Norska krónan og "Loðinn Leppur".

Norska krónan gæti verið spennandi millileikur sem hægt væri að leika á meðan við erum að bíða eftir því að þjóðin samþykki að ganga í ESB og á meðan við erum að uppfylla Maastricht skilyrðin.

Rétt er þó að benda á eftirfarandi:

• Að gera slíkan samning getur tekið marga mánuði og jafnvel ár. Norski Seðlabankinn mun þá verða Íslensku bönkunum lánveitandi til þrautavara. Hvaða skilyrði munu Norðmenn setja fyrir því? Þau verða örugglega mörg og munu snerta okkur djúpt. Við sáum hvernig Norðmenn féflettu skilanefnd Glitnis þegar þeir náðu af þeim Glitni í Noregi. 
• Ef þjóðin hafnar aðild að ESB í þjóðaratkvæðagreiðslur og við komin með Norska krónu, verðum við þá með hana hér um ókomin ár?
• Þegar er búið að gera víðtækan samning við Norðmenn að þeir sinni öryggisgæslu í efnahagslögsögu okkar. Þeir eru þegar komnir hér með umtalsverð hernaðarumsvif og fast aðsetur á Keflavíkurflugvelli. Út á við eru þeir þegar farnir að tala um okkar efnahagslögsögu sem "sitt" svæði.
• Ef við verðum með norsku krónuna hér um ókomin ár og þeir "patróla" efnahagslögsögu okkar erum við þá í raun að gangast Noregskonungi aftur á hönd? Munu þá þjóðir heims líta á okkur sem leppríki Noregs og við í raun gerast eitt af fylkjunum í Noregi?
• Er staða okkar þá ekki betri að vera hér á Íslandi með evru og í ESB og hafa sömu stöðu meðal þjóða heims og Þjóðverjar, Frakkar og Portúgalar?

Ef þessi Norska leið yrði farin og við værum hér með Norskan her og Norska krónu næstu 90 árin hvern heldur þú lesandi góður að sagan myndi kalla "Loðinn Lepp". Andstæðinga ESB og fylgismenn "Norsku leiðarinnar" eða okkur fylgismenn ESB og evru?

Ég vil taka evruna strax upp einhliða og sækja jafnframt um aðild að ESB og Myntbandalaginu. Ég vil að við verjum sama hlutfalli af okkar þjóðartekjum og hin Norðurlöndin til öryggis- og varnarmála og stefnt verði að því að innan 10 til 15 ára munum við sjálf sinna öryggisgæslu í okkar eigin efnahagslögsögu.

Sjá allt um afstöðu okkar í Norræna Íhaldsflokkinn til öryggis- og varnarmála og til gengis- og ríkisfjármála.

 

Hugnast norska krónan

Fyrst einhliða upptaka evru síðan inn í ESB

Ísland á að stefna á inngöngu í ESB og taka upp evru. Fyrsta skref á þeirri leið á að vera einhliða upptaka á evru sem allra fyrst. Ástæður þess að taka á upp einhliða evru eru eftirfarandi:

• Til að leysa gjaldeyriskreppuna sem nú geisar og til að tryggja sem fyrst jafnvægi í gjaldeyrismálum og í fjármálum landsmanna. Þetta mun þýða lækkun vaxta, lækkun verðbólgu og afnám verðtryggingar. Um leið og evra tekur við þá fer fasteigna- og byggingamarkaðurinn í gang því þá fara að bjóðast örugg veð og í framhaldi góð lán.
• Verði samþykkt að sækja um aðild að ESB og verði sá samningur samþykktur í þjóðaratkvæðagreiðslu þá mun fara í gang ferli sem tekur 3 til 6 ár við að uppfylla Maastricht skilyrðin. Þegar Maastricht skilyrðin eru uppfyllt þá fáum við inngöngu í Myntbandalag Evrópu og þar með fáum við að taka upp evru. Það er ekki valkostur að halda áfram með Íslensku krónuna í þrjú ár í viðbót, hvað þá sex ár.
• Ef þjóðin hafnar aðild að ESB í þjóðaratkvæðagreiðslu þá verður að vera til "Plan B". Plan B á að vera að taka einhliða upp evru sem verður okkar framtíðargjaldmiðill hvort sem við verðum í ESB eða með óbreyttan EES samning. Samhliða einhliða upptöku evru þá verði tilkynnt að unnið verði að því að komandi árum að uppfylla Maastricht skilyrðin og þau verði kjarninn í fjármálastefnu landsins.

Einhliða upptaka evru á Íslandi verður vissulega ekki tekið fagnandi af öllum í Evrópu. Slíka ákvörðun mun án efa valda einhverjum óróleika. Þetta er hinsvegar fær leið og ekki hægt að banna okkur fara hana. Vegna sérstakra aðstæðna hafa nokkur önnur smáríki í Evrópu hafa farið þessa leið með góðum árangri og engir eftirmálar orðið. Þessa leið eigum við að fara.

Ég trúir því að ef við veljum, vegna sérstakra aðstæðna sem hér hafa skapast, að taka einhliða upp evru þá er til staðar mikill skilningur meðal vinaþjóða okkar í Evrópu á því. Þessar þjóðir þekkja vel þá erfiðu stöðu sem Íslandi er nú í og vita að þjóðin þarf að leita allra leiða til að vinna sig út úr henni. Ég trúi því að það muni engir leggja stein í götu okkar veljum við að taka einhliða upp evru. Samhliða því eigum við að tilkynna að við við viljum sækja um aðild að ESB og að við stefnum á inngöngu í Myntbandalagið og þar með að við ætlum að uppfylla Maastricht skilyrðin innan 3 til 6 ára.

