Fellur flugvöllurinn út af aðalskipulagi Reykjvavíkur í sumar?

Við Reykvíkingar höfum horft upp á fjórflokkinn hér í borginni takast að gera hið ómögulega. Gullgæs okkar, Orkuveitan,hefur verið rekin þannig að hún er nánast gjaldþrota. Fjórir meirihlutar með fjóra borgarstjóra skiptust á að stjórna borginni á síðasta kjörtímabili.

Kjörtímabilið endaði svo með því að allir voru búnir að sænga hjá öllum. Allir leikararnir í þeim leik, með einni eða tveim undantekningum, stilla sér nú upp á ný og bjóðast til að halda áfram að stjórna borginni og munu að öllu óbreyttu gera það næstu fjögur árin með sama "galskap" og á síðustu árum. 

Eina leiðin til að höggva á þetta rugl er nýtt framboð sem er ekki háð fjórflokknum og þeim valdaklíkum og þeim sérhagsmunum sem stjórna fulltrúum hans. Slíkt framboð sem gengur fyrst og fremst erinda Reykjavíkur í borgarstjórn er það sem þarf.

Ef slíkt framboð fengi a.m.k einn borgarfulltrúa og ef Reykjavíkurframboðið verður með í næsta meirihluta þá fellur flugvöllurinn úr af aðalskipulagi Reykjavíkur strax í sumar og á svæðinu verður samþykkt að reist verði blönduð miðborgarbyggð. Um leið og það gerist verður allt þetta land veðhæft.

Ef Reykjavíkurframboðið nær einum manni inn og verður í vor hluti af nýjum meirihluta í borginni þá verður byrjað að selja lóðir í Vatnsmýrinni á næsta kjörtímabili.

Við þá sem vilja hafa flugvöllinn áfram í Vatnsmýrinni og vilja koma í veg fyrir að Vatnsmýrin verði tekin undir miðborgarbyggð og að borgin innleysi þessa 70 milljarða sem Vatnsmýrin er að minnsta kosti metin á sem land undir miðborgarbyggð, við þá segi ég:  

"Það sem er gott fyrir höfuðborgina það er gott fyrir allt landið".

Við þá sem

• vilja tryggja að Reykjavík standi vörð um sín stærstu hagsmunamál,
• vilja auka ráðstöfunartekjur borgarinnar næstu fjögur ár um 12% á ári með sölu lóða í Vatnsmýrinni,
• vilja standa vörð um þjónustu borgarinnar og skapa ný störf í kreppunni,  
• vilja bæta við nýjum valkosti í búsetu okkar Íslendinga, valkosti sem allar þjóðir nema við bjóðum upp á, það er, búsetu í alvöru miðborg,

þá er engin annar kostur í stöðunni en snúa baki við fjórflokknum í komandi borgarstjórnarkosningum og vinna og stuðla að því að nýtt afl og nýtt fólk komist til áhrifa í borginni.

Sjá:                             xE - Reykjavíkurframboðið.

Forystustufólk fjórflokksins í borginni í heljarklóm landsbyggðarhagsmuna.

Í þeim mikla samdrætti og því mikla tjóni sem hér hefur orðið, samdrætti sem er að bitna mjög harkalega á íbúum Höfuðborgarsvæðisins þá er sú stund upp runnin að borgarstjórn Reykjavíkur verður fyrst og síðst að standa vörð um eigin hagsmuni með sama hætti og aðrar sveitarstjórnir eru gera hver í sinni heimabyggð. 

Það er ekki að hugsa um hagsmuni Reykjavíkur að láta 70 milljarða liggja ónýtta í Vatnsmýrinni í einni mestu kreppu og samdrætti sem hefur riðið yfir Reykjavík frá lýðveldisstofnun. 

Þegar við horfum yfir sviðið og á þá staðreynd að sá sem leiðir stjórnarandstöðuna í borginni er jafnframt varaformaður síns flokks á landsvísu, þá er ljóst að báðar hendur þessa manns eru bundnar fyrir aftan bak í þessum stóru hagsmunamálum þar sem takast á hagsmunir Reykjavíkur og landsbyggðarinnar. Rætt er um það að núverandi borgarstjóri komi með einhverjum hætti inn í forystuna í sínum flokki á fyrirhuguðum landsfundi í sumar. Bara það að borgarstjórinn er orðin kandídat til æðstu embætta í flokknum á landsvísu bindur hendur borgarstjóra. Ætli borgarstjóri sér meiri frama í pólitík á næstu árum þá mun borgarstjóri aldrei fara fram gegn vilja meirihluta landsbyggðarinnar. 

Staðan er einfaldlega sú að engin borgarfulltrúi sem ætlar sér frama á landsvísu innan fjórflokksins getur beitt sér í málefnum Vatnsmýrarinnar.  

Hver á þá að gæta hagsmuna Reykjavíkur í þessum stóru málum? Hverjir eru með óbundnar hendur til að taka þá slagi sem þarf að taka til að verja hagsmuni Reykjavíkur? Hver ætlar að leiða þá vinnu að sækja þessa 70 milljarða sem liggja í Vatnsmýrinni til hagsbóta fyrir Reykjavík? Enginn?  

