer í atvinnuleysisbætur. Af hverju nýta menn þessa milljarða ekki frekar í opinberar framkvæmdir?

Verkefnin eru ótæmandi. Af hverju fækka menn ekki á atvinnuleysisskrá og fara í að tvöfalda eitthvað af þessum einföldu brúm sem enn eru á hringveginum kringum landið. 80% til 90% af kostnaði við slíka brúarsmíð er innlent hráefni (steypa) og vinna. Stálið og timbur í mót er það eina sem þarf að kaupa að utan.

Á heimasíðu Vegagerðarinnar undir "Fyrirhuguð útboð" stendur í dag: 

"Verkum, sem áætlað var að bjóða út á síðari hluta þessa árs, er frestað um óákveðinn tíma vegna lækkunar á fjármagni til vegagerðar."

Af hverju velja menn að fara þessa niðurskurðarleið í bullandi atvinnuleysi í byggingariðnaðinum? Af hverju velja menn að fjölga enn á atvinnuleysisskrá og setja hundruð manna á atvinnuleysisbætur? Af hverju nálgast men þessi atvinnumál ekki með öðrum hætti og setja í gang þjóðhagslega arðbær verkefni og nýta í þær framkvæmdir það fé sem annars færi í að borga atvinnuleysisbætur? Þetta er leiðin sem löndin hér í kring eru að fara og hafa alltaf valið þegar kreppir að, af hverju förum við þessa leið ekki líka?

Ef opinberir aðilar vilja ekki fara sömu leið og nágrannar okkar og fjölga atvinnutækifærum með sama hætti og þar er gert með því að setja fjármagn í framkvæmdir af hverju skipta menn þá þessum byrgðum ekki jafnt á milli þjóðfélagshópa? Af hverju er í lagi að þúsundir manna sem starfa í byggingariðnaði missi vinnuna en ekki má segja upp einum einasta opinbera starfsmanni?

Er ekki tími til komin að við förum að sjá nýjar áherslur í atvinnumálum?

Mynd: Ein af gömlu brúnum í Róm.

 

65 makaskiptasamningar í júlí

Nú voru þeir snöggir í Fjármálaeftirlitinu.

Lítill er að verða trúverðugleiki þeirra aðila sem eiga að taka á brotum sem tengjast bönkunum, eigendum þeirra og starfsmönnum. Það er eins og Fjármálaeftirlitið, FME, og ákæruvaldið dragi fæturna í málum tengdu bankahruninu og stefnt sé á að leysa öll þessi mál með því að þau fyrnist. Það er í það minnsta sú tilfinningin sem ég hef nú þegar rúmir 10 mánuðir eru frá bankahruninu og ekki svo mikið sem ein einasta ákæra hefur verið gefin út, hvað þá annað. Getu- og viljaleysi FME og ákæruvaldsins virðist algjört.

Komi hins vegar upp mál sem upplýsa almenning um brotin, sukkið og spillinguna sem fram fór í þessum bönkum þá verður allt vitlaust hjá þessum rannsóknaraðilum og sá óheyrði atburður gerist að efnahagsbrotadeild ríkislögreglustjóra ætlar jafnvel að rannsaka mál þó engin kæra hafi borist. Það er eins og skyndilega hafi þetta fólk ekkert að gera og þarna sé á ferðinni einhver alvarlegasti glæpur sem framinn hafi verið í íslenska fjármálaheiminum á síðustu árum.

Þeir voru líka snöggir þegar upp komst um ungu drengina sem náðu tuttugu eða þrjátíu milljónum út úr íbúðalánasjóði. Þetta var eitthvað sem efnahagsbrotadeildin réð við, skildi og  gat tekið á. Reyndar fannst þeim þetta samt svo flókið að þeir trúðu því ekki að menn um tvítugt gætu fundið upp á slíku. Umheimurinn allur horfir síðan upp á þetta sama fólk þar sem það virðist ekki vera að gera neitt varðandi eitt mesta bankagjaldþrot sem orðið hefur frá upphafi í heiminum þar sem þessir íslensku bankar virðast hafa féflett milljónir manna með röngum upplýsingum, brotum á reglum um meðferð sjóða, sýndarviðskiptum, gríðarlegum lánum til eigenda o.s.frv., o.s.frv.

