Dýrasta rafmagn í heimi í Færeyjum og Grænlandi.

Í framhaldi að skrifum mínum um sölu á rafmagni í gegnum sæstreng til Evrópu þá hef ég orðið var við mikinn áhuga í Færeyjum og Grænlandi á kaupum á rafmagni frá Íslandi. Í þessum löndum þá er allt rafmagn framleitt með díselrafstöðum. Verð á olíu var komið í sögulegar hæðir fyrir ári síðan en féll gríðarlega í kjölfar bankahrunsins í haust. Verðið hefur síðan þá hækka mikið allt þetta ár.

Með áframhaldandi hækkun olíuverðs þá hækkar rafmagnsverð í þessum vinalöndum okkar sem aftur þýðir skerðingu lífskjara og verri samkeppnisstöðu fyrirtækja þeirra og útflutningsgreina.

Sæstrengur frá Íslandi til Evrópu yrði lagður með viðkomu í Færeyjum. Þessa nýju strengi þarf að kæla og eru Færeyjar kjörin staður til að taka slíka sæstrengi þar upp og vera þar með kælingu á strengnum. Handhægt yrði því að selja Færeyingum rafmagn yrði slíkur sæstrengur lagður.

Mynd: Flugstöðin í Kulusuk í byggingu.

 

Icesave gæti orðið okkur happadráttur

Við eigum og við getum snúið þessu Icesave máli okkur í hag og látið Icesave verða að gæfuspori í okkar sögu. Í öllum erfiðleikum eru falin tækifæri, í miklum erfiðleikum er falin mikil tækifæri.

Það liggur fyrir að þjóðin mun eiga í miklum erfiðleikum með að standa undir greiðslu þeirra lána sem á ríkissjóði hvíla. Erlendar skuldir þjóðarbúsins eru komin yfir þessi 240% af landsframleiðslu sem AGS miðar við sem hættumörk. Það er því fyrirséð að við munum ekki geta aflað nægjanlegs gjaldeyris til að geta staðið í skilum af öllum okkar lánum.

Á það ber að líta að þó þessar skuldir séu svimandi háar miðað við okkar litla samfélag þá erum þetta lágar tölur í öllu samhengi hjá milljónaþjóðunum hér í kring.

Þess vegna eigum við að segja við þær: Þið viljið að við bætum Icesave ofaná skuldum hlaðinn ríkissjóð og við sem þjóð viljum gera allt sem við getum til að standa við okkar skuldbindingar. Við sjáum fram á að það verður mjög erfitt og tvísýnt fyrir okkur að greiða ykkur Icesave skuldina með evrum en við getum borgað ykkur með rafmagni.

Við eigum að segja við Breta og Hollendinga: Ef þið viljið að við samþykkjum þennan Icesave samning sem nú liggur fyrir Alþingi, þá verðið þið að lána 500 milljarða króna til að setja upp vindmyllugarða, sólarpanelekrur, vatnsaflsvirkjanir, jarðhitavirkjanir og gufuaflsvirkjanir ásamt því að gerðir verða og lagðir verða tveir 500 MW sæstrengir, annar til Holland og hinn til Skotlands. Ef þið lánið ekki í þessar framkvæmdir þá munum við ekki borga af því að við getum ekki borgað. Það verða að koma nýjar fjárfestingar inn í landið sem skapa tækifæri til að nýta náttúruauðlindirnar ef við eigum að geta borgað.

Hollendingar og Bretar hafa þá um tvennt að velja: Vilja þeir hjálpa okkur og fá greidda 900 milljarða króna sem Icesave endar væntanlega í eða hjálpa okkur ekki og fá ekki neitt.

Vilji þeir hjálpa okkur þá lána þeir fyrir þessum framkvæmdum. Þeir gætu fengið veð í rafmagnssölusamningunum sem gerðir verða um leið og ofangreindir lánasamningar yrðu undirritaðir. Vextir á þessum lánum ættu að vera hagstæðir því það verða Bresk og Hollensk orkufyrirtæki sem verða kaupendur að rafmagninu og þar með í raun greiðendur að þessu framkvæmdaláni.

