Umsögn Seðlabankans um Icesave 3 gagnslaust plagg.

Umsögn Seðlabankans um Icesave 3 minnir um margt á vinnubrögð Fjármálaeftirlitsins í aðdraganda hrunsins og því hvernig Umhverfisstofnun hefur tekið á díoxínmenguninni frá sorpbrennslunni Funa á Ísafirði.

Eftir að hafa lesið umsögn Seðlabankans um Icesave 3 þá svaraði þessi umsögn engum af þeim spurningum sem ég hélt að þar væri að finna. Umsögnin sem Seðlabankinn sendi Fjárlaganefnd hefði verið ágæt sem fylgirit með skýrslunni, fylgirit fyrir þá sem hafa áhuga á tæknilegum útreikningum og spám um þróun vaxa á komandi árum og áhrif þeirra á útgreiðslur úr þrotabúi Landsbankans.

Umsögnin sem Seðlabankinn átti að vinna fyrir Fjárlaganefnd er að mínu mati óskrifuð. Umsögn InDefense um Icesave er hins vegar nær því sem ég vænti að lesa í umsögn Seðlabankans.

Svörin sem Seðlabankinn skuldar þingi og þjóð eru m.a. þessi:

• Hvaða afleiðingar hefur það ef þing eða þjóð hafnar Icesave 3?
• Ef við veljum að hafna Icesave 3 hvað gera Bretar og Hollendingar þá?
• Verða þeir þá að stefna þrotabúi gamla Landsbankans eða geta þeir stefnt ríkinu og þá fyrir hvaða dómstólum? Héraðsdómi Reykjavíkur eða einhverjum alþjóðlegum dómstól og þá hverjum?
• Stefni Bretar og Hollendingar ríkinu hver er þá versta mögulega útkoman úr þeim réttarhöldum?
• Er það rétt mat hjá InDefence að þessi kostnaður verði að hámarki um 140 milljarðar tapist málið algjörlega og Ísland dæmt til að tryggja allar innistæður í Icesave að fullu, sjá hér?
• Er það þannig að ef við töpum málinu algjörlega fyrir dómstólum þá verður kostnaðurinn sem fellur á þjóðina samt margfalt lægri en ef við hefðum samþykkt Icesave 2? Dr. Jón Daníelsson sýnir í þessari grein  fram á að 507 milljarðar hefðu fallið á þjóðina hefðum hún samþykkt Icesave 2.
• Er dómstólaleiðin þá ekki mjög fýsileg leið? Við höfum allt að vinna og borgum í öllu falli miklu minna en ef Icesave 2 hefði verið samþykktur?
• Ef þetta er rétt mat hjá InDefence að dómstólaleiðin kosti að hámarki 140 milljarða og segjum að Ísland verði dæmt af EFTA dómstólnum til að greiða þessa 140 milljarða er þá ekki nokkuð ljóst að íslenska ríkinu er eigi að síður í sjálfs vald sett hvort það fer að slíkum dómi? Eru dómar alþjóðlegra dómstóla aðfararhæfir og þá hvernig? Ákveði menn að fara að slíkum dómi myndi íslenska ríkið samt ekki í öllum tilfellum borga þennan dóm í íslenskum krónum?

Einu rökin sem Seðlabankinn kemur með fyrir því að samþykkja Icesave 3 er að: "afgreiðsla þessa máls mun líklega bæta verulega aðgengi íslenskra aðila að alþjóðlegum fjármálamarkaði"

Af hverju segir Seðlabankinn þetta? Heldur Seðlabankinn það virkilega að það hafi áhrif á lánveitingar einkarekninna banka í Þýskalandi, BNA og Japan til íslenskra sveitarfélaga og fyrirtækja hvor einhverjir fjármálagjörningar milli ríkisstjórna Íslands, Bretlands og Hollands eru undirritaðir eða ekki? Fjármálaráðherra og Seðlabankastjóri hafa báðir sagt að í gegnum AGS þá hafi ríkisjóður aðgang að meira en nægu lánsfé og líklegt að ekki þurfi að nýta þær lánalínur að fullu. Þar fyrir utan eru bankar og lífeyrissjóðir fullir af fé sem stendur orkufyrirtækum, sveitarfélögum og fyrirtækum til boða á 3,5% vöxtum. Að skrifa undir Icesave til að opna einhverja erlenda lánamarkaði þegar lífeyrissjóðirnir eru í sandandi vandræðum að koma sínu fé fyrir, eru það rök? Eini tilgangurinn með því að "opna erlenda lánamarkaði" er þá væntanlega til að til að láta þessa erlendu lánamarkaði undirbjóða lífeyrissjóðina. Eru það hagsmunir almennings sem á þessa lífeyrissjóði?

