Hvorfor vælger Danmark at stoppe IMF programmet i Island ?

Den Islandske stat har til dags dato altid honoreret sine forpligtelser og betalt alle sine lån. I den her Icesave sag har Island altid sagt at Island vil honorere sine internationale forpligtelser. I Island spørger borgerne, hvilke er disse forpligtelser vi skal honorere?

Vi har fået forskellige svar til dette spørgsmål. Direktøren for den Norske Indskudsgarantifond siger at der er ikke statsgaranti på indlån i norske banker. Det samme siger specialister fra mange lande. Ud fra gældende love og regler i EU så er det ikke den Islandske stats forpligtelser at garantere indlån i Islandske banker eller netbanker.

Island har ønsket at få det her spørgsmål, hvilke vores internationale forpligtelser er, afklaret i en retssag. Vi har ønsket at få svar til dette spørgsmål i en retssag og dermed afklaret hvad og hvor meget Island skal betale i Icesave sagen. Men det vil England og Holland ikke. De vil ikke tage den har sag til retten. De vil bare at Island underskriver den her meget speciale Icesave aftale og den her aftale er meget special.

Der ud over kræver England og Holland at 51% af de penge der indsamles til konkursboet i den konkursramte bank, Landsbanki, at det skal England og Holland have. Island skal få 49% af det konkursboet indsamler. Hvis de her 49% af konkursboet ikke dækker det minimum som den uafhænge Islandske Indskudsgarantifond skulle garantere, d.v.s. 20.887 euro per konto, så skal ifølge Icesave kontrakten skatteyderne i Island til lommerne. Ifølge Dr. Jon Danielsson kalkulationer så er det beløb Islandske skatteydere må så betale med renter, det er 1,6 milliard euro. Det svarer til 8.800 euro per person i Island.

Landsbankinn var Islandsk bank, hvorfor skal England og Holland få 50% af konkursboet?

På samme tidspunkt forhandlinger med England og Holland er i gang så er de økonomiske planer Island har med IMF på hold fordi de Nordiske lander har udpeget sig selv til at være dommer i den her Icesave sag. De Nordiske lander kræver at Island underskriver Icesave kontrakten uden videre. Hvis Island ikke underskriver Icesave kontrakten så låner de ikke penge ind i IMF programmet i Island.

Det er på det tidspunkt vi her i Island får et langt ansigt. Det her er noget vi borgerne i Island kan ikke forstå.

Vi får ikke engang lov til at handle den her sag med England og Holland uden at de Nordiske lander sætter en stor pres på Island. I dag er IMF programmet i Island stop fordi de Nordiske lander vil ikke bidrage med sine lån de har lovet og forpligtet sig til at sætte ind i IMF programmet i Island. Det betyder at alle planer om opbygning er på is og arbejdsløsheden forsætter at stige og flere og flere flytter fra Island.

Hvis Danmark ikke vil låne Island og ikke deltage i det her IMF program så skal Danmark simpelt hen sige det. Så ved vi det og så kan vi ændre vores program og planer og så forsætter vi uden hjælp fra Danmark.

Det eneste som ikke kan accepteres er den her situation Danmark har nu Island i. Island prøver at handle Icesave med England og Holland og på samme tidspunkt er IMF programmet stop fordi Danmark kræver Island underskriver den her tvangsaftale om Icesave. 

Til den slags ”Nordisk samarbejde” skal man sige nej til. Ingen nation skulle acceptere den slags behandling.

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

Hvorfor vælger de Nordiske lander at være dommer i Icesave sagen?

 

De Nordiske lander vi ikke diskutere Icesave ud fra love og regler. Det vil England og Holland heller ikke. Vi vælger at kaste i denne sag fra os alle de love og regler som vores samfund er baseret på og siger at den her sag drejer sig ikke om love og regler men politik og moral.

Lad os kikke lidt nærmere på politik og moral i den her sag. Her er tre punkter angående politik og moral:

Nummer et så må må man være klar over at i Vest Europas hitstory så har kun en gang fra slutningen af den anden verdenskrig en demokratisk valgt regering været væltet fra magten i en blodig revolution af borgerne. Det var i januar sidste år i Island.

Ingen var dræbt men mange var såret og kvæstet og nogle er delvis invalid efter slagsmålene. Gang ad gang var fleste vinduerne i tinghuset smadret, huset hver dag “malet” med æg, tomater, jogurt og skyr. Døgnet rundt brand ild udenfor tinghuset og nogle forsøg var lavet til at brænde tinghuset.