Væri þessi leið valin þá myndi sæstrengurinn borga sjálfan sig, orkumannvirkin og Icesave upp á 8 til 10 árum. Icesave myndi þá ekki snerta almenning á Íslandi því við hefðum aldrei lagt út eina einustu krónu. Þvert á móti kæmu hingað inn í landið miklir fjármunir og umsvif við gerð þessara orkumannvirkja og gerð sæstrengsins. Kreppan á Íslandi myndi hverfa eins og dögg fyrir sólu.

Einfaldasta og öruggasta leiðin í dag er að nota sömu tækni við gerð sæstrengsins og notaður var við Nordned sæstrenginn. Það er álstrengur, 580 km langur, 700 MW og liggur á milli Noregs og Hollands. Orkutapið um 10%. Sæstrengur frá Íslandi til Skotlands og Hollands yrði tekin upp í Færeyjum til kælingar og þá yrðu lengstu leggirnir álíka langir og þessi Nordned strengur er. Slíkur sæstrengur gæti verið kominn í gagnið innan 3 til 4 ára.

Að selja rafmagn úr landi í gegnum sæstreng er örugg, einföld og fljótleg leið sem mundi hafa það í för með sér að afborganir af Icesave myndu ekki íþyngja almenningi á Íslandi. Þvert á mót. Verði þessi leið valin yrði Icesave okkur happadráttur.

Miðað við þær þreifingar sem þegar eru í gangi þá sýnist mér að við gætum auðveldlega selt 5.000 MW til 10.000 MW austur og vestur um haf, vildum við það.

Ef við tökum einfalt dæmi og segjum að við seldum 1.000 MW úr landi gegnum sæstreng á 35 kr/KWst þá væru tekjur af því um 306 milljarðar á ári.

35 kr/KWst x 24 tímar x 365 dagar x 1.000.000 KWst = 306,6 milljarðar

Segjum sem svo að samningar Íslenska ríkisins vegna sölu á rafmagni um sæstreng frá landinu væru þannig að ríkið fengi í sinn hlut 17% af endanlegu raforkuverði. Það þýddi að af 300 milljörðum á ári fengi ríkið í sinn hlut í skatt 50 milljarða strax á fyrsta ári sem kapalinnn er tekinn í notkun. Ef við seldum úr landi 5.000 MW þá fengi ríkið í sinn hlut 250 milljarða á ári. Það fer að slaga hátt í 50% af útgjöldum ríkisins. Ef við værum að fá 250 milljarða í tekjur á ári í hreinum gjaldeyrir, án áhættu ef það væru einkaaðilar sem ættu sæstrenginn, vindmyllurnar o.s.frv. þá yrðum við ekki í vandræðum að borga þessar erlendu skuldir okkar.

Ef við seldum 10.000 MW úr landi, og það væri ekkert vandamál að selja það, þá værum við að fá með 17% skatti á endanlegt verð 500 milljarða á ári fyrir þessa rafmagnssölu. Til að setja þetta í samhengi þá erum við að fara í það að skera niður fjárlögin úr 600 milljörðum í 400 milljarða.

Nú er það svo að ég er í sambandi vð erlenda aðila sem væru tilbúnir að gera slíkan samning við ríkið, samning þar sem ríkið fengi ákveðinn hundraðshluta af endanlegu söluverði. Þeir væru tilbúnir að aðstoða við fjármögnun ásamt því að búa til og leggja slíka sæstrengi.

Ef við veljum þessa leið að selja rafmagn í stórum stíl með sæstrengjum austur og vestur um haf þá gæti ríkið innan fárra ára fengið allar sínar tekjur af sölu af rafmagni sem unnið er með endurnýjanlegum orkugjöfum. Við værum komin með eilífðarvél sem framleiddi fyrir okkur skattpeninga fyrir ríkið þannig að við myndum sjálf ekki þurfa að borga skatta. Alaska er skattlaust samfélag. Olían er þeirra auðlind og þeir borga enga skatta. Við eigum gríðarlegar náttúruauðlindir, jarðhitann, vatnsaflið, vindinn og eiðisanda fyrir sólarpanela sem við erum í tilgangsleysi að sá Alasklúpínum í.

Við höfum hér allt til þess að framleiða það sem öllum vantar í dag sem er "grænt" rafmagn. Icesave gæti orðið lykillinn að því að gætum hjálpað þessum þjóðum og sent þeim grænt rafmagn héðan um leið og við stefnum að því að innan fárra ára hættum við að borga skatta á Íslandi.