Heimasíða Reykjavíkurframboðsins er hér:

 http://www.reykjavikurframbodid.is/

 

Munið:               xE  =  Reykjavíkurframboðið

 

Fjórir borgarstjórar og Orkuveitan gjaldþrota. Viltu meira svona?

Af hverju sérstakt Reykjavíkurframboð? Er einhver þörf á óháðu framboði til borgarstjórnar?

 Margir spyrja sig sjálfsagt þessarar spurningar þegar þeir heyra af  þessu nýja framboði. Ástæðan er einföld. Við teljum að fjórflokkurinn í borginni hafi engan vegin staðið undir væntingum. Hvorki í borginni eða á landsvísu. Fjórir meirihlutar og fjórir borgarstjórar hafa verið við völd á kjörtímabilinu. En það er ekki bara að ríkt hafa algjör glundroði á pólitíska sviðinu. Reksturinn hefur verið þannig að nú er svo komið að jafnvel Orkuveitan er nánast komin í þrot.  

Helsta afrek núverandi meirihluta sem hann hreykir sig mest af fyrir þessar kosningar er að þessi meirihluti hefur haldið samfleytt í tvö ár. Það þykir þessu fólki ganga kraftaverki næst og talar um fátt annað í aðdraganda borgarstjórnarkosninganna. Að öðru leiti er fátt í gangi.

Í mesta samdrætti á Íslandi frá lýðveldisstofnun heldur borgin að sér höndum, pakkar í vörn og leiðir samdráttinn hér á Höfuðborgarsvæðinu með því að ráðast að yngstu börnum borgarinnar og lætur fjarlægja alla sandkassa á opnum leiksvæðum í borginni. Það er eins og núverandi borgarfulltrúar séu búnir að núnir að gefast upp. Úrræðaleysið er algjört.

Við í Reykjavíkurframboðinu deilum ekki lífssýn þess fólks sem nú situr í borgarstjórn. Þessu  fólki öllu þarf að gefa gott frí. Það skynjum við, það skynjar Jón Gnarr, það skynja borgarbúar. Þess vegna bjóðum við Reykvíkingum alvöru valkost, nýtt framboð með nýjum fólki  sem vill vinna að hagsmunum Reykvíkinga.

Gefum fjórflokknum frí í komandi borgarstjórnarkosningum.

Reykjavíkurframboðið vill þriðja stjórnsýslustigið í Reykjavík.

Reykjavíkurframboðið vill virkja þann vísir sem er í dag að íbúalýðræði í borginni og byggja á því og búa til þriðja stjórnsýslustigið úti í hverfum borgarinnar. Núverandi hverfaráðum verði fjölgað, þau endurskipulögð og þeim fengin verkefni og fjármagn til að sinna ákveðnum verkefnum í sínum hverfum.

Með þessu hafi íbúar hverfanna beina aðkomu og sjái um ákveðna þætti í rekstri sinna hverfa. Völd og fjármunir verði þannig flutt frá Ráðhúsinu út í hverfin. Í hverfum borgarinnar verði þannig komið á þriðja stjórnsýslustiginu. Slíka tilfærslu á völdum og fjármunum frá ráðhúsinu út til fulltrúa íbúanna í hverfaráðunum er hægt að gera án þess að auka kostnað í rekstri borgarinnar.

Íbúar Reykjavíkur munu með þessari breytingu hafa meira um málefni síns hverfis og síns umhverfis að segja en með núverandi miðstýringu úr Ráðhúsinu.

 

 

 

Lýkur kreppunni í Reykjavík í sumar?

Nái nýtt óháð framboð, Reykjavíkurframboðið, einum fulltrúa inn í borgarstjórn Reykjavíkur í kosningunum í vor og verði sá fulltrúi þáttakandi í næsta meirihluta í borginni þá líkur kreppunni í Reykjavík í sumar.

Samfylkingin hefur lagt fram ágætis áætlun hvernig hún vill byggja upp á ný í Reykjavík eftir hrunið. Vandamálið við þessa áætlun er að það er engin fjármögnun á bak við hana. Hugmyndir eru upp að borgin taki allt að 5 milljarða króna lán til að hrinda hluta af þessari áætlun í framkvæmd.

Reykjavíkurframboðið vill gjarnan vinna að slíku verkefni með Samfylkingunni eða Sjálfstæðisflokknum en það verður að gerast án þessa að hækka skatta eða gjöld á Reykvíkinga og að alls ekki verði tekin  lán sem lendir á útsvarsgreiðendum í Reykjavík að greiða. Til er fær og fýsileg leið að þessu markmiði.

Reykjavíkurframboðið vill að standa vörð um grunnþjónustuna í Reykjavík og skapa í borginni ný störf með með því að selja eignir.

Eignirnar sem við viljum selja eru lóðirnar í Vatnsmýrinni.