Det er dens regerings beslutninger de Nordiske lander nu  kræver Islands skal honorere.

Grunden til den revolution var blandt andet at regeringen tog hver eneste krone, dollar og euro og udbetalte til indskydere i banker i Island. Den beslutning at garantere og udbetale disse indlån medførte at den Islandske Central bank gik konkurs med det samme. Der var ikke penge nok til at garantere alle indlån i Island under total bankerot hvor 95% af bankerne gik konkurs. Og der var slet ikke penge til at garantere 100% indlån i et baksystem som var 12 gange større end Islands nationalomsætning. At garantere 100% indlån i det her gigant banksystem var fuldstændig vanvittigt.

Det her var ikke de eneste “vanvittige beslutning” den her regering tog i de 18 måneder hun var ved magten i Island inden kollapset i slutningen af september 2008 og 4 måneder efter kollapset og vi her i Island kæmper konsekvensene af. I den sammenhæng vil jeg påminde at Icesave startede og kørte kun i 22 måneder inden kollapsen i september 2008. Det var i løbet af 22 måneder banken samlede 4 milliarder euro ind på Icesave.

Nu er vi at tale om politik og moral. Hvad gør man i den globale landsby med vanvittige beslutninger taget af en regering som borgerne har i en revolution væltet fra magten? Hvordan var det med de beslutninger Erich Honecker og hans regering i Øst Tyskland tog i de sidste måneder han var ved magt? Var Øst Tyskland tvunget til at honorere alle hans regerings beslutninger? Er det ikke sådan at en nation er ikke bundet af fuldstændig vanvittige beslutninger taget af en regering som var væltet i en revolution?

Jeg vil tro, hvis de Nordiske lander fik de her to sidste spørgsmål på et andet tidspunkt og det drejede sig om en anden sag og et andet land så ville svaret til det første spørgsmål være nej og ja til det senere.

Nummer to så må de Nordiske lander være klar over at diskrimination af indskydere er noget banker og regeringer er og har været i gang med i århundreder. Aldrig mere en nu i nutidens globale bankekrise. Gordon Brown og hans regering er i fuld gang med diverse diskrimination af indskydere. Et eksampel er at Singer & Friedlander i London har et filial på øen Møn i det Irske hav. Alle indskydere i Singer & Friedlander i “England” fik sine penge. Indskyderne i Singer & Friedlander på øen Møn har ikke fået et penny. Samme situation gælder med andre Engelske banker som har filialer på Møn, Jersy og flere øer omkring England. Indskydere på disse øer har ikke fået et penny.

Er moralen og politikken i den globale landsby at Herregårdejeren han kan godt diskriminere men de små bønder som Danmark og Island, det må de ikke?

Nummer tre så oplyser uafhængige institutioner, uafhængige doktorer og uafhængige professorer at med Icesave oveni de andre lån så er der en stor sandsynlighed at Island kommer ud i en betalingsstanse. Nogle af dem siger at Island skulle nu ind i Pariserklubben. De siger at regeringen og IMF undervurderer Islands gæld. Med Icesave har Island ikke en chance. Afhænge af hvem kalkulerer og vurderer dette risiko så vurderes sandsynligheden at den Islandske stat kommer ud i en betalingsstanse at være mellem 10% til 25%.

Den Islandske regering synes det her er helt ok. Vi andre som valgte nej i folkeafstemningen synes det her er ikke ok.

Regeringen tror på de informationer hun modtager fra den Islandske Centralbank. Bortset fra bankdirektøren så sidder stadigvæk i den Islandske Centralbank alle dem som var med til at køre Central banken og alle de andre banker i Island i konkurs. Regeringen tror på informationer fra det Islandske Financetilsyn. Situationen i Financetilsynet er næsten det samme og i Centralbanken, der sidder største delen af de samme personer og var der årene før kradset.Disse to institutioner sammen med nogle par professorer som er dybt ankeret i regeringen siger vi kan godt betale og vi skulle have accepteret Icesave kontrakten.

Vi taler politik og en siden af den her sag er at halvdelen af nuværende regering var del af regering der blev væltet i revolutionen. De har gjort alt til at få den her sag ud af verden og i frost i 7 år og siger: ” Den tid, den sorg”.