PS, Steingrímur er búinn að hringja.

 

Nánar um þetta mál í eftirfarandi greinum:

Sæstrengur vestur um haf mjög álitlegur

Borgum Icesave með rafmagni til Bretlands gegnum sæstreng

Mynd: Við veiðar fyrir Norðan.

 

Dýrustu milljarðar Íslandssögunnar

Sæstrengur vestur um haf mjög álitlegur

Ég kastaði fram þeirri hugmynd hér á þessari síðu fyrir viku að við Íslendingar ættum fá lán hjá ríkjum ESB til að fjármagna orkuver og lagningu 1.000 megavatta (MW) sæstrengs til Skotlands að selja síðan Bretum rafmagn í gegnum sæstrenginn. Með þessum hætti gætum við borgað Icesave, sæstrenginn og orkuverin án þess að íþyngja þjóðinni og í raun án þess að leggja út eina einustu krónu. Þannig getum við látið þetta Icesave mál vinna með okkur en ekki á móti okkur

Ekki veit ég hvað við erum að fá í dag fyrir KWst til álvera enda verðið háð álverði. Tryggvi Bjarnason fullyrðir hér á síðunni að þetta verð sé í dag 27 aurar per KWst (þ.e. 0,27 kr/KWst). Eftirfarandi verð heyrist mér vera í gangi:

• Verð til Álvera:   0,27 kr/KWst
• Verð til fyrirtækja: 9,15 KWst
• Verð til almennings: 7,35 kr/KWst
• Verð í smásölu í ESB: 30 til 40 kr/KWst
• Verð í smásölu í USA: 45 til 55 kr/KWst ("grænt" rafmagn)

Ef þetta eru nokkurn veginn rétt verð þá værum við að fá 100 sinnum hærra verð fyrir KWst ef við kæmumst í þá aðstöðu að geta selt rafmagn beint inn á notendamarkaðinn í ESB eða Kanada/USA.

Ef við seljum 1.000 MW á 35 kr/KWst þá eru tekjurnar af því á einu ári um 300 milljarðar króna. Þess vegna lætur nokkuð nærri að með því að leggja sæstreng til Skotlands með viðkomu í Færeyjum þá munum við geta með þeim tekjum borgað strenginn og Icesave upp á 8 til 10 árum, jafnvel þó Icesave fari á versta veg.

Í Færeyjum er sæstrenginn tekinn upp því það þarf að kæla hann. Leiðin frá Íslandi til Skotlands er um 1.000 km. Kapalinn frá Noregi til Hollands, Nordned, er 580 km langur og 700 MW. Með viðkomu í Færeyjum yrði lengsti leggur sæstrengsins frá Íslandi til Skotlands svipaður á lengd og Nordned sæstrengurinn. Reikna má með að orkutapið í slíkum sæstreng yrði um 10%. Það þýðir að til að fá 1.000 MW á landi í Skotlandi þarf að senda frá Íslandi 1.100 MW.

Það sem okkur Íslendinga mun skorta á næstu 10 til 15 árum er gjaldeyrir til að borga erlendar skuldir okkar. Að leggja sæstreng til Skotlands er einföld, örugg og fljótleg leið til þess að útvega þann gjaldreyri. Beggja vegna Atlantshafsins vantar rafmagn. Hér getum við framleitt rafmagn.

Samstarfsaðilar mínir tjá mér að leiðin vestur um haf með sæstreng sem tæki landi í Kanada sé ekki síður spennandi kostur en sæstrengur til Skotlands. Þar er greiddur sérstakur styrkur, 24 UScent, ofaná rafmagnsverði noti menn "græna" orku. Rafmagn með sæstreng frá Íslandi má því selja þar á 50 UScent sem gera 62 kr/KWst. Tekjur af rafmagnssölu á ári af 1.000 MW yrðu rúmir 600 milljarðar.

Er ekki málið að fara að framleiða hér rafmagn með vatni, vindi, jarðhita, jarðgufu, sjávarföllum og sól og selja það sem við ekki nýtum hér innanlands með sæstrengjum vestur og austur um haf?

Mynd: Merkigil

 

Mikilvægt að draga úr atvinnuleysi og styrkja velferðarkerfin

Af hverju að auka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða?

