Af hverju að auka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða?

Árið 2002 var gjaldeyrisforði okkar Íslendingar um 7 milljarðar og hafði verði af þeirri stærðargráðu og þaðan af minni frá Lýðveldisstofnum. Af hverju þarf allt í einu nú að hækka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða?

Ég spyr, af hverju þurfum við 700 milljarða í gjaldeyrisvarasjóð þegar 7 milljarðar voru meira en nóg fyrir 7 árum?

Ég skil að þegar bankakerfið var orðið mjög umfangsmikið hér fyrir nokkrum árum þá hafi menn viljað styrkja gjaldeyrissjóðinn. En af hverju núna þegar bankarnir eru nánast eins og þeir voru 1980?

Er þetta algjört yfirskot? Hugmynd komin frá einhverjum erlendum sérfræðing sem ekki áttaði sig á að 700 milljarðar eru 50% af þjóðarframleiðslunni. Eða eru þetta ráð frá einhverjum sem vilja að ríkissjóður skuldsetji sig gríðarlega?

Nú hefur líf okkar Íslendinga síðustu misseri gengið út að að skrapa saman lánum frá nágrönnum okkar til að safna 4,5 milljörðum dollara (700 milljörðum króna) inn á reikning í USA. Þar fáum við 2% innlánsvexti. Við þurfum að borga 5,5% vexti af láninu. Vextir sem á okkur falla eru því 3,5%. Þetta lán kostar okkur því 17,5 milljarða króna á ári í vexti. Allt heilbrigðiskerfi fyrir niðurskurð kostaði okkur um 100 milljarða. 

Af því að við erum að taka að láni 700 milljarða króna þá er Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn, AGS, mættur hér til að gæta hagsmuna þeirra sem lána okkur þetta fé. Og takið eftir, það á ekki að nota þetta lánsfé. Það eina sem á að nota það í er að það á að liggja inni á þessum reikningi í USA og við að borga af því vexti. Þetta er varasjóður sem búið er að telja stjórnvöldum og nokkrum ráðgjöfum þeirra, hagfræðingum, trú um að sé algjör nauðsyn.

Ég viðurkenni að ég skil þetta ekki. Ef 7 milljarðar dugðu vel í öllum þeim ólgusjó sem oft hefur verið hér á landið frá 1944, í öllum þorskastríðunum og kreppunum, þá eru þessir 700 milljarðar algjört yfirskot. Og í stað þess að taka þetta lán og borga af því vexti var þá ekki nær að taka hér einhliða upp evru eða dollar?

Ég spyr. Af hverju þarf að auka gjaldeyrisforðann úr 7 milljörðum í 700 milljarða? Hverjir seldu stjórnvöldum þessa hugmynd? Hverjir hafa hag af því að þjóðin skuldsetji sig svona gríðarlega? Hverjir vildu að AGS kæmi hingað inn og færi að sýsla með ríkisfjármálin? Hverjir sjá sér hag í því? Af hverju leggja nágrannaþjóðir okkar og AGS svona mikla áherslu á að við öxlum gríðarlegar skuldbindingar vegna Icesave, skuldbindingar sem munu færa lífskjör á Íslandi aftur um áratugi?

Er það svo að nágrannar okkar hafa horft öfundaraugum til okkar og á þær auðlindir sem hér eru? Er það svo að mörg þessara landa vilji og vinni nú að því að aðstoða sín eigin fyrirtæki í að ná sér í bita af þessari köku?

Er það svo að auðugustu bankar í Evrópu og USA hafi kerfisbundið lánað Íslensku bönkunum gríðarlegt fjármagn í þeim tilgangi einum að ætla síðan að fella þá og koma þar með efnahag landsins og ríkissjóði á hnén? Vitað er að erlendir aðilar tóku stöðu gegn krónunni og ríkissjóði. Þessum aðilum græddist gríðarlegt fé. Nú þegar bankarnir eru fallnir og ríkissjóður gjaldþrota þá er hér allt falt með 90% til 95% afslætti . Erlendir aðilar eru þegar byrjaðir að kaupa orkuauðlindirnar og vilja kaupa meir, samanber kaup þeirra undanfarið í Orkuveitu Suðurnesja af nánast gjaldþrota sveitarfélögum suður með sjó.

Af hverju er verið að skuldsetja ríkissjóð svona gríðarlega? Í hvaða tilgangi er verið að gera það? Af hverju er eins og unnið sé skipulega að því að skuldsetja ríkissjóð þannig að allar líkur eru á að hann geti ekki staðið í skilum og verði í því næstu 10 til 15 árin að koma aftur og aftur til AGS og semja um framlengingar á lánum? Má búast við því að á næstu 10 til 15 árum kaupi erlendir aðilar mikið upp af eignum og auðlindum af einstaklingum, fyrirtækjum, sveitarfélögum og ríkinu?

Ég held að mikillar aðgæslu sé þörf. Endurskoða á allar þær ákvarðanir sem það fólk, sem sigldi þjóðarskútunni í strand, tók á strandstað vikurnar og mánuðina eftir strand. Við eigum ekki að láta þær ákvarðanir sem það fólk tók þá binda hendur okkar nú, hvorki í Icesave málinu né varðandi það að taka þetta 700 milljarða lán.

Ég skora á stjórnvöld og þingmenn að skoða vel hvort aðrar leiðir séu ekki færar, leiðir sem ekki fela í sér jafn mikla skuldsetningu þjóðarinnar og nú stefnir í.

Icesave-ábyrgð úr ríkisstjórn

Borgum Icesave með rafmagni til Bretlands gegnum sæstreng.

