Kröfuhafar í þrotabúi Landsbankans munu ekki gefa 1.200 milljarða eftir baráttulaust.

Við verðum að gera okkur grein fyrir því að kröfuhafar í þrotabúum gömlu bankana sem eru öll helstu fjármálafyrirtæki heims eru nú með í gangi málaferli sem ætlað er að hnekkja neyðarlögunum.

Færustu lögspekingar heims vinna nú að því að fá neyðarlögunum hnekkt. Verði neyðarlögunum hnekkt þá eignast kröfuhafar þrotabú Landsbankans. Verðmæti þess er um 1.200 milljarðar. Þessir aðilar munu ekki gefa þessa 1.200 milljarða eftir baráttulaust.

Verði neyðarlögunum hnekkt fyrir dómi þá verða innistæður ekki lengur forgangakröfur í þrotabúum bankana.

Það þýðir að við getum ekki notað eignir þrotabús Landsbankans til að greiða Icesave.

Ef við samþykkjum ríkisábyrgð á Icesave þá munum við þurfa að borga Icesave óháð því hvort hægt er að nota þrotabú Landsbankans til þess eða ekki. Verði neyðarlögunum hnekkt þá fáum við ekki krónu úr þrotabúi Landsbankans upp í Icesasve. Ríkissjóður mun samt þurfa að greiða þessa 1.200 milljarða sem Icesave krafan er. Það er að segja þessa 630 milljarða sem það kostar að tryggja lágmarksinnistæður 20.887 evrur per reikning og þá rúmu 500 milljarða sem Bretar og Hollendingar hafa lagt fram til að tryggja innistæður umfram 20.887 evrur.

Þess vegna hafa Bretar og Hollendingar sótt það svo fast að fá þessa ríkisábyrgð. Þeir óttast að neyðarlögunum verði hnekkt og ef það gerist þá verður að vera ríkisábyrgð á Icesave þannig að við neyðumst til að taka 1.200 milljarða úr ríkissjóði til að borga Icesave.

Verði neyðarlögunum hnekkt þá falla 1.200 milljarðar á ríkisjóð.

Þess vegna má ekki samþykkja Icesave.

Það má ekki veita þessa ríkisábyrgð.

Lánshæfismatið versnaði ekki

Athugasemdir

[Ólafur Björn Ólafsson, 27.2.2011 kl. 10:36]

Allir sem einn að segja NEI við icesave...

Hvað svo sem gerist þá má ekki skuldbinda ríkissjóð vegna gjaldþrots EINKAFYRIRTÆKIS...

Kaldi

[marat (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 10:58]

Hvenær er að vænta niðurstöðu úr málaferlum?

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 27.2.2011 kl. 11:09]

Innan 2 til 3 mánaða er von á fyrsta dómi úr Héraðsdómi. Þá er Hæstiréttur eftir. Það er sjálfsagt ár þar til niðurstaða liggur fyrir í Hæstarétti í fyrsta málinu. Ég þekki ekki hvort þetta fyrsta mál snýr að Landsbankanum eða einhverjum hinna bankana.

[Sigurður Haraldsson, 27.2.2011 kl. 11:39]

Sælir við verðum að koma samlöndum okkar í skilning um þetta því að þeir eru að gefast upp fyrir stjórnvöldum og peningaelítunni!

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 27.2.2011 kl. 11:50]

Annað sem ég þekki ekki marat er hvort þessir kröfuhafar geti eða eigi möguleika á að áfrýja dómi Hæstaréttar til alþjóðlegra dómstóla.

Það má gera ráð fyrir því að verði þeir ekki sáttir við dóm Hæstaréttar þá muni þeir reyna allar leiðir til þess. Þesssir aðilar munu reyna allt til að ná þessum 1.200 milljörðum.

[Sveinn Úlfarsson (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 13:29]

Sæll Friðrik, takk fyrir skarpa greiningu á þessari gifurlegu áhættu sem fylgir samþykkt icesave.

Heldur þú að samninganefndin hafi ekki gert sér grein fyrir þessum möguleika á algeru hruni ef kröfuhafarnir fá neyðarlögunum hnekkt. Er enginn varnagli fyrir þessum möguleika í samningnum?