Af hverju hefur Seðlabankinn aldrei minnst á kosti þess að hafna Icesave og hvað sparast við það?

Í ár, 2011, er gert ráð fyrir að greiddir verið 26 milljarðar vegna Icesave. Þetta slagar upp í þá upphæð sem ætlað er að setja í "stórátak í vegagerð" sem fjármagna á með vegtollum. Hvaða áhrif hefur það á efnahagslífið og atvinnuleysið ef við höfnum Icesave og notum þessa 26 milljarða í þessar vegaframkvæmdir?

Af hverju fjallar Seðlabankinn í umsögn sinni ekkert um jákvæð áhrif þess á efnahagslífið að hafna Icesave?

Hvernig getur opinber stofnun eins og Seðlabankinn leyft sér að leggja fram umsögn um mál eins og Icesave og koma ekki fram með bæði kosti og galla þess að samþykkja eða synja málinu? 

Þetta eru spurningarnar sem standa eftir hjá mér eftir lestur þessarar skýrslu Seðlabankans um Icesave 3.

Og niðurstaða mín er dapurleg. Seðlabankinn virðist haldin sama "díoxín syndróminu" og Umhverfisstofnun. Sama syndrómi og Fjármálaeftirlitið þjáðist að í aðdraganda hrunsins. Syndrómi sem veldur því að opinberir starfsmenn horfa árum saman aðgerðarlausir á sorpbrennslu eitra með þrávirkum efnum fyrir þeim sjálfum og þeirra eigin börnunum.

Hvað er til ráða með þessa stjórnsýslu okkar?

Í það minnsta er ljóst að Seðlabankinn verður ekki nú frekar en áður þingi og þjóð að notum sem ráðgjafi í þessu Icesave máli. 

Mynd: Göngustígurinn upp Esju.

 

Seðlabanki metur Icesave-kostnað

Athugasemdir

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 13.1.2011 kl. 18:44]

Ég hélt að allir áttuðu sig á að Már er efnahagsráðunautur Jóhönnu og þessvegna er Seðlabankinn undir hans stjórn ekki sjálfstætt stjórnvald. Langt í frá

[Magnús B Jóhannesson (IP-tala skráð) 13.1.2011 kl. 19:36]

Jón Daníelsson hagfræðingur ýjar að því að enn á ný er Seðlabanki Íslands notaður í politískum tilgangi (í þessu tilfelli til að samþykkja Icesave) þar sem upplýsingar eru misnotaðar til að fegra stöðuna, sjá hér http://www.mbl.is/vidskipti/frettir/2011/01/13/oraunhaefar_forsendur_sedlabanka/

Már seðlabankastjóri viðurkenndi það á ráðstefnu viðskiptafræðinga fyrir nokkrum mánuðum að SÍ hafi þurft að útvatna áætnanir sínar til að gefa betri mynd af ástandinu í efnahagsmálum landsins.

Það er skelfileg tilhugsun að vita að almenningur geti ekki treyst því sem kemur frá stjórnvöldum. Það hefur reyndar verið tilfellið í USA svo áratugum skiptir og var Bush yngri sérstaklega slæmur. Það virðist vera að Ísland sé ekki undanskilið heldur.

[Ómar Geirsson, 13.1.2011 kl. 20:22]

Blessaður Friðrik, það liggur við  að þú spyrjir af hverju himininn blár.  Seðlabankinn slátraði alveg trúverðugleika sínum þegar hann hvað þjóðarbúið ráða við Svavars samninginn.  Spurning hvort fagmennskan var meiri en hjá bresku leyniþjónustunni þegar hún peistaði ritgerð háskólanema, og afhenti breskum stjórnvöldum sem vandaða greinargerð um meinta gjöreyðingarvopnaeign Íraka.