Okkar stefna í ríkisfjármálum á komandi árum á að snúast um að uppfylla Maastricht skilyrðin.    

Maastricht skilyrðin er m.a.:

• Verðbólga sé ekki meira en 1½% meiri en í þeim þremur Evrópusambandslöndum sem hafa minnsta verðbólgu,
• Að í eitt ár séu meðalnafnvextir á langtímabréfum að hámarki 2% hærri en í þeim þremur löndum Evrópusambandsins sem hafa lægsta verðbólgu,
• Að viðkomandi land hafi verið í gengissamstarfi Evrópu ERM í að minnsta kosti tvö ár án gengisfellingar og innan vikmarka.
• Að fjárlagahalli sé ekki meiri en 3% af VLF.
• Heildarskuldir hins opinbera mega ekki vera meiri en 60% af VLF.

Tekstinn hér fyrir ofan er samhljóma áherslum Norræna Íhaldsflokksins í þessum málum. Aðra helstu málaflokka er hægt að kynna sér hér.

Verði þessi leið farin þá er hægt að rífa Ísland upp úr þessari efnahagslægð margfalt hraðar en ella. Sjá aðgerðaráætlun okkar þar um hér.

Fengjum forgang inn í ESB

Helreið Seðlabankans í boði IMF heldur áfram.

Með þessari vaxtaákvörðun Seðlabankans kristallast enn á ný forgangsröðun þeirra sem stjórnað hafa samfélaginu undafarin ár. 

Á fyrsta farrými eða "á Saga Calss" í Íslenska samfélaginu eru fjármagnseigendur og efnafólk sem á fé á banka. Hagsmunir þeirra hafa algjöran forgang og öllu skal kostað til í þeirri viðleitin að koma í veg fyrir að hagur þess sé skertur á nokkurn hátt. Ekki má skerða fjármagnstekjur þeirra í svo mikið sem í einn mánuð í hörðustu kreppu þjóðarinnar.

Síðan kemur almenningur og fyrirtæki sem hafa fengið fé að láni. Engin takmörk eru á því hve hart má ganga að þessum aðilum. Þessa aðila má gjarnan keyra í þrot með svívirðilegu vaxtaokri ef það tryggir að fjármagnseigendur hafi sitt á þurru.

Þessi forgangsröðun hefur kristallast á svo margan hátt á umliðnum árum. Nýjasta dæmið er í heilbrigðismálunum þegar valið stendur á milli þess að hækka skatta t.d. á fjármagnstekjur eða leggja skatta á sjúklinga þá var það auðvelt val. Auðvita hækka menn hér á landi frekar skatta á sjúklinga!

Það eru margar leiðir til að koma okkur út úr þeirri stöðu sem samfélag  okkar er komið í. Það verður að fara að grípa til einhverra þeirra leiða og það þarf að gerast hratt. Norræni Íhaldsflokkurinn hefur bent á þá leið sem sá flokkur vill fara og hana er hægt að kynna sér hér.

Vildu lækka vexti en ekki IMF

Hækka verðtryggð lán um 50% á tveim árum?

Síðastliðna tólf mánuði hefur vísitala neysluverðs hækkað um 18,6%. Á sama tíma hefur allur erlendur gjaldeyrir hækkað í krónum talið um 100%. Helmingur af vörunum sem vísitala neysluverðs er reiknuð út frá er innflutt vara. Þessi innflutta vara, með óbreyttu gengi, mun og er að hækka um 100%. Þetta þýðir að vísitala neysluverðs ætti að hækka um 50%. Í dag hefur einungis orðið hækkun upp á 18,6%. Við eigum því verulega hækkun inni sem á eftir að smitast út í verðlagið með þeim nýju vörum sem hingað er verið að flytja inn á þessu lága gengi krónunnar.

Það er því ekki bara að "Jöklabréfin" sem Seðlabankinn samþykkti að ábyrgjast sem hanga yfir okkur eins og snjóhengja. Allt stefnir í að vísitala neysluverðs muni hækka um samtals 50% á árunum 2008 og 2009 verði ekki snögg og mikil breyting á gengi krónunnar á allra næstu dögum. Gerist það ekki þá mun verðbólgan á þessum tveim árum verða 40% - 50% og öll verðtryggð lán hækka um 40% - 50%.

Kostnaður okkar að halda hér úti sjálfstæðum gjalmiðli er kominn langt út fyrir öll sársaukamörk. Mikil er ábyrgð þeirra manna sem neitað hafa að horfa til annarra kosta í gjaldeyrismálum en að hafa hér sjálfstæðan gjaldmiðil. 

Það hlýtur að vera forgangsatriði númer eitt, tvö og þrjú að frelsa þjóðina undan þessu bulli og taka hér upp annan gjaldmiðil og það strax.

Sjá stefnu Norræna Íhaldsflokksins í ríkisfjármálum hér.

Verðbólgan 18,6%

Formaðurinn valdameiri en Landsfundur

Það hefur verið einkennilegt að sjá hvernig formaður Samfylkingarinnar og þingflokkur hefur valið að sniðganga löglega kjörinn varaformann sinn. Ef ég man rétt þá vann Ágúst Ólafur kosningu um varaformannsembættið á síðast Landsfundi Samfylkingarinnar, meðal annars í slag við Lúðvík Bergvinsson.