Alle dem som deltog i folkeafstemningen, de tror ikke på regeringen i den her sag, de tror ikke på Financetilsynet og de tror ikke på Central banken. De synes det er uforsvarligt at Island påtager sig forpligtelser der medfører at der bliver 10% til 25% sandsynlighed at vi ikke kan betale af vores lån og at Island kommer ud i en betalingsstanse.

Nu snakker vi moral og politik og jeg spørger: Vil den globale landsby at Island påtager sig forpligtelser hvor der er 10% til 25% sandsynlighed Island ikke kan honorere sine forpligtelser?

Borgerne i Island som væltede sin regering i en revolution sidste år og stoppede nuværende regering nu i januar med at 25% af vælgerne underskrev opfordring til den Islandske præsident at sige nej til Icesave, disse borgere har allerede sagt nej til det spørgsmål og sagt at det ikke er forsvarligt at tage den slags change. Det er ikke forsvarligt overfor Island og det er ikke forsvarligt over for den globale landsby.

Borgerne i Island kræver at det må handles frem til en løsning i Icesave, en løsning som Island er klar over at Island kan honorere.

Vores næste naboer i den her globale landsby har besluttet at de skal være dommer i den her sag. Vi sidder her med bondegården halvbrændt og fiskebåden uden benzin efter at “Bjørnebanden” gik her forbi og I kræver vi underskriver en kontrakt med Herregårdejeren, en kontrakt vi ved der er stor sandsynlighed vi ikke kan honorere, I kræver kontrakten underskrevet inden I kommer og låner os tømmer til at reparere bondegården og benzin til båden.

Og det er ikke sådan de Nordiske lander er. Hvis nogen mangler hjælpende hånd så er de Nordiske lander der. Det ved alle her i Island. Derfor har vi så svært med at forstå jeres holdning nu.

Efter folkeafstemningen har regeringen besluttet at forsætte handlingerne med England og Holland. Disse forhandlinger må være meget mere besværlige for Island under den pres at de Nordiske lander har valgt at stoppe IMF programmet i Island og sætte det på is til Island underskriver.

Vi taler nu politik og moral og jeg spørger hvorfor vælger de Nordiske lander overhoved at tage stilling i den her sag?

Hvorfor vælger de Nordiske lander at være dommer i den her sag og hjælp med at lægge forpligtelser på Island hvor der er 10% til 25% charge at Island kommer i betalingsstanse?

Hvorfor er Island ikke tilladt at handle den her sag kun med England og Holland? I England bor der 51 million og i Holland 16 millioner. Vi er 317.000. Vi synes det her er en “fair game” som den er men det bliver den ikke hvis de Nordiske lander også deltager på den anden side.

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

 

Hvorfor vælger Danmark at presse Island med Icesave?

Ifølge den Norske direktør for den Norske indskudsgarantifond så er indlån i Norske banker ikke med statsgaranti. Den Norske stat garanterer ikke indlån i Norske banker.

Førende advokater i England, professorer, og så videre og så videre er alle enige med den her Norske direktør. Ifølge den Europiske direktive, 94/19/EC så er der ikke tale om at staten i de enkelte lander skal garantere indlån i banker.

Tværtimod, ifølge EU direktiverne er der ikke tilladt at staten stiller den slags garantier overfor sine banker. Det ville jo betyde at de store banker i de store lander ville have alle fordele. Alle ville vælge de store Tyske banker overfor de små Danske banker.

Lige som i Norge så var og er der ingen statsgaranti på indlån i banker i Island. Hvad enkelte nationer så vælger at gøre i en bankekrise angående indlån er deres egnet valg. At garantere indlån er ikke en forpligtelse.

At sige at Island skal “honorere sine internationale forpligtelser” er, ifølge den Norske direktør for den Norske indskudsgarantifond og andre specialister indenfor EU love og regler, ikke at garantere indlån i Islandske banker eller Islandske netbanker.

Hvilke er “de forpligtelser” Island skal honorere? Det har vi i Island på nuværende tidspunkt ikke fået svar på. Ifølge EU love og regler skal der dækkes 20.887 per konto af indskudsgarantifonden, ikke staten eller skattetalerne. England og Holland kræver 51% af Landsbanken konkursbo til sin. Resten, 49% skal til Island. De her 49% dækker 88% af det hvis Island betaler 20.887 per konto. De her 12% er med renter ifølge Dr Jon Danielsson 1.6 milliard euro eller 8.800 euro per mand i Island.