Ef niðurstaðan verður sú að það lendir á almenningi að greiða skuldir íslenskra bankamanna þá eigum við að reyna að snúa þessu Icesave máli okkur í hag þannig að þessir Icesave samningar verði okkur til gæfu, ekki ógæfu.

Ég leyfi mér því að kasta fram eftirfarandi til gamans en samt í fullri alvöru:

Erlendir samstarfsaðilar mínir hafa áhuga á að setja hér upp verksmiðju sem framleiðir jarðstrengi og sæstrengi. Ný gerð háleiðandi háspennustrengja með kjarna úr grafíti umvafinn áli hefur verið í þróun á undanförnum áratug. Þessa dagana er unnið við mælingar og prófanir á fyrstu köplum þessarar gerðar. Það eru meðal annars slíkir kaplar sem við viljum framleiða hér á landi auk hefðbundinna háspennukapla úr áli.

Þessi nýja tegund háspennukapla gefur gömlum draum okkar Íslendinga nýtt líf, þ.e. að selja raforku til Evrópu eða Bandaríkjanna gegnum sæstreng. Þó rafmagn sé sent með slíkum háleiðandi köplum langar leiðir þá er orkutapið óverulegt og margfalt minna en í hefðbundnum kopar- og álköplum. Þessi nýja gerð kapla er auk þess miklu nettari sem auðveldar mjög lagningu þeirra. Raforkuverð í Evrópu hefur hækkað mikið síðusta áratuginn og engar spár gera ráð fyrir þvi að það fari lækkandi. 60% raforkunnar er framleitt með gasi sem að mestu kemur frá Rússlandi. Rússar eru alltaf að hækka verð á gasinu en auk þess fara byrgðir af jarðgasi minnkandi í Evrópu.

Það sem við eigum að gera er að segja við Breta: Við getum ekki borgað ykkur með peningum en við getum borgað ykkur með rafmagni. Við leggjum til ykkar þúsund megavatta (MW) sæstreng, þið kaupið af okkur rafmagn og við notum þær tekjur til að borga Icesave.

Eftir 7 ár eigum við að byrja að borga af Icesave. Við höfum því 7 ár til þess að virkja þér 1.000 MW, reisa kapalverksmiðjuna og ná tökum á því að framleiða þessa háleiðandi kapla. Mínir samstarfsaðilar telja að slík verksmiðja gæti verið komin í gagnið eftir 2 til 3 ár. Með undirbúningi, samningsgerð og tímanum sem fer í að framleiða kapalinn, þá passar það fínt að við verðum tilbúin með rafmagn á slíkan kapal kominn á landi í Skotlandi eftir 5 til 7 ár. Bara þetta verkefni eitt að virkja hér þúsund megavött, reisa kapalverksmiðjuna og búa til þennan sæstreng, þessi framkvæmd ein og sér myndi þurrka út allt sem heitir kreppa á Íslandi.

Svartsýnustu spár gera ráð fyrir að Icesave skuldin verið með vöxtum um þúsund milljarðar eftir 7 ár, þ.e. um 4 milljarðar punda. Eitt þúsund megavatta sæstrengur til Skotlands með virkjunum kostar sjálfsagt um 2,5 milljarða punda. Ef ríki ESB leggja svona mikla áherslu á að Ísland standi við ESB tilskipunina að tryggja 20.888 evrur á hverjum innlánsreikningi þannig að bankakerfi ESB fari ekki í rúst, þá eigum við að fara fram á að þessar þjóðir í ESB láni okkur þessa 2,5 milljarða punda svo við getum virkjað og framleitt þennan sæstreng þannig að við getum borgað Bretum og Hollendingum.

Miðað við að kílóvattstundin kosti 40 krónur á Bretlandi (18 penní) þá eru tekjurnar af sölu á þúsund megawöttum af rafmagni á einu ári um 1,5 milljarður punda.

Látum ríki ESB lána okkur fyrir virkjunum og þúsund megawatta sæstreng til Bretlands. Látum Breta borga fyrir okkur Icesave með kaupum á rafmagni. Sæstrengurinn sér um að borga sjálfan sig og Icesave á átta til 10 árum. Þá eigum við sæstrenginn skuldlausan og Icesave er út úr myndinni og við Íslendingar höfum aldrei þurft að leggja fram eina einustu krónu. Sæstrengurinn mun síðan malla þjóðinni gull um ókomin ár.

Það eina sem við þurfum að gera er að segja við Breta:

Við getum ekki borgað með peningum en við getum borgað með rafmagni.

Steingrímur, síminn hjá mér er 894 1949.

 

 

 

Vörðu ekki hagsmuni skattgreiðenda

Ábyrgist þjóðin öll innlán í bankakerfi sem er tíu sinnum stærra en þjóðarframleiðslan?

Fyrrverandi Forsætisráðherra gaf út þá yfirlýsingu í haust að öll innlán í Íslenskum bönkum væru tryggð og á ábyrgð Íslensku þjóðarinnar. Hefur Alþingi staðfest þessa yfirlýsingu með lögum?

Geta yfirlýsingar eins og sú sem þáverandi Forsætisráðherra gaf skuldbundið þjóðina? Geta slíkar yfirlýsingar skuldbundið þjóðina til að axla ábyrgð á öllum innlánum í bankakerfi sem var orðið tíu sinnum stærra en árleg þjóðarframleiðsla?

Er ekki nokkuð ljóst að þáverandi Forsætisráðherra var að lofa upp í ermina á sér? Hafði þáverandi Forsætisráðherra umboð til þess að skuldbinda þjóðina með þessum hætti og í raun að dæma hana til áratuga fátæktar í skuldafeni? Er það ekki Alþingi eitt sem hefur fjárveitingavaldið og getur skuldbindið þjóðina?