Árið 2002 var gjaldeyrisforði okkar Íslendingar um 7 milljarðar og hafði verði af þeirri stærðargráðu og þaðan af minni frá Lýðveldisstofnum. Af hverju þarf allt í einu nú að hækka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða?

Ég spyr, af hverju þurfum við 700 milljarða í gjaldeyrisvarasjóð þegar 7 milljarðar voru meira en nóg fyrir 7 árum?

Ég skil að þegar bankakerfið var orðið mjög umfangsmikið hér fyrir nokkrum árum þá hafi menn viljað styrkja gjaldeyrissjóðinn. En af hverju núna þegar bankarnir eru nánast eins og þeir voru 1980?

Er þetta algjört yfirskot? Hugmynd komin frá einhverjum erlendum sérfræðing sem ekki áttaði sig á að 700 milljarðar eru 50% af þjóðarframleiðslunni. Eða eru þetta ráð frá einhverjum sem vilja að ríkissjóður skuldsetji sig gríðarlega?

Nú hefur líf okkar Íslendinga síðustu misseri gengið út að að skrapa saman lánum frá nágrönnum okkar til að safna 4,5 milljörðum dollara (700 milljörðum króna) inn á reikning í USA. Þar fáum við 2% innlánsvexti. Við þurfum að borga 5,5% vexti af láninu. Vextir sem á okkur falla eru því 3,5%. Þetta lán kostar okkur því 17,5 milljarða króna á ári í vexti. Allt heilbrigðiskerfi fyrir niðurskurð kostaði okkur um 100 milljarða. 

Af því að við erum að taka að láni 700 milljarða króna þá er Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn, AGS, mættur hér til að gæta hagsmuna þeirra sem lána okkur þetta fé. Og takið eftir, það á ekki að nota þetta lánsfé. Það eina sem á að nota það í er að það á að liggja inni á þessum reikningi í USA og við að borga af því vexti. Þetta er varasjóður sem búið er að telja stjórnvöldum og nokkrum ráðgjöfum þeirra, hagfræðingum, trú um að sé algjör nauðsyn.

Ég viðurkenni að ég skil þetta ekki. Ef 7 milljarðar dugðu vel í öllum þeim ólgusjó sem oft hefur verið hér á landið frá 1944, í öllum þorskastríðunum og kreppunum, þá eru þessir 700 milljarðar algjört yfirskot. Og í stað þess að taka þetta lán og borga af því vexti var þá ekki nær að taka hér einhliða upp evru eða dollar?

Ég spyr. Af hverju þarf að auka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða? Hverjir seldu stjórnvöldum þessa hugmynd? Hverjir hafa hag af því að þjóðin skuldsetji sig svona gríðarlega? Hverjir vildu að AGS kæmi hingað inn og færi að sýsla með ríkisfjármálin? Hverjir sjá sér hag í því? Af hverju leggja nágrannaþjóðir okkar og AGS svona mikla áherslu á að við öxlum gríðarlegar skuldbindingar vegna Icesave, skuldbindingar sem munu færa lífskjör á Íslandi aftur um áratugi?

Er það svo að nágrannar okkar hafa horft öfundaraugum til okkar og á þær auðlindir sem hér eru? Er það svo að mörg þessara landa vilji og vinni nú að því að aðstoða sín eigin fyrirtæki í að ná sér í bita af þessari köku?

Er það svo að auðugustu bankar í Evrópu og USA hafi kerfisbundið lánað Íslensku bönkunum gríðarlegt fjármagn í þeim tilgangi einum að ætla síðan að fella þá og koma þar með efnahag landsins og ríkissjóði á hnén? Vitað er að erlendir aðilar tóku stöðu gegn krónunni og ríkissjóði. Þessum aðilum græddist gríðarlegt fé. Nú þegar bankarnir eru fallnir og ríkissjóður gjaldþrota þá er hér allt falt með 90% til 95% afslætti . Erlendir aðilar eru þegar byrjaðir að kaupa orkuauðlindirnar og vilja kaupa meir, samanber kaup þeirra undanfarið í Orkuveitu Suðurnesja af nánast gjaldþrota sveitarfélögum suður með sjó.