Hvorfor skal England og Holland have de her 51% af konkursboet?

Hvis Island fik hele konkursboet til rådighed så ville konkursboet godt klare at betale disse 20.887 euro per konto og Island “honorere sine forpligtelser”. Hvorfor kræver Danmark Island kun skal have 49% af Lansbanki konkursbo til at betale disse 20.887 euro per konto? Hvorfor kræver Danmark Island skal belastes med gæld på 8.800 euro per hver mand i Island, en gæld som er to gange højere en Tyskland var belastet med ifølge The Treaty of Versailles? Hvorfor kræver Danmark den Islandske stat skal tage penge fra bønder og fiskemænd i Island og aflevere dem til banker og pengeejere?

Hvorfor kræver Danmark den Islandske stat skal opfører seg som det modsatte til Roben Hood. Roben Hood han tog fra de rige og gav til de fattige. Nu vil Danmark at den Islandske stat tager fra de fattige / lønmodtagerne og giver til de rige. Hvor for? Skal “de rige” have en speciel og ensidig ret til lønmodtageres penge? Hvis de rige taber penge under bankerot er det så lønmodtagerene at betale det tap?

Hvorfor kræver Danmark Island først underskriver Icesave inden de Nordiske lander kommer med sin hjælpende hånd som vi her i Island har nu længe ventet? Hvorfor vil Danmark først tvinge og pine Island til at underskrive tvangskontrakten Icesave inden Danmark retter sin hjælpende hånd vi afventer så vi kan sætte i gang vores økonomiske program?

Jeg tror at alle dem som valgte nej i folkeafstemningen er enige med den Islandske præsident udtalelse om at Norden har svigtet Island.

Hvorfor vælger Danmark at presse Island med Icesave ?

 

Billede: Spadserestigen op Esja på vintersolhverv.

 

 

Stjórnin lifði af þjóðaratkvæðagreiðsluna. Samstöðu nú krafist um atvinnumálin.

Það er ljóst að ríkisstjórnin hefur lifað af þjóðaratkvæðagreiðsluna um Icesave. Engin fór í fýlu, engin fór í panikk og stjórnarsamstarfið heldur áfram með Icesave málið í ákveðnum farvegi.

Með Icesave í farvegi þá er það tvennt sem helst brennur á þjóðinni í dag. Það eru atvinnumálin og vandi heimilanna.

Ýmislegt hefur verið gert varðandi skuldamál heimilanna en þar er áfram knúið á um úrbætur. Stórt skref var sigið í dag þegar kynnt var nýtt frumvarp sem tekur á gjaldþrotum einstaklinga. Með þessu frumvarpi á að stytta þann tíma í fjögur ár sem halda má kröfum gangandi á gjaldþrota einstaklinga. Í dag er þetta fólk dæmt um aldur og æfi úr leik í samfélaginu. Sá mikli forsendubrestur sem hér varð er að valda því að þúsundir einstaklinga horfast i augun við slíka framtíð. Gangi þetta frumvarp eftir þá munu þúsundir fjölskyldna og aðstandendur þeirra anda léttar. Gríðarlegu fargi yrði þá létt af mörgum. Verði lög sem þessi samþykkt þá mun skapast miklu meiri ró í samfélaginu.

Við sérstakar aðstæður er þörf sértækra aðgerða. Slíkra aðgerða er nú þörf.

Enn ein holskefla gjaldþrota og uppsagna er að ganga yfir bygginga- og verktakaiðnaðinn og atvinnuleysið stígur hratt þessar vikurnar.

Það er ljóst að í atvinnumálum verður líka að grípa til sértækra aðgerða. Slagkraftur atvinnulífsins er lítill. Allra augu beinast því að ríki, sveitarfélögum og lífeyrissjóðunum og beðið eftir að þessir aðilar geri eitthvað.

Mikil þörf er að samstöðu og samvinnu allra flokka og allra hagsmunaaðila ætli menn að snúa hjólunum við og hefja hér uppbyggingu og framfarasókn. Á meðan þessi ríkistjórnin situr þá er i dag einfaldlega gerð krafa til þess að þingmenn vinni saman hratt og örugglega að því skapa hér aðstæður sem gefa af sér ný störf og auknar tekjur þannig að þjóðin megi vinna sig út út þessu ástandi.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Draumalandið eins og framhald af Kaupþings - hvatningar - myndinni.