Ég hefði haldið að formanni Samfylkingarinnar væri ekki stætt á að ganga á svig við niðurstöðu úr kosningu á Landsfundi flokksins eins og hann hefur gert. Ekki má gleyma að varaformaður tekur við forfallast formaður eða hættir.

Með þessu háttarlagi veikjast innviðir flokksins og boðleiðir hljóta að vera út og suður. Engin valdastrúktúr getur virkað sem skyldi þegar næst æðsta trúnaðarmanni flokksins er kúplað út með þessum hætti.

Ég hélt að það væri þannig í Samfylkingunni að það er Landsfundur sem kýs einstaklinga úr eigin röðum til að gegna æðstu trúnaðarstöðum í flokknum.

Eða er ég að misskilja eitthvað? Er það formaðurinn sem stjórnar þessu öllu og þarf ekki að taka tillit til þess hverja Landsfundur velur til trúnaðarstarfa?

Ágústi Ólafi óska ég velfarnaðar en viðvörunarbjöllur hringja og vara við því hvernig Samfylkingunni er stjórnað.

Ég er ekki að fara í fússi

Stefnir Forsetinn á utanþingsstjórn?

Eftir að hafa hlustað á Forsetann áðan þá er það mín tilgáta að hann muni mynda utanþingsstjórn.

Ástæður þessarar tilgátu eru eftirfarandi:

• Formenn tveggja stærstu stjórnarflokkanna er báðir að fara í veikindaleyfi. Eins og flokkakerfið er byggt upp þá er svo mikið umboð falið í höndum formanna flokkanna að þingflokkar þeirra eru í erfiðri stöðu að taka á málum ef formenn þeirra eru fjarverandi. Varaformennirnir munu veigra sér við að taka óvinsælar en nauðsynlegar ákvarðanir og vita að þeir munu síðar þurfa að vinna slaginn í flokknum um formanninn.

 

• Engin hefð er fyrir minnihlutastjórn á Íslandi. Að gera tilraun með slíka stjórn núna í einhverja örfáa mánuði í aðdraganda kosninga á einum mesta örlagatíma í sögu þjóðarinnar er ekki fýsilegur kostur.

 

• Flokkarnir og forystumenn þeirra þurfa nú að snúa sér að kosningabaráttunni og allur tími þeirra fram að kosningum mun fara í hana. Stjórn landsins mun ekki verða forgangsmál þingsins og þingmanna fram að kosningum. Þar mun hver höndin vera upp á móti annarri eins og vera ber í kosningabaráttu. Það er bara ekki það sem þjóðin þarf nú.

 

• Forsetinn vill að ákveðin verk séu unnin á næstu mánuðum. Ef hann vill vera öruggur um að þeim verði hrint í framkvæmd þá er utanþingsstjórn vænlegasti kosturinn.

 

• Forsetinn hefur áhuga á að styrkja Forsetaembættið. Að skipa nú starfstjórn sem starfar í þrjá til fjóra mánuði fram að kosningum er hæfilegt inngrip sem mun þó breyta forsetaembættinu og efla það verulega og í raun gera það að valdamesta embætti á Íslandi.

 

Vegna þessara þátta og hvernig Forsetinn talaði þá er það mín tilgáta að forsetinn stefni á utanþingsstjórn.

 

Skapa þarf samfélagslegan frið

Mörgum létt við þessi tíðindi.

Ég held að mörgum sé létt að þessi niðurstaða er fengin.

Nú er búið að afstýra versta möguleikanum í stöðunni, að við völd sitji óstarfhæf ríkistjórn. Allt er betra en það.

Eftir bankahrun, gjaldeyriskreppu, Icesave málið og yfirlýsingar ráðamanna sem kostaði þjóðina mannorð sitt í útlöndum þá var stjórnin trausti rúin.

Það var óraunhæft að halda að hægt væri að sitja með óbreytta ríkisstjórn og með óbreytt embættismannakerfi eftir öll þessi ósköp. Það gat ekki endað nema á þennan hátt.

Stjórnarsamstarfi lokið

Allt of seint og skiptir nú engu máli.

Björgvin G Sigurðsson átti þess kost fyrir jól að komast frá bankahruninu með reisn með því að segja af sér þá og hreinsa út úr Fjármálaeftirlitinu. Afsög hans nú þegar búið er að boða kosningar vegna atburða sem heyra undir hann og hans fagráðuneyti og hann ber pólitíska ábyrgð á kemur of seint til að bjarga einhverju.

Hugsanlega fyrirgefa kjósendur á Suðurlandi honum embættisafglöpin sem gerð hafa verið í Viðskiptaráðuneytinu undir hans stjórn. Ég efast þó um það. Hefði hann sagt af sér fyrir jól þá hefði ég ekki efast um endurkomu hans í pólitík. Nú geri ég það. Ég vænti þess að hans pólitíski ferill sé á enda.

Í næstum fjóra mánuði hefur hann haldið verndarhendi yfir Fjármálaeftirlitinu, stofnun sem allir sérfræðingar sem um þessi mál hafa tjá sig, innlendir sem erlendir, eru sammála um að hafi algjörlega brugðist hlutverki sínu. Öllum hrýs hugur við að sömu aðilar og brugðust í aðdraganda hrunsins skuli stjórna enduruppbyggingu bankana.

Vegna þess að Björgvin G Sigurðsson hefur neitað hingað til að axla pólitíska ábyrgð á ráðuneyti sínu og neitað að reka forstjóra og stjórn Fjáramáeftirlitsins hefur allt gengið af göflunum í samfélaginu og friðsæl mótmæli breyst í óeirðir.

