Hæstiréttur aftur orðinn eins og við þekkjum hann.

Ríkisvaldið pantar niðurstöður frá Hæstarétti og Hæstiréttur úrskurðar í samræmi við pöntun ríkisvaldsins.

Nú er allt aftur orðið eins og það var. Dómsvaldið aftur orðið hægri hönd ríkisvaldsins.

Ekkert hefur breyst á Íslandi.

 

Staðfesti dóm héraðsdóms

Athugasemdir

[corvus corax, 16.9.2010 kl. 16:30]

Fjölskyldu- og einkavinaklúbbur Davíðs Oddssonar er stærsta og ógeðfelldasta rotþróin í landinu. Niður með hæstarétt!

[Freyr (IP-tala skráð) 16.9.2010 kl. 16:33]

Rólegur að bendla Davíð Oddssyni við þetta bull...  Þetta er sérpantað frá núverandi stjórn, enda munu þeir ekki bregðast við þessu með lagasetningu!

[Hólímólí (IP-tala skráð) 16.9.2010 kl. 16:35]

Þetta er nú meira óréttlætið. Hæstiréttur Íslands hefur algjörlega brugðist skyldum sínum og tekið afstöðu í stað þess að dæma eftir lögum.

[Jónas Jónasson, 16.9.2010 kl. 16:40]

STRÍÐ!

[Sigurður Sigurðsson, 16.9.2010 kl. 16:51]

Hárrétt Friðrik.

Byltingu. 

[Norðanmaður, 16.9.2010 kl. 16:52]

Gaman að sjá hvort að Árni féló hafi pung til að setja lög á þetta.  Auðvitað á almenningur að mótmæla þessu með annari byltingu.  Ekki láta allt yfir sig vaða. Íslendingar láta allt yfir sig ganga. 

[Páll Jónsson, 16.9.2010 kl. 16:54]

Það vantar ekki fórdómana og stóryrði frá frá ykkur pakkinu.

[Sigurður Sigurðsson, 16.9.2010 kl. 17:43]

Hvað meinar þú með því Páll.

[Carl (IP-tala skráð) 16.9.2010 kl. 17:44]

Bjánar.

[Páll Jónsson, 16.9.2010 kl. 17:59]

Ég meina það að vitanlega er öllum fullfrjálst að vera ósammála dómi Hæstaréttar og rökstuðningnum sem liggur þar á bak við.

Að tala um að Hæstiréttur dæmi eftir "pöntun" ríkisvaldsins, hann sé "stærsta og ógeðfelldasta rotþróin á Íslandi" og að verið sé að dæma eftir persónulegri afstöðu frekar en lögunum er hins vegar ekkert nema innihaldslaus stóryrði. Í samræmi við þessa vitleysu finnst mér afskaplega vel við hæfi að kalla viðkomandi pakk.

[Anepo, 16.9.2010 kl. 18:46]

Commúnisminn og nasistarnir eru með völdin hér.

Sem dæmi er ég ritskoðaður á mbl.is og dv.is get ekki póstað lengur þar og það er eytt út því sem ég hef skrifað og lokað á IP töluna.

Talandi um málfrelsi á íslandi.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 16.9.2010 kl. 18:55]

Sæll Páll

Við sem höfum fylgst með dómum hæstaréttar síðustu 30 árin við munum og vitum að rétturinn dæmir alltaf ríkisvaldinu í vil. Til að ná fram þeim réttarbótum sem hér hafa orðið á síðustu áratugum, þær hefur orðið að sækja til erlendra dómstóla.

Sem dæmi má nefna þegar ríkið tapaði máli fyrir mannréttindadómstólnum 1992 og varð í framhaldi að leggja af þá aldagömlu hefð að sýslumenn landsins rannsökuðu mál, dæmdu sjálfir í þeim og framfylgdu sjálfir dómnum. Ekkert hafði breyst í þeim málum 1992 frá því Blöndal sýslumaður lét Natan bróður sinn hálshöggva Friðrik og Agnesi í Vatnsdalshólunum eftir að sýslumaður hafði rannsakað málið og dæmt það. Staðan í dómsmálum væri án ef óbreytt í dag ef þessi ágæti maður hefði ekki 1992 áfríða þessu máli sínu til mannréttindadómstólsins.