Nú er svo komið að það er ekki bara ég sem er að missa alla von um að hér nái réttlætið fram að ganga. Bretar virðast líka hafa gefið upp alla von um að eitthvað komi út úr rannsókn íslenskra aðila á þessum málum. Þeir hafa sett í gang sína eigin sjálfstæðu rannsókn, Serius Fraud Office, SFO, sér um hana fyrir Breta.

Flest öllum virðist orðið ljóst að Íslenska stjórnsýslan er ófær um að taka á bönkunum, hvað þá sínum eigin innanbúðarmálum.

Samstarf Evu Joly og SFO vekur samt vonir um að það muni takast að stöðva þá menn sem féfléttu þetta samfélag og keyrðu það nánast í þrot. Okkar Íslendinga bíða síðan hreinsanir í stjórnsýslunni þegar búið er að taka þessa menn úr umferð.

 

Kaupþingsleki hjá lögreglunni

Margt virðist líkt með Hróarskeldubanka og Íslensku bönkunum

Við lestur þessarar fréttar þá virðist manni margt líkt með Hróarskeldubankanum og Íslensku bönkunum. Allir þessir bankar lugu að viðskiptavinum sínum og hluthöfum með fulltingi endurskoðenda, sögu hlutina vera allt aðra og betri en þeir voru og féfléttu þannig fjölda fólks sem trúðu og treystu þessum aðilum.

Áhugavert verður að fylgjast með hvernig Danir taka á málefnum Hróarskeldubanka og þeirra einstaklinga sem þar voru í forsvari og báru alla ábyrgð að gjörðum bankans og athöfnum.

 

Hluthafar íhuga málssókn

Bretar ófyrirleitnir

Þeir eru ófyrirleitnir þessir menn í Breska fjármálaráðuneytinu sem svöruðu Morgunblaðinu því til að búið væri að semja um Icesave þegar málið er þannig statt að fyrir liggja drög að samningi sem Alþingi á eftir að staðfesta. Ef Alþingi staðfestir þessi drög þá er þetta orðið að samningi ekki fyrr. Þetta vita Bretarnir manna best enda löng hefð hjá þeim að Breska þingið hafni bæði samningum og lagafrumvörpum sem lögð eru fyrir það. Þessir menn eru því ekki að gera neitt annað en sýna okkur lítilsvirðingu.

En hverjar eru skyldur okkar í þessu máli?

• Er það skylda okkar að tryggja 20.887 evrur á hverjum Icesave reikning?
• Er það skylda okkar að tryggja allar innistæður að fullu?  

Íslensk lög og reglur ESB gera ráð fyrir að við eigum að tryggja 20.887 evrur á hverjum reikningi.

Með því að við samþykkjum að tryggja 20.887 evrur á hverjum Icesave reikning og látum Breta og Hollendinga fá 50% af eignum Landsbankans erum við þá ekki að gera miklu meira en Íslensk lög og reglur ESB mæla fyrir um?

Bretar og Hollendingar ætla að nota þetta fé, 50% af eignum Landsbankans, til að láta innistæðueigendur í Icesave hafa. Hollendingar ætla að nota þetta fé til að tryggja 100.000 evrur per reikning og Bretar allar innistæður að fullu.

Landsbankinn er Íslenskt fyrirtæki og hann á að gera upp skv. Íslenskum lögum. Ef Íslendingar væru að fá allar eignir Landsbankans en ekki bara 50% af þeim þá myndu þær eignir fara langt með að dekka allan kostnað við að greiða út 20.887 evrur per reikning. Þá væru ekki af falla á okkur þessir 400 til 700 milljarðar sem fyrirséð er að munu falla á okkur vegna Icesave.

