Draumalandið eins og framhald af Kaupþings - hvatningar - myndinni.

Myndin Draumalandið sem sýnd var í sjónvarpinu í gærkvöldi var fyrir mér sundurlaus sýning á fallegum landslagsmyndum og viðtölum án samhengis. Myndin var án markmiðs og án niðurstöðu.

Strax eftir myndina hélt ég mig skilja að myndin væri gerð sem persónuleg árás á þennan fyrrverandi bæjarstjóra.

Ég trúi því samt ekki að menn fari að gera heila mynd í þeim tilgangi.

Eini maðurinn í myndinni sem mér fannst trúverðugur af þeim sem rætt var við var gamli Orkumálastjórinn en samt skildi ég ekki hvað hann var að gera þarna því hann sló með rökum sínum öll önnur sjónarmið sem þarna komu fram út af borðinu.

Vel má vera að þessi mynd hefði fangað hugi einhverra og gamli Orkumálastjórinn hefði virkað hlægilegur ef myndin hefði verið sýnd á árinu 2007 þegar búið var að ljúga því að þjóðinni að við værum ríkasta þjóð í heimi og falsa gengisskráninguna þannig að stór hluti þjóðarinnar trúði þessari lygi og hélt að enginn á Íslandi þyrfti að vinna framar því við ætluðum að lifa í vellystingum á bönkum og fjármálagróða.

Þeir dagar eru löngu liðnir, er það ekki?

Sá rósrauði draumur er löngu horfinn og Íslenskur raunveruleiki þar sem þörf er á hverri vinnandi hönd er tekinn við, er það ekki?

Ég var að sjá myndina í fyrsta sinn og hafði hlakkað til að sjá hana. Ég varð fyrir vonbrigðum.

Í mínum huga er þessi mynd hluti af þeim brenglaða veruleika sem þjóðin bjó við árið 2007. Í mínum huga er þessi mynd minnisvarði um þá veruleikafyrringu sem heltók þjóðina þegar hún fór að trúa því að hún væri ríkasta þjóð í heimi sem byggi í fallegasta landi í heimi og hér byggi gáfaðasta, fallegasta og sterkasta þjóð heims. Sem slík á myndin rétt á sér.

Þessi mynd er í sama flokki og virkaði á mig eins og framhald af Kaupþings-hvatningar-myndinni sem sýnd var starfsmönnum Kaupþings hér á sínum tíma.

Við erum frábær og landið ægifagurt en við skulum samt halda okkur niðri á jörðinni. 

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.