Icesave kosningin snýst um lífsýn bóndans og víkingsins.

Það eru áhöld um það í samfélaginu hvort þjóðin standi sterkari eftir taki hún á sig auknar skuldbindingar og lán með því að samþykkja Icesave-2. Hér skiptast menn í tvo hópa.

Annar hópurinn heldur því fram að því meira af skuldbindingum og lánum sem þjóðin tekur því betra verði orðspor hennar í útlöndum og með auknum lánum verði hún líklegri til að geta staðið í skilum.

Hinn hópurinn heldur því fram að því minna af skuldbindingum og lánum sem þjóðin tekur því betra verði orðspor hennar í útlöndum og með lægri lánum verði hún líklegri til að geta staðið í skilum.

Um þetta er það mikill ágreiningur að efnt hefur verið til þjóðaratkvæðagreiðslu 6. mars nk. til að fá úr því skorið hvora leiðina þjóðin vill fara. 

Á Landnámsöld voru forfeður okkar ýmist bændur eða víkingar. Í eðli sínu snýst þessi þjóðaratkvæðagreiðslan um lífsýn bóndans og víkingsins.

• Víkingurinn vill taka meiri lán og taka á sig meiri skuldbindingar því víkingurinn telur að því meiri sem lánin eru því auðveldara verði að borga af þeim.
• Víkingnum er umhugað um orðspor sitt í útlöndum, vill láta tala vel um sig og vill líta vel út þegar hann spókar sig um í höllum erlendra höfðingja.

 

• Bóndinn vill ekki taka meiri lán, lán sem hann er ekki 100% viss um að geta staðið við að greiða af. Bónda finnst nóg komið af lántökum og skuldbindingum. Nú er mál að linni.
• Bóndinn blæs á eitthvað ímyndað orðspor í útlöndum. Bóndi veit að þar þarf ekkert orðspor til þess að selja fisk, veitingar og ál.

Á hitt ber að líta að á meðan ekki er deilt um alvarlegri hluti en peninga og fjármál á Íslandi þá erum við í góðum málum.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Styðji Ísland af öllum mætti verði útkoman nei