Af hverju eru Bretar og Hollendingar að fá 50% af eignum Landsbankans til sín?

Af hverju erum við að tryggja nánast allar innistæður að fullu þó okkur beri engar lagalegar eða siðferðilegar skyldur til þess?

Getum við nokkurn tíma staði undir því að tryggja allar innistæður að fullu í bankakerfi sem var tíu sinnum stærra en þjóðarbúið, bankakerfi sem er í dag gjaldþrota og fjárvana?

Þetta er ekki bara Icesave, þetta eru líka allir innlánsreikningar í hinum bönkunum hér heima. Kostnaður við að tryggja allar þessar innistæður nemur sem samsvarar landsframleiðslunni. Er forsvaranlegt að skuldbinda þjóðina næstu áratugina vegna þessa og hneppa hana þar með í fjötra fátæktar?

Eigum við ekki að stíga fram og segjast ætla að tryggja 20.887 evrur per reikning, hér heima og erlendis, og allar eignir Landsbankans verði notaðar í það. Við hljótum að hafna því að Bretar og Hollendingar fái til sín 50% af eignum Landsbankans til viðbótar við það að við tryggjum 20.887 evrur per reikning.

 

„Það er búið að semja!“

Opinberir aðilar að drepa niður allt tengt byggingaiðnaði

Það er ljóst að það á ekki að skipta niður birgðunum jafnt á milli atvinnugreina í þessari kreppu. Sumum er ætlað að bera meiri og þyngri birgðar en aðrir. Svo eru það sumir sem eiga engar birgðar að bera. 

Engum sem er í stéttarfélagi sem skamstafast BSRB hefur verið sagt upp störfum þó hér geisi dýpsta kreppa frá Lýðveldisstofnun. Á sama tíma er nær öllum framkvæmdum á vegum opinberra aðila slegið á frest. 

Vöxtum er haldið það háum að nánast engir hreyfa sig, hvorki við nýbyggingar, viðhald eða kaupa fasteignir. Þetta þykir mönnum allt í "gúddý" en að segja upp einum opinberum starfsmanni, nei, guð forði okkur frá því! 

Botnlaust atvinnuleysi, fjöldagjaldþrot og landflótti þykir hið besta mál og alls ekki neitt til að gera veður út af í starfsgreinum sem tengjast byggingaiðnaðinum.

Já, mönnum er ætlað misjafnt hlutskipti í þessari kreppu undir stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur. 

Mynd: Flugstöðin í Kulusuk er Íslensk arkitekta- og verkfræðihönnun.

 

110 sagt upp í hópuppsögnum í júlí

Ekkert hefur breyst á Íslandi frá bankahruni

Nú um Verslunarmannahelgina afhjúpast það fyrir almenningi að hér hefur ekkert breyst frá bankahruni. Þetta afhjúpaðist í tveim uppákomum.

Fyrst reynir Kaupþing að hylma yfir þá glæpi sem framdir voru í bankanum í aðdraganda hrunsins með því að setja lögbann á rúv. Jú, jú, bankinn dregur lögbannið til baka þegar við blasir þrot bankans þegar á annað þúsund manns hóta að flytja sín viðskipti úr bankanum verði látið reyna á lögbannið. Nú reynir bankastjórinn með hinum einkennilegustu rökum að afsaka sig og gerðir bankans.

Síðan birtist einstæð grein Karls Vernerssonar. Karl og félagar tæmdu m.a. tryggingasjóð Sjóvár og skildu félagið eftir gjaldþrota. Ríkið varð að leggja til á annan tug milljarða inn í félagið af skattpeningum almennings til þess að þeir sem tryggja hjá Sjóvá séu ekki með allt sitt ótryggt. Þessi Karl spyr: Knésetja menn eigin fyrirtæki af ásetningi? Þjóðin öll veit svarið, það er eitt stórt JÁ. Þetta er algengasti ósiður í Íslenskum atvinnurekstri, eigendur stela frá sínum eigin fyrirtækjum. Ótrúlegt að maður sem er nýbúinn að tæma tryggingarsjóðinn hjá Sjóvá skuli láta sér detta í hug að spyrja þjóðina þessarar spurningar.