Eins hefur löggjafarvaldið, framkvæmdavaldið og dómsvaldið ekkert gert með dóm mannréttindadómstólsins sem dæmdi það mannréttindabrot að banna ákveðnum einstaklingum að fara út á sjó að fiska. Nei, það er ekki rétt hjá mér að segja að þessar valdastofnanir hafi ekkert gert, þær hafa haldið áfram að brjóta þessi mannréttindi á þessum mönnum og almenningi.

Dómur Hæstaréttar þegar hann dæmdi myntkörfulánin ólögleg var einstakur. Rannsóknarskýrsla Alþingis var einstök.

Þess vegna vaknaði von.

Þess vegna voru margir farnir að vona að þetta væri liðin tíð að ríkið gæti pantað sér niðurstöður úr Hæstarétti eins og hér áður.

Allar valdastofnanir Íslands, þar með talinn Hæstiréttur, eru trausti rúnar og ein rjúkandi rúst.

Það er mikið verkefni framundan sem býður okkar borgaranna í þessu landi að taka til í þessum stofnunum og endurreisa þær nýju fólki og nýju stjórnskipulagi.

Það verður að taka á þessu vandamáli sem Hæstiréttur er þegar við endurnýjum stjórnarskrárna.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 16.9.2010 kl. 19:00]

Sæll aftur Páll

Ég ætlaði að fara að taka út athugasemd nr. 1 þegar athugasemd nr. 2 kom og svaraði þessari nr. 1. Ég lét því kyrrt liggja.

[Páll Jónsson, 16.9.2010 kl. 22:45]

Dómstólar dæma yfirleitt ríkisvaldinu í hag... enda fjöldamargir lögfræðingar sem skoða allt sem frá ríkisvaldinu fer og því allar líkur á því að erfitt sé að dæma á annan hátt. Hitt er hins vegar staðreynd að íslenskir dómstólar hafa alls ekki verið feimnari en aðrir gegnum tíðina að dæma lög löggjafarvaldsins ógild út frá stjórnarskrá, sbr. öryrkjamálið og vatnseyrarmálið ef mig minnir rétt.

Hvað 1992 dóminn var hann ekkert annað en nútíminn að taka fram fyrir hendurnar á íslenskum dómurum sem dæmdu eftir úreldum hugsunarhætti. Það var ekkert rangt við þann hugsunarhátt innbyrðið (enn tíðkast hann í þessu landsdómskjaftæði) en hann var kominn til ára sinna og réttilega hent á haugana. 

[Páll Jónsson, 16.9.2010 kl. 23:06]

Anepo: Málfrelsi þýðir ekki að þú megir segja það sem þú vilt án afleiðinga. John Stuart Mill gekk lengra í málfrelsinu en flestir myndu samþykkja í dag en m.a.s. hann lagði mörkin við það þegar þitt frelsi er farið að valda mælanlegum skaða á réttindum annarra. Í dag krefjumst við þess að mannorð sé virt án þess að viðkomandi fórnarlamb þurfi endilega að sýna fram á beinan fjárhagslegan skaða en það er varla mjög fasistaleg krafa. 

Legðu fram skoðanir þínar án þess að halda fram ærumeiðandi staðreyndum um menn sem þú getur ekki sannað og þá ertu góður. 

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 16.9.2010 kl. 23:07]

Ef horft er til annarra landa þá er það rangt hjá þér að fullyrða að dómstólar dæmi yfirleitt ríkisvaldinu í hag. Það er t.d alls ekki raunin í Bretlandi og BNA.

Í mörgum löndum eru gömul djúpstæð átök á milli dómsvaldsins og svo aftur framkvæmdavaldsins. Dómsvaldið í þessum löndum lítur á það sem skildu sína og hlutverk að halda í eyrun á framkvæmda- og fjárveitingavaldinu og vernda borgarana fyrir ásælni þess.