Bankarnir hrundu á hans vakt. Hann gerir ekkert í sínum málum fyrr en búið er að boða kosningar og komið "game over" hjá stjórninni. Það er sá pólitíski veruleiki sem er raunveruleg ástæða afsagnar hans nú. Hann vill ekki sitja sem bankamálaráðherra þegar hann fer í prófkjör og kosningar. Ef ég væri Forsætisráherra myndi ég neita að taka við afsögn hans. Ef ég væri Forsætisráðherra myndi ég ekki láta hann sleppa svona auðveldlega frá þessu klúðri sínu í Bankamálaráðuneyti Íslands. Ég myndi láta hann sitja í þessu embætti og láta hann axla sína ábyrgð sem slíkur fram að kosningum úr því sem komið er.

Dapurlegt er að sjá hann núna reyna að hlaupa burt þegar fyrir liggur að kosið verði eftir örfáa mánuði.

Enginn ráðherra hefur brugðist þjóð sinn á jafn afdrifaríkan hátt og Björgvin G Sigurðsson. 

 

Björgvin segir af sér

"Sviðsbók" nýyrði fyrir "Facebook"?

Ég er búinn a heyra tvö nýyrði fyrir enska orðið "Facebook". Það eru orðin "Snjáldurskinna" og "Fésbók". Ég ætla að blanda mér í þessa tillögugerð og sting hér með upp á orðinu "Sviðsbók".

Rökstuðningur: Svið er gamalt og gott orð yfir "andlit" eða sviðna kindahausa. Það hefur líka skírskotun til þess að koma fram og sýna sig og tjá. Orðið hefur mikla hefð í leiklist og allstaðar eru menn á "sviðinu" þegar þeir tjá sig. Þannig tengir nýyrðið "Sviðsbók" saman tvær merkingar í tungumálinu. Á "Facebook" birtir fólk mynd af "andliti" sínu og er í vissum skilningi á "sviði" í þessum nýju netheimum.

Orðið "Sviðsbók" er ekki notað til að lýsa öðrum hugtökum og fellur vel að málinu og getur því vel tekið við af enska orðinu "Facebook".

Ástæðan fyrir því að mér datt þetta í hug er að ég er nýbyrjaður með síðu á "Sviðsbók" og ég var áðan í Nóatúi og sá alla þessa girnilegu sviðahausa í kjötborðinu hjá þeim. Þorrinn er jú ný hafinn.

Já, mín tillaga er að við köllum "Facebook" hér eftir "Sviðsbók".

Ögurstund fyrir Íslenska þjóð

Hver stórtíðindin af öðrum berast okkur í beinni útsendingu á öldum ljósvakans. Einhver ótrúleg atburðarrás á sér nú stað sem enginn sér fyrir endann á.

Tíðindi af alvarlegum veikindum Forsætisráðherra og að hann muni hætta sem formaður Sjálfstæðisflokksins á Landsfundi hans nú í mars eru slíkar fréttir að ég, og að ég held þjóðin öll er nú í enn einu sjokkinu. Við höfum orðið fyrir enn einu áfallinu.

Utanríkisráðherra er á leið heim í dag frá Svíþjóð eftir sinn annan heilauppskurð á innan við tveim mánuðum.

Þessum forystumönnum okkar báðum hljótum við að senda okkar hugheilu árnaðaróskir um góðan og skjótan bata.

Á sama tíma horfir Íslensk þjóð fram á eitthvert erfiðasta verkefni sem hún hefur staðið frammi fyrir. Að vinna sig út úr kreppunni og þeim miklu vandamálum sem henni fylgja og gera það án þess að við missum hér allt í atvinnuleysi og stóran hluta af unga fólkinu okkar úr landi.

Þetta er ögurstund fyrir Íslenska þjóð.

 

Geir: Kosið í maí

Ástandið á Íslandi lyginni líkast

Þó þetta sé "frétt ársins" að formaður Samfylkingarinnar vill kosningar í vor þá kemur hún ekki á óvart. Nú hefur formaður Samfylkingarinnar og varaformaður Sjálfstæðisflokksins lýst því yfir í dag að kosningar eigi að fara fram á árinu. Miðstjórn Sjálfstæðisflokksins er boðuð á skyndifund í hádeginu á morgun. Samfelld mótmæli og átök hafa staðið á þriðja sólahring fyrir utan Alþingishúsið.

Þingmenn og ráðherrar hóta þjóðinni að ef þeir sitji ekki áfram og fái að sýsla með bankana þá missi enn fleiri vinnuna og fleiri fyrirtæki fari í gjaldþrot.

Sögusagnir ganga um að fresta eigi Landsfundi Sjálfstæðisflokksins og að formaður Samfylkingarinnar muni draga sig út út stjórnmálum af heilsufarsástæðum.

Forsætisráðherra ljáir enn ekki máls á því að neinir verið kallaðir til ábyrgðar á hruninu, hvorki útrásarvíkingar, eigendur bankanna, stjórnendur bankanna, Seðlabankinn, Fjármálaeftirlitið eða ráðherrar ríkisstjórnarinnar.

Ástandið á Íslandi í dag er lyginni líkast.

 

Ingibjörg vill kosningar í vor

Pólitísk afskipti af lánveitingum banka til fyrirtækja aðal starf ríkisstjórnarinnar?