Hvað með öll hin innlánin í bankakerfinu. Icesave var bara eitt innlánsformið. Ætlar þjóðin að axla ábyrgð á öllum þeim innlánum í þessu risavaxna bankakerfi sem hér var?

Ekki er til króna í bönkunum til að standa við yfirlýsingar þessa fyrrverandi Forsætisráðherra. Ef tryggja á allar innistæður í öllum bönkunum þá er ljóst að það fé þarf að koma frá almenningi. Er það annað Icesave dæmi eða er það enn stærra?

Hversu háar ábyrgðir eru að falla á þjóðina vegna þessa loforðs þáverandi Forsætisráðherra að allar innistæður í Íslenskum bönkum eru tryggðar og þjóðin mun ábyrgjast þær?

 

 

Hagstæð ákvæði Icesave

Að veðsetja þjóð sína fyrir þúsund milljarða

Það er "hughreystandi" að vita til þess að þeir menn sem gömbluðu með þjóð sína og veðsettu fyrir þúsund milljarða á tveim árum skuli ekki vera búnir að geyma þessum "snúningi" sem þeir tóku á þjóðinni og hugur þeirra hvarfli öðru hverju að því máli þar sem þeir dvelja í útlandinu og eru að undirbúa næstu strandhögg hér heima.

Þeim verður örugglega tekið fagnandi og sjálfsagt víða heilsað að sjómannasið þegar þeir koma hingað til lands að kynna ný fjárfestingaverkefni sem þeir vilja fara í gang með hér heima.

Sjá jafnframt eftirfarandi grein:

Kærum þá sem veðsettu þjóðina fyrir Icesave reikningunum fyrir landráð.

Hugsar daglega um Icesave-klúðrið

Verkefni ríkisstjórnarinnar hvert öðru erfiðara.

Þau verkefni sem það fólk sem nú situr í ríkisstjórn og á Alþingi er að glíma við eru svakaleg. Það er sama hvar borið er niður. Allstaðar er staðan svipuð, allar leiðir sem hægt er að fara eru vondar leiðir. Tekjutap ríkissjóðs samsvarar því að segja þarf um þriðja hverjum ríkisstarfsmanni til að koma fjármálunum í jafnvægi. Gjaldeyristekjur af fiskveiðum hafa dregist saman um þriðjung mælt í evrum. Álverð hefur fallið úr 3.500 $/tonn í 1.200 $/tonn. Ég þori ekki einu sinni að reikna út hvað það þýðir í tekjutapi í evrum fyrir þjóðarbúið og Landsvirkjun.

Þar fyrir utan er bankakerfið gjaldþrota og óstarfhæft. Afleiðingar þess eru að verða skelfilegar, gjaldþrot fyrirtækja og fjöldaatvinnuleysi. Atvinnuleysi er í sögulegu hámarki. Vextir eru svo háir að engin ný atvinnutækifæri eru að verða til og gjaldeyrishömlur koma í veg fyrir erlendar fjárfestingar.

Þessu til viðbótar þarf ný ríkisstjórnin að takast á við ævintýralegan rekstur á Seðlabankanum sem lánaði viðskiptabönkunum 350 milljarða án ábyrgða. Landsbankanum sem veðsetti þjóðina fyrir 700 til 1.500 milljarða, allt eftir hvernig á það er litið. Og samkomulagið við Breta og Hollendinga um þetta Icesave mál þar sem fyrri ríkisstjórn virðist alveg hafa spilað rassinn úr buxunum þegar hún gerði þann samning um þau mál í haust. Svo má endalaust telja.

Mitt mat er það að það væri alveg sama hvaða flokkar og hvaða einstaklingar það væru sem nú gengdu ráðherraembættum, á þá yrði deilt gríðarlega og um þá stæði orrahríð.

Þegar maður horfir fram á veg og hugsar um allar þær erfiðu ákvarðanir sem bíða stjórnvalda þá er nú eins gott að þeir sem nú sitja á ráðherrastólum hafi sterk bein og bakland þeirra sé gott. Ég held það séu ekki margir sem hafa áhuga á sitja á ráðherrastól á Íslandi á næstu þrem árum. Það má kannski líkja því við pólitískt sjálfsmorð að taka að sér ráðherraembætti í dag. Í besta falli er það Rússnesk rúlletta. Það eru allar líkur á því að pólitískum ferli sé lokið eftir ráðherradóm við þessar aðstæður.

Guð blessi það fólk sem nú situr á Alþingi með öll þessi þungu mál í fanginu.

Mynd: Refur við Arnarpoll, Veiðivötnum.

 

 

 

Eignir duga ekki fyrir Icesave

Veist þú hvað varð um peningana?

Hvað varð um alla peningana sem voru í bönkunum? Það ganga þær sögur að það hafi ekki verið til dollar í Landsbankanum þegar ríkið yfirtók bankann. Svipuð staða hafi verið í hinum bönkunum. Hvað varð um alla peningana sem voru í bönkunum og hvað varð um peninga útrásarvíkinganna?

Enn hefur þeim sem vilja koma fram og segja frá ekki verið boðin sakaruppgjöf. Það var rætt um það í upphafi að bjóða þeim sem vildu koma fram með upplýsingar sem gætu upplýst undanskot eða lögbrot, þeim yrði boðin friðhelgi gegn lögsókn. Ekkert slíkt hefur litið dagsins ljós.

Eins eru það þeir sem búa yfir ýmsum upplýsingum en vegna ýmissa aðstæðna vilja ekki, geta ekki eða hreinlega nenna ekki að koma fram með þessar upplýsingar og fara í gegnum allt það ferli sem því mun fylgja. 