Af hverju er verið að skuldsetja ríkissjóð svona gríðarlega? Í hvaða tilgangi er verið að gera það? Af hverju er eins og unnið sé skipulega að því að skuldsetja ríkissjóð þannig að allar líkur eru á að hann geti ekki staðið í skilum og verði í því næstu 10 til 15 árin að koma aftur og aftur til AGS og semja um framlengingar á lánum? Má búast við því að á næstu 10 til 15 árum kaupi erlendir aðilar mikið upp af eignum og auðlindum af einstaklingum, fyrirtækjum, sveitarfélögum og ríkinu?

Ég held að mikillar aðgæslu sé þörf. Endurskoða á allar þær ákvarðanir sem það fólk, sem sigldi þjóðarskútunni í strand, tók á strandstað vikurnar og mánuðina eftir strand. Við eigum ekki að láta þær ákvarðanir sem það fólk tók þá binda hendur okkar nú, hvorki í Icesave málinu né varðandi það að taka þetta 700 milljarða lán.

Ég skora á stjórnvöld og þingmenn að skoða vel hvort aðrar leiðir séu ekki færar, leiðir sem ekki fela í sér jafn mikla skuldsetningu þjóðarinnar og nú stefnir í.

Icesave-ábyrgð úr ríkisstjórn

Borgum Icesave með rafmagni til Bretlands gegnum sæstreng.

Ef niðurstaðan verður sú að það lendir á almenningi að greiða skuldir íslenskra bankamanna þá eigum við að reyna að snúa þessu Icesave máli okkur í hag þannig að þessir Icesave samningar verði okkur til gæfu, ekki ógæfu.

Ég leyfi mér því að kasta fram eftirfarandi til gamans en samt í fullri alvöru:

Erlendir samstarfsaðilar mínir hafa áhuga á að setja hér upp verksmiðju sem framleiðir jarðstrengi og sæstrengi. Ný gerð háleiðandi háspennustrengja með kjarna úr grafíti umvafinn áli hefur verið í þróun á undanförnum áratug. Þessa dagana er unnið við mælingar og prófanir á fyrstu köplum þessarar gerðar. Það eru meðal annars slíkir kaplar sem við viljum framleiða hér á landi auk hefðbundinna háspennukapla úr áli.

Þessi nýja tegund háspennukapla gefur gömlum draum okkar Íslendinga nýtt líf, þ.e. að selja raforku til Evrópu eða Bandaríkjanna gegnum sæstreng. Þó rafmagn sé sent með slíkum háleiðandi köplum langar leiðir þá er orkutapið óverulegt og margfalt minna en í hefðbundnum kopar- og álköplum. Þessi nýja gerð kapla er auk þess miklu nettari sem auðveldar mjög lagningu þeirra. Raforkuverð í Evrópu hefur hækkað mikið síðusta áratuginn og engar spár gera ráð fyrir þvi að það fari lækkandi. 60% raforkunnar er framleitt með gasi sem að mestu kemur frá Rússlandi. Rússar eru alltaf að hækka verð á gasinu en auk þess fara byrgðir af jarðgasi minnkandi í Evrópu.

Það sem við eigum að gera er að segja við Breta: Við getum ekki borgað ykkur með peningum en við getum borgað ykkur með rafmagni. Við leggjum til ykkar þúsund megavatta (MW) sæstreng, þið kaupið af okkur rafmagn og við notum þær tekjur til að borga Icesave.

Eftir 7 ár eigum við að byrja að borga af Icesave. Við höfum því 7 ár til þess að virkja þér 1.000 MW, reisa kapalverksmiðjuna og ná tökum á því að framleiða þessa háleiðandi kapla. Mínir samstarfsaðilar telja að slík verksmiðja gæti verið komin í gagnið eftir 2 til 3 ár. Með undirbúningi, samningsgerð og tímanum sem fer í að framleiða kapalinn, þá passar það fínt að við verðum tilbúin með rafmagn á slíkan kapal kominn á landi í Skotlandi eftir 5 til 7 ár. Bara þetta verkefni eitt að virkja hér þúsund megavött, reisa kapalverksmiðjuna og búa til þennan sæstreng, þessi framkvæmd ein og sér myndi þurrka út allt sem heitir kreppa á Íslandi.