Hvernig stendur á því að enginn samningarbefndarmanna hafa nefnt þessa stöðu, af hverju sagði t.d. Lárus Blöndal ekki hvað gæti gerst ef þessi staða kemur upp - kanntu einhverja skýringu á því? Gott væri að fá þitt álit á þessu.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 27.2.2011 kl. 14:22]

Sæll Sveinn

Ég var einmitt að horfa á Lárus Blöndal í Silfri Egils rétt áðan. Hann var þar mjög málefnalegur að vanda.

Hann gerði mjög lítið úr þeirri hættu og taldi engar líkur á því að að neyðarlögunum yrði hnekkt.

En hann sagðist líka hafa tekið þátt í því að skrifa 15 greinar um réttarstöðu okkar Íslendinga í Icesave málinu þar sem hann færir rök fyrir því að okkur ber ekki lagaleg skylda til að borga Icesave. Eftir að hafa skrifað 15 greinar um að við eigum ekki að borga Icesave þá getur hann samt ekki fullyrt að við vinnum það mál.

Hvernig getur hann þá fullyrt að neyðarlögin haldi?

Af hverju eru helstu fjármálastofnanir heims, kröfuhafar í gömlu bönkunum að reyna að hnekkja neyðarlögunum?

Af hverju trúa þessir kröfuhafar ekki Lárusi Blöndal og hætta sínum málarekstri?

Af hverju eru þessir kröfuhafar að reyna að hnekkja neyðarlögunum? Er það ekki vegna þess að þeir hafa einhverja von, kannski ekki mikla en von um að þeim takist að hnekkja þeim?

Erum við tilbúin að taka þá áættu sem felst í því að veita þessa ríkisábyrgð fyrir orð nokkurra lögmanna og stjórnmálamanna?

Gambla með það að vegna Icesave gætu fallið 1.200 milljarðar á ríkissjóð?

[Sveinn Úlfarsson (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 15:23]

Takk fyrir svarið, já ég verð að taka undir þessar efasemdir þínar. Finnst það svolítið eikennilegt að telja að það að hafna ríkisábyrgð og frumvarpinu í þjóðaratkvæði sé áhættusamt þar sem íslenskir dómstólar geti dæmt okkur til að greiða alla Icesave skuldbindinguna með hærri vöxtum.Ef neyðarlögin standa er enginn lagagrundvöllur fyrir slíkum dómi.Sama má segja um EFTA dómstólinn ef neyðarlögin eru dæmd lögleg þá er mismununar röksemdin fallin út svo ég sé ekki hvaða dóm við ættum að geta fengið á okkur þar. Málið stendur og fellur sem sagt með neyðarlögunum og þá er það þjóðarsjálfsmorð að ætla að vera búin að samþykkja ríkisábyrgð með Icesave lll lögunum. Það bara má ekki gerast.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 27.2.2011 kl. 15:46]

Sæll Sveinn

Þetta er skörp greining hjá þér. Auðvita snýr málið einmitt svona.

[marat (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 16:13]

Mér fannst málflutningur Lárusar fullur af mótsögnum (og hræðsluáróðri). Annars vegar talaði hann um að ef við töpuðum skaðabótakröfu, (það kom ekki fram hvar, þarsem hann bjóst við að við yrðum beitt diplómatískum þrýstingi) þá þyrftum við að greiða ef til vill fjögurhundruð milljarða plús. En segir síðan að búið sé stórlega vanmetið, ef til vill um mörghundruð milljarða. Hann talar líka um að B&H muni ekki fara með málið fyrir dóm hér heima (ss. skaðabótamál) heldur beita þrýstingi ef við töpum hjá EFTA.

Ég spyr: Er ekki stóra spurningin, burtséð frá samningum og málaferlum, hversu mikið kemur úr búinu? Ef lítið kemur úr því, þá munum við tapa miklum fjármunum á þessum samningi.

Ef við fellum samninginn og EFTA dómstóll kemst að þeirri niðurstöðu að við höfum ekki innleitt ákvæði um innistæðutryggingu með réttum hætti, þá er það alls ekki einhliða ákvörðun Breta að ákveða tjónsupphæð og vexti. Auk þess sem það fer eftir því hvernig búið stendur sig, auk þess sem getum hæglega höfðað tjónamál á móti vegna hryðjuverkalaga.

Við þurfum að fá yfirlit yfir stöðu búsins, biða eftir niðurstöðu í helstu dómsmálum, m.a. EFTA og ef okkur sýnist svo, bjóða B&H bætur í fyllingu tímans.