Ef Vatnsmýri er tekin undir blandaða miðborgarbyggð samkvæmt einhverri þeirra 135 tillagna sem bárust frá mörgum fremstu hönnuðum heims í skipulagskeppninni um Vatnsmýrina, þá er verðmæti lóðanna í Vatnsmýrinni metið á um 70 milljarða.

Ef Reykjavíkurframboðið kemur fulltrúa að í borgarstjórn og verður þátttakandi í nýjum meirihluta þá verður aðalskipulagi Reykjavíkur breytt nú í sumar og Vatnsmýrin skilgreind sem svæði fyrir miðborgarbyggð. Um leið og það gerist þá verður allt þetta land og allar þessar lóðir veðhæfar.

Við það að landið verður veðhæft þá verði það veðsett fyrir 24 milljarða króna og Reykjavíkurborg tekur út á þetta veð 8 milljarða króna lán á hverju ári næstu þrjú árin. Með þessu er verið að auka umráðafé borgarinnar um rúm 10% í mestu kreppuárum sem riðið hafa yfir Reykjavík frá lýðveldisstofnun.

Á árunum 2012 og 2013 er því spáð að þörf verði á ný fyrir nýjar íbúðir. Þá verða liðin 6 ár frá því fasteignamarkaðurinn stöðvaðist haustið 2007 þegar bankarnir drógu sig út af íbúðarlánamarkaðnum.

Á árunum 2012 til 2013 verður lokið við deiliskipuleggja Vatnsmýrina. Þegar deiliskipulag liggur fyrir er hægt að selja einstaka lóðir. Þegar sala á lóðum hefst þá verður þetta 24 milljarða króna lán greitt upp. Það sem eftir stendur af sölu lóða í Vatnsmýrinni verður sett í að borga upp skuldir eftir fjórflokkinn.

Með því að auka umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin með því því að selja eignir, það mun gjörbreyta öllu í rekstri borgarinnar. Engin þörf verður að hækka skatta og gjöld.

Með því að auka umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin þá verður hægt að standa vörð um alla helstu grunnþætti í rekstri borgarinnar þó svo tekjur borgarinnar af hefðbundnum tekjustofnum minnki enn frekar en orðið er.

Með því að selja lóðir í Vatnsmýrinni og auka þannig umráðafé borgarinnar um ríflega 10% á ári næstu þrjú árin þá verður hægt að snúa vörn í sókn í Reykjavík og hefja hér endurreisn án þess að hækka skatta og gjöld og án þess að taka lán sem borgarbúar verða sjálfir að greiða. 

Með því að fara þessa leið þá líkur kreppunni í Reykjavík nú í sumar.

Þar fyrir utan eignumst við öll svo miklu skemmtilegri höfuðborg, höfuðborg sem mun reisa í Vatnsmýrinni eina glæsilegustu miðborg  Evrópu, miðborg sem mun draga hingað milljónir ferðamanna á komandi árum.

Við landsbyggðina segi ég: Það sem er gott fyrir höfuðborgina, það er gott fyrir landið allt.

Við Reykvíkinga segi ég: Gefið nýju fólki, nýjum hugmyndum og nýrri framtíðarsýn tækifæri við stjórnun borgarinnar.

 

 

Af hverju nýtt framboð til Borgarstjórnar?

Ástæður þess að hópur fólks vinnur nú að nýju framboði til borgarstjórnar í Reykjavík nú í vor eru margar. Við sem komum að undirbúningi þessa framboðs eigum sum hver langt starf að baki í grasrótinni í flokkum fjórum sem gjarnan ganga undir nafninu fjórflokkurinn. Þeir sem hafa kynnst því starfi þekkja það, að þegar kemur að því að verja á hagsmuni Reykjavíkur gagnvart öðrum sveitarfélögum en sérstaklega þó gagnvart landsbyggðinni þá er það bara þannig að fjórflokkurinn leggur þá gjarnan til hliðar hagsmuni Reykjavíkur. 

Það að hagsmunum Reykjavíkur hafi verið ýtt til hliðar þegar hagsmunir Reykjavíkur og landsbyggðarinnar rekast á um það vitna mörg dæmi. Ég nefni hér nokkur: 