Svartsýnustu spár gera ráð fyrir að Icesave skuldin verið með vöxtum um þúsund milljarðar eftir 7 ár, þ.e. um 4 milljarðar punda. Eitt þúsund megavatta sæstrengur til Skotlands með virkjunum kostar sjálfsagt um 2,5 milljarða punda. Ef ríki ESB leggja svona mikla áherslu á að Ísland standi við ESB tilskipunina að tryggja 20.888 evrur á hverjum innlánsreikningi þannig að bankakerfi ESB fari ekki í rúst, þá eigum við að fara fram á að þessar þjóðir í ESB láni okkur þessa 2,5 milljarða punda svo við getum virkjað og framleitt þennan sæstreng þannig að við getum borgað Bretum og Hollendingum.

Miðað við að kílóvattstundin kosti 40 krónur á Bretlandi (18 penní) þá eru tekjurnar af sölu á þúsund megawöttum af rafmagni á einu ári um 1,5 milljarður punda.

Látum ríki ESB lána okkur fyrir virkjunum og þúsund megawatta sæstreng til Bretlands. Látum Breta borga fyrir okkur Icesave með kaupum á rafmagni. Sæstrengurinn sér um að borga sjálfan sig og Icesave á átta til 10 árum. Þá eigum við sæstrenginn skuldlausan og Icesave er út úr myndinni og við Íslendingar höfum aldrei þurft að leggja fram eina einustu krónu. Sæstrengurinn mun síðan malla þjóðinni gull um ókomin ár.

Það eina sem við þurfum að gera er að segja við Breta:

Við getum ekki borgað með peningum en við getum borgað með rafmagni.

Steingrímur, síminn hjá mér er 894 1949.

 

 

 

Vörðu ekki hagsmuni skattgreiðenda

Ábyrgist þjóðin öll innlán í bankakerfi sem er tíu sinnum stærra en þjóðarframleiðslan?

Fyrrverandi Forsætisráðherra gaf út þá yfirlýsingu í haust að öll innlán í Íslenskum bönkum væru tryggð og á ábyrgð Íslensku þjóðarinnar. Hefur Alþingi staðfest þessa yfirlýsingu með lögum?

Geta yfirlýsingar eins og sú sem þáverandi Forsætisráðherra gaf skuldbundið þjóðina? Geta slíkar yfirlýsingar skuldbundið þjóðina til að axla ábyrgð á öllum innlánum í bankakerfi sem var orðið tíu sinnum stærra en árleg þjóðarframleiðsla?

Er ekki nokkuð ljóst að þáverandi Forsætisráðherra var að lofa upp í ermina á sér? Hafði þáverandi Forsætisráðherra umboð til þess að skuldbinda þjóðina með þessum hætti og í raun að dæma hana til áratuga fátæktar í skuldafeni? Er það ekki Alþingi eitt sem hefur fjárveitingavaldið og getur skuldbindið þjóðina?

Hvað með öll hin innlánin í bankakerfinu. Icesave var bara eitt innlánsformið. Ætlar þjóðin að axla ábyrgð á öllum þeim innlánum í þessu risavaxna bankakerfi sem hér var?

Ekki er til króna í bönkunum til að standa við yfirlýsingar þessa fyrrverandi Forsætisráðherra. Ef tryggja á allar innistæður í öllum bönkunum þá er ljóst að það fé þarf að koma frá almenningi. Er það annað Icesave dæmi eða er það enn stærra?

Hversu háar ábyrgðir eru að falla á þjóðina vegna þessa loforðs þáverandi Forsætisráðherra að allar innistæður í Íslenskum bönkum eru tryggðar og þjóðin mun ábyrgjast þær?

 

 

Hagstæð ákvæði Icesave

Að veðsetja þjóð sína fyrir þúsund milljarða

Það er "hughreystandi" að vita til þess að þeir menn sem gömbluðu með þjóð sína og veðsettu fyrir þúsund milljarða á tveim árum skuli ekki vera búnir að geyma þessum "snúningi" sem þeir tóku á þjóðinni og hugur þeirra hvarfli öðru hverju að því máli þar sem þeir dvelja í útlandinu og eru að undirbúa næstu strandhögg hér heima.

Þeim verður örugglega tekið fagnandi og sjálfsagt víða heilsað að sjómannasið þegar þeir koma hingað til lands að kynna ný fjárfestingaverkefni sem þeir vilja fara í gang með hér heima.

Sjá jafnframt eftirfarandi grein:

Kærum þá sem veðsettu þjóðina fyrir Icesave reikningunum fyrir landráð.