Það eru mikil tímamót þegar varaformaður sjálfstæðisflokksins og menntamálaráðherra lýsir því yfir í ræðustól Alþingis að það verði að kjósa á miðju kjörtímabili.

Í miðri kreppunni eru Bandaríkjamenn að skipta um forseta, ráðherra og yfirstjórn í allri stjórnsýslunni. Þau stjórnarskipti fylla Bandaríkjamenn bjartsýni og þau blása þeim von í brjóst. Ef Bandaríkjamenn geta gert þetta í miðri kreppu þá eigum við að geta gert það líka.

Og hvað er stjórnin að gera svo mikilvægt að ekki er hægt að boða til kosninga? Menntamálaráðherra svarar því í ræðustól Alþingis, sjá fréttina:

"Og við höfum ekki efni á því á næstu dögum og vikum að bíða með að taka þær stóru ákvarðanir sem lúta að því að koma bankakerfinu af stað á ný".

Bíddu, er ekki það eina sem ríkið þarf að gera í því sambandi að leggja bönkunum til það stofnfé sem rætt hefur verið um, þ.e. þessar 385 milljarða? Ætla þingmenn og ráðherrar að vera að vasast í einhverjum örðum málum er tengjast rekstri þessara banka? Ég hefði haldið að bankarnir væru í dag fullir af fólki og vandalaust væri fyrir bankana að leysa sín mál með stjórn þeirra. Hvaða "stóru ákvarðanir" þurfa þingmenn og ráðherrar að taka í því sambandi?

Þá sagði ráðherra:

"þau mörgu verkefni, svo sem að leysa úr flækju vegna erlendra kröfuhafa  og koma samskiptum banka og fyrirtækja í betri farveg".

Ég spyr eru þingmenn og ráðherrar að vinna í því að leysa úr flækju vegna erlendra kröfuhafa og þess vegna ekki hægt að kjósa? Ég ætla nú bara rétt að vona að þingmenn og ráðherra komi ekki nálægt þeim flækjum og láti sérfræðingum það eftir að leysa þær.

Þegar ég las þetta síðasta þá setti að mér hroll: "og koma samskiptum banka og fyrirtækja í betri farveg".Þetta er það sem ég hef óttast. Þingmenn og ráðherrar eru á kafi í því í gegnum nýja bankakerfið að vasast í fyrirgreiðslu bankana til fyrirtækja. Þeir vilja ráða því hvaða fyrirtæki fá fyrirgreiðslu og hver ekki. Þeir vilja ráða því hverjir lifa og hverjir deyja. Með því vilja þeir kaupa sér velvild, stuðning og fjárframlög um ókomin ár. 

Er þetta einmitt það sem við þurfum, pólitísk afskipti af lánveitingum banka til fyrirtækja?

Ég segi nei. Ef ráðherrar og þingmenn stjórnarflokkanna eru svo uppteknir af störfum sínum í bönkum landsins að þeir hafa ekki tíma til þess að fara í kosningar þá held ég að þessir ráðherrar og þingmenn séu fullkomlega úr tengslum við raunveruleikann. Þeirra tími á að fara í allt önnur verkefni en vasast í lánafyrirgreiðslu banka til fyrirtækja.

Þeir ættu til dæmis að vera að setja lög um fjármálastofnanir. Ég bendi á áherslur  Norræna Íhaldsflokksins sem vill að sett verði lög um fjármálastofnanir sem m.a. kveða á um að þeir sem eiga meira en 1% í fjármálastofnun þeir mega ekki eiga fyrirtækum í samkeppnisrekstri á almennum markaði. Eins að fjármáalstofnunum verði bannað að hagnast meira en sem nemur 15% af eigið fé á ári. Stefni í meiri hagnað ber þeim að lækka vexti eða þjónustugjöld. Jafnframt verði tekin upp ákvæði Danskra bankalaga sem banna stjórnendum fjármálastofnanna að eiga í hlutafélögum í samkeppnisrekstri á almennum markaði. Þá verði fjármálastofnunum bannað að eiga í fyrirtækjum og félögum.

 

 

Ekki hjá því komist að kjósa á þessu ári

Norðurlöndin bíta af sér kreppuna

Greiningardeild norræna bankans Nordea spáir því að samdráttur verði á öllum Norðurlöndunum á árinu. Mestur verður samdrátturinn hér á landi, eða 12% samkvæmt spá bankans og 1,5% í Svíþjóð, 1,3% í Finnlandi, 1% í Danmörku og 0,1% í Noregi.

Í ljósi þess að yfir heimsbyggðina gengur nú versta kreppa síðan kreppan mikla skall á 1929, þá er ljóst samkvæmt þessari spá að hún mun ekki hafa dramatísk áhrif á hinum Norðurlöndunum. Núll til 1,5% samdrætti er spáð á erfiðasta ári kreppunnar í þessum löndum. Þar hefur undanfarin ár verið 3% til 6% hagvöxtur. Þessum samdrætti sem nú er spáð mun þýða að staðan verður í lok ársins 2009 eins og hún var í þessum löndum sumarið 2008. Þessi lönd munu síðan halda sjó árið 2010 með hagvöxt í kringum núll. Eftir það er bjart framundan.

Atvinnuleysi mun aukast og vera frá 5% til 9% eftir löndum. Svíar verða með mest atvinnuleysi. Bandaríkjamenn og Bretar gera ráð fyrir töluvert meiri samdrætti og atvinnuleysi en þetta.

Án þess að hafa gert á því rannsókn þá trúi ég því að fá ef nokkur lönd muni ná að bíta þessa kreppu jafn vel af sér og Norðurlöndin.