Nú eru liðnir 8 mánuður frá gjaldþroti bankana. Enginn hefur enn verið ákærður. Rannsóknaraðilar virðast ekki finna eða fá í hendur þau gögn sem þarf til að þeir geti ákært. Er ekki rétt að við almennir borgarar reynum að aðstoða við þessa rannsókn? Ég vil leggja mitt af mörkum.

Það þarf að skapa þeim sem vilja koma fram með upplýsingar um undanskot og lögbrot sem áttu sér stað í aðdraganda bankahrunsins og eftir það vettvang til að láta þær í té. Það þarf að skapa vettvang þar sem þessu fólki er boðið að koma fram með sínar ábendingar án þess að það þurfi sjálft að stíga fram undir nafni og að það geti lagt slíkar upplýsingar fram í skjóli nafnleyndar.

Þeir sem vilja koma slíkum upplýsingum á framfæri en vilja ekki fara með þær til lögreglu eða í fjölmiðla, þeim er velkomið að koma slíkum upplýsingum á framfæri við undirritaðan, netfangið er [e-mail] eða síma 894 1949.

Fyllsta trúnaði er heitið. 

Undirritaður mun koma þeim upplýsingum sem honum berst í hendur til réttra aðila og upplýsa að þetta séu nafnlausar ábendingar sem honum hafi borist í gegnum þessa vefsíðu.

Mynd: Blönduhlíðarfjöll

 

Rætt við matsfyrirtækin

Fækkum sendiráðum úr 17 í 6

Ég hef hvatt til þess að við Íslendingar skerum niður utanríkisþjónustuna um 80%. Ég hef hvatt til þess að við fækkum sendiráðum okkar úr 17 í 6. Utanríkisþjónusta Íslands er eins og bankakerfið okkar, allt, allt of stórt fyrir umfang og stærð þjóðarinnar.

Þess vegna er ástæða til þess að fagna þessum fyrstu skrefum ríkisstjórnarinnar í þessa átt en betur má ef duga skal.

Ef einhvern tíma hefur verið ástæða til að spara og draga saman seglin í utanríkisþjónustunni þá er það nú. 

Auðvita á að skera utanríkisþjónustuna niður í það sem hún var fyrir 1960. Það mun enginn finna fyrir því.

Ég hefði vilja halda þrem sendiráðunum á hinum Norðurlöndunum, í Kaupmannahöfn, Osló og Stokkhólmi og auka samstarf utanríkisþjónustu okkar við sendiráð þessara landa. Samstarf sem þegar er í gangi. Þannig sér t.d. sendiráð Danmerkur í Peking um vegabréfsáritanir fyrir Kínverja sem vilja koma til Íslands.

Þó starfsmenn okkar í sendiráðinu í Peking hafi ekki þekkingu og getu til að stimpla vegabréf kínverskra ferðamanna á leið til Íslands þá vil ég halda því og hafa það jafnframt sem eina sendiráðið Íslands í Asíu.

Þá vil ég halda einu sendiráði í Ameríku og hafa það í Kanada vegna tengslanna við Íslendingabyggðirnar þar.  Öðru vil ég halda í höfðastöðvum ESB í Brussel. Þá hefði ég viljað loka öllum ræðismannsskrifstofum.

Fastanefndunum eigum við að halda, í Genf, Strassborg, hjá Nato og í New York.

Fjárlög Utanríkisráðuneytisins eru þessi:

• 2007 - 7,5 milljarðar
• 2008 - 8,9 milljarðar
• 2009 - 11,4 milljarðar

Ljóst er að í Utanríkisráðuneytinu hafa menn á síðustu árum verið í orðsins fyllstu merkingu á fylleríi, slík er útgjaldaaukningin.

Með því að skera utanríkisþjónustuna niður í það sem hún var fyrir 1960 þá færu 2 til 3 milljarðar í þessi útgjöld. Við það sparast á ári um 9 milljarðar.

Með sölu eigna þar sem þessi 11 sendiráð eru sem yrði lokað þá fást sjálfsagt 9 til 12 milljarðar.

Samanlagt eru þetta um 20 milljarðar sem svarar til um 20% af útgjöldum til heilbrigðismála. Starfsfólkið í heilbrigðisþjónustunni ætlar að taka á sig 10% launalækkun sem eru um 10 milljarðar.

Alls er Þetta tvennt, framlag starfsfólks og sparnaður í utanríkisþjónustunni um 30 milljarðar sem er nánast sá sparnaður sem ætlunin er að ná fram á næsta ári í heilbrigðisþjónustunni. 

Mynd: Við Varmahlíð

 

Sendiherrum fækkað

Mun ekkert fást upp í Icesave úr þrotabúi Landsbankans?

Mín tilgáta er sú að það muni lítið sem ekkert fást upp í Icesave skuldirnar úr þrotabúi Landsbankans. Ástæðurnar eru tvær:

Í fyrsta lagi þá munu ákvæði neyðarlagana þar sem lánadrottnum er mismunað, það er, kröfur innistæðueigenda eru gerðar rétthærri en aðrar kröfur, það ákvæði mun ekki halda fyrir dómi. Þessi neyðarlög munu falla úr gildi eftir 15 mánuði og þá geta lánadrottnar bankana lögsótt þá. Ríkinu og bönkunum verður örugglega stefnt vegna þessarar mismununar. Í öllum réttarríkjum er það grundvallaratriði að kröfuhöfum sé ekki mismunað. Að gera þetta svona eftirá eins og gert var þegar neyðarlögin voru sett á hlýtur að vera mjög hæpið. Mín tilgáta er sú að enginn af stóru kröfuhöfunum muni sætta sig við þetta. Mín tilgáta er sú að það verði erlendir dómstólar sem muni ákvarða hvort Íslenska ríkinu sé stætt á að mismuna kröfuhöfum með þessum hætti. Mín tilgáta er sú að ríkið muni tapa slíku dómsmáli. Það sem kemur þá til skiptana úr þrotabúi Landsbankans mun þá skiptast milli lánadrottnana. Lítið mun þá fást upp í Icesave og þjóðin mun borga rest.