Hugsar daglega um Icesave-klúðrið

Verkefni ríkisstjórnarinnar hvert öðru erfiðara.

Þau verkefni sem það fólk sem nú situr í ríkisstjórn og á Alþingi er að glíma við eru svakaleg. Það er sama hvar borið er niður. Allstaðar er staðan svipuð, allar leiðir sem hægt er að fara eru vondar leiðir. Tekjutap ríkissjóðs samsvarar því að segja þarf um þriðja hverjum ríkisstarfsmanni til að koma fjármálunum í jafnvægi. Gjaldeyristekjur af fiskveiðum hafa dregist saman um þriðjung mælt í evrum. Álverð hefur fallið úr 3.500 $/tonn í 1.200 $/tonn. Ég þori ekki einu sinni að reikna út hvað það þýðir í tekjutapi í evrum fyrir þjóðarbúið og Landsvirkjun.

Þar fyrir utan er bankakerfið gjaldþrota og óstarfhæft. Afleiðingar þess eru að verða skelfilegar, gjaldþrot fyrirtækja og fjöldaatvinnuleysi. Atvinnuleysi er í sögulegu hámarki. Vextir eru svo háir að engin ný atvinnutækifæri eru að verða til og gjaldeyrishömlur koma í veg fyrir erlendar fjárfestingar.

Þessu til viðbótar þarf ný ríkisstjórnin að takast á við ævintýralegan rekstur á Seðlabankanum sem lánaði viðskiptabönkunum 350 milljarða án ábyrgða. Landsbankanum sem veðsetti þjóðina fyrir 700 til 1.500 milljarða, allt eftir hvernig á það er litið. Og samkomulagið við Breta og Hollendinga um þetta Icesave mál þar sem fyrri ríkisstjórn virðist alveg hafa spilað rassinn úr buxunum þegar hún gerði þann samning um þau mál í haust. Svo má endalaust telja.

Mitt mat er það að það væri alveg sama hvaða flokkar og hvaða einstaklingar það væru sem nú gengdu ráðherraembættum, á þá yrði deilt gríðarlega og um þá stæði orrahríð.

Þegar maður horfir fram á veg og hugsar um allar þær erfiðu ákvarðanir sem bíða stjórnvalda þá er nú eins gott að þeir sem nú sitja á ráðherrastólum hafi sterk bein og bakland þeirra sé gott. Ég held það séu ekki margir sem hafa áhuga á sitja á ráðherrastól á Íslandi á næstu þrem árum. Það má kannski líkja því við pólitískt sjálfsmorð að taka að sér ráðherraembætti í dag. Í besta falli er það Rússnesk rúlletta. Það eru allar líkur á því að pólitískum ferli sé lokið eftir ráðherradóm við þessar aðstæður.

Guð blessi það fólk sem nú situr á Alþingi með öll þessi þungu mál í fanginu.

Mynd: Refur við Arnarpoll, Veiðivötnum.

 

 

 

Eignir duga ekki fyrir Icesave

Veist þú hvað varð um peningana?

Hvað varð um alla peningana sem voru í bönkunum? Það ganga þær sögur að það hafi ekki verið til dollar í Landsbankanum þegar ríkið yfirtók bankann. Svipuð staða hafi verið í hinum bönkunum. Hvað varð um alla peningana sem voru í bönkunum og hvað varð um peninga útrásarvíkinganna?

Enn hefur þeim sem vilja koma fram og segja frá ekki verið boðin sakaruppgjöf. Það var rætt um það í upphafi að bjóða þeim sem vildu koma fram með upplýsingar sem gætu upplýst undanskot eða lögbrot, þeim yrði boðin friðhelgi gegn lögsókn. Ekkert slíkt hefur litið dagsins ljós.

Eins eru það þeir sem búa yfir ýmsum upplýsingum en vegna ýmissa aðstæðna vilja ekki, geta ekki eða hreinlega nenna ekki að koma fram með þessar upplýsingar og fara í gegnum allt það ferli sem því mun fylgja. 

Nú eru liðnir 8 mánuður frá gjaldþroti bankana. Enginn hefur enn verið ákærður. Rannsóknaraðilar virðast ekki finna eða fá í hendur þau gögn sem þarf til að þeir geti ákært. Er ekki rétt að við almennir borgarar reynum að aðstoða við þessa rannsókn? Ég vil leggja mitt af mörkum.