Það var líka rangt hjá Lárusi að vextirnir sem Bretarnir greiddu (sjálfum sér) væru 3,4%. Þeir borguðu BoE 1,5%.

[fridrik indridason (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 17:36]

sælir nafni

en er það ekki rétt skilið hjá mér að ef við erum með samþykktan icesave samning muni vikt ríkisstjórna breta og hollendinga koma að baki neyðarlögunum?

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 27.2.2011 kl. 17:42]

Sæll

Þetta atriði er eitt af því sem ég hef aldrei skilið.

Hvernig ætla ráðherrar / embættismenn í ríkisstjórnum Bretlands og Hollands að hafa áhrif á íslenska eða alþjóðlega dómstóla og fá þá til að dæma okkur í vil?

[Einar Karl, 27.2.2011 kl. 17:51]

Friðrik H.G.,

það þýðir ekkert að einblína á Icesave, í sambandi við dómsmál um Neyðarlögin. Ef neyðarlögin verða dæmd ólögleg er ríkissjóður bótaskyldur vegna innstæðna okkar sem fengum forgang, og var þannig bjargað úr föllnu bönkunum. Það eru ríflega 2.300 milljarðar. Þetta plús Icesave er því um 3.500 milljarðar, eða ca. 11 milljónir á hvert mannsbarn á Íslandi. Þar með væri ríkissjóður farinn á hausinn, þ.e. væri gjörsamlega um megn að bera slíkar skuldir. Það hefur enginn áhuga á því. Ég tek undir með Lárusi Blöndal, ég hef litlar áhyggjur af þessum málaferlum. En auðvitað hafa kröfuhafarnri lögmenn í vinnu til að krafsa í þetta og reyna hvað þeir geta, hagsmunirnir er af þeirri stærðargráðu, að það munar litlu að hafa fleiri tugi lögfræðinga að garva í málinu.

Lárus Blöndal skrifaði fjölda greina, rétt. Hann vann að þessu máli svipað og lögmaður, þ.e. hann vaki athygli á öllum okkar málsbætum, en var ekkert að benda á lögfræðileg rök andstæðingsins.

En eins og góðum lögmanni sæmir, veit hann hvenær rétt er að segja stopp og ráðleggja umbjóðanda að taka sáttatilboði.

[fridrik indridason (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 17:59]

það er nú frekar auðvelt að skilja þetta. þú heldur því fram að einhver evrópudómstóll muni taka neyðarlögin úr gildi. efta dómstólinn hefur engan áhuga á því enda er esa búin að samþykkja neyðarlögin per se. og bretar og hollendingar eru ekki einhverjar jaðarþjóðir í evrópu.

[marat (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 18:08]

Ég hallast að því að áhættan samfara "dómstólaleið" geti ekki verið meiri heldur en samningaleið, að því gefnu að forsendur séu að öðru leyti sömu. "Tjónið" sem við þyrftum að bæta ef allt færi á versta veg, yrði það sem vantaði uppá úr búinu plús umframvextir, mínus tjónið sem við urðum fyrir vegna ráðstafana Breta.

Semsagt rétt hjá Friðriki síðuhaldara. Rangt hjá Lárusi.

Við þurfum nánari upplýsingar um búið.

[Sigurður M Grétarsson, 27.2.2011 kl. 18:34]

Friðrik Hansen. Þarna ert þú að fara með rangt mál í veigamiklum atriðum og snúa hlutunum á hvolf í öðrum atriðum.

Í fyrsta lagi þá snýr málshörðun kröfuhafanna ekki að því að fella neyðarlögin í heild sinni heldur aðeins þann þátt þeirra að veita innistæðum forgang fram yfir aðrar kröfur. Það setur því ekki á okkur neinar skyldur að greiða fyrir innistæður umfram lágmarkstryggingu þó við töpum því máli. Hins vegar er það rétt að ríkissjóður fer í raun á hausinn við þetta og er það óháð því hvort við erum búnir að skrifa undir Icesave eða ekki enda nær þetta til allra bankanna en ekki bara Landsbankans

Í öðru lagi er það rangt að kröfuhafarnir fái þrotabúið í hendur ef þeir vinna málið. Þrotabúið verður samt, sem áður enn undir skilanefndinni og aðeins verður breyting á greiðslum úr þrotabúinu. Það er líka rangt að ekkert komi upp í Icesave skuldina ef svo fer þó vissulega minnki greiðslan inn í það þegar sú skuld hefur ekki lengur forgang umfram aðrar kröfur.