Í öðru lagi þá er það mín tilgáta að Breska fjármálaeftirlitið sem er búið að sýsla með eignir Landsbankans í Bretlandi frá því í október, í tæpa níu mánuði, það er þegar búið að ráðstafa öllum eignum bankans í Bretlandi til breskra aðila. Mín tilgáta er sú að þessi eignaupptaka hafi þegar átt sér stað og Íslenska fjármálaeftirlitinu verði tilkynnt fljótlega eftir að Íslendingar hafa undirritað Icesave samninginn og tekið á sig að fullu allar ábyrgðir vegna Icesave, þá tilkynni Breska Fjármálaeftirlitið því Íslenska hvað hafi fengist fyrir eignir Landsbankans í Bretlandi. Mín tilgáta er sú að þá muni koma í ljós að Breska fjármálaeftirlitið hafi afhent þessar eignir breskum aðilum fyrir slikk. Með þessum hætti fá Bretar eitthvað upp í það tjón sem bankarnir þeirra urðu fyrir vegna tapaðra útlána til Íslensku bankana. Yrði það ekki þannig sem Íslendingar myndu höndla Grænlenskan banka sem hefði hagað sér á Íslandi eins og Landsbankinn hagaði sér á Bretlandi? Ég held það sé alveg fyrirséð að það verður ekki mikið sem Íslendingar fá til skiptana úr eignasafni Landsbankans á Bretlandi.

Ef Alþingi samþykkir þennan Icesave samning þá er það mitt mat að það eru allar líkur á því að það muni lítið sem ekkert koma úr þrotabúi Landsbankans upp í þessa Icesave reikninga og þeir muni lenda með fullum þunga á þjóðinni.

Mynd: Við Norðurá.

 

 

 

 

Enginn sýnt fram á að samningurinn stofni Íslandi í hættu

Nýja sjálfstæðisbaráttan hafin á 17. júní á Álftanesi.

Það fer vel á því að sjálfstæðisbaráttan hin nýja sem kallað var eftir í hátíðarræðu á Austurvelli í dag hefjist á Álftanesi, í sömu sveit og Forsetaembættið hefur sinn embættisbústað.

Uppreisn íbúðareigandans sem lagði hús sitt í rúst í stað þess að afhenda það bankanum gefur tónninn um það sem koma skal.

Mín spá er sú að búsáhaldabyltingin sé bara upphafið að því sem koma skal. Uppreisn almennings gegn siðblindum bankamönnum, gegnumrotnu embættismannakerfi og svikulum stjórnmálamönnum er rétt að hefjast. Stjórnmálamönnum sem hafa lofað að vernda heimilin og fyrirtækin í landinu en hafa ekki dug, döngun, kraft eða þá áræðni sem þarf til að standa við neitt af því sem þeir lofuðu.

Í því ástandi sem er að skapast þá hefur þjóðin enga þolinmæði gagnvart lýðskrumurum sem standa ekki við það sem þeir lofa fyrir kosningar og svíkja lit í öllum sínum helstu baráttumálum.

Ég spái því að samþykki Alþingi Icesave samningin og siðblindum fjárglæframönnum verður leyft að halda áfram að stjórna bönkum landsins þá munu margir fleiri bílar brenna og mörg hús fara á sama veg og þetta hér á Álftanesi.

 

 

 

Bankinn fékk ekki lyklana

Eru auðmenn Íslands að krefjast undirritunar Icesave samningsins?

Þeir innlendu aðilar sem eiga í dag fé inni á bankareikningum á Íslandi gætu tapað miklu neiti Alþingi að staðfesta þennan Icesave samning sem nú liggur fyrir Alþingi. Hafni Alþingi þessum samningi þá skapast óvissa um þær innistæður sem geymdar eru í bönkum á Íslandi.

Samkvæmt Íslenskum lögum þá er ekki ríkisábyrgð á innistæðum í Íslenskum bönkum. Þessar innistæður tryggir sérstakur Tryggingasjóður innlána. Eins og ég skil þetta mál þá eiga innistæðueigendur aðeins rétt á bótum frá þessum Tryggingasjóði fari banki í gjaldþrot. Dugi sjóðurinn ekki fyrir þessum innistæðum þá tapar fólk því fé sem Tryggingasjóðurinn nær ekki að tryggja.

Samkvæmt regluverki ESB þá eiga bankar á ESB svæðinu að tryggja að lámarki rúmar 20.000 evrur á hverjum innistæðureikningi. Icesave samningarnir ganga út á að standa við þá skuldbindingu.

Þáverandi forsætisráðherra lofaði, án umboðs frá Alþingi, að allar innistæður væru að fullu tryggðar í öllum Íslenskum bönkum. Alþingi, sem eitt getur skuldbundið þjóðina fjárhagslega, hefur að því er ég best veit aldrei staðfest þetta. Enda er þetta innistæðulaust loforð. Ekkert fé er til í bönkunum til að standa við þessi orð þáverandi forsætisráðherra. Álíka og ef hann hefði lofað flugvelli þar og jarðgöngum hér um leið og hann bað Guð og blessa þjóðina. Slík loforð eru innistæðulaus þar til Alþingi er búið að staðfesta þau með lögum.