• Sundabraut, eitt helsta baráttumál Íbúasamtaka Grafarvogs og Reykjavíkur um árabil, er dottin út af vegaáætlun.
• Skerjabraut er dottin út af vegaáætlun.
• Stærstur hluti tekna til vegagerðar kemur vegna gjaldtöku á eldsneyti hér á Höfuðborgarsvæðinu. Framlög til vegaframkvæmda á Höfuðborgarsvæðinu voru í fyrra, lækkuð úr því að vera 25% af framkvæmdafé Vegagerðarinnar, í það að vera í ár 2,5%. Engin hreyfði mótmælum hér í Reykjavík þegar þetta var ákveðið.
• Reykjavík var klofin í tvennt og gerð að tveim kjördæmum. Til hvers? Til að auðvelda einhverja útreikninga sem hvort sem er eru gerðir í tölvum? Nei, þetta var og er pólitísks aðför að Reykjavík og tilgangurinn að minnka vægi og slagkraft borgarinnar með því að kljúfa borgina á landsvísu í tvennt.
• Í dag er rætt um að setja veggjöld á allar akstursleiðir út úr Reykjavík. Engin nefnir á nafn að gera um leið slíkt hið sama við akstursleiðirnar út frá Akureyri, Ísafirði eða Egilsstöðum.
• Þá var Reykjavíkurborg var látin leggja til án endurgjalds lóð undir nýjan spítala við Hringbraut.
• Ekki nóg með það. Reykjavíkurborg var á síðasta kjörtímabili látin gefa skóla í einkaeigu flottustu og dýrustu lóðina á Íslandi. Lóðin við hliðina á Nauthólsvík í Vatnsmýrinni var tekin undir einn af þeim fjölmörgu háskólum sem hafa sprottið hér upp á síðustu árum. Reykjavík fékk ekki krónu fyrir þessa lóð og þessi gjörningur að sveitarstjórn gefi einkaaðila verðmæti sem metin eru á milljarða króna er með ólíkindum. Í ljósi skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis þá er full þörf á að opinber rannsókn verði gerð á þessum milljarða gjafagjörningi. 

Hvergi kristallast vandamál okkar Reykvíkinga samt betur en í Vatnsmýrinni. Við kusum í löglegum kosningum flugvöllinn burt úr Vatnsmýrinni fyrir 9 árum. Það eina sem hefur gerst í þessu máli er að ríkið og fjórflokkurinn hefur á þessum 9 árum unnið að því að festa flugvöllinn í sessi. Við erum öll búin að heyra flesta borgarfulltrúa fjórflokksins lýsa því yfir að þeir séu fylgjandi því að Vatnsmýrin verði tekin undir miðborgarbyggð. Tugir skipulagstillagna eftir færustu hönnuði heims að slíkri miðborgarbyggð rykfalla nú í skjalageymslum borgarinnar. Það hefur verið meirihluti fyrir því í mörg ár í borgarstjórn Reykjavíkur að Vatnsmýrin verði tekin undir slíka byggð. Samt gerist ekkert í þá átt. Þvert á móti á nú að byggja nýja flugstöð við Reykjavíkurflugvöll. 

Ástæðan er öllum ljós sem vilja horfast í augu við raunveruleikann. Hendur borgarfulltrúa fjórflokksins eru bundnar fyrir aftan bak í þessu máli eins og í svo mörgum öðrum hagsmunamálum Reykjavíkur. Flokksvaldinu er beitt í þágu þröngra hagsmuna ákveðinna landshluta að aðila. Vegna þessa hafa áratugum saman legið ónýtt verðmæti í formi byggingalóða í Vatnsmýrinni sem metnar eru á um 70 milljarða á verðlagi ársins 2005. Verðmæti sem Reykvík hefur hingað til ekki getað nýtt. Núverandi samgönguráðherra studdur af landsbyggðinni og með aðgerðarleysi borgarfulltrúa fjórflokksins ætlar sér að koma í veg fyrir að Reykjavík geti um ókomin ár nýtt sér þessi verðmæti. Samgönguráðherra er að hugsa um allt aðra hagsmuni en þá að Reykjavík fái notið þeirra verðmæta sem falin eru í Vatnsmýrinni. Hann hugsar fyrst og fremst um eigið kjördæmi og það fólk sem hann hefur sitt umboð frá sem þingmaður. 

Sveitarstjórnarmenn hér á Höfuðborgarsvæðinu hafa lítinn áhuga á því að í Vatnsmýrinni rísi ein glæsilegasta miðborg í Evrópu. Þeir sjá þá fram á að þeim mun ganga verr að selja lóðir á Völlunum og í Kórahverfinu þegar fasteigna- og byggingamarkaðurinn byrja taka við sér á ný á miðju næsta kjörtímabili. 

Í þeim mikla samdrætti og því mikla tjóni sem hér hefur orðið, samdrætti sem er að bitna mjög harkalega á íbúum Höfuðborgarsvæðisins þá er sú stund upp runnin að borgarstjórn Reykjavíkur verður fyrst og fremst að standa vörð um eigin hagsmuni með sama hætti og aðrar sveitarstjórnir eru gera. Það er ekki að hugsa um hagsmuni Reykjavíkur að láta 70 milljarða liggja ónýtta í Vatnsmýrinni í einni mestu kreppu og samdrætti sem hefur riðið yfir Reykjavík frá lýðveldisstofnun. 

Þegar við horfum yfir þetta svið og á þá staðreynd að sá sem leiðir stjórnarandstöðuna í borginni er jafnframt varaformaður síns flokks á landsvísu, þá er ljóst að báðar hendur þessa manns eru bundnar fyrir aftan bak í þessum stóru hagsmunamálum þar sem takast á hagsmunir Reykjavíkur og landsbyggðarinnar. Rætt er um það að núverandi borgarstjóri komi með einhverjum hætti inn í forystuna í sínum flokki á fyrirhuguðum landsfundi í sumar. Bara það að borgarstjórinn er orðin kandídat til æðstu embætta í flokknum á landsvísu bindur hendur borgarstjóra. Ætli borgarstjóri sér meiri frama í pólitík á næstu árum þá mun borgarstjóri aldrei fara fram gegn vilja meirihluta landsbyggðarinnar. Staðan er einfaldlega sú að engin borgarfulltrúi sem ætlar sér frama á landsvísu innan fjórflokksins getur beitt sér í málefnum Vatnsmýrarinnar.  