Ef þessi spá Nordea reynist rétt þá eru Norðurlöndin að standast þetta mikla álagspróf sem núverandi heimskreppa er með toppeinkunn. Þetta eru lönd sem standa á öllum sviðum fremst meðal jafninga og eru um leið með eitt besta velferðarkerfi í heimi byggt á gildum hægrisinnuðu borgaraflokkanna þar sem atvinnulífinu er sannanlega leyft að njóta sín þó um leið sé haldið fast í eyrun á því.

Er nema von að ég og fleiri horfi til hinna Norðurlandanna og spyrji "Af hverju get ég ekki fengið svona samfélag á Íslandi"?

Ef þú sem þetta lest vilt líka þetta Norræna samfélag á Íslandi þá skoðaðu heimasíðu Norræna Íhaldsflokksins hér.

 http://www.simnet.is/ihaldsflokkurinn/

 

Samdráttur á öllum Norðurlöndum

Nýtt fólk valið til forystu

Við hljótum að fagna þessum tímamótum með Bandaríkjamönnum. Ég skal viðurkenna að ég hefði aldrei trúað því að Bandaríkjamenn ættu það til að kjósa blökkumann sem forseta sinn.

Á sama hátt skal ég viðurkenna að ég hefði aldrei trúað því að Framsóknarmenn ættu það til að kjósa mann "utan úr bæ" sem formann sinn og hafna öllum þeim sem hafa starfað og gengt trúnaðarstöðum í flokknum.

Þessir tímar sem við nú lifum kalla á pólitískt uppgjör. Bandaríkjamenn og framsóknarflokkurinn hafa stigið sín skref. 

Slegist er fyrir utan Alþingi Íslendinga á sama tíma og ég skrifa þessi orð. Miklu meiri endurnýjunar er þörf á Íslandi þó það sé gott skref að framsóknarmenn hafi valið sér nýtt fólk í forystu.

Bandaríkjamenn og Framsóknarmenn verðskulda hamingjuóskir.

 

 

Gífurlegt fjölmenni í Washington

Einhliða upptaka evru?

Þetta eru athyglisverðar niðurstöður. Willem H Buiter prófessor í evrópskri stjórnmálahagfræði við London School og Economics leggur til að langtímamarkmið okkar eigi að vera að ganga í Myntbandalagið og taka upp evru.

Horft til þeirra ára sem mun líða þar til það er hægt þá leggur hann til að við tökum upp norska eða danska krónu. Ef við ætlum að nota íslensku krónuna áfram þá þurfum við að vera með gjaldeyrishöft hér næstu ártugina og hverfum atvinnulega áratugi aftur í tímann.

Ef Noregur eða Danmörk væru tilbúin til þess að leyfa okkur að nota þeirra gjaldmiðil og Seðlabanki þeirra yrði lánveitandi íslensku bankana til þrautavara þá ættum við að þiggja það. En væru Norðmenn og Danir til í það? Ég verð nú að viðurkenna að mér finnst það ólíklegt en það er sjálfsagt að reyna. Þetta var nefnt við norska ráðamenn og við sáum þá hlægja að því hér fyrir jól. Þeir tóku þessu sem brandara þá. Kannski skilja þeir alvöruna nú.

En ég spyr, hvað gerist ef þjóðin hafnar aðild að ESB og upptöku evru í þjóðaratkvæðagreiðslu? Hvert er þá "Plan B"? Íslensk króna og gjaldeyrishöft næstu áratugina?

Ég er sammála Birni Bjarnasyni að við eigum að taka einhliða upp evru og það sem fyrst. Samhliða eigum við að gera þrennt.

• Lýsa því yfir að við óskum eftir aðildarviðræðum við ESB. 
• Að við stefnum að því að uppfylla Maastricht skilyrðin sem er forsenda þess að fá að nota evruna.
• Síðast en ekki síst eigum við að senda okkar besta fólk af stað til ríkisstjórna landanna í ESB og skýra þeim frá stöðu mála hér heima. Einstaklingar, fyrirtæki og þjóðin öll eru að stefna í gjaldrot og við getum aldrei unnið okkur út úr þessum vanda né borgað skuldir okkar nema við skiptum um gjaldeyrir. Ekki sé verið að biðja um samþykki heldur er verið að óskað er eftir að okkur sé sýndur skilningur á þessum sérstöku aðstæðum á Íslandi og þetta sé algjört neyðarúrræði að taka evruna upp einhliða með þessum hætti. Ég held að okkur verði sýndur ákveðinn skilningur og þessar þjóðir muni setja "kíkirinn fyrir blinda augað" veljum við að fara þessa leið.

Að fara í myntbandalag við Dani og Norðmenn, það ferli gæti tekið mörg ár ef það er þá raunhæfur kostur. Hin leiðin er fær að taka upp einhliða evru.

Áhyggjur af því að bankakerfið hafi þá ekki lánveitanda til þrautavara eru skiljanlegar en er það ekki nákvæmlega sama staða og við höfum í dag? Ég get ekki séð að Seðlabankinn hafa neina burði til að verja bankana hvort heldur við erum hér með krónur eða evrur.

Að gjaldeyrir muni streyma úr landinu vegna jöklabréfanna ef við tökum upp evru er eru einnig skiljanlegar. En þetta eru bara að mér skilst átján aðilar sem eiga þessi bréf. Er ekki spurningin að semja við þá um að þeir fái þetta fé í áföngum á næstu 4 til 6 árum og aflétta þar með þessari pressu? Við getum í versta falli verið með einhver gjaldeyrishöft á þessu tímabili.