Myndin Draumalandið sem sýnd var í sjónvarpinu í gærkvöldi var fyrir mér sundurlaus sýning á fallegum landslagsmyndum og viðtölum án samhengis. Myndin var án markmiðs og án niðurstöðu.

Strax eftir myndina hélt ég mig skilja að myndin væri gerð sem persónuleg árás á þennan fyrrverandi bæjarstjóra.

Ég trúi því samt ekki að menn fari að gera heila mynd í þeim tilgangi.

Eini maðurinn í myndinni sem mér fannst trúverðugur af þeim sem rætt var við var gamli Orkumálastjórinn en samt skildi ég ekki hvað hann var að gera þarna því hann sló með rökum sínum öll önnur sjónarmið sem þarna komu fram út af borðinu.

Vel má vera að þessi mynd hefði fangað hugi einhverra og gamli Orkumálastjórinn hefði virkað hlægilegur ef myndin hefði verið sýnd á árinu 2007 þegar búið var að ljúga því að þjóðinni að við værum ríkasta þjóð í heimi og falsa gengisskráninguna þannig að stór hluti þjóðarinnar trúði þessari lygi og hélt að enginn á Íslandi þyrfti að vinna framar því við ætluðum að lifa í vellystingum á bönkum og fjármálagróða.

Þeir dagar eru löngu liðnir, er það ekki?

Sá rósrauði draumur er löngu horfinn og Íslenskur raunveruleiki þar sem þörf er á hverri vinnandi hönd er tekinn við, er það ekki?

Ég var að sjá myndina í fyrsta sinn og hafði hlakkað til að sjá hana. Ég varð fyrir vonbrigðum.

Í mínum huga er þessi mynd hluti af þeim brenglaða veruleika sem þjóðin bjó við árið 2007. Í mínum huga er þessi mynd minnisvarði um þá veruleikafyrringu sem heltók þjóðina þegar hún fór að trúa því að hún væri ríkasta þjóð í heimi sem byggi í fallegasta landi í heimi og hér byggi gáfaðasta, fallegasta og sterkasta þjóð heims. Sem slík á myndin rétt á sér.

Þessi mynd er í sama flokki og virkaði á mig eins og framhald af Kaupþings-hvatningar-myndinni sem sýnd var starfsmönnum Kaupþings hér á sínum tíma.

Við erum frábær og landið ægifagurt en við skulum samt halda okkur niðri á jörðinni. 

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Sómi Íslands, sverð og skjöldur

Eru þau orð sem mér eru efst í huga eftir lestur þessarar fréttar.

Óþreytandi hefur forsetinn verið að verja málstað okkar Íslendinga og aðdáunarvert er hvað hann hefur gert það vel. Af þekkingu, kurteisi, fagmennsku og um leið mikilli festu.

Forsetinn hefur staðið sig með sértökum sóma í fyrri hálfleik þessa leiks. Nú er hálfleikur og eftir okkar síðustu útspil er staðan orðin jöfn. Nú þarf þjóðin að sækja fram, hrinda af höndum sér þessum ósanngjörnu kröfum og vinna fullan sigur í þessu máli.

Vonandi að forsetinn taki áfram þátt í þessari baráttu með þjóðinni af jafn miklum krafti og hann hefur gert hingað til.

Forsetinn hefur undanfarið staðið sig gríðarlega vel og alveg sama hvar í flokki menn standa þá á forsetinn skilið það sem hann á, þegar hann eins og aðrir er að standa sig frábærlega.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

Segir Norðurlöndin hafa beitt Ísland þrýstingi

Can we get The Treaty of Versailles, please?

The interest rates in the Treaty of Versailles signed 28. June 1919 was 2,5%  to 5,0%. This is lower than in the Treaty of Icesave.  In the Treaty of Icesave the interest rates are 5,55%. 

I call it the “Treaty of Icesave” because the first “Letter of Understanding” was signed when British Terrorist Laws were in full action acting against Iceland. British Terrorist Laws were used to freeze the assets of two of the largest banks in Iceland, coursing the collapse of the rest of the bank system in Iceland and 50% devaluation of the local currency in October 2008. Terrorist Laws were also used to freeze the assets of the Central Bank of Iceland and to freeze the assets of the Icelandic Minister of Finance.