Auk þess er ekki til neitt fé til þess að tryggja þessar innistæður í þessum gjaldþrota bönkum sem allt eins gætu aftur orðið gjaldþrota. Þetta fé verður að koma með einum eða öðrum hætti frá almenningi því bankarnir eru tómir. Að innistæður í þessum bönkum séu að fullu tryggðar er í raun ekkert annað en innantóm orð eins manns sem horfinn er á braut úr stjórnmálum. Hér er heldur ekki um neitt smá mál að ræða ef tryggja á að fullu allar innistæður hér innanlands. Alls er þetta talið vera töluvert stærra dæmi en allt Icesave málið. Og ekki til króna upp í þessar innistæður frekar en upp í Icesave.

Ég spyr, er ætlast til þess að þjóðin borgi Icesave og tryggi að auki að fullu allar innistæður á Íslandi?

Mín tilgáta er sú að þeir innlendu eigendur sem eiga fé sem geymt er í bönkum hér heima leggi nú mjög hart að ríkisstjórninni og alþingismönnum að samþykkja Icesave samninginn. Fyrrverandi ráðuneytisstjóri í fjármálaráðuneytinu sem náði að selja í Landsbankanum hlutabréf fyrir rúmar 100 milljónir nokkrum dögum fyrir hrun er án efa með það fé inni á einhverjum innlánsreikningi. Hann vill ábyggilega að þjóðin taki á sig ábyrgðir vegna Icesave og samþykki samninginn. Því verði það raunin þá er björninn unnin fyrir hann og aðra íslenska innistæðueigendur sem þá geta verið öryggir um að þjóðin verður líka látin tryggja og í framhaldi borga þeim þeirra innistæður.

Þá er það mín tilgáta að það hafi ekki verið nein tilviljun að það eigi að byrja að borga Icesave eftir sjö ár. Það passar fínt fyrir núverandi stjórnvöld, það gefur þeim frí í tvö kjörtímabil áður en þjóðin þarf að takast á við þetta mál. Forystumenn ríkisstjórnar gera væntanlega ráð fyrir að þau verið þá horfin af sjónarsviðinu. Núverandi stjórnvöld velja þá leið að flýja vandann og ætla annarri kynslóð að takast á við Icesave greiðslurnar. Þess vegna er núverandi stjórnvöldum slétt sama um þetta mál.

Já, látum börnin borga þetta. Látum þau taka þennan slag fyrir okkur, það er inntak þessa samnings.

Ég skora á Alþingi að fella þennan samning. Ég skora á Forsetann að neita að staðfesta lögin verði þau lögð fyrir hann. 

Við eigum ekki að greiða neitt vegna þessa Icesave máls nema við verðum dæmd til þess eftir málaferli fyrir alþjóðlegum dómstólum.

Í öllu falli eigum við alls ekki að skuldbinda komandi kynslóðir vegna þessa máls eins og nú er verið að reyna að gera með fáránlegu kúluláni og svívirðilegum vöxtum. 

Á lágkúran hér sér engin takmörk?

Mynd: Júní nótt á Vallabökkunum.

 

 

Enn leynd yfir Icesave-samningi

Siðblindir bankamenn og gegnumrotið embættismannakerfi?

Er það virkilega svo að á þessum fimm árum þegar bankakerfið okkar var allt í einkaeign þá hafi eigendur bankana valið til trúnaðarstarfa fyrir sig í æðstu stöður í bönkunum siðblinda menn? Menn sem svifust einskis, virtu hvorki lög né siðareglur og gerðu allt til þess að skara eld að eigin köku og þjóna hagsmunum eigenda sinna?

Er það virkilega svo að auðmenn Íslands og þessir siðblindu starfsmenn þeirra hafi farið hér um allt og keypt sér velvild embættis- og stjórnmálamanna með gjöfum og greiðum, laxveiðiferðum og lánum, utanlandsferðum og vildarkjörum? Sitjum við hér Íslendingar uppi með spilltustu stjórnsýslu í Evrópu?

Er það virkilega svo að við Íslendingar sitjum í dag uppi með bæði ónýtt bankakerfi og ónýtt stjórnkerfi?

Verður Ísland byggt upp á ný fyrr en búið er að moka þennan flór?

Mynd: Á Mýrunum.

 

Fékk 70 milljóna lán

Kærum þá sem veðsettu þjóðina fyrir Icesave reikningunum fyrir landráð.

Að Landsbankanum skyldi leyft að safna innlánum erlendis fyrir meira en þúsund milljarða á tveim árum án afskipta Fjármálaeftirlitsins og án þess að Seðlabankinn gerði kröfu um aukna bindiskyldu eða stóraukin framlög í tryggingasjóð innlánsreikninga eru óskiljanlega afglöp.

 Þau stjórnvöld sem heimiluðu þessa veðsetningu settu á mjög umdeild neyðarlög. Erlendir lánadrottnar munu án efa láta reyna á ýmis ákvæði þeirra fyrir alþjóðlegum dómstólum. Í þessum neyðarlögum eru m.a. ákvæði þess efnis að innistæður eru gerðar að forgangskröfum. Bent hefur verið á að með þessu er verið að mismuna kröfuhöfum. Verði látið reyna á þetta ákvæði neyðarlaganna fyrir alþjóðlegum / erlendum dómstólum og íslenska ríkið tapar því máli þá munu a.m.k. 650 milljarðar falla á Íslensku þjóðina. Haldi þessi ákvæði neyðarlaganna þá munu 150 til 650 milljarðar falla á þjóðina.

Með því að safna þessum innlánum var verið að veðsetja almenning á Íslandi og gera hann ábyrgan fyrir rúmlega þúsund milljörðum króna. 