Þegar framkvæmda- og fjárveitingarvaldið notar dómstólana sem sína hægri hönd þá á almenningur og einstaklingarnir sér engan málsvara. Ríkisvaldið fer sínu fram í einu og öllu.

Samstarf dómsvaldsins og framkvæmdavaldsins er í dag með nákvæmlega sama hætti og var þegar Agnes og Friðrik voru höggvin í Vatnsdalnum.

Það vaknaði vonarljós með skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis og með dómnum um að gengistrygging lána væri ólögleg.

Það ljós slokknaði í dag.

[Árni Gunnarsson, 18.9.2010 kl. 09:07]

Þegar farið er að vitna í Stuart Mill þá ættum við kannski að spyrja okkur að því hvort ástæða sé til að lengja umræðuna.

Það deilir enginn við Gunnar í Krossinum.

[Árni Gunnarsson, 18.9.2010 kl. 09:21]

Svona til leiðréttingar: Björn Blöndal sýslumaður í Hvammi féllst á það þegar Guðmundur Ketilsson á Illugastöðum á Vatnsnesi bauðst til að höggva þau Friðrik Sigurðsson í Katadal og Agnesi Magnúsdóttur frá Breiðavaði sem dæmd höfðu verið til dauða fyrir morðin á Natan Ketilssynsi og fjárdráps- Pétri.

Guðmundur var bróðir Natans og dómi Björns sýslumanns var skotið til æðri úrskurðar í Kóngsins Köben þar sem hann var staðfestur. 

[Páll Jónsson, 18.9.2010 kl. 13:14]

Árni: Ég næ þessu kommenti ekki alveg... Ertu að gera grín að mér fyrir að vísa til sama manns og alltaf er vísað til þegar kemur að málfrelsisumræðu? Ég biðst fyrirgefningar á að hafa ekki verið frumlegri.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 18.9.2010 kl. 16:16]

Sæll Árni

Takk fyrir þessa leiðréttingu.

Ég hefði átt að gefa mér tíma til að fletta þessu upp til að hafa nöfnin rétt fyrst ég var að vitana í þessa atburði.

Kóngurinn í Kaupmannahöfn hafði væntanlega ekki annað í höndunum þegar hann úrskurðaði en rannsóknargögn og skýrslur frá sýslumanni. Með þessi gögn í höndunum sem sýslumaður útbjó þá var það væntanlega bara formsatriði að láta Kónginn staðfesta dóminn.

Fram til 1992 þá var eins gott að komast ekki upp á kant við þessa sýslumenn.

Ótrúlegt að þrátt fyrir að þjóðin hafi valið alla þessa lögmenn til setu á Alþingi að þá höfðu þeir ekki sjálfir frumkvæði að því að koma málum í eigin fagi í eðlilegt horf og vera hér með réttarfar sem samrýmdist þeim mannréttindasáttmálum sem þjóðir heims, þar á meðal Ísland, hafði skuldbundið sig til að uppfylla.

Vanræksla þessara þingmanna í starfi, sérstaklega þó þeirra lögmanna, sem sátu á þingi fram til 1992 er mikil.

Ótrúlegt að það skuli hafa þurft mannréttindadómstóllinn til að skikka þessa lögmenn sem þá sátu á þing til að taka til á eigin sérsviði og breyta lögum og koma íslenska réttarkerfinu inn í nútímann með því að skilja á milli rannsóknar-, ákæru- og dómsvalds þannig að einn og sami maðurinn sæi ekki um þetta allt.

Vanræksla, aðgerðarleysi og skortur á frumkvæði hefur um árabil verið helsta einkenni Alþingis. Á síðustu árum hefur þessi vanræksla og aðgerðarleysi farið í áður óþekktar hæðir eins og og lesa má á hverri síðu í mörg þúsund blaðsíðna skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis.

Núverandi fyrirkomulag hvernig löggjafarvaldið, framkvæmdavaldið, dómsvaldið og forsetaembættið vinna saman, þetta verður að endurskoða og færa til betri vegar.