This meant that all the Gold and Foreign Currency Reserve the Icelandic state owned and had stored for decades in a bank in London, these assets were frozen in the hands of the British when Iceland signed the first “Letter of understanding” about Icesave. Because of the state assets were all frozen in London there was at that time, in Iceland, talk about shortages of foreign currency to pay for imported food, medicine and fuel. Iceland economic status was in ruin after this Births Terrorist Law attack against the nation. Iceland had already surrounded and pledged for mercy and to get access to its Foreign Currency Reserve. This was the situation when Iceland signed the ground laying documents for „The Treaty of Icesave”. The scale of the financial damage in Iceland caused by this British Terrorist Law attack was similar as if Britain had sent the Royal Air Force to Iceland and their bombers had leveled half of Reykjavik to the ground.

In The Treaty of Versailles the total sum of war reparations demanded from Germany after killing 4,6 million people and ruined most of North and East Europe, was around 226 billion Reichsmarks. In 1921, it was reduced to 132 billion Reichsmark ($33.0 billion, £6.6 billion). With inflation adjustment it is roughly equivalent to $400 billion US Dollars as of 2007 (Wikipedia). The year 1919 there lived 58,5 million people inside the border of Germany. According to the Treaty of Versailles every person in German had to pay 6.800 USD or 4.700 euro per person, (inflation adjusted to 2007). This was a sum that many economists deemed to be excessive because it would have taken Germany until 1988 to pay. Germany, under the control of Adolf Hitler, stopped these payments.

According to an article written by Dr. Jon Danielsson at London School of Economics, published 17. January 2010, he informs that the total amount Iceland is expected to guaranty because of Icesave is about 4,0 billion euro. If everything goes according to those now running the bankrupt bank, Landsbanki, it is expected that 88% of this amount will come from the bank. The rest is expected to come from the taxpayers of Iceland. With 5,55% interests over these 14 years and taking into account all the special aspects of the Treaty of Icesave, Dr. Jon Danielsson estimates that taxpayers of Iceland will in the end pay a total of 1,6 billion euro. This means Icelanders have to pay, with interest, 8.800 euro per person.

• What kind of people force a contract upon a nation that puts twice the amount of the war reparations put on Germany, according the Treaty of Versailles, upon today’s modern citizens?
• How can it be that an international bank registered on the Stock Market in Copenhagen can cause the people in that country where it has its home base, such a burden that each person in that country is doomed to pay twice the amount every person in Germany had to pay after 8,5 million dead and 21 million wounded in the First World War?
•  Is there a court in this world that would have the nerve to sentence a natin into such a dept that every person in that nation is forced to pay in 14 years twice the amount every person in Germany was sentence to pay after the First World War?
• And what about the responsibility of those who put their money in to a foreign net bank that offered the highest interest rates ever seen in Europe from the end of the Second World War?  

These people took a calculated risk trying to earn lots of money. Now it is demanded that the farmers and fishermen of Iceland shall pay what these risk takers and gamblers lost. 

Why should fishermen and farmers in Iceland pay what these people lost?  These farmers and fishermen they did not take any calculated risk. They never even knew they were responsible and should guarantee these savings.  

No nation should accept this kind of in judgment.

 

Tugi milljarða ber enn á milli

Sex ástæður þess að halda á þjóðaratkvæðagreiðsluna.

Fyrir mér er það alveg skýrt að við eigum og verðum að halda þessa þjóðaratkvæðagreiðslu þó svo framkvæmdavaldið sé í einhverjum viðræðum um málið við Breta og Hollendinga. Fyrir þessari þjóðaratkvæðagreiðslu eru sex góðar ástæður.

Í fyrsta lagi þá eru Icesave-2 lögin í fullu gildi. Þau tóku gildi þó svo forsetinn synjaði þeim staðfestingar. Þessi lög á eftir að fella úr gildi.

Í öðru lagi þá á samkvæmt stjórnarskrá þau lög sem forsetinn synjar staðfestingar að fara fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu. Að stela þeim rétti frá þjóðinni eins og gert var með fjölmiðlalögin er glæpur gegn stjórnarskránni. Við sjáum líka hvernig þjóðin tók á þeim forystumönnum sem það gerðu.