Þegar úr talar síðan um að það að skrifa undir Icesave smningin setji okkur í hættu á að fá á okkur þá 500 milljarða, sem greitt var umfram lágmarkstryggingu ef við samþykkjum Icesave samninginn þá ert þú að snúa hlutunum á hvold. Staðreynd málsins er nefnilega sú að með Icesave samningnum samþykkja Bretar og Hollendingar að taka þann hluta á sig og láta ekki reyna á lagalega hlið þess máls. Það eru engin endurupptökuákvæði í því samkomulagi þannig að við losnum einmitt við þennan hluta með því að samþykkja Icesave samninginn. Ef þetta mál fer fyrir dómstóla þá munu Bretar og Hollendingar vafalaust gera kröfu um þessa upphæð úr okkar hendi á grunvelli jafræðisákvæða vegan þess að við greiddum innistæðueigendum í íslenskum útibúum upp í topp. Við gætum lent í því að vera dæmdir til að greiða þann hluta ef málið fer fyrir dómstóla. Það eru einmitt þessir 500 milljarðar, sem eru helsta áhættan fyrir því að fara með málið fyrir dómstók.

Í þessu efni skulum við ekki gleyma því að Hollendingar greiddu ekki upp í topp eins og Bretar heldur upp í 100.000 Evrur. Því eru innistæðueigendur með meira en þá upphæð á Icesave reikningum í Hollandi aðilar að þessum hluta deilunnar auk ríkissjóða Bretlands og Hollands. Samkomulagið kemur ekki í veg fyrir að þeir leiti réttar síns enda eru þeir þegar farnir af stað með það að leita réttar síns í þessu máli. Þeir eru þegar búnir að kæra það til ESA á grunvelli jafnræðisreglu að þeir fái ekki greitt upp í topp eins og innistæðueigendur á Íslendi. Ef ég man rétt snýst það mál um 16 milljarða íslenskra króna.

Ef dæmt verður þeim í hag áður en búið er að skrifa undir Icesave samkomulagið þá gildir sá úrskurður líka um þessar 500 milljarða, sem Bretar og Hollendingar greiddu til reikningseigenda umfram lágmarkstryggingu. Það er ekki þar með sagt að þeir geri kröfu umj að við greiðum það en þeir hafa þó það alltaf, sem svipu á okkur ef við klárum ekki málið strax og gætu jafnvel gert kröfu um annan samning, sem væri þeim hagstæðari og þar með okkur óhagstæðari. Það felst því talsverð áhætta í því að vera með ókláraðan Icesave samning þegar niðurstaða fæst í málaferli stórinnistæðueigenda í hollenska hluta Icesave málsins.

Friðrik Indriðason. Það er rangt að ESA sé búin að samþykkja neyðarlögin. ESA hefur aðeins samþykkt að það hafi verið nauðsynlegt að setja innistæðueigendur í forgang til að komast hjá neyðarástandi hér á landi. ESA hefur ekki enn kveðið upp úrskurð um það hvort það hafi verið nauðsynlegt til að koma í veg fyrir neyðarástand að ábyrgjast innistæður hér á landi í topp í stað þess að tryggja aðeins lágmarkstrygginguna. Það verður þrautinni þyngra að sannfæra dómstóla um það.

Hvað varðar líkur á því að Hæstiréttur Íslands hafni því að það hafi verið nayðsynlegt til að koma í veg fyrir neyðarástand að setja innistæðueigendur í topp þegar ESA hefur fallist á þá staðreynd geta menn haft deildar meiningar um. Mér finnst það ekki líklegt en ég er ekki lögfræðingur. Þarna er reyndar verið að stefna okkur á mismunandi forsendum. Okkur var stefnt til ESA til að freista þess að fá úrskurð um að þetta stæðist ekki EES samningin. Því var hafnað á grunvelli neyðarréttar. Fyrir íslenskum dómstólum er ríkinu stefnt til að fá úrskurð um að þetta standist ekki eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar. Vörn ríkissins er hins vegar sú sama, að þetta hafi verið nauðsynlegt til að koma í veg fyrir neyðarástand.