Hver á þá að gæta hagsmuna Reykjavíkur í þessum stóru málum? Hverjir eru með óbundnar hendur til að taka þá slagi sem þarf að taka til að verja hagsmuni Reykjavíkur? Hver ætlar að leiða þá vinnu að sækja þessa 70 milljarða sem liggja í Vatnsmýrinni til hagsbóta fyrir Reykjavík? Enginn?  

Við Reykvíkingar höfum horft upp á fjórflokkinn hér í borginni takast að gera hið ómögulega. Gullgæs okkar, Orkuveitan,hefur verið rekin þannig að hún er nánast gjaldþrota. Fjórir meirihlutar með fjóra borgarstjóra skiptust á að stjórna borginni á síðasta kjörtímabili. Kjörtímabilið endaði svo með því að allir voru búnir að sænga hjá öllum. Allir leikararnir í þeim leik, með einni eða tveim undantekningum, stilla sér nú upp á ný og bjóðast til að halda áfram að stjórna borginni og munu að öllu óbreyttu gera það næstu fjögur árin með sama "galskap" og á síðustu árum. 

Það er á þessum tímapunkti sem mönnum eins og mér er ofboðið. Eina leiðin sem ég sé út úr þessum ógöngum og eina leiðin til að höggva á þessa hnúta sem mörg hagsmunamál borgarinnar eru í, er að hér komi fram í borginni nýtt framboð sem er ekki háð fjórflokknum og þeim valdaklíkum og þeim sérhagsmunum sem stjórna fulltrúum hans. Slíkt framboð sem gengur fyrst og fremst erinda Reykjavíkur í borgarstjórn er það sem þarf. Ef slíkt framboð fengi einn borgarfulltrúa og ef Reykjavíkurframboðið verður með í næsta meirihluta þá fellur flugvöllurinn úr af aðalskipulagi Reykjavíkur strax í sumar og á svæðinu verður samþykkt að reist verði blönduð miðborgarbyggð. Um leið og það gerist verður allt þetta land veðhæft.

Ef Reykjavíkurframboðið nær einum manni inn og verður í vor hluti af nýjum meirihluta í borginni þá verður byrjað að selja lóðir í Vatnsmýrinni á næsta kjörtímabili.

Við þá sem vilja hafa flugvöllinn áfram í Vatnsmýrinni og vilja koma í veg fyrir að Vatnsmýrin verði tekin undir miðborgarbyggð og að borgin innleysi þessa 70 milljarða inn í borgarsjóð, segi ég.  

Það sem er gott fyrir höfuðborgina það er gott fyrir allt landið.  

Við þá sem vilja tryggja að Reykjavík standi vörð um sín stærstu hagsmunamál, vilja tryggja að tekið verði á núverandi óreiðurekstri í fyrirtækjum borgarinnar og vilja bæta við nýjum valkosti í búsetu okkar Íslendinga, valkosti sem allar þjóðir nema við bjóðum upp á, það er, búsetu í alvöru miðborg, þá er engin annar kostur í stöðunni en snúa baki við fjórflokknum í komandi borgarstjórnarkosningum og vinna og stuðla að því að nýtt afl og nýtt fólk komist til áhrifa í borginni.

Reykjavíkurframboðið, stofnfundur í kvöld um nýtt óháð framboð um hagsmuni Reykvíkinga.

Í kvöld, 27. apríl, kl. 20.00 í Iðnó, 2. hæð heldur Reykjavíkurframboðið stofnfund þar sem tekin verður ákvörðun um nýtt framboð til Borgarstjórnarkosninganna í vor. Allt áhugafólk um borgarmálin er velkomið. 

Mættu í Iðnó í kvöld og vertu með í því að takta eitt af þeim skrefum sem við verðum að taka hér í borginni til að geta byggt hér aftur upp á ný úr öskurústunum fjórflokksins.

Að stofna nýtt framboð, óháð fjórflokknum, hagsmunum hans og klíkum hans er eitt af þeim skrefum sem við verðum að stíga. 

Nú þarf að moka og hreinsa til. Það er ekki bara undir Eyjafjöllunum þar sem þarf nú í vor að moka burt öskunni svo hægt verði að byggja upp á ný.

Í þetta verkefni hefur fjórflokkurinn, laskaður eftir hrunið og sannleiksskýrsluna enga burði.

Nú er komið að borgarbúum að gera það sem þarf að gera í borginni.

Nú er komið að þér.

Mættu í kvöld í Iðnó, skráðu þig sem stofnfélaga og vertu með.