Komi í ljós að Fjármálaeftirlitið og Seðlabanki Íslands fengu ekki umboð ráðherra til þess að heimila bankanum að veðsetja þjóðina með þessum hætti þá vil ég að þeir embættamenn sem bera ábyrgð á því að þjóðin var veðsett fyrir rúma þúsund milljarða verði ákærðir fyrir landráð.

Eins að þeir sem sem sátu í bankastjórn Landsbankans á þessum tíma svo og bankastjórar bankans verði ákærðir fyrir landráð.

Ég vil að þessir aðilar verði ákærðir fyrir landráð vegna þess að þeir gerðu þjóðina ábyrga fyrir þvílíkum skuldbindingum að þjóðin mun ekki með góðu móti geta greitt þessar ábyrgðir falli þær á okkur. Ef við lendum í því að þurfa að greiða 650 milljarða vegna Icesave þá mun það hafa slíkar efnahagshörmungar í för með sér að við munum ekki geta séð út úr því næstu áratugina. Að leggja slíkar ábyrgðir á þjóðina vegna þessara Icesave reikninga er ekkert annað en landráð. Þeir sem "gambla" með þjóð sína með þessum hætti eru ekkert annað en landráðamenn.

Þó með setningu neyðarlaga takist að bjarga þjóðinni að einhverju leiti frá þessu máli þá breytir það í engu eðli hins upphaflega gjörnings.

Umboð Fjármálaeftirlitsins og Seðlabanka Íslands til að heimila bönkunum að safna þessum innlánsreikningum og þar með að veðsetja Íslensku þjóðina um 20.887 evrur í hvert sinn og stofnaður var nýr Icesave reikningur hlýtur samt sem áður að hafa komið frá ráðherrum og ríkisstjórn. Forsætisráðherra, fjármálaráðherra og viðskiptaráðherra hljóta að hafa gefið Fjármálaeftirlitinu og Seðlabankanum og þar með bönkunum sitt samþykki með aðgerðum sínum eða aðgerðarleysi.

Ég spyr, höfðu þessir ráðherrar umboð til þess að veðsetja Íslensku þjóðina fyrir þúsund milljarða á tveim árum?

Ef svarið við þeirri spurningu er nei, ríkisstjórnin hafði ekki umboð til þess að veðsetja þjóðina fyrir þúsund milljarða á tveim árum þá vil ég að það fólk sem sat í ríkisstjórn og heimilaði með aðgerðum sínum eða aðgerðarleysi þessa veðsetningu verði ákært fyrir landráð.

Það er skýrt í stjórnarskrá að Alþingi eitt hefur fjárveitingarvaldið og það er Alþingi eitt sem getur og má veðsetja þjóðina. Alþingi hefur að því er ég best veit aldrei veitt heimild til þess að banki í einkaeign mætti veðsetja þjóðina á tveim árum fyrir þúsund milljarða. 

Undirritaður skorar á þingmenn í öllum flokkum að hafna þeim samningi sem nú liggur fyrir þinginu. 

Bretar tóku yfir allar eignir Landsbankans með hryðjuverkalögum. Sú aðför kostaði okkur alsherjar bankahrun og í framhaldi 50% gengisfall. Vegna þessa blasir nú við gjaldþrot 60% til 70% allrar Íslenskra fyrirtækja. Fyrst Bretarnir hirtu eignir Landsbankans þá er ekkert eðlilegra en að þeir hirði þá líka skuldir bankans og þar með Icesave. Þjóðin er búin að blæða nóg vegna þessara Bresku hryðjuverkalaga þó ekki bætist við slíkar Icesave "stríðsskaðabætur".

Hópur manna er þegar byrjaður að undirbúa slíka ákæru um landráð. Rétt er að ákæra sem þessi komi frá hópi almennra borgara. Stjórnvöld munu ekkert aðhafast. Látum reyna í fyrsta sinn á ákvæði stjórnarskrárinnar um landráð. Okkur vantar fleiri til að vera með okkur. Hafið samband og skráið ykkur til þátttöku á netfangið: [e-mail]

Mynd: Hestar og menn í Fljótsdrögum.

Valtur meirihluti í Icesave

Letigarðar, The Peoples Garden of Iceland

Áhugamannafélag um matjurtarækt í görðum við heimahús, Letigarðar, The Peoples Garden of Iceland, hefur fengið aðstöðu að Dalvegi 32, Kópavogi, rétt hjá BYKO, fyrir starfsemi sína og er að koma sér þar fyrir. Þar var áður Gróðrarstöðin Birkihlíð.

Félagið verður með þrennskonar starfsemi í Letigarðagróðrarstöðinni að Dalvegi 32, Kópavogi.

Matjurtagarðar.

Í fyrsta lagi er almenningi boðið að rækta matjurtir í bestu ræktunarbeðum á Höfuðborgarsvæðinu á besta stað í bænum að Dalvegi 32, Kópavogi. Garðarnir sem boðið er upp á eru ræktunarbeðin sem Gróðrarstöðin Birkihlíð bjó til og notaði undir sína ræktun í mörg ár. Þessi beð eru gull til að rækta í matjurtir. Boðið verður upp á garða sem eru 10m2, 15m2 og 25m2. Þeir sem hafa áhuga á að rækta matjurtir í beðum gróðrarstöðvarinnar í skjóli aspanna að Dalvegi 32, Kópavogi, vinsamlega hringið í síma 894 1949 eða 615 0730 og gerið pantanir. Verð kr. 4.000 / 6.000 / 8.000.

 

Útimarkaður með grænmeti.