Hitt er annað mál að þó Evrópudómstóllinn og Hæstiréttur samþykki neyðarlögin þá er ekki þar með sagt að þessir dómstólar dæmi okkur í hag í Icesave málinu. Það mál snýst um skyldu okkar til að standa við lágmarkstryggingar en ekki um neyðarlögin, sem slík. Eina ákvæðið úr neyðarlögunum, sem gæti komið inn í dómslál um Icesave er það ákvæði að greiða innistæðueigendum á Íslandi í topp. Það ákvæði gæti leitt til þess að við værum dæmd til að greiða allann pakkann en ekki bara lágmarkstrygginguna.

[fridrik indridason (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 18:40]

ekki vera að rugla vinur (sigurdur m) esa er búin að kveðja upp úrskurð að neyðarlögin standist evrópurétt að því marki að innistæður voru tryggðar. og á því byggist icesave samingurinn.

[Sigurður M Grétarsson, 27.2.2011 kl. 19:19]

Friðrik Indriðason. Þetta er rangt hjá þér. ESA hefur aðeins úrskurðað um þann hluta neyðarlaganna að setja innistæður í forgang og dæmdi þar okkur í hag. ESA hefur hvorki tekið afstöðu til neyðarlaganna í heild né nokkurs annars hluta þeirra. Það kom meðal annars skýrt fram í úrskurði ESA að þessi úrskurður nái ekki til deilunnar um jafnræði innistæðueigend. Sá hluti neyðarlaganna liggur nú fyrir ESA.

[Theódór Norðkvist, 27.2.2011 kl. 21:06]

Ef sá hluti neyðarlaganna að veita Icesave innistæðum forgang fram yfir aðrar kröfur stenst ekki, er þá ekki augljóst að þrotabú LBÍ kemur ekki óskipt upp í Icesave kröfuna? Þá skiptir engu máli þó neyðarlögin standist að öðru leyti.

Icesave krafan gæti þess vegna lent aftast í röðinni og þrotabúið verið orðið tómt þegar búið er að gera upp við Deutsche Bank og fleiri.  Gerist það lendir Icesave á herðum skattgreiðenda, verði Icesave III rán ríkisstjórnarinnar samþykkt.

Ég held að misskilningurinn sé allur Sigurðar Megin.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 27.2.2011 kl. 22:09]

Sæll Sigurður #16

Þú kemur með marga góða punkta og færir fram mörg góð rök fyrir máli þínu.

1) Þú vilt skilja mig þannig að ég sé að tala um að neyðarlögin falli í heild sinni þegar málaferlin ganga að sjálfsögðu út á að hnekkja á því ákvæði að innistæður eru gerðar að forgangskröfum. Sleppum því að vera í svona orðaleik.

2) Ef innistæður eru ekki lengur forgangskröfur í þrotabúinu þá verður því skipt upp eins og lög stóðu til áður en neyðarlögin voru sett.  Kröfuhafar fá þá í sinn hlut það sem annars hefði farið í að tryggja innistæður. Skilanefndirnar eiga ekkert í þessum þrotabúum og munu ekki eignast neinn í þeim. Skilanefndirnar eru eins og skiptastjóri í þrotabúi og hans / þeirra hlutverk er að hámarka eignir búsins og skipta eignum þess á milli kröfuhafa skv lögum og ef neyðarlögunum verður hnekkt þá renna eignir bankans til kröfuhafa hans. Verði neyðarlögunum hnekkt þá eignast kröfuhafarnir þrotabúið eins og lög stóðu til.

3) Með Icesave samningnum var gerður hliðarsamningur, svokallaður Pari Passu samningur sem tryggir Bretum og Hollendingum 48% af eignum þrotabúsins. Sjá bls 22 í umsögn InDefence allt um þennan samning. Ef neyðarlögunum verður hnekkt þá fá Bretar og Hollendingar ekkert 48% af þrotabúi Landsbankans. Samþykkjum við samninginn þá eru þeir eru hins vegar ríkisábyrgð á Icesave samningnum. Við getum hugsanlega reynt að ströngla við og sagt að ríkisábyrgðin nái aðeins til lámarktryggingarinnar, þ.e. að tryggja 20.887 evrur per reikning. Það kostar um 630 ma. Krefjist Bretar og Hollendingar þess að við tryggjum líka þessar 500 ma. sem þeir lögðu út til að tryggja innistæður yfir 20.887 evrum per reikning þá yrði dæmt í slíkum ágreiningi eftir breskum lögum fyrir hollenskum dómstólum. Hvernig heldur þú að það færi?