Því miður, ekkert hefur breyst í Íslensku viðskiptalífi frá bankahruni, enginn hefur lært neitt. Siðblindir menn og veruleikafyrtir bankamenn ríða hér enn húsum.

Nú þegar við "fögnum" 10 mánaða afmæli bankahrunsins hefur ekkert réttlæti náð fram að ganga, engin verið svo mikið sem ákærður og engar hreinsanir hafa átt sér stað fyrir utan fjóra eða fimm menn. Getuleysi stjórnsýslunnar og réttarkerfisins virðist algjört.

 

Falla frá lögbanni

Falla sex milljónir á hvern Íslending vegna loforðs um að allar innstæður skuli tryggðar?

Íslendingum er ætlað að greiða um 300 milljarða vegna Icesave, skv Seðlabankanum. Með vöxtum er Icesave áætlað um  600 milljarða. Aðrir en Seðlabankinn áætla Icesave aldrei undir 1.000 milljörðum.

Þetta er fyrir utan innistæður sem þjóðinni er ætlað að ábyrgjast á öðrum innlánsreikningum hér heima. Þegar er búið að borga 270 milljarða inn í bankana til að tryggja innistæðueigendum sínar fjárhæðir í peningamálasjóðunum.

Til viðbótar hef ég heyrt að þurfi 500 til 700 milljarða eigi að tryggja allar innistæður Íslenskra aðila í bönkunum hér heima. Þetta er ekki staðfest tala.

Þegar Geir Haarde bað Guð að blessa þjóðina lofaði hann því að ríkið myndi tryggja allar innistæður í Íslensku bönkunum, óháð fjárhæð. Þetta loforð er að kosta þjóðina með Icesave, peningamálasjóðunum og öllum öðrum innistæðum í bönkunum 1.500 til 2.000 milljarðar.

Ef þessari upphæð er deilt á 320.000 manns þá eru þetta fimm til sex milljónir á mann. Á hverja fjögurra manna fjölskyldu eru því að falla 20 til 24 milljónir.

Bretar eru að greiða út til Breskra fjármagnseigenda 4.461 milljarða króna. En Bretar eru jú sextíu milljón manna þjóð. Á hvern Breta eru þetta rúmar sjötíu þúsund krónur. Þar fyrir utan eru Bretar að tryggja á hverjum reikning ákveðið hámark sem nemur um 20 milljónir króna. Þeir tryggja ekki ótakmarkað á hverjum reikning eins og ætlunin er að láta okkur gera.

Það er því ólíku saman að jafna, þeim byrgðum sem eru að falla á Íslendinga annars vegar og Breta hinsvegar vegna þessa bankahruns. Um 70.000 kr. eru að lenda á hverjum Breta, 5.000.000 til 6.000.000 kr. á hverjum Íslending.

Getur þjóðin nokkurn tíma staðið við þetta loforð Geirs Haarde að þjóðin tryggji allar innistæður að fullu í bankakerfi sem var tíu sinnum stærra en þjóðarbúskapurinn, bankakerfi sem er allt gjaldþrota og fjárvana?

Af hverju erum við að taka á okkur ábyrgðir vegna þessar banka, hér heima og erlendis, sem eru langt út yfir lágmarkstryggingar skv. lögum og reglum Íslands og ESB?

Lámarks trygging per reikning skv lögum og reglur er 20.887 evrur eða um 3,5 milljónir. Er það ekki bara það sem við eigum að tryggja hér heima og erlendis?

Mynd: Við Skógarhóla, Þingvöllum.

 

21 milljarður punda greiddur út vegna fallinna banka

Áfram Eva Joly.