Í öðru lagið þá hyggst félagið opna útimarkað með grænmeti í aðalstöðvum Letigarða að Dalvegi 32, Kópavogi. Þar vill félagið bjóða þeim sem það vilja upp á aðstöðu til að koma og selja sína framleiðslu. Þessi aðstaða mun standa öllum til boða, jafnt almenningi og garðyrkjubændum. Öllum er velkomið að koma og setja upp borð og selja sína framleiðslu, hvort sem það eru kartöflur, rófur og kál, rabbabari, rifsber eða krækiber eða hvað eina sem fólk er að rækta eða tína. Til stendur að opna þennan markað í byrjun júlí og hafa hann opinn þrisvar í viku, miðvikudaga, föstudaga og laugardaga frá 9.00 til 18.00. Markaðurinn verður opinn fram í október. Áhugasömum er bent á að panta pláss í tíma. Pöntunarsími 894 1949.

 

Letigarðar í heimagörðum (fyrir næsta vor 2010).

Í þriðja lagi eru það „Letigarðarnir“ en svo köllum við vermireiti sem settir eru á borð. Beðið og þar með plönturnar eru þá komnar í þægilega hæð til að sýsla við. Nú hættum við öllu bogri og bjástri þó við séum með matjurtarækt í görðunum okkar heima. Þetta er ræktunaraðferð fyrir okkur sem erum hætt að nenna að skríða um og bogra yfir matjurtagarðinum. Af þessari ræktunaraðferð dregur félagið nafn sitt.  Með því að lyfta „beðunum“ upp á borð þá gerist líka margt annað. Við það þá slítum við kuldaleiðnina frá jörðinni og upp í ræturnar og með því að setja „beðin“ undir plast náum við fram mjög öflugum „gróðurhúsaáhrifum“. Með réttu vali á plöntum, gróðurmold og réttri útfærslu á borðunum þá vonumst við til að almenningur eigi sjálfur að geta ræktað allt sitt grænmeti yfir sumarmánuðina. Þar á meðal tómata, agúrkur, paprikur og annað það grænmeti sem hingað til hefur verið ræktað í gróðurhúsum. Letigarðar eru komnir í samstarf við aðila vestan hafs og austan til að þróa þessa ræktunaraðferð og aðstoða við val á plöntum þannig að uppskeran geti verið að koma frá því snemma vors og seint fram á haust. Meðal annars er kominn á samstarfssamningur við NordGen í Noregi sem m.a. rekur stærsta fræbanka heims sem nýlega var tekinn í notkun á Svalbarða. Þeim sem hafa áhuga á að gerast meðlimir í Letigörðum og taka þátt í að móta þessa nýju ræktunaraðferð  við heimahús, vinsamlega hafið samband.

  

Allar frekari upplýsingar veitir formaður Letigarða, Friðrik Hansen Guðmundsson, síma: 894 1949.

 

Letigarðar í Kópavog

Á að hleypa bönkunum á stað aftur án þess að lögin um þá séu hert?

Ég skora á stjórnvöld, nú Þegar verið er að setja bankana aftur á flot, að setja á bankana, starfsmenn þeirra og eigendur lög í líkingu við það sem víða er að finna annarstaðar.

Í lögum margra landa er  að finna eftirfarandi lagaákvæði.

• Bönkum er bannað að eiga í fyrirtækjum á samkeppnismarkaði.
• Einstaklingar og fyrirtæki sem eiga meira en 1% til 2% í banka er bannað að eiga í öðrum fyrirtækum á samkeppnismarkaði.
• Bankar sem eru fyrirtæki með ríkisábyrgð í formi þess að Seðlabankinn er lánveitandi þeirra til þrautavara er bannað að hagnast meira en sem nemur 15% af eigið fé á ári. Ef hagnaður er meiri á að minnka vaxtamun eða þjónustugjöld. Þannig er komið í veg fyrir að bankar féfletti almenning og fyrirtæki.
• Starfsmönnum banka sem gegna stjórnunarstöðum er bannað að eiga hlutabréf í fyrirtækum.

Óbreytt lagaumhverfi þar sem bönkunum er heimilt að vera sjálfir að gambla í kaupum á hótelum, byggingalóðum, fyrirtækjum og fasteignum er í raun fáránlegt.

Eins að stjórnendum bankana skuli vera heimilt að eiga fyrirtæki eða vera hluthafar í fyrirtækum sem eru í viðskiptum hjá þeim sjálfum. Að staðan skuli hafa verið þannig undanfarin ár og vera enn þannig að stjórnendur bankana hafi verið í aðstöðu til að útvega eigin fyrirtækjum eða fyrirtækjum sem þeir eiga hlut í fyrirgreiðslu og lán er fáránlegt.

Verst er þó að stórum eigendum bankana skuli vera leyft að eiga í öðrum fyrirtækum. Við sjáum hvernig það endaði. Kaupþing lánaði fyrirtækum eigenda sinna 500 milljarða. Svipaða sögu er að segja með alla hina bankana. Þetta hefur verið kallað af sumum að "ræna bankana innanfrá".

Ekki bara er núverandi ástand ávísun á sukk, spillingu og ógætilega meðhöndlun fjár heldur eru allar líkur á að núverandi ástand hindri samkeppni. Það hlýtur að vera tilhneiging hjá bönkunum, starfsmönnum og eigendum þeirra að veita ekki bara eigin fyrirtækum "sérstaka" fyrirgreiðslu úr heldur einnig setja steina í götu samkeppnisaðilanna.

Setjum ströng en réttlát lög á bankana.

Komum í veg fyrir aðra helreið í boði bankana, starfsmanna þeirra og eigenda.

 

Viðræður að hefjast um uppgjör bankanna