Þau ákváðu að ræna Deutche bank, Seðlabanka Evrópu, HSBC og alla hina bankana.

Í ákærum þingmannanefndarinnar er eingöngu horft til vanrækslu ráðherra í aðdraganda hrunsins. Ekkert er horft til þess sem gerðist í hruninu. Í hruninu stóð ríkið fyrir einu stærsta ráni í Evrópu og það sem ég vil kalla glæp gegn þjóðinni. 

Ekkert er horft til þess að ríkisstjórnin ákvað að tryggja að fullu allar innstæður í bankakerfi sem var 10 sinnum stærra en landsframleiðslan. Þar með talið Icesave. Það að ríkisstjórnin tók ákvörðun um að tryggja að fullu allar innistæður í bankakerfi sem var  10 sinnum stærra en landsframleiðslan er ekkert annað en glæpur gegn þjóðinni.

Þetta er ekkert annað en glæpur gegn þjóðinni því þær ábyrgðir sem verið var að leggja á þjóðina með því að láta hana ábyrgjast þessar innistæður, þær skuldbindingar er tvöfaldar þær stríðsskaðabætur sem lagðar voru á hvern þjóðverja eftir fyrri heimstyrjöldina. Bætur sem þá þóttu óheyrilegar. Hitler komst m.a. til valda í Þýskalandi þegar hann lofaði að hætt yrði að borgar þessar háu bætur.  Uppreiknað þá samsvara stríðsskaðabætur þjóðverja til 4.700 evra á mann. Það sem ríkisstjórnin og Alþingi ætlar Íslendingum að greiða til að tryggja allar innistæður að fullu eru 8.800 evrur á mann. Sjá nánar um þessar tölur hér.

Það var eitt að tryggja þessar innistæður að fullu. Annar var að að taka ákvörðun um að ræna Deutche bank, Seðlabanka Evrópu, Seðlabanka Svíþjóðar,  HSBC bankann, Commercebank og allar hinar fjármálastofnanirnar sem áttu í viðskiptum við gömlu bankana.

Með neyðarlögunum var framið eitt stærsta rán sem framið hefur verið í Evrópu frá dögum sjóræningja soldánanna í Alsír sem rændu Evrópu í um 300 ár, frá 1500 til 1800, þar á meðal Vestmannaeyjar.

Með neyðarlögunum þá var röð kröfuhafa breytt þannig að við uppgjör gömlu bankana er fé sem Deutche bank, Seðlabanki Evrópu og HSBC áttu að fá, það fé er tekið og sett í hendur innistæðueigenda. 

Með þessu ráni þá var Íslandi breytt á einni nóttu úr réttarríki í ræningjabæli.

Að ræna viðskiptavini gömlu bankana með þessum hætti og breyta þjóðinni í ræningjabæli það er ekki bara glæpur gegn þjóðinni, það er einnig glæpur gegn alþjóðasamfélaginu.

Þó ríkisstjórn og Alþingi hafi séð fyrir að fjöldi einstaklinga, félagasamtaka og fyrirtækja myndu tapa stórum hluta af innistæðum sínum, færu bankarnir í þrot, þá var engin ástæða til þess fyrir ríkið að fara út í þjófnað og rán. 

Það var engin ástæða að eyðileggja orðspor Íslensku þjóðarinnar næsta mannsaldurinn með því að ríkið fór í það að ræna fé frá öllum helstu fjármálastofnunum heimsins. Það var engin ástæða til að breyta Alþingi í ræningjabæli þó einhverjir væru að tapa fé. 

Þingvallastjórnin fórnaði orðspori heillar þjóðar og æru elsta samfellt starfandi þings í heimi í þeim tilgangi að tryggja fjármuni auðmanna Íslands.

Er að furða þó Orkuveitan og Landsvirkjun fái hvergi lán? Auðvita þorir engin að lána þessum opinberu fyrirtækum af hættu við að peningunum verði stolið með nýrri lagasetningu frá Alþingi. Sama fólkið er hér meira og minna enn við völd.

Þeir þingmenn og ráðherrar sem ákváðu að ræna þessar erlendu fjármálastofnanir með lagasetningu að næturlagi, tveir þriðju hlutar þessa fólks situr enn á þingi.

Einu sinni þjófur, alltaf þjófur.

Engin sátt verður í þessu samfélagi fyrr en þetta fólk er allt horfið á braut úr trúnaðarstörfum á Alþingi.

Ekkert traust verður hægt að byggja upp, hvorki hér heima né erlendis, fyrr en það fólk sem setti þessi Neyðarlög og stóð að þessu ráni er horfið á braut.

Það er á ábyrgð okkar kjósenda að sjá til þess að slík endurnýjun eigi sér stað sem fyrst.

Að kalla saman Landsdóm og rétta yfir þessum ráðherrum er óhjákvæmilegt skref á þeirri leið.

Sjá einnig: Skjaldborg slegin um stræsta rán Íslandssögunnar.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju. 

 

„Röng niðurstaða“