Í þriðja lagi er umrætt samningsuppkast Breta og Hollendinga sem forsætisráðherra segir að muni spara þjóðinni 70 milljarða króna, sá samningur er á engan hátt ásættanlegur. Samkvæmt útreikningum Dr. Jóns Daníelssonar hagfræðings þá kostar Icesave-2 þjóðina 507 milljarða króna með vöxtum. Verði þróun breytilegra vaxta okkur óhagstæð þá gæti þessi 70 milljarða “sparnaður” horfið eins og dögg fyrir sólu. Þessi 70 milljarða sparnaður er ekki í hendi. Þetta eru getspár hjá forsætisráðherra, ekki staðreyndir.

Í fjórða lagi þá mun þessi þjóðaratkvæðagreiðsla breyta hinnu pólitíska landslagi. Flokkarnir, flokksformennirnir og ráðherrarnir munu missa mikil völd verði fyrsta þjóðaratkvæðagreiðslan frá lýðveldisstofnun haldin. Völd Alþingis og völd forsetans munu að sama skapi aukast. Framkvæmdavaldið mun hér eftir ekki geta leyft sér að fara fram með þeim fautaskap og það hefur oft gert þegar það nánast með ofbeldi keyrir mál í gegnum þingið. Nú verður hægt að stoppa slík mál og stöðva slíka málsmeðferð með því að búið er að virkja að fullu málskotsrétt forsetaembættisins, þjóðinni og lýðræðinu í landinu til hagsbóta.

Eftir þessa þjóðaratkvæðagreiðslu mun ekkert verða það sama og áður í Íslenskri pólitík.

Í fimmta lagi þá hefur ríkisstjórnin ekki umboð til að semja við Breta og Hollendinga á svipuðum eða sömu nótum og núverandi Icesave samningur er, felli þjóðin samninginn í þjóðaratkvæðagreiðslunni. Það verður að koma nýr og mikið breyttur samningur fyrir þing og þjóð ætli menn á annað borð að semja áfram um þetta mál.

Í sjötta lagi þá eigum við Íslendingar að venda okkar kvæði í kross í þessu máli og gera orð forstjóra Norska Innlánstryggingarsjóðsins að okkar þegar hann segir að engin ríkisábyrgð sé á innistæðum í norskum bönkum. Bretar og Hollendingar eiga að fá það sem út úr þrotabúi Landsbankans kemur. Ekki króna á að falla á Íslenska skattgreiðendur vegna þessa máls.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum. 

 

 

Frestun kosningarinnar ólíkleg

Mesta fjölmiðlaathygli sem Ísland hefur fengið frá leiðtogafundinum í Höfða?

Þjóðaratkvæðagreiðsla um Icesave er að vekja vaxandi athygli um allan heim og umræðan fer hratt vaxandi og er þegar byrjuð að kveikja elda.  

Almenningur erlendis túlkar nei Íslensku þjóðarinnar sem nei við því að íslenskir bændur og sjómenn eigi að bera tjón þeirra sem töpuðu fé í bankahruninu. Þetta sé nei við því að ríkið hlutist til um það að flytja fjármuni frá daglaunafólki til fjármagnseigenda. Nei við því að ríkistjórnin hagi sér eins og andhverfan við Hróa Hött. Hrói Höttur tók frá þeim ríku og gaf þeim fátækum. Ríkisstjórnir um allan heim hafa verið að gera þveröfugt. Þær hafa verið að taka fé frá þeim fátæku/ launafólki/ skattgreiðendum og gefa hinum ríku/ fjármagnseigendum.

Vegna þjóðaratkvæðagreiðslunnar á Íslandi er launafólk um allan heim byrjað að spyrja, af hverju er verið að taka fé af mér og það sett í hendurnar á fjármagnseigendum? Af hverju á ég að borga þessu fólki af laununum mínum? Af hverju fara þessir skattpeningar mínir ekki frekar í að reka spítalana eða að lækka skattarna mína?

Vissulega sé það leitt að fólk hafi tapað fé sem það geymdi í þeim bönkum sem fóru í gjaldþrot en er það vandamál venjulegs daglaunafólks? Af hverju er það daglaunafólks að bæta fjármagnseigendum þetta tap þeirra?

Með hvaða rétt eru stjórnvöld að taka hluta af launum venjulegs daglaunafólks til að láta fjármagnseigendur fá?

Af hverju eiga fjármagnseigendur rétt á að fá hluta af launum daglaunafólks tapi fjármagnseigendur fjármunum í bankagjaldþroti?

