Fækkum sendiráðum úr 17 í 6

Ég hef hvatt til þess að við Íslendingar skerum niður utanríkisþjónustuna um 80%. Ég hef hvatt til þess að við fækkum sendiráðum okkar úr 17 í 6. Utanríkisþjónusta Íslands er eins og bankakerfið okkar, allt, allt of stórt fyrir umfang og stærð þjóðarinnar.

Þess vegna er ástæða til þess að fagna þessum fyrstu skrefum ríkisstjórnarinnar í þessa átt en betur má ef duga skal.

Ef einhvern tíma hefur verið ástæða til að spara og draga saman seglin í utanríkisþjónustunni þá er það nú. 

Auðvita á að skera utanríkisþjónustuna niður í það sem hún var fyrir 1960. Það mun enginn finna fyrir því.

Ég hefði vilja halda þrem sendiráðunum á hinum Norðurlöndunum, í Kaupmannahöfn, Osló og Stokkhólmi og auka samstarf utanríkisþjónustu okkar við sendiráð þessara landa. Samstarf sem þegar er í gangi. Þannig sér t.d. sendiráð Danmerkur í Peking um vegabréfsáritanir fyrir Kínverja sem vilja koma til Íslands.

Þó starfsmenn okkar í sendiráðinu í Peking hafi ekki þekkingu og getu til að stimpla vegabréf kínverskra ferðamanna á leið til Íslands þá vil ég halda því og hafa það jafnframt sem eina sendiráðið Íslands í Asíu.

Þá vil ég halda einu sendiráði í Ameríku og hafa það í Kanada vegna tengslanna við Íslendingabyggðirnar þar.  Öðru vil ég halda í höfðastöðvum ESB í Brussel. Þá hefði ég viljað loka öllum ræðismannsskrifstofum.

Fastanefndunum eigum við að halda, í Genf, Strassborg, hjá Nato og í New York.

Fjárlög Utanríkisráðuneytisins eru þessi:

• 2007 - 7,5 milljarðar
• 2008 - 8,9 milljarðar
• 2009 - 11,4 milljarðar

Ljóst er að í Utanríkisráðuneytinu hafa menn á síðustu árum verið í orðsins fyllstu merkingu á fylleríi, slík er útgjaldaaukningin.

Með því að skera utanríkisþjónustuna niður í það sem hún var fyrir 1960 þá færu 2 til 3 milljarðar í þessi útgjöld. Við það sparast á ári um 9 milljarðar.

Með sölu eigna þar sem þessi 11 sendiráð eru sem yrði lokað þá fást sjálfsagt 9 til 12 milljarðar.

Samanlagt eru þetta um 20 milljarðar sem svarar til um 20% af útgjöldum til heilbrigðismála. Starfsfólkið í heilbrigðisþjónustunni ætlar að taka á sig 10% launalækkun sem eru um 10 milljarðar.

Alls er Þetta tvennt, framlag starfsfólks og sparnaður í utanríkisþjónustunni um 30 milljarðar sem er nánast sá sparnaður sem ætlunin er að ná fram á næsta ári í heilbrigðisþjónustunni. 

Mynd: Við Varmahlíð

 

Sendiherrum fækkað

Athugasemdir

[Haukur Nikulásson, 20.6.2009 kl. 13:14]

Ég er sammála þér með fækkun sendiráða. Við getum auðveldlega keypt þjónustu sendiráða annarra norðurlandaþjóða.

En til hvers þarftu NATO?

Þér hlýtur að vera ljóst að eini mannskaði af árás á Ísland var árið 1627 þá féllu 50 og 400 voru hnepptir í ánauð. Síðan þá hefur enginn beðið tjón vegna skorts á vörnum þessa lands. Hvernig ætlarðu að réttlæta útgjöld í þessa veru?

[Guðbjörn Guðbjörnsson, 20.6.2009 kl. 16:41]

Í grunninn sammála þér. éG vil þó láta eitt sendiráð á Norðurlöndunum duga (Kaupmannahöfn), 1 í Berlín fyrir Þýskaland, Austurríki, Ítalíu og alla Austur-Evrópu, 1 í Brussel fyrir Vestur-Evrópu, Spán og Portúgal og Bretland (loka í London), 1 í New York og ekkert í Asíu eða Afríku.

[Andrés Kristjánsson, 20.6.2009 kl. 22:46]

Hjartanlega sammála,

[Halldór Egill Guðnason, 21.6.2009 kl. 01:22]

Innilega sammála. Áheyrnarfulltrúum má einnig fækka um 100 %. Hafa menn og konur í utanríkisþjónustunni annars ekkei heyrt NETIÐ nefnt? Til hvers í veröldinni að senda einhvern sem þarf BARA að hlusta? Um að ger a að skera hinn almenna borgara í sneiðar, en hlífa búrókratinu.

[Arinbjörn Kúld, 21.6.2009 kl. 02:50]

Sammála.

[Haraldur Baldursson, 21.6.2009 kl. 13:29]

Ég vill fækka, en áherslurnar eru etv. ekki þær sömu. Hver eiga markmiðin með sendiráðum að vera ? Ef það snýst bara um vegabréfaáritanir, má kaupa þá þjónustu af hinum norðurlöndunum. Ef hins vegar nýta á sendiráðin til að byggja upp tengsl og greiða götu fyrirtækja þarf að horfa til markaða. Sjálfur vill ég sjá að horft sé til landa sem eru á leiðinni upp, eins og Kína, Indlands, Suður-Afríku,... USA má ekki vanækja heldur, þó að allt bendi til þess að þeir hafi notað okkur sem skiptimynt við ESB og afhent okkur þeim til eignar (smá skrumskæling byggð á háværri þögn USA). Vindar skipta oft um áttir í USA í utanríkismálum, enda einstakir klaufar þar, en þeir eru heimsveldi sem við hvorki megum móðga (sbr. orðuveitingu sem ekki varð til fráfarandi sendiherra), né vanmeta.