Við erum að leita að fólki í framboð og fólki til að móta nýja framtíð í Reykjavík þar sem hagsmunir Reykvíkinga, ekki annarra, eru látnir ráða för.

 

 

 

Hvorfor vælger Danmark at stoppe IMF programmet i Island ?

Den Islandske stat har til dags dato altid honoreret sine forpligtelser og betalt alle sine lån. I den her Icesave sag har Island altid sagt at Island vil honorere sine internationale forpligtelser. I Island spørger borgerne, hvilke er disse forpligtelser vi skal honorere?

Vi har fået forskellige svar til dette spørgsmål. Direktøren for den Norske Indskudsgarantifond siger at der er ikke statsgaranti på indlån i norske banker. Det samme siger specialister fra mange lande. Ud fra gældende love og regler i EU så er det ikke den Islandske stats forpligtelser at garantere indlån i Islandske banker eller netbanker.

Island har ønsket at få det her spørgsmål, hvilke vores internationale forpligtelser er, afklaret i en retssag. Vi har ønsket at få svar til dette spørgsmål i en retssag og dermed afklaret hvad og hvor meget Island skal betale i Icesave sagen. Men det vil England og Holland ikke. De vil ikke tage den har sag til retten. De vil bare at Island underskriver den her meget speciale Icesave aftale og den her aftale er meget special.

Der ud over kræver England og Holland at 51% af de penge der indsamles til konkursboet i den konkursramte bank, Landsbanki, at det skal England og Holland have. Island skal få 49% af det konkursboet indsamler. Hvis de her 49% af konkursboet ikke dækker det minimum som den uafhænge Islandske Indskudsgarantifond skulle garantere, d.v.s. 20.887 euro per konto, så skal ifølge Icesave kontrakten skatteyderne i Island til lommerne. Ifølge Dr. Jon Danielsson kalkulationer så er det beløb Islandske skatteydere må så betale med renter, det er 1,6 milliard euro. Det svarer til 8.800 euro per person i Island.

Landsbankinn var Islandsk bank, hvorfor skal England og Holland få 50% af konkursboet?

På samme tidspunkt forhandlinger med England og Holland er i gang så er de økonomiske planer Island har med IMF på hold fordi de Nordiske lander har udpeget sig selv til at være dommer i den her Icesave sag. De Nordiske lander kræver at Island underskriver Icesave kontrakten uden videre. Hvis Island ikke underskriver Icesave kontrakten så låner de ikke penge ind i IMF programmet i Island.

Det er på det tidspunkt vi her i Island får et langt ansigt. Det her er noget vi borgerne i Island kan ikke forstå.

Vi får ikke engang lov til at handle den her sag med England og Holland uden at de Nordiske lander sætter en stor pres på Island. I dag er IMF programmet i Island stop fordi de Nordiske lander vil ikke bidrage med sine lån de har lovet og forpligtet sig til at sætte ind i IMF programmet i Island. Det betyder at alle planer om opbygning er på is og arbejdsløsheden forsætter at stige og flere og flere flytter fra Island.

Hvis Danmark ikke vil låne Island og ikke deltage i det her IMF program så skal Danmark simpelt hen sige det. Så ved vi det og så kan vi ændre vores program og planer og så forsætter vi uden hjælp fra Danmark.

Det eneste som ikke kan accepteres er den her situation Danmark har nu Island i. Island prøver at handle Icesave med England og Holland og på samme tidspunkt er IMF programmet stop fordi Danmark kræver Island underskriver den her tvangsaftale om Icesave. 

Til den slags ”Nordisk samarbejde” skal man sige nej til. Ingen nation skulle acceptere den slags behandling.

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

Hvorfor vælger de Nordiske lander at være dommer i Icesave sagen?

 

De Nordiske lander vi ikke diskutere Icesave ud fra love og regler. Det vil England og Holland heller ikke. Vi vælger at kaste i denne sag fra os alle de love og regler som vores samfund er baseret på og siger at den her sag drejer sig ikke om love og regler men politik og moral.

Lad os kikke lidt nærmere på politik og moral i den her sag. Her er tre punkter angående politik og moral:

Nummer et så må må man være klar over at i Vest Europas hitstory så har kun en gang fra slutningen af den anden verdenskrig en demokratisk valgt regering været væltet fra magten i en blodig revolution af borgerne. Det var i januar sidste år i Island.

Ingen var dræbt men mange var såret og kvæstet og nogle er delvis invalid efter slagsmålene. Gang ad gang var fleste vinduerne i tinghuset smadret, huset hver dag “malet” med æg, tomater, jogurt og skyr. Døgnet rundt brand ild udenfor tinghuset og nogle forsøg var lavet til at brænde tinghuset.

Det er dens regerings beslutninger de Nordiske lander nu  kræver Islands skal honorere.