Það þarf að skapa þeim sem vilja koma fram með upplýsingar um undanskot og lögbrot sem áttu sér stað í aðdraganda bankahrunsins og eftir það vettvang til að láta þær í té. Það þarf að skapa vettvang þar sem þessu fólki er boðið að koma fram með sínar ábendingar án þess að það þurfi sjálft að stíga fram undir nafni og að það geti lagt slíkar upplýsingar fram í skjóli nafnleyndar.

Þeir sem vilja koma slíkum upplýsingum á framfæri en vilja ekki fara með þær til lögreglu eða í fjölmiðla, þeim er velkomið að koma slíkum upplýsingum á framfæri við undirritaðan, netfangið er [e-mail] eða síma 894 1949.

Fyllsta trúnaði er heitið. 

Undirritaður mun koma þeim upplýsingum sem honum berst í hendur til réttra aðila og upplýsa að þetta séu nafnlausar ábendingar sem honum hafi borist í gegnum þessa vefsíðu.

Mynd: Blönduhlíðarfjöll

 

Rætt við matsfyrirtækin

Fækkum sendiráðum úr 17 í 6

Ég hef hvatt til þess að við Íslendingar skerum niður utanríkisþjónustuna um 80%. Ég hef hvatt til þess að við fækkum sendiráðum okkar úr 17 í 6. Utanríkisþjónusta Íslands er eins og bankakerfið okkar, allt, allt of stórt fyrir umfang og stærð þjóðarinnar.

Þess vegna er ástæða til þess að fagna þessum fyrstu skrefum ríkisstjórnarinnar í þessa átt en betur má ef duga skal.

Ef einhvern tíma hefur verið ástæða til að spara og draga saman seglin í utanríkisþjónustunni þá er það nú. 

Auðvita á að skera utanríkisþjónustuna niður í það sem hún var fyrir 1960. Það mun enginn finna fyrir því.

Ég hefði vilja halda þrem sendiráðunum á hinum Norðurlöndunum, í Kaupmannahöfn, Osló og Stokkhólmi og auka samstarf utanríkisþjónustu okkar við sendiráð þessara landa. Samstarf sem þegar er í gangi. Þannig sér t.d. sendiráð Danmerkur í Peking um vegabréfsáritanir fyrir Kínverja sem vilja koma til Íslands.

Þó starfsmenn okkar í sendiráðinu í Peking hafi ekki þekkingu og getu til að stimpla vegabréf kínverskra ferðamanna á leið til Íslands þá vil ég halda því og hafa það jafnframt sem eina sendiráðið Íslands í Asíu.

Þá vil ég halda einu sendiráði í Ameríku og hafa það í Kanada vegna tengslanna við Íslendingabyggðirnar þar.  Öðru vil ég halda í höfðastöðvum ESB í Brussel. Þá hefði ég viljað loka öllum ræðismannsskrifstofum.

Fastanefndunum eigum við að halda, í Genf, Strassborg, hjá Nato og í New York.

Fjárlög Utanríkisráðuneytisins eru þessi:

• 2007 - 7,5 milljarðar
• 2008 - 8,9 milljarðar
• 2009 - 11,4 milljarðar

Ljóst er að í Utanríkisráðuneytinu hafa menn á síðustu árum verið í orðsins fyllstu merkingu á fylleríi, slík er útgjaldaaukningin.

Með því að skera utanríkisþjónustuna niður í það sem hún var fyrir 1960 þá færu 2 til 3 milljarðar í þessi útgjöld. Við það sparast á ári um 9 milljarðar.

Með sölu eigna þar sem þessi 11 sendiráð eru sem yrði lokað þá fást sjálfsagt 9 til 12 milljarðar.

Samanlagt eru þetta um 20 milljarðar sem svarar til um 20% af útgjöldum til heilbrigðismála. Starfsfólkið í heilbrigðisþjónustunni ætlar að taka á sig 10% launalækkun sem eru um 10 milljarðar.

Alls er Þetta tvennt, framlag starfsfólks og sparnaður í utanríkisþjónustunni um 30 milljarðar sem er nánast sá sparnaður sem ætlunin er að ná fram á næsta ári í heilbrigðisþjónustunni. 

Mynd: Við Varmahlíð

 

Sendiherrum fækkað