[Þórir Kjartansson, 27.2.2011 kl. 22:27]

Ég myndi ráðleggja öllum að hlusta á það sem Lárus Blöndal sagði í Silfrinu í dag.  Þar fer maður sem hefur yfirburðaþekkingu á þessu máli og eftir að hafa metið bæði kosti og galla telur hann rétt að staðfesta fyrirliggjandi samning.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 27.2.2011 kl. 22:46]

Sæll Einar Karl #13

"er því um 3.500 milljarðar, eða ca. 11 milljónir á hvert mannsbarn á Íslandi. Þar með væri ríkissjóður farinn á hausinn, þ.e. væri gjörsamlega um megn að bera slíkar skuldir. Það hefur enginn áhuga á því" segir þú.

Hvað veist þú um það hvað það er Bretar og Hollendingar hafa áhuga á?

Þessar 3.500 ma. er ríflega tvöföld þjóðarframleiðslan.

Ef Bretum fannst sjálfsagt og eðlilegt að setja hryðjuverkalög á Ríkissjóð Íslands og Seðlabankann og frysta inni í J.P. Morgan í London gull- og gjaldeyrisforða okkar og lýsa því yfir í heimspressunni að Ísland væri gjaldþrota, heldur þú að að þeir víli það fyrir sér að láta okkur standa við að borga tvöfalda landsframleiðslu okkar fyrir það að íslensk stjórnvöld aðstoðuðu íslenskan banka að ræna ekkjur og líknarfélög í Bretalandi og Hollandi? Banka sem íslensk stjórnvöld vissu að var kominn í þort þegar mest af ráninu fór fram.

Ég held við vitum nákvæmlega ekkert hvað það er sem Bretar og Hollendingar hafa áhuga á.

Það eina sem við getum gengið út frá með vissu er að þeir vilja ná til sín sem mest af því fé sem breskir og hollenskir ríkisborgarar, fyrirtæki og fjármálastofnanir töpuðu á viðskiptum sínum við íslenska banka.

Ég held þeir vilji ná sem allra mestu og hvort það tekur okkur Íslendinga 7 ár eða 37 ár að borga, það skiptir þá nákvæmlega engu máli.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 27.2.2011 kl. 22:50]

Sæll Þórir #21

En hann tók það skýrt fram í dag alveg eins og í Silfrinu fyrir viku síðan að hann myndi ekki upplýsa hvort hann ætlaði að kjósa með eða á móti samningnum.

[marat (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 23:20]

Hvað fékk Lárus í kaup?

[Guðný (IP-tala skráð) 27.2.2011 kl. 23:28]

"að íslensk stjórnvöld aðstoðuðu íslenskan banka að ræna ekkjur og líknarfélög í Bretalandi og Hollandi? Banka sem íslensk stjórnvöld vissu að var kominn í þort þegar mest af ráninu fór fram."  Hmm... Hvar eru þá rökin fyrir því að íslenska ríkið (íslenskir skattborgarar) beri enga ábyrgð á skuldum óreiðumanna? Ef maður aðstoðar við rán er maður meðsekur í ráninu er það ekki?

Annars hef ég fulla trú á að Lárus Blöndal viti um hvað hann er að tala. Hann er lögfræðingur sem hefur skoðað þessi mál betur en flestir aðrir. A.m.k betur en nokkur okkar, skoðað þau á mjög gagnrýninn hátt, var í samninganefndinni og reyndi allt til að koma í veg fyrir að illa yrði farið með okkur í þessum samning. Hann er í prinsipinu á móti því að borga en telur þetta skásta kostinn.

[Friðrik Hansen Guðmundsson, 28.2.2011 kl. 12:56]

Sæl Guðný

Þessi lýsing mín "að ræna ekkjur og líknarfélög...", þar er ég að lýsa því hvernig sumir Bretar og Hollendingar sjá málið og þess vegna geta þeir verið til alls líklegir. Ég sé þetta mál hins vegar út frá okkur Íslendingur og með öðrum hætti en þetta eins og fram kemur í þessu pistli og þeim pistlum sem ég hef skrifað síðustu vikuna.