Grunden til den revolution var blandt andet at regeringen tog hver eneste krone, dollar og euro og udbetalte til indskydere i banker i Island. Den beslutning at garantere og udbetale disse indlån medførte at den Islandske Central bank gik konkurs med det samme. Der var ikke penge nok til at garantere alle indlån i Island under total bankerot hvor 95% af bankerne gik konkurs. Og der var slet ikke penge til at garantere 100% indlån i et baksystem som var 12 gange større end Islands nationalomsætning. At garantere 100% indlån i det her gigant banksystem var fuldstændig vanvittigt.

Det her var ikke de eneste “vanvittige beslutning” den her regering tog i de 18 måneder hun var ved magten i Island inden kollapset i slutningen af september 2008 og 4 måneder efter kollapset og vi her i Island kæmper konsekvensene af. I den sammenhæng vil jeg påminde at Icesave startede og kørte kun i 22 måneder inden kollapsen i september 2008. Det var i løbet af 22 måneder banken samlede 4 milliarder euro ind på Icesave.

Nu er vi at tale om politik og moral. Hvad gør man i den globale landsby med vanvittige beslutninger taget af en regering som borgerne har i en revolution væltet fra magten? Hvordan var det med de beslutninger Erich Honecker og hans regering i Øst Tyskland tog i de sidste måneder han var ved magt? Var Øst Tyskland tvunget til at honorere alle hans regerings beslutninger? Er det ikke sådan at en nation er ikke bundet af fuldstændig vanvittige beslutninger taget af en regering som var væltet i en revolution?

Jeg vil tro, hvis de Nordiske lander fik de her to sidste spørgsmål på et andet tidspunkt og det drejede sig om en anden sag og et andet land så ville svaret til det første spørgsmål være nej og ja til det senere.

Nummer to så må de Nordiske lander være klar over at diskrimination af indskydere er noget banker og regeringer er og har været i gang med i århundreder. Aldrig mere en nu i nutidens globale bankekrise. Gordon Brown og hans regering er i fuld gang med diverse diskrimination af indskydere. Et eksampel er at Singer & Friedlander i London har et filial på øen Møn i det Irske hav. Alle indskydere i Singer & Friedlander i “England” fik sine penge. Indskyderne i Singer & Friedlander på øen Møn har ikke fået et penny. Samme situation gælder med andre Engelske banker som har filialer på Møn, Jersy og flere øer omkring England. Indskydere på disse øer har ikke fået et penny.

Er moralen og politikken i den globale landsby at Herregårdejeren han kan godt diskriminere men de små bønder som Danmark og Island, det må de ikke?

Nummer tre så oplyser uafhængige institutioner, uafhængige doktorer og uafhængige professorer at med Icesave oveni de andre lån så er der en stor sandsynlighed at Island kommer ud i en betalingsstanse. Nogle af dem siger at Island skulle nu ind i Pariserklubben. De siger at regeringen og IMF undervurderer Islands gæld. Med Icesave har Island ikke en chance. Afhænge af hvem kalkulerer og vurderer dette risiko så vurderes sandsynligheden at den Islandske stat kommer ud i en betalingsstanse at være mellem 10% til 25%.

Den Islandske regering synes det her er helt ok. Vi andre som valgte nej i folkeafstemningen synes det her er ikke ok.

Regeringen tror på de informationer hun modtager fra den Islandske Centralbank. Bortset fra bankdirektøren så sidder stadigvæk i den Islandske Centralbank alle dem som var med til at køre Central banken og alle de andre banker i Island i konkurs. Regeringen tror på informationer fra det Islandske Financetilsyn. Situationen i Financetilsynet er næsten det samme og i Centralbanken, der sidder største delen af de samme personer og var der årene før kradset.Disse to institutioner sammen med nogle par professorer som er dybt ankeret i regeringen siger vi kan godt betale og vi skulle have accepteret Icesave kontrakten.

Vi taler politik og en siden af den her sag er at halvdelen af nuværende regering var del af regering der blev væltet i revolutionen. De har gjort alt til at få den her sag ud af verden og i frost i 7 år og siger: ” Den tid, den sorg”.

Alle dem som deltog i folkeafstemningen, de tror ikke på regeringen i den her sag, de tror ikke på Financetilsynet og de tror ikke på Central banken. De synes det er uforsvarligt at Island påtager sig forpligtelser der medfører at der bliver 10% til 25% sandsynlighed at vi ikke kan betale af vores lån og at Island kommer ud i en betalingsstanse.

Nu snakker vi moral og politik og jeg spørger: Vil den globale landsby at Island påtager sig forpligtelser hvor der er 10% til 25% sandsynlighed Island ikke kan honorere sine forpligtelser?

Borgerne i Island som væltede sin regering i en revolution sidste år og stoppede nuværende regering nu i januar med at 25% af vælgerne underskrev opfordring til den Islandske præsident at sige nej til Icesave, disse borgere har allerede sagt nej til det spørgsmål og sagt at det ikke er forsvarligt at tage den slags change. Det er ikke forsvarligt overfor Island og det er ikke forsvarligt over for den globale landsby.

Borgerne i Island kræver at det må handles frem til en løsning i Icesave, en løsning som Island er klar over at Island kan honorere.