Þetta eru spurningarnar sem fólk um allan heim er að spyrja sig og horfir til Íslands þar sem þjóðin rís upp gegn þessari kúgun fjármagnseigenda, bankastofnana og ríkistjórna.

Það að Íslenska þjóðin skuli rísa upp gegn öllu þessu valdi og segja NEI við ætlum ekki að láta sjómenn og bændur á Íslandi bera ábyrgð á og greiða það fé sem tapaðist í gjaldþroti Landsbankans, þetta nei getur valdið Dómínó áhrifum um allan heim

Vestan hafs eru menn byrjaðir að tala um Ísland sem Ísbrjót, "Icebraeker" sem muni brjóta ísinn og hugsanlga valda slíkri keðjuverkun á næstu misserum að bankaheimurinn mun aldrei verða samur eftir.

Það er bara ein leið til að komast að því hvort þetta verði raunin, það er að þjóðin mæti og kjósi eitt stórt NEI á laugardaginn.

Eitt er víst, Ísland mun baða sig sem aldrei fyrr í sviðsljósi fjölmiðla heimsins næstu dagana, berum við gæfu til að halda þessa þjóðaratkvæðagreiðslu, fjölmenna á kjörstað og kjósa eitt stórt og feitt NEI.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Bretar vilja ræða málin áfram

Mun ríkisstjórnin gefa allt eftir í Icesave eins og jafnan áður?

Nú fjórum dögum fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna reynir ríkisstjórnin að ná fram lítillega breyttum samningum við Breta og Hollendinga í Icesave deilunni. Forsætisráðherra hampaði á þingi í gær samningstilboði með smávægilegum vaxtabreytingum frá Icesave-2 samningnum og sagði þjóðaratkvæðagreiðsluna tilgangslausa.

Á bak við þetta nýja samningstilboð er óbreyttur Icesave-2 samningurinn. Bretar og Hollendingar meiga eftir sem áður ganga að Landsvirkjun, varðskipunum og öðrum eigunum ríkisins dragist greiðslur.

Eina breytingin á þessu nýja tilboðið og Icesave-2 eru tvö vaxtalaus ár en í staðinn eigum við við Íslendingar að taka áhættuna af breytilegum vöxtum á afborgunartímabilinu. 

Forsætisráðherra og aðstoðarmenn segjast hafa reiknað út að þetta nýja samningstilboð spari 70 milljarða í vaxtagreiðslur. Dr. Jón Daníelsson hagfræðingur hefur reiknað út að með vöxtum þurfum við Íslendingar að greiða 507 milljarða samþykkjum við Icesave-2. Horft á þessa 507 milljarða og síðan þessa 70 milljarða "lækkun" á vaxtagreiðslum verði þróun breytilegra vaxta okkur hagstæð, þá sjá allir að þetta er enn eitt gamblið. Verði þróun breytilegra vaxta okkur óhagstæð þá getur þessi 70 milljarða "sparnaður" auðveldlega orðið að engu. 

Þetta er ekki tilboð sem mark er takandi á.

Þetta er ekki tilboð sem er þess virði að að eiða tíma sínum í að skoða. Þessu á bara að hafna á sama hátt og óbreyttum Icesave-2 samningnum.

Ótrúlegt er að forsætisráðherra skuli reyna að bjóða þjóðinni jafn lélega lausn nú fjórum dögum áður en þjóðin fellir Icesave-2 samninginn.

Felli þjóðin Icesave-2 samningin í komandi þjóðaratkvæðagreiðslu þá hefur stjórnin ekki umboð til að leggja óbreyttan eða lítið breyttan samning á ný fyrir þing og þjóð. Þá verður að koma til gjörbreyttur samningur sem felur það í sér að það falli ekki króna á íslenska skattgreiðendur.

Trúum orðum forstjóra Norska innlánstryggingasjóðsins sem hefur sagt og fullyrt að það er engin ríkisábyrgð á innistæðum í norskum bönkum. Það sama hlýtur að gilda um innistæður í Íslenskum bönkum.

Icesave er ekki og á ekki að vera vandamál íslenskra skattgreiðenda.

Vandamál íslenskra skattgreiðenda er að láta Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingrím J Sigfússon skilja þetta.

Mynd: Göngustígurinn upp Esju á vetrarsólstöðum.

 

Fundur fyrir hádegi