Áttum okkur á því að í dag er Lárus Blöndal eins og hver annar lögmaður að vinna fyrir sinn umbjóðanda.

Hann hefur tekið það verkefni að sér að kynna þennan samning. Fyrir það þiggur hann sín laun eins og hver annar málafærslumaður.

[Sigurður M Grétarsson, 1.3.2011 kl. 21:27]

Friðrik Hansen. Þú virðist alls ekki geta áttað þig á því að hluti af Icesave samningnum er að Bretar og Hollendingar taki á sig greiðslur umfram lágmarkstryggingu og þar með er hættan á því að þeir 500 milljarðar lendi á okkur endanlega úr sögunni. Við gætum hins vegar lent í því að þurfa að greiða það ef við höfnum Icesave samningum og málið fer fyrir dóm enda nánast öruggt að þá munu þeir gera kröfu um að við greiðum það fyrir dómnum.

Það hefur einnig komið fram í umræðum eftir að forsetinn neitaði að skrifa undir Icesave lögin og nefndi meðal annar þetta atriði í umsögn Indefence í svari til fréttamanns að þetta er einfaldlega ekki rétt hjá Indefence. Þetta atriði var í Icesave II en er ekki í Icesave III samningum. Þetta kom bæði fram í viðtali við formann fjárlaganefndar og Ragnar H. Hall. Það var einmitt partur af því að setja Ragnars H. Hall ákvæðið inn í Icesave samnignin að taka þetta ákvæði út. Báðir staðfestu að Ragnars H. Hall ákvæðið er í núverandi samningi orðrétt tekið frá Ragnari H. Hall sjálfum. Það mun því mun meira koma upp í okkar hluta úr þrotabúinu heldur en þeirra hluta.

Indifence hópurinn sagði í sinni umsögn að ef Ragnars H. Hall ákvæðið færi inn í samningin þá myndur þeir mæla með því að hann yrði samþykktur. Það verður gaman að sjá það í ljósi þess að Ragnars H. Hall ákvæðið er í samningum hvort þeir mæli þá með því að samningurinn verði samþykktur eða hvort þeir finni nýja ástæðu til að vera á móti honum.

Það er ekki partur af neyðarlögunum að skilanenfd fari með þrogabú Landsbankans. Það er einfaldlega partur af hefðbundinni gjaldþrotameðferð bæði hér á landi og í nágrannalöndum okkar. Meðferð þrotabúsins fer því ekkert úr höndum skilanefndarinnar í umsjón kröfuhafa þó einu ákvæði neyðarlaganna verði hnekkt og ekki einu sinni þó þeim yrði hnekkt í heild.

Gleymum því ekki heldur að innistæðueigendur eru meðal kröfuhafa í þrotabú bankanna. Það eina, sem breytist ef forgangi þeirra verður hnekkt er að þá sitja þeir við sama borð og aðrir kröfuhafar. Það mun því fara sama hlutfall upp í innistæður eins og aðrar almennar kröfur. Þá sanda ekki eftir aðrar forgangkröfur en laun starfsmanna, skilanefndarmanna og skattar til íslenska ríkisins. Miðað við eignarstöðu búsins þá er útilokað að ekkert verði eftir upp í almennar kröfur ef innistæður fara yfir í þann kröfuhóp eins og Theódór Norðkvist er að ýja að hér að ofan og held ég að hann ætti að tala minna um misskilning minn í þessu máli.

Þegar þú og fleir eruð að tala um 3.500 milljarða þá eruð þið að tvítelja hluta krafnanna. Málið er að þeir 2.300 milljarðar, sem lenda á íslenska ríkinu ef þetta mál tapast nær til allra bankanna og þar með Landsbankans. Icesave skuldin er því að mestu leyti hluti þessara 2.300 milljarða en ekki viðbót við þá.

En enn og aftur vil ég árétta það að með því að samþykkja Icesave samninginn eru 500 milljarðarnir umfram lágmarkstryggingu endanlega komnri yfir á Breta og Hollendinga en ekki okkur. Það er einmitt hluti af áhættunni við að hafna Icesave samningum að fá þessa 500 milljarða í hausinn auk áhættu á að þurfa að greiða mun hærri vexti en eru í Icesave samningum.