Vores næste naboer i den her globale landsby har besluttet at de skal være dommer i den her sag. Vi sidder her med bondegården halvbrændt og fiskebåden uden benzin efter at “Bjørnebanden” gik her forbi og I kræver vi underskriver en kontrakt med Herregårdejeren, en kontrakt vi ved der er stor sandsynlighed vi ikke kan honorere, I kræver kontrakten underskrevet inden I kommer og låner os tømmer til at reparere bondegården og benzin til båden.

Og det er ikke sådan de Nordiske lander er. Hvis nogen mangler hjælpende hånd så er de Nordiske lander der. Det ved alle her i Island. Derfor har vi så svært med at forstå jeres holdning nu.

Efter folkeafstemningen har regeringen besluttet at forsætte handlingerne med England og Holland. Disse forhandlinger må være meget mere besværlige for Island under den pres at de Nordiske lander har valgt at stoppe IMF programmet i Island og sætte det på is til Island underskriver.

Vi taler nu politik og moral og jeg spørger hvorfor vælger de Nordiske lander overhoved at tage stilling i den her sag?

Hvorfor vælger de Nordiske lander at være dommer i den her sag og hjælp med at lægge forpligtelser på Island hvor der er 10% til 25% charge at Island kommer i betalingsstanse?

Hvorfor er Island ikke tilladt at handle den her sag kun med England og Holland? I England bor der 51 million og i Holland 16 millioner. Vi er 317.000. Vi synes det her er en “fair game” som den er men det bliver den ikke hvis de Nordiske lander også deltager på den anden side.

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

 

Hvorfor vælger Danmark at presse Island med Icesave?

Ifølge den Norske direktør for den Norske indskudsgarantifond så er indlån i Norske banker ikke med statsgaranti. Den Norske stat garanterer ikke indlån i Norske banker.

Førende advokater i England, professorer, og så videre og så videre er alle enige med den her Norske direktør. Ifølge den Europiske direktive, 94/19/EC så er der ikke tale om at staten i de enkelte lander skal garantere indlån i banker.

Tværtimod, ifølge EU direktiverne er der ikke tilladt at staten stiller den slags garantier overfor sine banker. Det ville jo betyde at de store banker i de store lander ville have alle fordele. Alle ville vælge de store Tyske banker overfor de små Danske banker.

Lige som i Norge så var og er der ingen statsgaranti på indlån i banker i Island. Hvad enkelte nationer så vælger at gøre i en bankekrise angående indlån er deres egnet valg. At garantere indlån er ikke en forpligtelse.

At sige at Island skal “honorere sine internationale forpligtelser” er, ifølge den Norske direktør for den Norske indskudsgarantifond og andre specialister indenfor EU love og regler, ikke at garantere indlån i Islandske banker eller Islandske netbanker.

Hvilke er “de forpligtelser” Island skal honorere? Det har vi i Island på nuværende tidspunkt ikke fået svar på. Ifølge EU love og regler skal der dækkes 20.887 per konto af indskudsgarantifonden, ikke staten eller skattetalerne. England og Holland kræver 51% af Landsbanken konkursbo til sin. Resten, 49% skal til Island. De her 49% dækker 88% af det hvis Island betaler 20.887 per konto. De her 12% er med renter ifølge Dr Jon Danielsson 1.6 milliard euro eller 8.800 euro per mand i Island.

Hvorfor skal England og Holland have de her 51% af konkursboet?

Hvis Island fik hele konkursboet til rådighed så ville konkursboet godt klare at betale disse 20.887 euro per konto og Island “honorere sine forpligtelser”. Hvorfor kræver Danmark Island kun skal have 49% af Lansbanki konkursbo til at betale disse 20.887 euro per konto? Hvorfor kræver Danmark Island skal belastes med gæld på 8.800 euro per hver mand i Island, en gæld som er to gange højere en Tyskland var belastet med ifølge The Treaty of Versailles? Hvorfor kræver Danmark den Islandske stat skal tage penge fra bønder og fiskemænd i Island og aflevere dem til banker og pengeejere?

Hvorfor kræver Danmark den Islandske stat skal opfører seg som det modsatte til Roben Hood. Roben Hood han tog fra de rige og gav til de fattige. Nu vil Danmark at den Islandske stat tager fra de fattige / lønmodtagerne og giver til de rige. Hvor for? Skal “de rige” have en speciel og ensidig ret til lønmodtageres penge? Hvis de rige taber penge under bankerot er det så lønmodtagerene at betale det tap?

Hvorfor kræver Danmark Island først underskriver Icesave inden de Nordiske lander kommer med sin hjælpende hånd som vi her i Island har nu længe ventet? Hvorfor vil Danmark først tvinge og pine Island til at underskrive tvangskontrakten Icesave inden Danmark retter sin hjælpende hånd vi afventer så vi kan sætte i gang vores økonomiske program?

Jeg tror at alle dem som valgte nej i folkeafstemningen er enige med den Islandske præsident udtalelse om at Norden har svigtet Island.

Hvorfor vælger Danmark at presse Island med Icesave ?

 

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.