Allt undir brot og slit í fjármálum ríkisins.

Ekkert má út af bregað ef ríkið á ekki að sogast ekki niður í botnlausa skuldahít sem Þjóðin mun seint eða aldrei ná sér upp úr. Allt stefnir í að ríkisstjórnin muni ekki ná markmiðum sínum að hallinn á ríkissjóði verði "aðeins" 90 milljarðar á þessu ári. Á fyrsta ársfjórðungi er hallinn 24,3 milljarðar. Að óbreyttu stefnir því í um 100 milljarða halla á þessu ári.

Aðeins eru tvær leiðir út úr þessari stöðu:

1. Hækka skatta enn meira og skera verulega niður útgjöld ríkisins.
2. Fara í fjárfestingar sem skila tekjum inn í ríkissjóð í formi tolla, virðisaukaskatts og tekjuskatts.

Hingað til hefur leið 1) bara verið farin.

Ekkert hefur verið gert með leið 2) og meirihluti virðist vera í þessari ríkisstjórn fyrir því að fara ekki í neinar framkvæmdir.

Eina tillagan sem hefur komið fram hjá ríkisstjórninni og snýr að nýjum framkvæmdum er að leggja nýjan skatt á bifreiðaeigendur sem aka til og frá Höfuðborgarsvæðinu. Með þessum nýja skatti á bifreiðaeigendur á Höfuðborgarsvæðinu þá er ætlunin að ná í fé til framkvæmda í vegagerð.

Áfram eiga landsmenn sjálfsagt að greiða óbreytta skatta og gjöld af bifreiðum og eldsneyti, skatta og gjöld sem eru markaðir tekjustofnar til vegagerðar. Ekkert er í þessari ríkisstjórn gert með hvað eru "markaðir tekjustofnar" þegar kemur að því að velja milli einnar dýrustu utanríkisþjónustu sem nokkurt smáríki heldur úti og framkvæmdum í vegagerð. Þjóðin þekkir forgangsröðum fjórflokksins þegar kemur að því að meta mikilvægi kokteilboða í útlöndum og vegagerðar á Vestfjörðum.

Ótrúlegt er það ef stjórnvöld geta ekki sett neinar framkvæmdir í gang á Íslandi nema skattleggja almenning sérstaklega fyrir þessum framkvæmdum.  

Hvar er hugmyndaflugið? Hvar eru ráðgjafarnir?

Af hverju í ósköpum velja menn að fara í gang með framkvæmdir sem byggja á því að skattpína almenning þegar nóg er af verkefnum sem hægt er að fara í gang með án þess að íþyngja almenningi um leið með sköttum og gjöldum? 

 

Halli hins opinbera 24,2 milljarðar króna