Já, ég er alltaf að styrkjast í því að við eigum að taka einhliða upp evru. Þetta á að vera okkar "Plan B" hafni þjóðin aðild að ESB í þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

Voru í raun án Seðlabanka

"Melurinn"

Við vorum á leiðinni niður fjallið. Þetta var einn af þessum fallegu sumardögum, síðla í júní í fyrra. Lúpínan öll blómstrandi, birkið full laufgað og holtablómin öll byrjuð að blómgast. Veðrið var kyrrt og milt, sól skein í heiði. Dreifðir skýjaflákar voru yfir Bláfjöllunum. Stundin uppi á Þverfjallshorni hafði verið einstök að vanda. Í þetta sinn hafði verið logn. Það er alltaf einstakt að upplifa það. Útsýnið alltaf jafn stórbrotið.

Við vorum að ganga yfir brúna á læknum þegar hann spyr. "Friðrik, værir þú ekki til í að aðstoða mig aðeins á eftir. Ég er sem sex hesta á húsi, náði að hreyfa tvo í gær en hefði þurft að hreyfa hina fjóra á eftir".

Ég vissi að bróðir minn var búinn að vera í þessu hestastússi frá því hann kom heim frá námi. Hann hafði oft boðið mér að koma mér sér á hestbak en það hafði aldrei freistað mín. Ég hafði reyndar verið mikið á hestbaki þegar ég var í sveit í Blönduhlíðinni hjá ömmu og frændfólki mínu þar. Þá var ég daglega á hestbaki, reið berbakt að sækja kýrnar og fór í útreiðartúra á sunnudögum. Skemmtilegast var þó að fara ríðandi að vitja neta í vötnunum. Þar lærði ég að sundríða. En það er svo óralangt síðan þrjátíu, fjörutíu ár eða eitthvað.

Þetta flögraði allt í gegnum huga minn þarna á göngubrúnni og það hefur líklega tekið einhvern tíma því hann bætti við. ´" Ég ætla að fara upp á Laxnes á hestunum á eftir. Ég býð þér upp á kaldan öl á barnum ef þú kemur með". "Ha"? spurði ég forviða. "Er bar þarna"? "Já". Svaraði hann. "Það er hestahótel, ferðaþjónusta og reiðskóli". "Ha"? spurði ég forviða. "Er hestahótel og bar í Laxnesi"?

Tveim tímum seinna var ég eftir alla þessa áratugi aftur kominn á hestbak. Þennan sunnudag var áfangastaðurinn ekki gamla útisundlaugin á Víðivöllum sem við bræður fórum svo oft í á sunnudögum hér áður fyrr. Nú var áfangastaðurinn nýr heimur uppi í Laxnesi. Heimur sem hafði alveg farið framhjá mér.

Hann hringdi rétt áðan. "Friðrik, það þarf að hreyfa hesta í dag. Ég verð uppi í hesthúsi klukkan hálf tvö". Ég sit hér við tölvuna og horfi út um gluggann. Veðrið er hreint óborganlegt hér í borginni í dag, sól, stilla og heiður himinn. Ég hugsa til þeirra Grána og Brúns í hesthúsinu uppi í Mosfellsbæ. Ég hugsa upp í Laxness og finn að ég er lagður af stað í huganum. Ég hugsa til bróður míns og segi hálf upphátt við sjálfan mig. "Melurinn".

 

Eiður Smári skorar sigurmarkið

Ég varð aftur stoltur af því að vera Íslendingur þegar ég horfði á Eið Smára skora sigurmark Barcelona í kvöld. Hann stóð sig vel, var út um allan völl, átti bestu stoðsendingar leiksins og það var bara unun að fylgjast með honum.

Eiður Smári er okkar besti sendiherra í Evrópu í dag. Það má ekki gleyma því að þó við séum í dag hnýpin þjóð í vanda þá búum við enn að öllum okkar mannauði, þekkingu og auðlindum. Okkar besta fólk er að berjast á fullu, hvert á sínum velli.

Nú þarf að endurskipuleggja vörnina og skipta um markmann. Þá getum við farið að spila sóknarleik á ný og skora mörk.

Eiður Smári skoraði sigurmark Barcelona

Sjávarútvegsstefna Norræna Íhaldsflokksins

Teknar verði upp vistvænar veiðiaðferðir að fyrirmyndi Normanna og bannaðar veiðar með botntroll og snurvoð. Hættum að slétta hafsbotninn umhverfis landið og breyta með því vistkerfinu og þar með lífsskilyrðum nytjastofnanna.

Áratugur verið tekin í slíka aðlögun og aflaheimildirnar færðar yfir á neta– og krókabáta. Þessir bátar skipa öllum sínum afla á land í sjávarplássunum kring um landið. Aukin hlutur dagróðrarbáta mun veita á ný súrefni, birtu og il inn í þessa bæi. Landsbyggðin mun þá ganga í endurnýjun lífdaga sinna. Endurreisn sjávarplássanna um land allt með þessum hætti er eitt af markmiðum Norræna Íhaldsflokksins.

Þegar allar aflaheimildir eru komnar á hendur dagróðrabáta og aflanum öllum landað á Íslandi þá erum við um leið búin að tryggja að eignarhaldið og nýting auðlindarinnar verður um ókomin ár í höndum aðila sem búa í sjávarplássunum á Íslandi.