En hvað um það, smá forvitni, af hverju talar þú um 142 milljarða sem kostnað (sirka) af ICEsave 2.  Nú voru vextirnir um 300 milljarðar, þó höfuðstóllinn hefði allur verið greiddur af þrotabúinu.

Er ekki eitthvað  misræmi i gangi????

Kveðja að austan.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 13.1.2011 kl. 20:32]

Sæll Ómar

Farðu inn í skjalið frá InDefence á bls 49.

Þar er tafla þar sem þessar leiðir eru reiknaðar út. Ef þú leggur saman tölurnar sem falla sem kostnaður á íslenska ríkið, þ.e. dálkinn "vænt skuld" + "vextir" ef "dómsmál um mismunun tapast" þá gera það 95 millja (vænt skuld) + 45 millja (vextir) = 140 millja.

Þetta er mat InDefence á því hvað stór hluti fellur beint á ríkissjóð tapist málið algjörlega fyrir dómi. Bróðurparturinn kemur úr þrotabúi Landsbankans.

Með öðrum orðum, það vantar 140 milljarða upp á að þrotabú Landsbankans geti staðið undir öllum innistæðum í Icesave að full.

Auðvita eru þetta flóknir reikningar og þeir hjá InDefence hafa þurft að gefa sér ýmsar forsendur fyrir þessari niðurstöðu en þetta er þeirra besta nálgun. Þess vegna væri áhugavert að fá mat Seðlabankans á þessari tölu, hvort þetta er stærðargráðan.

[Ómar Geirsson, 13.1.2011 kl. 21:00]

Friðrik þú misskilur mig aðeins, dreg ekki útreikninga Varnarmanna i efa, það var kostnaðurinn vegna ICEsave 2 sem sat í mér. 

Jón Dan reiknaði hann út, og hann var nákvæmlega 507 milljarðar, þar af 387 milljarðar í vexti.

Sé ekki samræmið, en veit að á því eru skýringar.

Kveðja að austan.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 14.1.2011 kl. 02:09]

Sæll Ómar.

Þetta er rétt hjá þér. Ég var að horfa á rangar tölur, hálfsannleik frá Seðlabankanum. Þegar ég fór að rifja þetta upp er það rétt, Jón Daníelsson reiknaði út að kostnaðinn sem fellur á íslenska ríkið hefði orðið 507 milljarðar ef við hefðum samþykkt Icesave 2. Sjá þennan pistil hér. Takk fyrir þetta Ómar. Er búinn að leiðrétta pistilinn hér að ofan til samræmis.

[Ómar Geirsson, 14.1.2011 kl. 06:56]

Blessaður Friðrik.

Já ég reiknaði með því að þetta væri frá þeim komið.  Nú er endalaust hægt að breyta forsendum og svo framvegis, núvirða niður fyrir hundrað milljarða, eða færa gengisforsendur þannig að skuldin slefi yfir þúsund milljarða.  Þess vegna reiknaði Jón hana út miðað við orðanna hljóðan.  

Það sem ég er að spá í, ætli einhver viti hvernig Seðlabankinn fær út þessar tölur.  Ég ætla þeim margt, en ekki að þeir séu að ljúga beint, noti heldur tölfræðina til þess.

Hef alltaf vonað að Jón stígi fram í ritvöllinn, meti bæði þessa samninga, sem og hitt, að hann verji sína fyrri útreikninga.  Það er eins og þetta lið sé að segja að hann kunni ekki að reikna, sem er mjög stórt upp í sig tekið.

Kveðja að austan.

[Haukur Nikulásson, 18.1.2011 kl. 12:41]

Við eigum að láta þetta eiga sig. Icesave á tilkall í 10 milljarða króna innistæðutryggingasjóðinn eins og aðrir sparifjáreigendur og búið. Það hafði enginn heimild til að skuldbinda okkur munnlega eða skriflega án fjárveitkngar frá Alþingi.

Forsetinn bjargaði því að málið færi ekki í þá vitleysu og hafi hann þökk fyrir. Ég óska bara þess að hann hafi aftur vit fyrir þingininu þegar og ef þar að kemur.

[Haukur Nikulásson, 18.1.2011 kl. 12:42]

Þetta átti að vera "... Icesave eigendur".