Eva Joly á heiður skilið fyrir þessa grein sína sem hún birtir í nokkrum helstu blöðum Evrópu í dag. Frá því Egill Helgason kynnti fyrst Evu Joly fyrir okkur Íslendingum þá hefur tvennt gerst.

Annars vegar hefur hjá okkur sem enga von áttum, hjá okkur hefur vakað von. Von um að hér nái réttlætið fram að ganga. Án Evu Joly ættum við enga von í því gjörspillta samfélagi sem hér hefur verið afhjúpað síðustu misserin.

Hins vegar eru það sakamennirnir sem hryllir við og varðhundar þeirra, hinir ólíklegustu menn, hafa risið upp á afturlappirnar og gagrýnt öll hennar störf, orð og athafnir.

Nú þegar Eva Joly sýnir okkur Íslendingum hina hliðina á sér, þingmann Frakklands á Evrópuþinginu, þá spretta upp nýir gagnrýnendur á hreint ólíklegustu stöðum.

Ég segi, áfram Eva Joly.

Mynd: Snæfellsjökull í "náttlausri voraldar veröld".

 

Hrannar sendir Joly tóninn

Á að tryggja innnlendar innistæður hér heima yfir 20.887 evrur?

Eva Joly kemur að kjarna málsins þegar hún bendir á að Icesave gengur út á það að láta Íslensku þjóðina tryggja innistæður í bönkum, hér heima og erlendis, langt út yfir lög og reglur.

Hollendingar ætla að ábyrgjast Icesave reikningana hjá sér upp að 100.000 evrum og Bretar að ég held upp að 150.000 pundum. Samkvæmt Icesave samningnum eiga þessar þjóðir að fá 50% af eignum Landsbankans til sín til að svo geti orðið. Þessar tryggingar Breta og Hollendinga á Icesace eru hrein viðbót við þær tryggingar sem okkur Íslendingum ber skylda að tryggja skv. Íslenskum lögum og reglum ESB, þ.e. 20.887 evrur per reikning.

Með öðrum orðum, eignir Landsbankans á að nota til að tryggja erlendum innistæðueigendum upphæðir langt umfram það sem Íslensk lög og reglur ESB gera ráð fyrir að Ísland eigi að ábyrgjast.

Ef bara væri verið að tala um að tryggja þessar 20.887 evrur per reikning og allar eignir Landsbankans væru notaðar í það þá væru væntanlega ekki að falla miklar ábyrgðir á okkur Íslendinga. Eignir bankans myndu sjálfsagt duga langt upp í það að greiða út 20.887 evrur per reikning. En samkvæmt Icesave samningnum fáum við bara 50% af eignum bankans til okkar. Bretar og Hollendingar fá 50% eigna bankans til sín og eins og samningurinn er þá munu falla 300 til 1000 milljarðar króna á þjóðina vegna þessa.

Af hverju Íslenska samninganefndin samþykkti að Bretar og Hollendingar eigi að fá 50% af eingnum Landsbankans skil ég ekki frekar en Eva Joly.

En Icesave samningurinn gengur ekki bara út að gera upp við Breta og Hollendinga. Hann gengur út á að Alþingi staðfesti loforð Geirs Haarde frá því í haust að allar innistæður hér heima væru að fullu tryggðar af ríkinu, óháð fjárhæð. Þar lofaði Geir upp í ermina á sér með ekkert umboð frá Alþingi og tóma banka á bak við sig.

Ef Icesave samningurinn verður ekki samþykktur og samið upp á ný þar sem Ísland ábyrgist bara þessar 20.887 evrur per reikning þá er líklegt að allar innistæður yfir 20.887 evrum sé tapað fé. Það gildir þá jafnt um innistæður Íslenskra aðila sem erlendra.

Sjá nánar bloggfærslu mína um þetta mál frá í gær, Í átökunum um Icesave endurspeglast örvænting innlendra fjármagnseigenda.

 

Stöndum ekki undir skuldabyrði