Sjá hér allt um auðlindastefnu Norræna Íhaldsflokksins og heimasíðu hans:

http://www.simnet.is/ihaldsflokkurinn/index.htm

  

Sveitarstjórnarmenn, sýnið samfélagslega ábyrgð.

 

Hugtakið samfélagsleg ábyrgð var kynnt fyrir okkur Íslendingum fyrir nokkrum árum. Þetta hugtak var einkum notað af stjórnmálamönnum sem svipa á fyrirtæki landsins, að þau ættu að sýna samfélagslega ábyrgð og taka þátt í hinum og þessum verkefnunum og leggja eitt og annað til samfélagsins. Almennt tel ég að fyrirtæki á Íslandi sýni mikla samfélagslega ábyrgð og þau taka öll, eftir efnum og aðstæðum, mikinn þátt í þeim samfélögum þar sem þau eru starfandi. Sem þátttakandi í Lionshreyfingunni á Íslandi og íþróttahreyfingunni þá þekki ég hvað gott er að leita til íslenskra  fyrirtækja.

Nú er hins vegar komið að því að ríki og sveitarfélög sýni samfélagslega ábyrgð í þeirri kreppu sem nú gengur yfir. Það finnst mér ríki og sveitarfélög ekki vera að gera. Stærstu sveitarfélög landsins hafa nýverið kynnt fjárhagsáætlanir sínar. Í kreppunni ætla þau að keyra blákalt með óbreytt góðærismarkmið í fjármálum sínum, þ.e. að vera með hallalausa bæjarsjóði. Ekkert annað virðist skipta þau máli. Þetta er hræðileg stefna og alröng við núverandi aðstæður. Nú eiga og verða þessir aðilar að koma sterkir inn með mannaflsfrekar framkvæmdir.

Á þremur mánuðum hafa ellefu þúsund íslendingar skráð sig atvinnulausa. Á sama tíma ætla stærstu bæjarfélög landsins ekki að taka mikinn þátt né axla miklar byrgðar til að minnka það atvinnuleysi. Gömul góðærismarkmið yfirskyggja allt, hallalausir bæjarsjóðir. Jafnvel vel stæð sveitarfélög eins og Seltjarnarnesbær virðist einnig ætla að halda að sér höndunum.

Hvað ríkið varðar þá hefur það verði með útboðsbann í meira en hálft ár. Fátt er þaðan að frétta og ekkert sem er til þess fallið að draga úr atvinnuleysinu.

Ótrúlegt er að horfa upp á þetta aðgerðarleysi og ótrúlegt er að horfa upp á stærstu og öflugustu sveitarfélög landsins ekki ætla að taka á sig neinar byrgðar aðrar en þær sem rúmast innan hallalausra bæjarsjóða. Einmitt nú þegar þessir aðilar þurfa að koma inn með mannaflsfrekar framkvæmdir.

Opinberir aðilar eru búnir að rifta öllum samningum sínum við arkitekta- og verkfræðistofur landsins. Búið er að fresta eða slá af allar framkvæmdir og með því eru opinberir aðilar að skapa gríðarlegt atvinnuleysi.

Þegar á reynir er ekkert gert með allt talið um sveiflujöfnun. Í uppsveiflunni var sagt að ríki og sveitarfélög væru að halda að sér höndunum. Í niðursveiflu ætluðu þau að koma öflug inn með framkvæmdir og atvinnu. Hvað erum við ekki búin að heyra þetta oft frá núverandi og fyrrverandi fjármálaráðherra?

Hverjar eru efndirnar? Efndirnar eru þær að þegar niðursveiflan kemur þá hleypur ríkissjóður og sveitarfélögin á undan öllum öðrum og sker niður allt sem heita opinberar framkvæmdir og setur á útboðsbann. Ekkert gert með fyrri loforð, ekkert gert með fyrri áætlanir og plön. Hér er stjórnað frá hendinni til munnsins, engar áætlanir og engin ábyrgð. Og hverjum datt í hug að á mesta kreppuári í okkar samtímasögu þá eigi að reka Borgarsjóð Reykjavíkur suldlausan? Ef Reykjavíkurborg ætlar ekki að taka þátt og skapa hér atvinnu hvað er þá hægt að ætlast til af öðrum sveitarfélögum?

Opinberir aðilar eru ekki að axla þá samfélagslegu ábyrgð sem þeim ber í því ástandi sem hér ríkir.

Skorað er á sveitarfélögin að falla frá markmiðum sínum um hallalausa bæjarsjóði á þessum tveim til þrem kreppuárum sem framundan eru. Setjið í gang mannaflsfrekar framkvæmdir, þ.e. byggingaframkvæmdir við skóla, leikskóla og íþróttahús. Borgum síðan "Kreppulánin" í góðærinu sem hefst hér eftir tvö til þrjú ár. Þá geta opinberir aðilar dregið úr framkvæmdum og nýtt tekjurnar til að greiða þessar skuldir niður.

Sveitarstjórnarmenn, sýnið samfélagslega ábyrgð.

 

Íslenskur hægriflokkur sem vill ganga í ESB og taka upp evru.

Það vantar á Íslandi hægri flokk sem vill ganga í Evrópusambandið og taka upp evru. Borgaraflokkarnir á hinum Norðurlöndunum hafa leitt baráttuna fyrir inngöngu landanna í ESB og að tekin verði upp evra. Slíkan valkost vantar hér.

Sjá heimasíðu  Norræna Íhaldsflokksins:

http://www.simnet.is/ihaldsflokkurinn/